Darkrai Klaudia - GhostRiderka

Raczej chodziło mi o samo a XD
-----
- Dobrze - pochwalił Golduck - oto druga zagadka: Gdy jej dużo, zwą ją morze - gdy jej mało, zwą ją kropla lub kropleka - uśmiechnął się. Na początku dał ci najtrudniejszą zagadkę, więc teraz może będzie łatwiej?

- Woda - odpowiedziałam.
Przy poprzedniej było trudno tym bardziej, że nawet jak wyuczyłam się niemieckiego to po niedługim czasie zapominałam prawie wszystko...

- Dobrze. Teraz trzecia. Uważaj, będzie trudna i wymagająca - pogroził ci palcem
- Jestem mały, ale mogę być duży. Widziałaś mnie już raz. Lubię się zmieniać. Mój kolor zależy od tego, jaki jestem. Jestem pokemonem. Nie umiem żadnych ruchów, oprócz jednego. Dzięki temu jednemu mogę poznać wszystkie. Kim jestem?

Spotkałam raz... Może być jaki chce i jest w stanie używać wszystkich ruchów... Zaraz, czy to ten pokemon, o którym myślę?
- Ditto - odpowiedziałam mu na tą zagadkę.

- Świetnie! Brawo. Jesteś inteligentna i silna, skoro pokonałaś Ditto z Jaskini Powietrza. W takim razie przyjmij to ode mnie - powiedział, dając ci Element wody oraz jakiś czerwono-brązowy dysk. Wyglądał, jakby była w nim zapisana wiedza przedwiecznych...

Kiwnęłam głową i wzięłam od niego element oraz dysk. Ciekawe czy ten element zachowa się podobnie jak element powietrza i wszczepi się we mnie. Po niedługim czasie się pożegnałam i ruszyłam w drogę na górę.

Element owszem, wpasował się, ale na drugiej łapie. Gdy dotknęłaś dusku ten zniknął, a przed twoimi oczami ukazał się taki obrazek: Darkrai atakujący ogniem z paszczy, który spopiela drzewa i jagody. Właśnie nauczyłaś się Incercinate, brawo! Wyszłaś z jaskini. Wiatr jakby ucichł, a ty mogłaś odlecieć. Ale dokąd?

Rozejrzałam się wokoło. Nigdzie nie widać lądu? W końcu uniosłam się w górę i znowu się rozejrzałam. Byłam w nieciekawej sytuacji. Jak będę podróżować na ślepo to nieprędko odnajdę ląd, a tym bardziej jakikolwiek element...

ląd było widać - bardzo daleko na północ. Jakaś duża tropikalna wyspa... z ogromną górą, na której siedział jakiś maleńki z tej odległości ptak.

No nic, i tak nigdzie indziej nie mam polecieć... Ten ptak wydaje się teraz bardzo mały, ale z takiej odległości może być naprawdę wielki... Tak więc ruszyłam w kierunku wyspy.

Leciałaś i leciałaś, a wietr jakby ci pomagał, pchając cię w dobrym kierunku. Po paru minutach wyczerpującego lotu dotarłaś niespodziewanie do góry. Na niej siedziało to, co z oddali wzięłaś za ptaka. Był, a właściwie były, bo dostrzegłaś drugiego takiego pokemona, to...

Dość zmęczył mnie ten lot... Rozejrzałam się wokoło i się zdziwiłam, że to co z początku wzięłam za ptaka to nim nie było. Dwa pokemony... pytanie tylko jakie? Spróbowałam rozpoznać ich gatunek.

Pokemony uśmiechnęły się do ciebie niepewnie. Pewnie rzadko widywali tutaj Darkraie
- Witaj, wędrowcze. Jestem Latios - powiedział niebieski, a czerwona natychmiast dodała:- A ja Latias

Również się z nimi przywitałam i przedstawiłam tym pokemonom. Rodzeństwo Lati... Ciekawe co takiego robią oni na tej wyspie. Nie dziwię się, że są niepewni... Darkrai jest dość straszny a dodatkowo nie wiem jacy byli moi poprzednicy.

- Miło cię widzieć w naszych stronach, Klaudio. Czego tu szukasz? - zapytał Latios, patrząc na ciebie. Latias tymczasem ułożyła się tak, by było jej widać tylko oczy

- Byłam na niedalekiej wyspie, poszukuję elementów - powiedziałam.
Skrzyżowałam łapy zamyślona. Sama muszę się wszystkiego domyślać... Po co te elementy i jak uspokoić Hydreigona... Sprawa była poważna i musiałam jakoś to wszystko ogarnąć.

Latias posmutniała
- A więc ty też? Trudno ci się dziwić - rzuciła. Latios za to tylko westchnął. Oboje zaczęli mówić jednocześnie.
- Jeżeli na prawdę chcesz to zrobić, lepiej dokładnie to przemyśl. Nie mogę ci udzielić żadnych wskazówek, niestety, ale za to mogę powiedzieć ci, żebyś się zastanowiła. Uważaj na Zoroarki, które napotkasz na drodze - zakończyli wspólnie

Popatrzyłam się po nich uważnie. Znowu tajemnicze ostrzeżenie.
- Zoroarki? Czyli te pokemony ze zdolnością iluzja? - spytałam się.
Chcą mnie ostrzec a ja ciągle nie rozumiem. Zoroarki są w stanie wyglądać jak inne pokemony... Przypomniał mi się Cleffa.

- Tak, te same. Ale rzadko jej używają. Tylko, jak chcą kogoś oszukać - dodał Latios, a ty nagle zauważyłaś, że zamiast Latias stoi Entei. Latios odwrócił się nagle
- Zoroark! Wiedziałem, że przyjdziesz po Darkraia. Nie pozwolę ci go tknąć. I co zrobiłeś mojej siostrze? - zapytał zdenerwowany.
- Twoja siostra jest teraz w mojej mocy. Poddaj się... lub ona zginie. Wiesz, na czym mi zależy... lub na kim - rzucił, patrząc na ciebie

Popatrzyłam się po nich dwóch. Czyli Latias to jednak Zoroark ukryty za pomocą swojej mocy iluzji? Odsunęłam się i patrzyłam się uważnie na fałszywego Entei... Nie no, teraz to jest już dokładnie pomieszane...

- Nigdy ci na to nie pozwolę, Zoroark. Dobrze wiesz, co się stanie, gdy ona zrobi to, co chcesz, by zrobiła! - rzuciła Latias, próbując cię bronić. Zoroark zaśmiał się
- Doskonale wiem, co się stanie. Świat przestanie istnieć - rzucił z kpiną - No, a teraz Darkrai, z łaski swojej, oddaj mi elementy - dodał

- Nie oddam ci ich - powiedziałam do niego.
Co jak co ale nie mogę pozwolić, by dostały się w niepowołane łapska. Zapowiadało się nieciekawie... Wizja walki z Zoroarkiem...

Zoroark roześmiał się
- Och, oddasz je, zapewniam. Jak nie dziś, to jutro - rzucił, a potem zniknął. Tymczasem Latios z trudem wdrapywała się na górę
- Złamał mi skrzydło - warknęła - Nie zapomnę mu tego
- Darkrai... lepiej idź i zrób to, co musisz. Gdy to uczynisz, Zoroark nie będzie mógł dostać elementów - rzucił; Latios - Następny z nich jest w wulkanie na północ stąd. Musisz tam jak najszybciej polecieć. I przy okazji musisz zrozumieć istotę ognia...

Kiwnęłam głową. Popatrzyłam się na Latias. To chyba z mojej przyczyny... Zorientowałam się gdzie jest północ i pożegnałam się z rodzeństwem Lati. Im szybciej to skończę, tym lepiej... Czyli Zoroarki nie są zbyt w porządku... Muszę na nie uważać i na wszelki wypadek na wszystkie pokemony, które spotykam.

Ruszyłaś na północ. W oddali ujrzałaś dym wydobywający się nie wiadomo skąd. Było już jednak późno i zapadała noc. Trzeba by było znaleźć sobie jakieś miejsce na wypoczynek...