Młody chłopak z ambicją i ideałami - Przygoda Pana Bagietki

-Tak, wszystko w porządku...-To dziwne. Ale on się na tym nie znał, więc też nie miał się czego zaczepić. Mógł jedynie pytać, zwłaszcza, że chyba się pogubiła w pytaniach. Nic dziwnego, zasypał ją jak ciasto kokosem.
-Jak masz drugi młotek to pomogę-Zaproponował. Jeżeli się zgodzi, to faktycznie pomoże wbijając te tabliczki. Chyba, że nie używa do tego żadnego narzędzia tylko je tam wciska, chociaż to by było trochę dziwne biorąc pod uwagę sąsiedztwo jaskini. Jak nie będzie mógł wykazać się, to trudno.
-Zostało wezwane jakieś medium? Jakaś zastępcza droga? Może mogę jakoś pomóc?-Zaproponował po raz kolejny. I tak szedł w stronę Jubilife, to przy okazji zrobiłby coś dobrego.

-To dobrze i owszem. Mam drugi młotek. Podaję ci go i dalej wbija tabliczkę dalej. Po paru minutach skończyliście. Tak było wezwane, ale nic to nie dało. Ale jutro przychodzi Egzorcysta. Mam nadzieję, zę to pomoże. Dziękuję za pomoc. Do widzenia. Szedłeś w strone Jubilife i zobaczyłeś kilka pokemonów.

Zastanawiał się przez momenty czy jeszcze przypadkiem o coś nie zapytał i w sumie coś mu przyszło na myśl, ale zanim to sformułował dziewczyna pożegnała go. No nic, nie będzie już jej męczył. Prawdopodobnie jak będzie wracał idąc do drugiej sali dowie się czy to coś dało. No i ostatecznie nie dowiedział się o zastępczej drodze. Może jej nie było. Może znaleźli coś w tej jaskini wartościowego albo generalnie starają się sprawić kłopoty?
No ale poszedł dalej. I uwolnił swoją pszczółkę z pokeballa.
-Już wszystko w porządku. Czułaś coś tam, prawda?-Zapytał z poważną miną, ale po chwili zelżała i poszedł dalej. Napotkał parę pokemonów. Pierwszą rzeczą jaką zrobił było przeskanowanie ich i przyjrzenie się jak dokładniej wyglądają. Może tym razem będzie coś ciekawszego.

Twoja towarzyszka jest zadowolona z tego, ze jest juz znowu na świeżym powietrzu. Przytula się i kiwa głową. Też czuła tam coś nawet w pokeballu. I to ją przerażało. Na szczęście byliście juz daleko od tej chorej jaskini i ducha. Zaczynało się robić pochmurnie. Wygląda na to, ze dziś w nocy będzie lało.

Chłopak oczywiście przytulił delikatnie pszczółkę. Więc miał racje. Szkoda, że nie mógł się z nią porozumieć bardziej bezpośrednio, chociaż czy wtedy by ją posłuchał? I tak musiałby przejść przez tą jaskinię. Tyle dobrego, że byli cali i zdrowi. Mogli ruszyć w dalszą drogę.
Zerknął w niebo. Będą musieli dojść do Jubilife przed zmierzchem, inaczej będzie z nimi raczej kiepsko. Wróć, z nim, Combee schowa się w pokeballu i tyle. To nawet lepiej, potem miałaby problemy z lataniem. Z tego co kojarzył w pokecenter były pokoje dla trenerów w podróży. Miał tylko nadzieję, że nie będą zbyt zatłoczone.
Mniej myślenia więcej przebierania nogami. Podobno z okolicy widział pokemony Miał zamiar im się przyjrzeć i zeskanować wcześniej, ale Aegis mu się troszkę "wtrąciła". Więc zaczął robić to teraz.

Pokedex przeskanował pokemony. Zobaczyłeś, że na tym terenie występuje rattata, caterpie, Sewaddle i Sentret. Czyli bardzo popularne pokemony. Ważne jednak, że jesteście blisko Jubilife więc możliwe, ze uchronicie się przed burzą. Po za tym niedaleko jest oreburgh gdzie znajduję się pierwszy lider. Nagle zauważyłeś brak twojej towarzyski. Po chwili zauważyłeś, ze bawi się z Sewaddle. Nawet nie zauważyłeś kiedy to się stało.

Pokemony pospolite w okolicy. No cóż, chociaż jeden przykuł jego uwagę ze względu na nieuchronną potyczkę z liderem sali. Może jakby załatwił to w miarę szybko to udałoby mu się pochwycić. Tylko pytanie teraz - którego?
Chwilkę się nad tym zastanawiał aż ku swojemu zdumieniu zauważył, iż jego Combee gdzieś zniknęła. Zlękniony rozejrzał się wokół. Odetchnął z wyraźną ulgą gdy zobaczył, że Aegis bawiła się z jednym stworkiem z gatunku który akurat go interesował. Świetnie. Swoją drogą, to było trochę do niej niepodobne.
-No no, zazwyczaj nie dogadujesz się tak dobrze z innymi-Zawołał chłopak podchodząc do tej dwójki. Popatrzył na liściastego robaczka.
-Co powiedziałbyś na wspólną podróż?-Wypalił bez skrępowania w stronę pokemona-Będziesz mógł się bawić z Aegis częściej-Zerknął na pszczółkę by upewnić się, czy rozumie co ma na myśli. Odsunął się dwa kroki od dwójki by zaobserwować ich reakcję. Jak nie będą wiedzieli o co chodzi, powie "Chodzi mi o pochwycenie". Jak pszczoła załapie i będzie chciała walczyć, powie "Sweet Scent i popraw Gustem". A jeśli obydwoje nie będą chcieli się zbytnio garnąć do walki, to będzie musiał coś wymyślić.

Stworek spojrzał na ciebie i na Aegis. Wyglądał jakby się zastanawiał. Aegis starała się ci coś przekazać. Zaczęła machać szybciej jednym skrzydłem przez co zaczęła się przechylać. Potem pokazała na Sewaddle i uśmiechnęła się. Po chwili pokemon podszedł i uśmiechnął się do ciebie. To chyba oznaczało tak. Aegis znowu zaczęła zadowolona latać wokół. Tak samo jak cieszył się robak. Wygląda na to, ze bardzo się polubili.

Prawdę powiedziawszy jakoś nie mógł zrozumieć tego, co Aegis chciała mu przekazać. Zazwyczaj gdy chodziło o coś poważnego albo się zastanawiała miał do wyboru aż trzy twarzyczki z których mógł odczytywać i wspomagać się w interpretacji. A może przesadza? Może po prostu chodziło jej o potwierdzenie albo samą chęć posiadania towarzysza? "Tego chce"? Naprawdę, jakby miała wyraz twarzy inny niż zazwyczaj to chyba by zauważył. Z drugiej strony zastanawiał się. Czy czasem nie trzeba było osłabić pokemona przed złapaniem?
...nie no, to nie wchodziło raczej w grę. Nawet jeśli, to nie miałby teraz serca tego zrobić. W takim razie trzeba było trochę inaczej do tego podejść. Wyciągnął kapsułę i zwrócił się do robaczka pokazując mu ją.
-By uniknąć problemów najlepiej jak Cię złapię. To nic strasznego. Jeszcze po drodze ktoś obcy mógłby próbować Cię przechwycić a ludzie są różni. Pamiętasz Aegis jak to było z Tobą, prawda?-Zapytał pszczoły. A liściastej gąsienicy dał moment na oswojenie się i spróbował potem ją/go złapać.

Aegis pokiwała swoim ciałem potwierdzając twoje słowa. Robaczek na początku trochę wystraszył się kulki, ale pszczółka podleciała i zaczęła coś mu mówić. Po chwili dotknął pokeballa i dał się złapać. Z oddali słychać było grzmoty i coraz bliżej czarne chmury. Zaczęło ostro wiać. Aegis ledwo się ciebie złapała. Lepiej biec do centrum i to szybko.

Sewaddle

Płeć: Samiec
Typ:
Lvl:4.00
Charakter: Bardzo przyjazny pokemon. Z każdym chce się zaprzyjaźnić. Łatwo go urazić dlatego warto zważać na słowa. Bardzo lubi zabawę. Nie lubi za bardzo walk, ale jeśli musi to walczy z całych sił.
Ataki: Tackle, String shot

Kod:

[color=#00cc00]Sewaddle[/color]
[img]http://www.pkparaiso.com/imagenes/xy/sprites/animados/sewaddle.gif[/img]
[b]Płeć:[/b] Samiec [img]http://gpxplus.net/files/images/badge/male.gif[/img]
[b]Typ:[/b] [img]http://www.serebii.net/pokedex-dp/type/bug.gif[/img][img]http://www.serebii.net/pokedex-dp/type/grass.gif[/img]
[b]Lvl[/b]:4.00
[b]Charakter:[/b] Bardzo przyjazny pokemon. Z każdym chce się zaprzyjaźnić. Łatwo go urazić dlatego warto zważać na słowa. Bardzo lubi zabawę. Nie lubi za bardzo walk, ale jeśli musi to walczy z całych sił.
[b]Ataki:[/b] Tackle, String shot

Poszło nieźle. Combee trochę mu pomogła, będzie musiał ją pochwalić później. A dlaczego. Bo im krócej czasu spędzi na powietrzu tym lepiej. Musiał znaleźć schronienie, najlepiej w centrum pokemon.
-Dosyć zwiedzania. Lecimy pod dach-Rudzielec schował pokeballa ze świeżo schwytanym stworzonkiem i wyciągnął kapsułę Aegis. Przyzwał ją do środka by czasem nie poleciała z wiatrem (Była dość lekka, a przy mocniejszej wichurze musiałby za nią ganiać po całej okolicy, a ani on ani ona nie byliby równie przerażeni z takiego obrotu zdarzeń) i pobiegł czym prędzej w stronę miasta. Przede wszystkim rozglądał się za pokemon center.

Biegnąc przed siebie dość szybko dotarłeś do centrum. I to w samą porę bo parę sekund po tym jak wszedłeś deszcz po prostu lunął. Miałeś farta jednym słowem. W budynku było sporo trenerów i ich pokemonów. Możliwe jest, ze nie ma już pokoi, ale lepiej pójść się spytać siostry Joy niż patrzeć jak klucze znikają ci sprzed nosa.

Uff, udało mu się jakoś dobiec. Akurat na czas. Miał z tym naprawdę sporo szczęścia, ostatnie czego mu teraz było trzeba to przeziębić się albo suszyć na poczekaniu swoje rzeczy. Rozejrzał się. Prawdopodobnie całkiem spora ilość ludzi miała ten sam problem co on, więc nie czekał zbyt długo tylko ustawił się w kolejce. Przy okazji wypuścił Aegis i... Sewaddle. Wypadałoby go jakoś nazwać. TO jest robak. Który jest też, no, liściasty. Hm.
-Nazwę Cię Punillet. Podoba Ci się?-Zapytał podnosząc go z podłogi i trzymając na rękach. Po pierwsze, należałoby go trochę oswoić ze swoją osobą. Oraz z Aegis. Po drugie, chciał zobaczyć jak będzie reagował na taką ilość ludzi.
No ale czekał w kolejce, obserwując jak się zachowują jego podopieczni. Jakby Combee się oddalała albo rozrabiała to by przestrzegł ją, by tego nie robiła. A jak już dojdzie do lady...
-Dzień dobry. Chciałbym zapytać o nocleg, czy zostały jakieś wolne pokoje?-Ukłonił się lekko na wstępie. Poczekał grzecznie na odpowiedź. Nie było co się spieszyć z ewentualnymi pytaniami.

Pokemon popatrzył na ciebie jakby się zamyślił po chwili pokiwał głową i z chęcią wszedł ci na ręcę. Nie bał się ludzi i zachowywał się w jakby w każdym widział przyjaciela. Jednak kiedy usłyszał grzmot skulił się, zaczął się w ciebie wtulać. Aegis zaczęła go uspokajać, ale biedak nadal się bał.
-Dzień Dobry. Tak mamy jeszcze z 3 wolne pokoje. Proszę oto klucz do pokoju numer 15.
Siostra Joy dała ci z uśmiechem klucz i zaczęła obsługiwać kolejnego trenera. Usłyszałeś lekkie burczenie w brzuchach swoich pokemonów, a także swojego.

W sumie to miał mieszane uczucia co do zachowania jego nowego podopiecznego. Bardzo fajnie, że ma bardzo pozytywne usposobienie. Z drugiej strony powinien mieć jakiś instynkt samozachowawczy i nie przyjmować z góry, że każdy ma wobec niego przyjazne zamiary. Jak tak sobie teraz pomyślał to dobrze, że akurat natknął się na nich. Będzie musiał mu to potem wytłumaczyć. Miał takie dziwne wrażenie, że ten samczyk wykluł się niedawno. Na pewno bał się burzy, co było widać po jego reakcji. Aegis go uspokajała, i Atsushi robił to samo spoglądając na niego i gładząc dłonią po głowie.
No, jedną rzecz mieli z głowy, było gdzie nocować. Od wielkiej biedy mógłby zawsze się ulokować gdzieś tutaj, ale wiadomo, najlepiej byłoby tego uniknąć. Pojawił się za to inny problem. Robili się głodni. A w sumie nie wypadało wtryniać się po raz kolejny w kolejkę, zwłaszcza wpychając się gdzieś na początek. Należałoby się tutaj rozejrzeć. W grupie.
-Jak na prawdziwych łowców przystało czas upolować swoje pożywienie-Uśmiechnął się pod nosem-Rozglądajcie się, może jest tu gdzieś jadłodajnie albo coś w tym rodzaju. Jak zauważycie dajcie znać
I Atsushi zaczął się rozglądać, niczym student pierwszego roku przed pierwszymi zajęciami. Nie wiedząc co, nie wiedząc gdzie, nie wiedząc jak. Ale przynajmniej nie pytając by zachować jakieś pozory. Jakieś tabliczki z opisami, co znajduje się za drzwiami? Może drzwi są otwarte i wystarczy tylko zerknąć co znajduje się po drugiej stronie? Jak nie zacznie szukać to się nie dowie, durr.

Aegis troche się załamała twoim poleceniem. Podleciała do drzwi i wskazywała na nie. Nad drzwiami wyraźnie pisało "Stołówka". No cóż... Każdemu się może zdarzyć. Weszliście i od razu poczuliście mieszankę zapachów. Na lewej ścianie wisiał jadłospis na dziś. Były tosty, zapiekanki, sok, sałatka owocowa, naleśniki i jajecznica. Oczywiście byłą też karma dla każdego gatunku pokemon. Więc wybór był nawet szeroki jak na centrum pokemon.

-No cóż-Chłopak odgarnął włosy z czoła-Dobrze być w grupie jak sądzę. Nieistotne-Uciął temat i bez dalszego zwlekania udał się we wskazane przez Aegis miejsce. Szybko się zorientowała, trzeba przyznać. Ale ona miała trzy pary oczu, a on tylko dwie. Ciekawe w sumie w jaki sposób ona widzi.
Zapach uderzył od razu, pobudzając jeszcze bardziej uczucie głodu. Jak na lecznicę wybór był całkiem spory. Zorientował się pobieżnie jak to wszystko wygląda, i podszedł do któregoś wolnego stolika stawiając na nim Punilleta.
-Poczekajcie chwilkę, zaraz wrócę-I poszedł. Najpierw nabrał jedzenia dla Combee i Sewaddle w osobnych miskach czy co tam było wykorzystywane do transportowania żywności. Następnie wziął z trzy naleśniki dla siebie i wrócił do pozostawionej nieopodal grupki, stawiając tackę na stoliku.
-Smacznego-Rzekł, a sam usiadł i zabrał się za swoje.

Pokemony ucieszyły się i zaczęły jeść. Szybko zjedliście swoje porcję. Znów zagrzmiało i zgasły światła. Wszyscy, którzy mogli włączyli latarki, ale oświetlali leciutko pomieszczenie ekranem komórki. Aegis i Punillet złapały się twoich rąk i nie chciały puścić dopóki światło nie wróci. S: Spokojnie trenerzy. Mamy w piwnicy generator. Nasz woźny zaraz go włączy. Gdy siostra Joy to powiedziała światło akurat wróciło i było słychać lekko stłumiony odgłos generatora. Lepiej wracać do pokoju nim znowu zdarzy się niezbyt miła sytuacja.

No to było akurat niespodziewane. Zjedli sobie, a tu bum, i nie było światła. Poczuł jak jego podopieczni złapali go za ręce. Było to istotnie bardzo interesujące, bo o ile Punillet miał czym się go chwycić, to Combee jako takie nie miały kończyn chwytnych tylko skrzydła i trzy pyszczki. Przez moment przeszła mu myśl, że może ktoś inny go złapał, ale akurat wróciło światło i obok siebie miał tylko dwójkę wystraszonych pokemonów. I nierozwiązaną zagadkę chwytu Combee. Pewnie całą pracę licencjacką by się dało na ten temat napisać.
Tak czy owak, bez słowa zabrał na ręce dżdżownicę i przeszedł do części z pokojami. O ile nic po drodze się nie wydarzyło sięgnął wolniejszą ręką po klucz i otworzył pokój. Gdy Aegis wleciała do środka, zamknął drzwi (Na klucz, by czasem ktoś mu nieproszony nie wszedł) i rozejrzał się. Jak przypadkiem okno było otwarte (W co szczerze wątpił) zamknął je.
-Wolicie na noc zostać w pokeballach czy tak wam będzie wygodniej?-Zapytał otwarcie, co dla niego robiło logistycznie niewielką różnicę, byle by ich czasem nie pognieść. Jeszcze raz się rozejrzał orientując się w otoczeniu...
...przydałoby się kupić szczoteczkę do zębów. Ale to jutro, jak będzie lepsza pogoda. Chyba, że miał, to wyciągnął i poszedł wypucować kły. Jak skończył, wrócił do pokoju. Co dalej? To zależało od tego, w jakim był stanie. Śpiący? Może nie?

Twoi podopieczni od razu weszli do pokoju i poczuli się bezpieczni. To chyba dla nich za dużo jak na jeden dzień. Najpierw burza, a chwilę temu brak prądu. Pokemony wolały być w pokoju, a nie swoich kulach. Aegis zaczęła się bawić z Punillet. Widać, ze nie były jeszcze aż tak śpiące. Jednak jak wróciłeś maluchy już spały na fotelu w najlepsze. Pocieszający widok. Na dworzu wciąż grzmiało, padało i błyskało. Lepiej było przespać tą okropną pogodę i zobaczyć jak będzie rano.

Zaczęli się bawić. To było autentycznie dziwne, bo dogadywała sie głównie z nim i jego rodziną. Ale to dobrze. Może faktycznie był taki otwarty i to zauważyła? Miała te trzy pary oczu, heh. Jemu to nie przeszkadzało. O ile w trakcie tych zabaw nie narobią zamieszania.
Umył zęby tym co było/znalazł i wrócił do pomieszczenia. Na długo to im sił nie starczyło, ale to nawet lepiej. Odpoczną i to chyba nawet bardziej od niego samego. Czemu? Bo on nie czuł się jeszcze tak zmęczony. Musiał się trochę znużyć, dlatego też usiadł/stanął przy oknie i patrzył na rozwijającą się burze.
Co powinni jutro zrobić? Na pewno zorientować sie w sklepach, może będzie coś ciekawego co im pomoże. Jakieś zapasy żywności również wypadałoby zakupić. Namiot? Bez przesady. Ale leki to już byłyby bardzo wskazane, nawet dla niego samego. Nigdy nie zastanawiał się co się dzieje gdy potraktuje się człowieka środkami dla pokemonów. Niby leczy, ale nigdzie nie było słychać o takich przypadkach. Ludzi leczyło się normalnie.
Więc dla siebie też jakaś apteczka. Dlaczego zawsze jest tak, że gdy już się jest w drodze ludzie przypominają sobie o tysiącach różnych rzeczy, które mogli zrobić wcześniej? Taka natura. Albo konfrontacja z rzeczywistością.
...teraz w sumie mógłby się położyć. Co też zrobił. Może uda mu się usnąć.

Na takich rozmyślaniach minęło ci kilka minut. Pokemony smacznie spały, a i ty sam niedługo zasnąłeś. Jednak w środku nocy obudził cię dość głośny grzmot i błysk. Sewaddle i Combee znalazły się momentalnie obok ciebie. Wystraszone schowały się pod kołdrą. Nie trudno się dziwić. Smacznie śpisz, a tu nagle HUK! Łatwo zawału dostać. Po za tym... Dało się czuć dość złowrogą atmosferę wokół.

Huk podniósł go do góry, chociaż nie zareagował tak gwałtownie jak jego pokemony, które nie wiadomo kiedy znalazły się u niego pod kołdrą, trzęsąc się jak galareta. No, świetnie... swoją drogą, czy czasem ta burza nie trwa nieco za długo? Takie coś powinno przychodzić i odchodzić. Jakiś pokemon pozwalał sobie na zbyt dużo? Nawet jeśli, to z taką skalą problemu niewiele mógł zrobić. Coś było jednak tutaj nie tak...
Najpierw jednak trzeba było trochę ich uspokoić.
-Spokojnie, to tylko piorun-Rzekł uspokajająco, i pogłaskał obydwa stawonogi pod kołdrą. Wstał potem i, tak na próbę, spróbował włączyć światło. Jak nie zadziałało to znaczy, że znowu wywaliło korki i tym bardziej nie było co zrobić. No, może poza upewnieniem się czy czasem drzwi nie są otwarte. Powinny być zamknięte, więc będzie wielce zaskoczony jak je otworzy albo zastanie uchylone.
Wtedy sytuacja stanie się mniej ciekawa.
Jeśli jednak wszystko było na miejscu to wróci do łózka spać.

Pokemony uspokoiły się trochę gdy je pogłaskałeś. Drzwi były zamknięte, a światła nie było. Mimo to reszta wydawała się być w porządku. Wróciłeś do łóżka i po chwili znów zasnąłeś. Ranek przywitał cię śpiewem ptaków głownie Starly i słońcem. Na niebie nie było ani jednaj chmurki, ale coś ci tu nie pasowało. Gdy spojrzałeś na ziemię zdziwiłeś się. Na dole był istny potop. Woda będzie ci sięgać maksymalnie do kolan.

Nic się na szczęście potem nie działo. Mógł spokojnie się położyć i mieć nadzieje, że nie będzie tej nocy żadnych innych przykrych incydentów. Trochę się martwił o Aegis i Punilleta, ale powinni sobie poradzić. Co najwyżej będzie miał bardzo ograniczoną swobodę ruchów, jakby się w niego wczepili.
***
Obudził się. Był trochę niewyspany przez tą śródnocną pobudkę, ale bywało gorzej. Przynajmniej powodem jego podniesienia się na nogi były w miare delikatne czynniki jak śpiew ptaków i słońce. Natura w końcu wie co robi. Wstał, przeciągnął się, zorientował się czy wszystko w porządku. Z początku wszystko na to wskazywało. Rozejrzał się, zerknął przez okno. Chmury w porządku, a na ziemi...
...
Hm. Przydałby się kajak. Albo tak napadało, że studzienki sobie nie radziły, albo wywalił rurociąg. Tak czy owak, nie uśmiechało mu się zbytnio brodzenie po kolana w wodzie. Istna powódź.
Zerknął jeszcze, czy z jego podopiecznymi wszystko w porządku. Jeśli tak, to... no, to odsłonił z nich kołdrę by się sami obudzili. Gdy już powstawali i się z nimi przywitał (Zwyczajnym pogładzeniem po głowach) to weźmie swoją torbę i zejdzie na dół zorientować się w sytuacji.