Gra Wilka- Danieru Ookami- Fenris Rayo

- Tak, mam jeszcze jednego pokemona, ale wolałbym pójść w jakieś odosobnione miejsce. Zrozum, wolałbym, aby ten pokemon nie zwracał na siebie zbyt dużej uwagi.
Chcąc odpowiedzieć jakiego mam jeszcze pokemona, upewniam się, że nikogo nie ma w pobliżu, po czym mówię (jeśli nikogo nie ma, jeśli jest, to mówię na ucho):
- Mewtwo.
Czekam na reakcję, po czym idę z mężczyzną stoczyć bój w jakimś nieodwiedzanym miejscu.

Nikogo nie było dlatego mogłeś pochwalić się posiadanym przez Ciebie pokemonem, na trenerze nie zrobiło to wielkiego wrażenia, jak widać rozmowa z tym całym Senju mocno sprowadziłą go na ziemię i musiał ściśle przestrzegać jakichś zasad
-Ogólnie gratuluje, ale wybacz musisz najpierw zwiedzić las za nami, żeby mnie wyzwać musisz mieć pokemona typu normalnego, coś czego sam nie lubie jednak zasady wymyślone przez szefa mamy tego przestrzegać, będę tu za godzinę masz czas na złapanie go- powiedział i ruszył bez większego wyjaśniania w stronę miasta. Zostałeś sam sobie w sumie.

- Ale durne questy mają... Eh... To co Torchic? Idziemy chyba na poszukiwania. Idziemy.
Kładę malucha na ziemi i lekkim truchtem podążam w stronę lasu próbując znaleźć pokemona, najlepiej normalnego. Albo może miał być nienormalny? Nieważne. Pewnie będzie koloru brązowego, szarego albo będzie szczurowaty czy fretkowaty jak to zwykłe pokemony.
- Jak zwykle każdy załapał się na promocję, tylko ja jeden, muszę zapieprzać po lesie szukając jakiegoś pokemona, ehh...

Ruszyłeś wraz ze swoim ppokemonem przed siebie, droga była dość nudna i męcząca, wszelkie pokemony znajdujące się blisko miasta, jakby pouciekąły, musiałęś ruszyć w głąb lasu, żeby znaleźć jakiegokolwiek dzikiego pokemona, mały Torchic szedł za tobą dumny jak paw, dopiero po jakichś 20 minutach usłyszeliście odgłosy dzikich pokemonów, no i zauważyłeś jakiś ruch w koronach drzew, po kolejnych 10 minutach idąc dalej, zacząłeś spotykać dzikie pokemony przechadzające się po mchu, ogólnie stały się bardziej dostępne, rozpoznałeś kilka gatunków pokemonów:

- Norrrmalnie pełno normalnych pokemonów. Ale cóż, wiadomo. Trzeba zacząć od robaczków. Torchic, zaatakuj tego zielonego, to Burmy. Póki nas nie zauważył, zacznij od Flamethrowera, takiego mocnego, aby wykorzystać efekt zaskoczenia. Następnie przyskocz do niego i użyj growl, po czym Agility, unik, Growl, schowaj się za jakimś elementem przyrody, przeczekaj, wyskocz i znowu Flamethrower z zaskoczenia. Na koniec agility w połączeniu z Night Slashem.
Czy te walki były brutalne? Owszem. Ale to, co wyprawiam obecnie jest niczym w porównaniu z tym czego dokonywał Ares. W życiu tak bywa, spotyka się silniejszego i się przegrywa, nawet w straszny sposób. Ale na tym polega właśnie egzystencja. Przez porażki i ból stajemy się silniejsi i zdolni do przetrwania, taki ciąg życia.

Wypuściłeś szybko swojego pokemona z pokeballa i zacząłeś wydawać mu polecenia, maluch był na prawdę zdolny i widziałeś, ze w walce daje z siebie prawie sto procent, mogłes na nim polegać i własnie to chciał Ci pokazać, walka nie zapowiadała się na długą, jednak mały robaczek uparcie nie chciał paść od ataków twojego pokemona, chyba sama silna wola utrzymywała go przy życiu, kto to wie

// Czas nie kut.s, nie stoi : (

- Ignite, napakuj się Agility, po czym schowaj się za drzewem i ponownie Agility. Teraz zaszarżuj na oponenta co chwila strzelając krótkimi seriami Flamethrowera, a na koniec Night Slash!
Wydawałem pojęcia w miarę głośno, ale nie na tyle, by poke-green-peace mnie dorwało, aby zajebutać za znęcanie się nad pokerobakami.

Twój pokemon atakował przeciwnika, rzuciał się na niego i obijał go dość mocno, przeciwnik męczył się niemiłosiernie w tej walce, ale co możesz poradzić? Walka to walka, albo dajesz z siebie wszystko albo giniesz jak noob na bocie z powalonym supportem, ale mniejsza walka wyglądała dośc łądnie, jak zawsz eprzecież tego oczekiwałeś od swojego pokemona prawda?

Ja Ci dam kurna bota!
- Ignite, nie oszczędzaj go! Takie są prawa natury, kiedyś tak samo on będzie walczył ze słabszym pokemonem. To wszystko jest normalny ciąg wydarzeń. Tak-musi-być! Użyj Agility, po czym zajedź g o z flanki i uderz Night Slashem. Póki jesteś blisko to Growl, żeby bardziej to odczuł. Jak już poczuje ból w "uszach" to krok do przodu i Flamethrower! Pełna moc! Biegnij używając Flamethrowera, żebyś nie oddalał się od oponenta. Postaraj się, aby waląc w niego miotaczem ognia, uderzył w jakiś obiekt typu drzewo czy kamień. Jak już tak się zdarzy to dźgnij go dwoma Night Slashami, a na koniec, ZASKOCZ GO! Użyj Last Resort!

Twój pokemon jeszcze bardziej przekonał się do walki, po czym po prostu pokonał przecienika nie specjal,nie się do tego przykładając, ale wszystk ułożyło się idealnie, przeciwnik padł, a twoj przyjaciel podleciał do Ciebie zadowolony z tego że udało mu sie pokonać rywala
-Torć, torcik- mruknął mały i łasił się do twojej nogi bardzo podniecony
Torchic +1,2 lvl
Nagle za waszymi plecami coś się poruszyło, obruciłes się bardzo szybko i zobaczyłeś jak coś się za wami rusza, krzaki lekko drżały, po chwili z zarośli wyskoczył taki pokemon:

- Wspaniale Ignite! Jesteś niesamowity, taki młody pokemon, a taki zdolny.
Kucam do swojego kurczaczka i głaszczę go po główce i prawiąc komplementy jaki to jest silny, uzdolniony i niepokonany. Gdy słyszę dziwne odgłosy Niecnego Fapera dochodzących zza krzaków, odwracam tylko łeb w tamtą stronę i wyczekuję.
- Świetnie. Jeszcze grubasa brakowało. Mam nadzieję Munchlax, że nie wpierdolisz zwłok tego Burmy'ego, hmm?
Czekam na reakcję pokemona i skanuję go pokedexterem.

Pokedex pokazał takie dane:

Munchlax
samiec
lvl: 25
charakter: Leniwy, strasznie leniwy, kiedy wyczuje jedzenie zapiernicza jak mały robocik, uwielbia spac przez całe dni, nie boi się żadnych wyzwań, bo wie, że nigdy nikt nie wybierze go do ważnego zadania.
ataki: jak na lvl

Pokemon nie odpowiedział nic, po prostu padł na ziemię zmęczony, po raz pierwszy w życiu widziałeś tak zmęczonego pokemona, dodatkowo tak brudnego, Munchalx był umorusany sokiem z jagód, oraz ich resztkami, Torchic widząc go potraktował go delikatnie scratchem, jednak grubasek nie odpowiedział zignorował go po prostu.

- Eeee...
W OGÓLE nie spodziewając się takiego obrotu spraw, rzucam z ciekawości pokeballem, sprawdzając czy pokemon da się złapać. W sumie nawpieprzał się gumijagód, to może nie ma już many na to, aby walczyć o to, czy da się złapie czy nie.
- Torchic, wróć tu, bo jeszcze złapiesz jakieś AIDS od niego albo zjebolę.
Czekam na reakcję pokeballa.

Twój pokemon od razu wrócił do Ciebie zadarł lekko łepek dumnie się kołysząc, po chwili znalazł się obok Ciebie i znowu ocierał się o twoją nogę, co do drugiego pokemona, pokebal uderzył o jego ciało, któe po chwili z małymi problemami zniknęło w kulce, ta zakręciła się kilka razy po czym o dziwo usłyszałeś
DING
Tak właśnie złapałeś swojego pierwszego pokemona, ale są zawsze jakieś plusy! Teraz możesz zawalczyć z tym dziwnym panem liderem czy coś.

// Kuźwa, już kompletnie po co przylazłem do tego lasu XD

- No proszę bardzo. Życie to jednak jedna, wielka niespodzianka. Chodź Torchic, idziemy do tego mistera, co miał dziwne wymagania co do walki. Tylko proszę, nie zgub się, wierz mi, nie mam ochoty szukać Cię później po całym lesie, nawet jeżeli jesteś Shiny, to cinszko byłoby Cię znaleźć w tym ogromnym lesie. Dobra, wracajmy.
Wracam do lidera patrząc w jakim stanie jest Torchic. Jeżeli troszkę gorzej się czuję, to wpierw zabieram go do PokeCentrum.

Powiedziałeś spokojnie co miałeś do powiedzenia co do swojego pokemona, ten spokojnie ruszył za tobą, dopiero po jakimś czasie zorientowałeś się, że z twoim pokemonem coś jest nie tak, a dokłądniej stworzenie kulało na jedną łapkę, musiał się zranić podczas walki, dlatego też ruszyłes w stronę centrum pokemon. Dotarcie tam nie było wielkim problemem, siostra Joy uleczyłą twojego pokemona, teraz czas na poszukiwanie tego całego lidera, jednak udało się siedział sobie i patrzył na jakieś drzewa.

- (Miejmy nadzieję, że to tylko mała ranka albo maksymalnie lekkie nadwyrężenie łapki.)
Po chwilowej przerwie idę poszukiwać Gamibera, a gdy już go znajduję zagaduję jakże nonszalanckim tekstem:
- Wiesz, nie chcę się wtrącać w niczyje pasje, wolność i te sprawy przede wszystkim, ale z tego co mi wiadomo to dendrofilia jest JESZCZE zakazana w tych okolicach.
Czekam chwilę, obserwując jego reakcję.
- Jeśli Cię to interesuje, to złapałem już normalnego inaczej pokemona. Idziemy w jakieś ustronne miejsce, by razem popatrzeć na drzewa?

Lider spojrzał na Ciebie niepewnie, po czym tylko z lekkim zazenowaniem pokręcił głową, czekał spokojnie aż skończysz męczenie go swoimi dziwnymi tekstami po czym w końcu się odezwał
-Jakieś specjalne zyczenia co do wyskości nagrody jeśli uda Ci się mnie pokonać? jakiś atak dla pokemona, gotówka? Ja osobiście oferuje Ci albo 1000$, albo naukę shadow balla o ile masz pokemona który może się tego nauczyć, zgadzasz się?- zapytał spokojnie dalej siedząc na ławeczkę i tym razem patrzył na Ciebie a nie na biedne drzewko.

Przez chwilę zastanawiałem się patrząc na chmury i obliczając, co mi przyniesie większe profity.
- Jak już wygram, to wybieram naukę Shadow Balla. To jak, zaczynamy? Chodźmy tylko w jakieś ustronne miejsce, jeśli zezwolisz. Wolę nie przyciągać uwagi gapiów.
Pokazuję dłonią kierunek, którym moglibyśmy podążyć, po czym zaczynam rozmowę, gdy już idziemy:
- Tak w ogóle, możesz coś więcej opowiedzieć o tej lidze? Zaintrygowały mnie te dziwne zasady pod tytułem złap pokemona, którego i tak może nie będziesz używać, byleby go mieć.

Chłopak zasmiał się kiedy usłyszał, że nie chcesz zwracać na siebie uwagi
-Uważasz,że ciągnąc mnie w krzaki nie zwrócisz uwagi gapiów?- zapytał całkowicie opanowany, po czym ruszył spokojnie w kierunku który wskazałeś, szliście spokojnie aż dotarliście na polankę, która idealnie nadawała się do walki pokemonów sporo miejsca i takie tam
-Pokaz pokemona, którego złapałeś- dodał po chwili po czym kiedy ty zadałeś kolejny pytanie chłopak uśmiechnął się i wyglądało na to, że chce Ci opowiedzieć historię ligi x
-Senju... ogólnie chodziliśmy razem do szkoły, głupie czasy, robiliśmy co mogliśmy żeby się dorobić, zostać kimś, ponowanie liderów zwykłych sal to ni było nic niezwykłego, dlatego ja i cała reszta, pod skrzydłami Senju, stworzyliśmy ligę, żeby z mami zawalczyć musisz nas wyzwać w odpowiedniej kolejności, mieć pokemona z typem, którym my sami się zajmujemy i nas pokonać, niby nic ale bywa zabawnie.

- Tak, bardzo. Szczególnie, że mam teraz pokemona, który pokona Cię wpieprzając Twoje pokemony. Chodź Shaqu.
Pokazuję Munchlaxa.
- I co, już czujesz tą rywalizację? Potężny, leniwy Munchlax kontra co? Skoroś lider dziwnej ligii X i wymagasz "normalnych" pokemonów to pewnie masz hmmm Regigasa?
Czekam na następny krok ziomeczka.

Chłopak usmiechnął sie po czym podrzucił pokeballa takiego pokemona:

Lider dalej nie skomentował tego jakiego pokemona masz, widocznie nie czuł takiej potrzeby jedyne co powiedział to:
-Możemy zaczynać?- to w sumie wystarczyło w danej sytuacji, musieliście zaczać walkę i tyle, nie chciałes rzucac się w oczy, wiec moze lepiej juz zacząc?

- Proszę ja Ciebie bardzo. Ignite, pokaż na co Cię stać.
Wyrzucam pokeballa z Torchiciem.
- Rozpocznij batalię od Agility, najpierw ulepsz swoją postawę i skup się na obronie. Obserwuj ruchy Eevee'go, jeśli Cię atakuje, to wykonuj skoki do tyłu, tylko pamiętaj, abyś uważał, żeby nie wpaść na drzewo czy kamień i nie skończyć w beznadziejnej pozycji. Cały czas dobijaj sobie Agility, a jak Eevee już parę razy zaatakuje, to podbiegnij do niego i od boku uderz Night Slashem, po czym przybliż się i ze strasznie bliskiej odległości Flamethrower! Teraz Agility i znowu czekaj na ruchy przeciwnika. Jak się do Ciebie zbliży to Growl i poczekaj, aż (dosłownie ) pękną mu bębenki, to wtedy Night Slash w oko!

Walka pokemonów się zaczeła małe Eevee i mały Torchic, pokemony atakowały i unikały swoich ataków, ednak z jakiegoś powodu twój stworek miał przewagę nad przeciwnikiem nie chodzi o samo podniesienie swojej prędkości twój ptaszek [><] biegał i okładał przeciwnika, który starał się trafić twojego pokemona shadow ballem, jednocześnie starał się unikać ataków małego ognistego stworka jednak sie nie udawało, znaczy się nie zawsze.