Darkrai Klaudia - GhostRiderka

Popatrzyłam się na te dwa pokemony. Jakieś wyższe evo... Zaszłam za daleko, teraz nie odpuszczę. Szybko weszłam w cień, by przejść w nim obok jednego z nich i mieć przed sobą obydwoje. Nikt nie jest w stanie walczyć na dwa fronty.

Weszłaś w cień, a pokemony zawarczały wściekle. Nagle jeden zaatakował Flamethrowerem w miejscu, w którym się schowałaś. Światło z ognia rozproszyło cień i poczułaś, że wyskakujesz ze swojej kryjówki tuż przed jednym z pokemonów. Oups...

Szybko uderzyłam w pokemona Shadow Ball, żeby go o siebie odepchnąć. No to szykuje się walka... Starałam się ocenić, który z nich jest silniejszy i zacząć atakować jego. Na początek użyłam Calm Mind. Potem w końcu wybrałam i uderzyłam w Charmeleona Thunder i będąc gotową na uniki.

Charmeleon unikał świetnie, a po chwili oba pokemony użyły Smokescreen. Nie widziałaś kompletnie nic. Teraz jeden z nich użył Fire Blast, co rozświetliło mgłę. Jednak Thunder na tak małej powierzchni zaatakował wszystkich oprócz ciebie(wiadomo). W każdym razie Flame Wheel Quilavy trafiło nie w ciebie, lecz w Charmeleona. Ten użył Flamethrower na tobie... i niestety trafił...

Ty: 78%
Ch: 77%
Quil: 76%

Ałćałćałć - moje myśli na oberwanie ogniem.
W końcu uderzyłam w Charmeleona swoją fuzją Thunder z Shadow Ball. Potem wycelowałam w Quilavę szybkimi mrocznymi kulami, żeby nie zdążył mnie uderzyć. Postanowiłam to wykorzystać i jak atakowali to albo schodziłam do cienia w dole albo leciałam w górę czy bok. Starałam się nie być przewidywalna.

Charmeleon nie spodziewał się tak potężnego ataku, a przy okazji oberwał i Quilava, bo stał za blisko. Jednek twoje kule odbijał Flame heel, podczas gdy Charmeleon atakował Dragon Rage, a w końcu użył Dig i tyle go widziałaś. Zaskoczona?

Ty: 65%
Ch;54%
Quil: 59%

Skoro użył Dig to pewnie niedługo wyskoczy i mnie zaatakuje... Rozejrzałam się wokoło i uniosłam się bardziej w górę, żeby być w stanie zrobić unik. Uderzyłam w Quilavę z użyciem Thunder i następnie celowałam Shadow Ball w łeb pokemona. Użyłam Calm Mind. Jak tylko Charmeleon wyskoczył spod ziemi to używam swojej fuzji Thunder z Shadow Ball, żeby porządnie poranić przeciwników. Ja staram się nie dostać od żadnego z ich ataków.

Charmeleon jednak cię nie zaatakował. Gdy użyłaś Thunder ziemia pod Quilavą zapadła się i pokemon uniknął ataku. Następnie obaj spod ziemi atakowali cię ognistymi atakami, jednak żadem nie trafił. Potem obaj wyskoczyli i dostali twoją fuzją. Nieco ich to zamroczyło, więc następne ataki dziabały ich po równo.

Ty: 64%
Ch: 33%
Qu: 37%

Byłam usatysfakcjonowana z tego, że mi dobrze szło. Po chwili uderzyłam Thunder w tą dwójkę i celowałam Shadow Ball w ich brzuchy. Po tym coś dla odmiany... Foul Play. Niedługo ich powinnam pokonać, więc byłam tym bardziej zmobilizowana. Uderzyłam z kolejną fuzją Thunder i Shadow Ball.

Foul Play było dobrym pomysłem, bo zupełnie się tego nie spodziewali. W końcu, zupełnie wycieńczeni, twoi przeciwnicy padli u twych stóp. Quilava jęknął cicho
- Wybieraj mądrze... nie zapomnij, kim jesteś - wyszeptał i zamknął oczy.

+2 lvl

Kiwnęłam tylko głową. W końcu poleciałam dalej przez ten korytarz, starając się zapamiętać każdy jego szczegół, by w razie czego móc znaleźć drogę powrotną. Czyli będę musiała coś wybierać... No i nie zapomnieć, kim jestem... ja to ciągle pamiętam i będę pamiętać!

Charakterystyczną dla tego korytarza oznaką były wymalowane tu i ówdzie ogniste ptaki, jak gdyby miały ostrzegać o typie strażnika. Natknęłaś się również na kolejne rozwidlenie, które to już miało cztery odnogi. W każdej z nich kamień miał inny kolor - czerwony, błękitny, brązowy oraz stalowoszary. Każdy też przyciągał cię w inny sposób...

Te kolory oznaczają żywioły? Chyba tak... W końcu podleciałam do czerwonego, by dokładniej się temu przyjrzeć. Tym razem jakaś zagadka... lub może trzeba wybrać po kolorach.

Ruszyłaś do czerwonego i po pierwszym zakręcie zobaczyłaś ścianę ognia, za którą widziałaś niewyraźnie ścianę. Prawdopodobnie miałaś tu stracić spoto sił i energii, by napotkać ślepy zaułek. Jednak na podłodze leżało znalezisko... prawdopodobnie cenne, bo wyglądało niczym starożytny dysk.

Rozejrzałam się wokoło, patrząc na tą ścianę ognia. Czyli dobrze, że zauważyłam za nią ścianę, mogłabym się sporo natrudzić, by tam przejść. Zamyślona wzięłam ten dysk w łapy i się mu przyjrzałam, ciekawe co to...

Gdy wzięłaś dysk w łapy pociemniało ci przed oczyma. Po chwili ujrzałaś taki oto obraz:
Pokemon używał jakiegoś ruchu, który teraz znałaś i ty. Oto poznałaś Psychic!
W każdym razie nie było po co tu stać...

Pokręciłam głową. Tak więc nowy ruch... świetnie! Zaczęłam się wracać, po czym postanowiłam wybrać kolejną drogę, może akurat tak jest przejście dalej... Trzeba sprawdzić, a jak nie to znowu powrót.

Wybrałaś kolejną drogę. Ta była wolna od pułapek, a błękitne ściany skrzyły się, jakby padało na nie światło słońca. No cóż... tym razem ujrzałaś drzwi. Gdy do nich podeszłaś, ukazał się napis
To Twoja ostatnie szansa. Jeszcze możesz zawrócić i zmienić przyszłość
głosił. No cóż, któs chyba wyraźnie chciał zagłady świata, prawda?

O co tu chodzi? - myślałam. Wszystko jest takie dwuznaczne. W końcu zdecydowałam się przejść przez te drzwi i ruszyć dalej. Ciągle nie byłam pewna, ale chyba... jestem tu po to, by się dowiedzieć?

A więc przeszłaś. Wszystkie światła nagle zgasły, ale ty i tak doskonale widziałaś sylwetkę pokemona, który nagle otworzył swe ślepia i ziewnął.
Potem spojrzał na ciebie, ale jakby cię nie widząc. Ujrzał otwarte drzwi...
- W końcu. Przyszedł czas zemsty! - rzucił i wstał. Jego postać była ogromna - co najmniej dwa razy większa od zwykłych przedstawicieli tego gatunku...

Ojoj, no to się porobiło...
- Hej, Hydreigon, zaczekaj! - powiedziałam głośno do pokemona, chcąc zwrócić jego uwagę na siebie.
Ale kolos... Cóż trzeba go jakoś powstrzymać.

Pokemon zdziwił się
- No tak, ktoś mi te drzwi musiał otworzyć. Czy to ty, Zoroarku? - zapytał jeszcze senny. Potem wypuścił Flamethrower i zapalił wszystkie latarnie. Za tobą pojawił się shiny Cleffa. Był uśmiechnięty
- Brawo, Darkrai, udało ci się. Szkoda tylko, że nie pomyślałaś, że to był blef, od początku, do końca - pokemon zaśmiał się okrutnie i zmienił w Zoroarka. Stanął obok Hydreigona
- No, przyjacielu, czas na zemstę - rzucił, patrząc na ciebie
- A pierwszym celem będzie Darkrai...

Wzruszyłam ramionami, niezbyt przejęta.
- Od początku wiedziałam, że coś jest nie tak - powiedziałam.
Zoroark, nie ma co... W koncu uleciałam w bok, żebym nie musiała walczyć na dwa fronty... nikt nie jest w stanie tak walczyć.

Zoroark zaśmiał się
- Nie martw się, ja nie zamierzam brudzić sobie rączek. Hydreigon zrobi to za mnie - oświadczył. Ogromny smok po prostu zmiótł cię swoją ogromną łapą na ścianę, aż zabrakło ci tchu. Przy okazji pazurami rozorał brzuch i kawałek tarzy, ale płytko. Po tym jednym ataku nie mogłaś się ruszyć, a oni wyszli z jaskini. Zaraz potem pokazał się Arceus, pałając gniewem
- Wiedziałem, wiedziałem, by im nie ufać! - mruknął i uleczył twoją ranę. Potem przyklęknął przed tobą
- Klaudio, żyjesz? - zapytał cicho.

To bolało i to jak... Gdy Arceus uleczył moje rany to poczułam ulgę.
- Tak... jakoś - odpowiedziałam Arceusowi i się podniosłam, albo raczej wyszłam z dziury w ścianie.