Podążając za pierwotnym instynktem - Małpia gra Mayi

Po osiągnięciu piętnastu lat, po kolejnym standardowym śniadaniu w sierocińcu, opiekunka zawołała cię mówiąc że dyrektor sierocińca chciałby się z tobą widzieć. Nie mając wyboru jak tylko pójść do gabinetu dyrektora, poszłaś za opiekunką. Gabinet był raczej przytulny, na ścianach wisiało mnóstwo zdjęć podopiecznych w różnym wieku, pod niektórymi był także napis w jakim wieku zostali adoptowani i przez kogo. Gdy oglądałaś zdjęcia, ujrzałaś Fotografie swojego przyjaciela, przystanęłaś na dłużej lecz nie mogłaś rozczytać kto go adpotował ponieważ wszystkie notki były napisane odręcznie przez niewyraźne pismo dyrektora. Gdy mrużyłaś tak oczy nagle usłyszałaś głośnę krząknięcie i swoje imie...

Poszłam za opiekunką do dyrektora zastanawiając się co on ode mnie chce.Przecież nic nie zrobiłam.Może chodzi o tego pączka co wczoraj zwędziłam ze spiżarni?Myślałam idąc do gabinetu. Na miejscu przypatrywałam się fotografii mojego przyjaciela i notatce pod nią.Przekrzywiłam głową bym mogła rozszyfrować gryzmoły dyrektora.Dopiero gdy ktoś krzyknął oprzytomniałam i spojrzałam na dyrektora.
-Tak?Zapytałam niewinnym głosem.

Podejdź no tu kochana, mam dla ciebie kilka ważnych informacji i pytań, gdy tylko na nie odpowiesz będziesz wolna. Mam także nadzieje że smakował ci pączek, po czym z uśmiechem wskazał ci głęboki fotel przy małym stoliczku na którym stała miska z cukierkami, prosze częstuj się.

Uśmiechnęłam się lekko i usiadłam wygodnie w fotelu.Wzięłam trochę cukierków które po chwili zjadłam.Ciekawe skąd wiedzieli o tym pączku.Myślałam że byłam ostrożna, hmmm następnym razem będę ostrożniejsza[i]Patrzyłam na dyrektora oczekująco.Byłam ciekawa o czym on chce z nami pogadać.[i]Na pewno chodzi o pozbycie się mnie.Jakby chciał coś innego nie był by taki miły.

Dyrektor usiadł na fotelu naprzeciwko, poczekał aż zjesz kilka cukierków i wyjął z wewnętrznej kieszeni marynarki jakąś kartkę po czym ją rozłożył. Pozwól że zadam ci kilka pytań dobrze? Jako że skończyłaś piętnaście lat chciałbym dowiedzieć się o tobie trochę więcej, mamy tu taki system że w wieku 15tu lat prowadzimy taką rozmowę z większością zdolnych dzieciaków a potem ustalamy im gdzie i w czym mogłyby pracować oczywiście dając także list polecający. To jak, gotowa?

Patrzyłam jak dyrektor usiadł na przeciwko mnie.Gdy usłyszałam słowa dyrektora uniosłam brwi zdziwiona.Ja zdolna? HAHA bardzo śmieszna.Chciał chyba powiedzieć dziwna.W sumie za dużo się nie pomyliłam, ciekawa jestem gdzie mnie wyśle, oby jak najdalej stąd.Myślałam chwilę gdy dyrektor skończył.Kiwnęłam głową dając mu znak by zadawał mi te pytania.

-Odp. 1 Hmmm staram się pomóc bez względu na to czy to pokemon czy człowiek.Odp. 2 Zależy od możliwości.Jak mam śpiwór lub namiot robie obóz, znajduje też patyki i drzewo na ognisko.Jak nie mam śpiwora lub namiotu znajduje wygodną gałąź i śpie na nią.Trzeba by było sobie radzić prawda? Odp. 3 Żaden z tych kolorów wole fiolet. Odp. 4 Zgadzam się chyba że moje pokemony nie mają sił to wtedy odmawiam.Odpowiedziałam na każde pytanie spokojnei.

Słuchając twojej odpowiedzi, dyrektor coś notował a potem schował kartkę do kieszeni w której była, lekko się zamyślił, zaczął się drapać po lekko zarośniętym podbródku i spytał się:
Okej hmm, mam jeszcze jedno pytanie. Czy planujesz w najbliższym czasie podróż?

-Cóż bardzo bym chciała, ale potrzebowałabym pokedexa, pokeballów itp.a tych przedmiotów niestety nie posiadam.Odpowiedziałam odwracając wzrok w inną stronę.Źle się czułam z tym że nie mogę sobie kupić fajnych rzeczy po po prostu nie mam za co.Cichutko westchnęłam i znów popatrzyłam na dyrektora.

Tak się składa moja droga że pytania właściwie były nie potrzebne, chciałem po prostu jakoś się przygotować na to co ci teraz powiem. Otóż gdy znaleźliśmy cię na progu sierocińca miałaś w ubranku kartkę od rodziców, gdy otworzyliśmy list mieliśmy dane instrukcje co i jak, a także drugi list przeznaczony dla ciebie. Po czym wręczył ci list czekając aż go przeczytasz...

Byłam zdziwiona słowami dyrektora.Bez słowa wzięłam list i zaczęłam go szybko czytać.

Gdy czytałam list nie mogłam w to uwierzyć.Po policzkach spływały mi łzy które opadały na kartkę zostawiając na niej mokre plamy.Wiedziałam co mam robić.Musze jeszcze dziś wyruszyć w drogę.Chcę się z nimi spotkać jak najszybciej.Czemu dopiero dziś dają mi ten list?A ja myślałam że oni mnie nie kochają.Myślałam patrząc na kartkę.Powoli skierowałam wzrok na dyrektora.-Czy będę mogła ruszyć jeszcze dziś?Zapytałam ocierając łzy.

Oczywiście dziecko, w pierwszej kolejności rzeczy pozostawione przez twoich rodziców. Dyrektor spokojnie podszedł do jednego z portretów, odsunął go jak drzwi od szafki i zaczął wykręcać kod. Gdy wyjął zawiniątko i położył je na stół, pozwolił ci je rozwinąć. W środku był lekko zakurzony pokedex, 5 poke balli, 2 safari balle, plik banknotów 2 potiony, pokenav i mapa.
Fakt pokedex może być lekko przestarzały po tylu latach ale jestem pewien że dobrze się sprawdzi, co do roweru, czeka na ciebie w składziku.
Gdy już chciałaś wstać, dyrektor cię chwilkę zatrzymał. Pamiętam tego chłopca z którym zawsze się bawiłaś, jak on miał hmm a tak Kai, jeśli chciałabyś się z nim spotkać, został on zaadoptowany przez rodzinę która mieszka w Pallet Town, to małe miasteczko lecz bardzo szczęśliwe. Jeśli kiedyś do niego zajrzysz, pozdrów go ode mnie i jego nową rodzinę.

Patrzyłam jak dyrektor podchodzi do skrytki i ją otwiera.Przyniósł ze sobą zawiniątko więc je rozwinęłam.Wszystko co potrzebne tutaj jest.Nie wierze w to że mogę opuścić to schronisko ten sierociniec.Powoli wstawałam.-Dobrze.Dziękuje panu za pomoc i informacje co do Kai'a. Na pewno go pozdrowię.Proszę się nie martwić o mnie, dam sobie rade. Do widzenia.Powiedziałam zabrałam zawiniątko z moimi rzeczami i poszłam do mojego pokoju spakować się do podróży.Wzięłam wszystko co potrzebne i (z plecakiem na plecach) poszłam do składziku po rower.

Gdy wyprowadziłaś spokojnie rower ze stajenki jeszcze obejrzałaś się na budynek w którym de facto spędziłaś całe swoje dzieciństwo, z mocnym postanowieniem odnalezienia rodziców zaczęłaś jechać całkiem szybko polną dróżką gdy nagle coś uderzyło cię w twarz zrzucając z roweru, gdy się lekko podniosłaś, zauważyłaś że to chyba pokemon.

Podniosłam się z ziemi rozglądając za tym co mnie zrzuciło z roweru.Byłam tym ,,atakiem'' zdezorientowana.Hmmm pewnie to jakiś leśny pokemon.Myślałam i patrzyłam w krzaki i drzewa moimi czujnymi oczami.-Nie bój się, nic ci nie zrobię.Proszę Cię byś się pokazał.

Pokemon tak jakby zrozumiał o co chodzi i z krzaków wyszedł mały aipom z guzem na czole, gdy zobaczył ciebie coś w nim tchnęło i nagle do ciebie podbiegł i przytulił. MAYA WSZĘDZIE CIĘ SZUKAŁEM! Mały aipom tulił się do twojego brzuszka dokładnie tam gdzie miałaś ową plamkę

-Co?Ale kim ty jesteś?Ty umiesz mówićPowiedziałam zaskoczona jak pokemon mnie przytulił i w dodatku w ,,to'' miejsce.Nagle sobie wszystko przypomniałam i przytuliłam pokemona z czułością.-Gdzie się podziewałeś?I co się stało w twoją głowę?

-No tak.Niestety nie mam, dopiero zaczynam podróż.A pędzę tak do portu.Mój dyrektor dał mi list od rodziców z instrukcjami gdzie mogę ich znaleźć.Tak się cieszę że Cię spotkałam.Wiesz co? Może ty będziesz moim starterem?Oczywiście jeżeli chcesz.Powiedziałam uśmiechnięta do pokemona.

-Jasne! Niedaleko jest jakieś miasto możemy się tam przejść i wypytać o drogę do portu ponieważ tu dookoła największymi wodami są jeziora.
Po czym wyciągnął ballkę z twojego plecaka i ją kliknął po czym znów z niej wyskoczył, no teraz możemy iść razem!

-Poczekaj.Nie tak szybko kochany.Musimy ustalić parę spraw.A co najważniejsze muszę Cię zeskanować.Powiedziałam wyciągnęłam pokedex i zeskanowałam Aipoma.-Chyba mnie zrozumiesz jak Ci powiem że nie możesz mówić ludzką mową przy ludziach których nie znamy.Jesteś zbyt cenny dla kłusowników więc dobrze by było jakbyśmy ukrywali nasze zdolności przed innymi.

Dex wypiszczał takie dane:

Dex id #190

Aipom
Typ: Normal
Płeć: Samica
Poziom: 7
Charakter: Towarzyski i energiczny pokemon, uwielbia poznawać nowych ludzi i być ciągle w ruchu, bardzo przyjazny i zawsze uśmiechnięty.
Ataki: Scratch, Tail whip, Sand Attack
Umiejętność: Run Away - ucieczka przed dzikimi pokemonami zawsze skutkuje.

Wiem, wiem już nie raz mnie goniono z tego powodu, możesz być spokojna będę cichutko.