Darkrai Klaudia - GhostRiderka

- To dobrze. Widzisz, źle odczytałem przepowiednię. To ty miałaś chronić wejście, by nikt się do niego nie dostał, a nie je otwierać. Wybacz - rzucił cicho -[b] A teraz razem musimy ich pokonać. Ech.../b] - powiedział zniechęcony.

Kiwnęłam głową.
- Rozumiem o co chodzi, przepowiednie lubią być dwuznaczne - starałam się jakoś podnieść go na duchu.
Tak więc zaczęłam od Calm Mind, by przygotować się do walki. Na Hydreigona mam Icy Wind... Na Zoroarka... jeszcze zobaczymy.

Arceus jakby czytał ci w myślach i pokręcił głową
- Hydreigon jest mój. To ja namieszałem. Ty zajmij się Zoroarkiem. Mam nadzieję że damy radę - oświadczył, patrząc na ciebie z kamiennym pyskiem. Powoli dochodziliście do wyjścia. Drzewa już się paliły, jak zapałki...

Kiwnęłam głową. Tak więc Zoroark... Będzie z pewnością trudniejszym przeciwnikiem niż tamten Zorua. Moja kombinacja Thunder z Shadow Ball niewiele da.. w końcu to on ją wymyślił. Tak więc na sam początek zaczęłam od uderzenia w mrocznego pokemona Incinerate, po czym cofnęłam się i szybko przeszłam do cienia, czekając aż się zbliży do mnie z atakiem i wtedy wyskoczyłam z Thunder, po czym Icy Wind.

Zoroark najpierw użył Protect, dzięki czemu ochronił się przed Incinerate, następnie dzięki Dig uniknął Thunder i wyskoczył za tobą, atakując U-turn, które nieźle cię poharatało. Przy okazji Zoroark dostał Icy Wind, co go nieźle zaskoczyło, a potem cofnął się
- I tak nie zwyciężysz. Moja jest chwała i sława! - krzyknął podniecony

Ty: 87%
On: 90%

Niech sobie gada co chce, ja go i tak pokonam. Tak więc nie dość, że zna Dig to jeszcze superefektywny U-turn. Niezbyt ciekawie... W końcu skupiłam energię w łapach i je do siebie zbliżyłam, by wystrzelić serią Shadow Ball w Zoroarka, może się nimi zbyt nie przejmie, bo są na niego niezbyt efektywne... Po czym dmuchnęłam z całej siły Incinerate, by te Shadow Balle podpalić przed mrocznym pokemonem. Powinno go to zaskoczyć i mocno poparzyć... Jeśli użył Dig to ja szybko schowałam się do cienia i w tamtej postaci wsunęłam do tunelu, gdzie był mój przeciwnik i zaraz jak przygotowywał się, żeby wyskoczyć... Wychyliłam się tak, żeby być w stanie uderzyć Incinerate, to powinno go nieźle zaskoczyć i dodatkowo przez ten tunel cały ogień skupi się na nim po czym przebije przez cienką warstwę ziemi. Po tym wyskoczyłam za pokemonem i dla zupełnego przeciwieństwa uderzyłam Icy Wind. Czekałam na efekty i użyłam Calm Mind, po czym ruszyłam na Zoroarka z Thunder, a jak miał zamiar uderzyć to się jak najszybciej oddaliłam.

Udało ci się. Zoroark nie był przygotowany na taki atak. Poza tym przy okazji go podpaliłaś. Potem użył U-turn, a zaraz po tym schował się w tunelu. Wleciałaś za nim, on jednak to przewidział i Shadow Ballami zawalił tunel.

Ty - 73
On - 60+burn

Przynajmniej udało mi się go podpalić... Jak użył Dig i nie mogłam go znaleźć to zrobiłam się niespokojna. W końcu poleciałam kilka metrów wyżej, żeby widzieć, skąd wyskoczy Zoroark. Skupiłam w sobie dużo energii na atak Thunder i jak tylko widzę, że Zoroark wyskakuje spod ziemi to uderzam go tym atakiem. Następnie kolejne Incinerate i Icy Wind. Szybko zerknęłam jak sobie radzi Arceus.

Arceus radził sobie światnie. Zoroark nie wychodził z tunelu, co było bardzo niepokojące. W końcu zobaczyłaś go - ale było za późno. Potężnymi pazurami przejechał Arceusowi po boku, dekoncentrując go, a wtedy Hydreigon zaatakował. Ujrzałaś ciało pokemona spadające w dół po zboczu góry. Wtedy jednak Zoroark dostał jednocześnie Thunder, Icy Wind i... Solarbeam. Odwróciłaś się i ujrzałaś Torterrę i Quilavę. A za nimi stał jakiś chłopak...

Ty: 73
Zoroark: 30+burn
Reszta: 100%

Szybko spojrzałam na te dwa pokemony i chłopaka. Kto to może być, jakiś trener? Wygląda na to, że nam pomaga, przynajmniej tyle. Zoroark rozjuszył mnie tym ciosem w bok Arceusa. To było oszustwo... zresztą ci źli nie trzymają się żadnych zasad. W końcu ruszyłam na Zoroarka z Incinerate, które dodatkowo wzmocniłam przy użyciu Thunder. Zastępnie uderzyłam mrocznego lisa Shadow Ball w łeb, żeby go zdekoncentrować, po czym Icy Wind. Jakby się jeszcze trzymał to uderzam Incinerate.

Zoroark po dłuższej chwili padł. Jego oczy były szeroko otwarte, proszące... Jakby chciał błagać cię o litość...
- Nie... zabijaj - wyszeptał, wpatrując się w ciebie i trenera z przerażeniem. Tymczasem Hydreigon zaryczał przeraźliwie i odleciał...
---
+2 lvl

- Nie mam zamiaru, mimo wszystko - powiedziałam do Zoroarka i się lekko cofnęłam i od niego i od trenera.
Spojrzałam na niego uważnie. Po chwili szybko powędrowałam do Arceusa by sprawdzić co z nim jest. Hydreigon go przecież tak mocno uderzył...

- Ty może nie, ale my tak! - rzuciła Quilava, patrząc z nienawiścią na pokemona. Ten roześmiał się słabo. Gdy odwróciłaś się od niego plecami poczułaś potworny ból w okolicach łopatek(czy Darkrai mają łopatki? xD). Zoroark cię przechytrzył. Quilava i Torterra jednocześnie zaatakowały i Zoroark padł nieprzytomny na ziemię. Tymczasem ty badałaś rany Arceusa
- Wybacz, Klaudio... zawiodłem. Hydreigon uciekł. Ja... nie dam rady go szukać... to moje ostatnie chwile. Przekazuję... ci to... zadbaj o nie. - wyszeptał i zamknął oko. Zanim jednak to zrobił pod jego łapą zauważyłaś duże jajo. Potem uśmi8echnąl się
- Powodzenia... i dziękuję...

Nie, tylko nie to... Hydreigon aż tak potraktował Arceusa?! NIestety nic nie byłam w stanie zrobić. Spojrzałam ponuro na pokemona, a później na jajo... Nawet nie zwracałam uwagi na ten ból od podstępnego ataku Zoroarka. W końcu zdecydowałam się wziąć jajo. Rozejrzałam się wokoło. To wszystko... koniec już? Ale teraz raczej nie mam szans na odzyskanie ludzkiej postaci...

Wzięłaś w łapy jajo. Zauważyłaś, że trener zniknął razem z pokemonami. Ciało Arceusa otoczyły świetliste kule, które po chwili zniknęły, ukazując marmurowy grób. Nagle usłyszałaś głośny łomot. To błyskawice uderzyły w kamień, wypalając na nim portret Arceusa. A potem wszystko spoczęło pod ziemią...

I taki oto był koniec Arceusa. Trzymałam jajo na łapach i mu się przyjrzałam. No to czas się nim zająć tak jak mówił dawny władca tego świata. Ruszyłam, by opuścić tą wyspę. Raczej już nigdy tutaj nie wrócę nie po tym, co tutaj się działo. Może poszukam domu, kogoś z rodziny? By przynajmniej zobaczyć co u niego...

Zamyślona i wpatrzona w jajo nawet nie zauważyłaś otwierającego się wcześniej portalu, w który teraz wpadłaś. Nie zauważyłaś też, że pojawiłaś się na twojej ulicy! Miałaś szczęście, że była noc i wszyscy spali... ale burczało ci w brzuchu.

- Że... co? - mruknęłam zdezorientowana.
Szybko sprawdziłam czy z jajem wszystko w porządku. Raczej nie dobrze, że teraz noc... Wszystkim wokoło przyśnią się koszmary. Ale dlaczego tak nagle jestem na swojej ulicy?

Jajo było w porządku, ale lekko drżało. Rozejrzałaś się i zobaczyłaś... swój dom. A w oknie jednego z pokoi... brata. Wytrzeszczyłaś oczy i otworzyłaś usta. To nie było możliwe... prawda?

Nie no, on przecież wyruszył lata temu... W koncu ukryłam się w cieniu razem z jajem i powędrowałam do pobliskiego lasu. Nie no... Jestem u siebie... Tylko jako pokemon, co było dołujące. Miałam zamiar zaszyć się z tym jajem gdzieś, gdzie nikt nie chodzi. Przynajmniej wiem, że w domu jest w porządku...

Może i wyruszył... po drodze widziałaś porozwieszane pofalowane od wilgoci ogłoszenia. Na niektórych była... nie, na wszystkich była twoja twarz! Pod spodem napis:
Poszukiwana. Wysoka nagroda, a nieco niżej, czarnym długopisem
gdzie jesteś, siostrzyczko?
To było dziwne. Tymczasem pokemon w jaju zadrżał mocniej. Czyżby było mu zimno?
Po paru minutach dotarłaś do lasu.

Zrobiło mi się bardzo smutno. Zacisnęłam swoją trójpalczastą łapę, którą nie trzymałam jaja. W koncu las. Tutaj będzie spokój... W końcu jeszcze dalej od miasta znalazłam sobie miejsce pod jednym z drzew. Objęłam jajo łapami tak, żeby było mu jak najcieplej. Straciłam rodzinę... przez to, że jestem pokemonem...

Tak, ale jednocześnie uratowałaś świat... no, po tym, jak go omal nie zniszczyłaś... no i nie całkiem uratowałaś. Jajo tymczasem przestało się ruszać, ale ty usłyszałaś jakieś szumy i łamanie gałązek. Coś się zbliżało... lub ktoś.

Niech to... kto za mną może iść, o tej porze? Po tych wszystkich wydarzeniach znowu coś się będzie działo? Schowałam siebie i jajo do cienia mając nadzieję, że ten ktoś przejdzie obok i niczego nie zauważy...

Obok ciebie przeszedł twój brat, którego widziałaś w oknie. Zatrzymał się na wprost od ciebie
- Nie widzę cię, ale cię wyczuwam - oświadczył. Zauważyłaś, że ma zamnkięte oczy - Jesteś tym, kim byłaś... ale w innej formie. Twoja dusza jest ludzka, ale ciało... nie należy do ciebie - dodał cichym, spokojnym głosem - Prowadzisz ze sobą nienarodzoną część istoty. Tylko od ciebie zależy, czy się wykluje...