Volution Koorin

- Dobry jesteś - wydyszałem resztką sił - Przyznaję, myślałem, że mam do czynieni z cieniakiem, nie szermierzem - dodałem dla ułagodzenia sytuacji. Zamknąłem oczy. Odpocząć... tylko na tym mi zależało.

- Ty też jesteś niczego sobie - usłyszałeś głos Pawniarda. 
Z tego wyczerpania zasnąłeś. Kiedy się obudziłeś to byłeś w jakiejś jaskini. Niedaleko Ciebie na legowisku spał Pawniard, a dalej... widziałeś dwa śpiące Bisgarpy. Podejrzewałeś, że jego rodzice...

- No tak, to teraz pewnie będą wściekli, że poraniłem ich syna - pomyślałem z niejakim rozbawieniem. Mimo to postanowiłem zostać. W końcu niegrzecznie tak odchodzić bez podziękowania. Nie daj boże jeszcze by mnie tam dorwał jakiś Ursaring czy inne wsio...

Jak zauważyłeś, był wczesny ranek - widocznie byłeś aż tak zmęczony z tym Pawniardem, że sporo sobie pospaliście. Po chwili zauważyłeś ruch - to Pawniard właśnie się obudził.
- Jak co oni są przyzwyczajeni, że często wracam poobijany - powiedział Ci pokemon.

- Jesteś aż takim zawadiaką? - zapytałem rozbawiony. Rozciągnąłem się ostrożnie, sprawdzając stan siniaków jak i również ogólne samopoczucie
- Przy okazji jestem Volution. Możesz mi mówić Vol - dodałem.

- Ta... walczę prawie codziennie - odpowiedział Ci. - Jestem Narvel - przedstawił Ci się.
Siniaków nawet nie odczuwałeś i byłeś dość wypoczęty.  Pawniard zerknął na swoich rodziców.
- Podróżujesz gdzieś? - spytał po chwili.

- Tak, na lodowe pustynie - odparłem zaskoczony jego domyślnością. Potem nabrałem podejrzeń
- A czemu pytasz? - zapytałem

- Od jakiegoś czasu myślę, żeby gdzieś wyruszyć... Tak po prostu pytałem... z ciekawości. Często się o to pytam różne pokemony - powiedział Pawniard.
Słońce świeciło coraz jaśniej. W końcu rodzice Narvela się obudzili.

- Dzień dobry - przywitałem się grzecznie, uważnie obserwując pokemony. Gdyby co, to ja szybko biegam, pomyślałem - Przepraszam za kłopot, już się zbieram - dodałem na wszelki wypadek.

Rodzice Nervela się również z Tobą przywitali, po czym... poszli gdzieś. Pawniard się chwilę na nich patrzył.
- Dużo trenują, ja zresztą też - pochwalił się. - Hm a mógłbym ruszyć z tobą? - spytał się po dłuższej chwili namysłu.

O matko boska, następny. Tyle że ten... Ten potrafi się obronić. I na pewno nie będzie przeszkadzać mu zimno... chyba
- Jeśli chcesz - odpowiadam ostrożnie. Może i nie za bardzo mi to odpowiada, ale jest przynajmniej lepszy niż ten szczyl Shinx.

- Hah, bardzo chcę - podskoczył Pawniard. - Podróż równa się dużo walk - stwierdził. - No i w przyszłości liczę na kolejną walkę pomiędzy nami - powiedział.

- Masz to jak w banku - zaśmiałem się - Ale tym razem będzie tylko jeden zwycięzca - dodałem z uśmiechem na pysku.
- W takim razie nie zwlekajmy. Trochę mi się spieszy, wiesz

- Nie bądź taki pewny siebie już wiem jak walczysz - stwierdził rozbawiony. - To daj mi kilka minut, tam są owoce jak co - wskazał owoce ułożone na dużym liściu i gdzieś pobiegł.
Tak więc zostałeś tutaj sam w tym domostwie.

Roześmiałem się i skinąłem głową
- Do tego czasu obaj zdążymy ewoluować - rzuciłem. Spojrzałem na owocki. A, skubnę im jednego, żeby nie stawać w drodze...

Trafiłeś akurat na gruszkę, którą zacząłeś jeść. Akurat jako skończyłeś to Pawniard wrócił.
- Noo to możemy ruszać - stwierdził zadowolony pokemon.

- Jasne - rzuciłem szybko, podnosząc się. Wyszedłem z jaskini i rozejrzałem się. Po chwili obrałem właściwy kierunek
- To w takim układzie tędy. Niedługo powinniśmy znaleźć Mroźną Ścianę, która oddziela wasz, ciepły świat, od naszego, lodowego królestwa

- Aha... - powiedział tylko Pawniard.
Chyba myśli o przygodach i walkach totalnie zaprzątnęły mu myśli. Ogólnie wyglądał na ucieszonego. Pogoda była dośc chłodna, na niebie było dużo chmur. Jednak nie było czuć w powietrzu nadchodzącego deszczu.

Było chłodno... a niedługo zapewne zrobi się jeszcze chłodniej, co mnie osobiście cieszy. Mam dość tych upałów po ich stronie świata. Eh... Żebym już niedługo znalazł ten kamień ewolucyjny, znany jako Ice Rock(Czy tam Moss Rock, nie pamiętam. Raczej Moss)

Pawniardowi ten chłód na szczęście nie przeszkadzał. Dla Ciebie natomiast był wręcz przyjemnością - jako pokemon wychowany w mrozach i zawiejach dobrze się czułeś w takich warunkach. W pewnej chwili poczułeś w powietrzu jakiś dziwny zapach.

Stanąłem i zacząłem wąchać
- Ty, czujesz to? - zapytałem Pawniarda, patrząc z niepokojem we wszystkie strony.

- Niezbyt... Nie jestem jak ty i nie mam dobrego węchu - przyznał.
Zaczął się rozglądać. Nie mogliście nic zauważyć, lecz Ty ciągle czułeś ten zapach, gdzieś z zachodu i nie miałeś zielonego pojęcia co to.

- Lepiej to sprawdźmy. Co ty na to? - zapytałem, choć znałem odpowiedź. Jśli to coś było niebezpieczne, to on z chęcią tam podąży. No cóż, trudno... Po jego odpowiedzi(twierdzącej) ruszam w tamtą stronę. Cholera, znowu opóźnienie...

Pawniard oczywiście chciał iść tam wszystko sprawdzić. W końcu dotarliście do miejsca, gdzie było dużo krzaków a w środku wolne miejsce, na którym stała... grupa wyglądających niezbyt przyjaźnie nastawionych ludzi. Byliście więc zmuszeni ukrywać się w jednym z pobliskich krzaków. Oni chyba do czegoś się przygotowywali... Jedyne co mogłeś jakoś określić to klatki.

Klatki... klatki są gorsze niż pokeballe. W pokeballu przynajmniej pokemon ma jakieś przywiązanie do trenera, ale klatka to najgorsze zło. Ci ludzie pewnie będą próbowali łapać pokemony, by je potem sprzedawać
- Na razie czekamy. Nie wychylamy się. Potem zobaczymy co knują - szepnąłem. I patrzyłem.