Mroczne tajemnice - gra Fabiana

Do tej pory raczej nie poznałem pokemonów Monici. Postanowiłem ukradkiem przeskanować je, aby poznać gatunki. W końcu niech moje pokemony również się pożywią. Wypuściłem Eevee, Bagona, Gastly'ego oraz Skorupi. Dla siebie postanowiłem zamówić jajecznicę i kawę.
- Smacznego. - mówię gdy otrzymamy swoje zamówienia.

Pokemony dziewczyny to: Shielgon i Aaron. Niedługo dostaliście swoje zamówienia. Dostałeś sporą porcję, więc się najesz. I niby zwykła jajecznica a jednak świetnie przyprawiona... Dziewczyna zamówiła sobie natomiast spagetti i sok pomarańczowy. Ze smakiem to wszystko zjedliście, a pokemony omal nie zjadły swoich misek, na których dostały jeść... No może tylko Aaron dał radę swojej misce i po chwili nic z niej nie zostało.

Ze smakiem zjadłem swoją porcję. W końcu na cały dzień trzeba się najeść. Z uśmiechem patrzymałem na nasze stworki.
- Jak widzę, twój Aron to niezły łakomczuch. Pewnie je za dwoje. - na twarzy pokazałem uśmiech, a po ujrzeniu Shelgona byłem zachwycony - Proszę, proszę. Również posiadam tego smoka. Jednak na razie w jego niższej formie. Ale już niedługo.

Dziewczyna poklepała swoją poke-twardą piłkę.
- No a mój ma jeszcze trochę do następnej ewolucji... - powiedziała. - Na ogół mam jeszcze kilka małych stworków, ale je chwilowo dałam do boxu -wyjaśniła krótko.
Na zewnątrz pogoda dalej paskudna. Wkrótce byliście przy wyjściu. W pewnej chwili wszedł tu trener mokry jakby go właśnie z oceanu wyjęli.

- Będzie trzeba się przedostać przez ten deszcz. Może on nie jest jakiś naturalny - cóż mając w pamięci różne wydarzenia z poprzednich dni wszystko jest możliwie. Gdy wszedł przemoczony trener trochę się przeraziłem
- Przepraszam! - zatrzymałem go - Czy jest aż tak źle na zewnątrz, że jesteś tak przemoczony? A może coś się stało?

- Fatalna pogoda, leje jakby tam wodociagi nagle zrobili - powiedział trener.
Monic tylko się wzdrygnęła i porządnie owinęła płaszczem przeciwdeszczowym. Po niedługim czasie była gotowa do drogi.
- Dobra chyba powinnam nie skończyć tak jak on - powiedziała. - Do hali treningowej na szczęście nie jest daleko, dobiegniemy tam w miarę szybko - poinformowała Cię. - I cóż... Ta pogoda też nie zdaje mi się być normalna... - westchnęła.

Nie zawsze musi być kolorowo. Zawsze znajdą się jakieś przeszkody. Opatulam się, aby jak najmniej zmoknąć. I zamierzam ruszyć.
- To pewnie będzie wyścig, kto pierwszy tam dotrze. Gotowa?
Po chwili zacząłem biec w stronę sali treningowej. Licząc, że nic na drodze mi nie stanie.

- Gotowa - powiedziała Monika.
Niedługo ile sił mieliście w nogach to pedziliście do sali treningowej. Woda płynęła po ulicach potokami, gdyż studzienki kanalizacyjne już nie mogły przyjąć takiej ilości wody. Ale na powódź na razie się nie zanosiło. Może dlatego, że to miasto jest na wzgórzu. Po dwóch minutach dopadliście do hali, ale i tak pełno wody miałeś w ustach, butach i jeszcze po karku spływała Ci zimna strużka wody.

To było do przewidzenia. Przecież nie liczyłem na suche dotarcie tutaj. Będzie się działo w przyszłości. Skoro jesteśmy na wzgórzu to niżej jest jakaś dolina. Tam może być już bardzo niebezpiecznie. Ale to też wszystko zależy od geologii.
- No to jesteśmy! A co teraz? Znasz to miejsce? Jestem tutaj pierwszy raz.
Powiedziałem do towarzyszki i starałem się jakoś osuszyć. Niepotrzebne odzienie zdjąłem z siebie. Jeszcze brakowało mi przeziębienia.

- Tak, znam - powiedziała. - Podróżowałam trochę już raz, ale zachorowałam i musiałam rok przesiedzieć w domu - wyjaśniła Ci krótko Monika.
Hala była ogromna i trenowało na niej już kilku trenerów z lepszymi lub gorszymi pokemonami. Dziewczyna wypuściła swoje stworki i pozwoliła im iść na plac zabaw, który jak się okazało był w drugiej połowie hali oddzielonej ścianami i dużymi kolumnami podtrzymującymi strop. Innymi słowy ogromna budowla...

Raczej nie wypada wypytywać o szczegóły choroby. Osoba taka powinna sama zacząć temat.
- To widzę, że się orientujesz. Ja to jeszcze świeżak jestem.
Postanowiłem znaleźć dla siebie kąt, aby móc przygotować jakąś kombinację na pokazy lub nawet z kimś zawalczyć. W końcu trening czyni mistrza.

- Haha niezły jesteś nawet w walkach - stwierdziła.
Po chwili usiadła sobie i obserwowała swoje pokemony, a do Ciebie podszedł jakiś chłopak w dresach i z Koffingiem przy boku.
- Heja, chętny na walkę? - spytał się.
Jego pokemon wypuścił na to większą chmurę gazu,a ten tylko zakaszlał.
- Reeety wydymisz się na walce - mruknął chłopak do stwora.

Spojrzałem się na chłopaka. Wydaje mi się lekko narwany i niesympatyczny. Jednak mogę się mylić.
- Czemu nie. Przyda nam się sparing.
Gdy byliśmy gotowi do walki przywołałem swojego pokemona - Bagona.
- Bagon będziemy właśnie walczyć. Warto zdobyć trochę doświadczenia. Rozpocznij od użycia Rage. Po tym twój atak wzrośnie, gdy przeciwnik w ciebie uderzy. Wtedy wystrzel Dragon Pulse. Wyceluj go w centrum ciała latającego balona. Może uda się nim zachwiać. Po tym ataku wyskocz w górę i użyj Bite. Zanurz w jego ciele swoje zęby i trzymaj się bardzo mocno. Gdy będzie próbował Ciebie zrzucić zaciskaj szczęki mocniej, tak jak boa dusi swoją ofiarę. Odskocz i wykonaj kolejny Rage. Po czym biegnij i wykonaj Fire Fang. Byłby to ładny widok widząc płonącą kulę. Kolejno wyskocz i z góry wykonaj Brick Break. Uderz centralnie na wierch kuli. Niech siła spowoduje, że pokemon opadnie w dół.

Pokemony zaczęły wymieniać między sobą ciosy. Bagon był dość silny, ale latanie Koffinga utrudniało mu całą sprawę. Do tego poke-balon wkrótce użył Smog, które zatruło Twojego stworka! Bagon mimo to nie odpuszczał i miał przewagę. Na końcu wręcz wbił przeciwnika w ziemię. Koffing był w ziężkiej sytuacji, gdyż utknął.

Koffing 40%
Bagon 50% plus zatrucie (-5 na turę)

W końcu przeciwnik padł niezdolny do walki. Koffing wkrótce siedział już w swoim pokeballu, a chłopak Ci machnął ręką i ruszył w kierunku wyjścia.
- Bym jeszcze powalczył ale muszę wyleczyć pozostałe pokemony - powiedział, rzucił Ci tylko antidote. - Masz, robię ich sobie zapasy bo nieraz mnie moje pokemony zatruwają nawet przez przypadek - wyjaśnił krótko i po chwili już go tutaj nie było.

Bagon plus 0,6 do lv.

- Dzięki kolego! - powiedziałem do chłopaka, z którym walczyłem i podarował mi Antidote. Przyda się dla wyleczenie osłabionego Bagona. - Trzymaj mój mały wojowniku. Należy ci sie. - podałem lekarstwo przyjacielowi. Później zastanawiałem się co tu zrobić.
- Myslisz, że moglibyśmy poćwiczyć jakąś kombinację? W końcu wkrótce w tym mieście są pokazy.

Niedługo Bagon już był wyleczony.
- Baa! - podskoczył na Twoje słowa odnośnie treningu.
Pokemon jak widziałeś był gotowy do działania, a Monika dalej siedziała sobie z boku i patrzyła na zabawę swoich stworków. No może czasem musiała biec powstrzymać swojego metalożercę przed zjedzeniem na przykład zjeżdżalni.

No cóż. Mając takiego wszystkożernego pokemona, nie można się nudzić. Zadowolony z postawy Bagona, przystąpiłem do obmyślania kombinacji.
- Kurczę, nie sądziłem, że będzie to takie ciężkie. Może na początku spróbuj wytworzyć mały Dragon Pulse, który zatrzymasz przy sobie. Czyli nim nie rzucisz nigdzie. A następnie rozbijesz go swoim Brick Break. W końcu od czegoś musimy zacząć, a to będzie dobry punkt wyjścia. Zobaczymy co z tego wyjdzie.
Uważnie przyglądałem się pokemonowi, aby coś jeszcze mnie oświeciło.

Tak więc Twój pokemon skupił energię i ją zostawił przy sobie, po czym wycelował w ową energię swoim Brick Break. Efektem było rozpryśnięcie się wokoło wielu niegroźnych strzępów energii o fioletowej barwie, które miały różną szybkość w różnych miejscach się rozproszyły w mgiełkę, która zniknęła po około czterech sekundach. Więc na początek zawsze coś niezłego...

- Wspaniale! - krzyknąłem i wziąłem smoka na ręce - To było bardzo dobre, ale czy przekona wymagających jurorów? Nie wiem. - chwilę pomyślałem i w głowie miałem kolejny plan.
- Musimy to udoskonalić. Wykonaj ponownie Dragon Pulse. Tym razem niech on pojawi się nad tobą. Gdy już to uczynisz użyj na nim Brick Break. Niech lekko pofrunie w górę i tam wybuchnie. Na koniec twoim zadaniem będzie ... zrobienie piruetu i ukłon w spadającym deszczu świateł, który powstanie. Dasz radę? Cały czas będę z tobą. - powiedziałem do smoka i zacząłem trzymać za niego kciuki.

Pokemon kiwnął łebkiem i zaczął próby. Z początku miał małe kłopoty z doskoczeniem do Dragon Pulse, ale po chwili nauczył się z jaką prędkością ma je wypuszczać by wszystko zdążył, a dalej szło już według planu i ten mały pokaz wyglądał świetnie. Monika zaklaskała. Jej pokemony chyba już się wybawiły, bo teraz chodziły obok niej i się przymilały, co najzabawniej wygladało w wykonaniu jej okrągłego smoka...

- Genialnie! Jesteś mistrzem! - zaklaskałem i wziąłem smoka ponownie na ręce. W końcu należy mu się odpoczynek. - Z takim pokazem damy radę na pokazach! W końcu wygrywają najlepsi.
Po za kończonym treningu wróciłem do Moniki. - I jak zadowolona z pobytu? Bo ja tak, mam nadzieję, że uda nam się zatrząść sceną jutro.

- Gwaa - powiedział ucieszony pokemon.
To fakt, wyglądał na dość zmęczonego tym bardziej, że wcześniej walczył. Dziewczyna podeszła do Ciebie bliżej.
- Tak, moje pokemony się wybawiły, chociaż ten mój metalożerca chciał zjeść zjeżdżalnię.. - zaśmiała się Monika. - Jestem pewna, że wygrasz - powiedziała.

- Dzięki za słowa uznania. Postaramy się dać z siebie wszystko. - powiedziałem do dziewczyny, po czym zwróciłem się do Bagona - Wróć do pokebala, odpoczynek Ci się na leży. - I pozostało pytanie co dalej. - Jestem ciekawy czy ten deszcz ma coś wspólnego z tym wypadkiem tamtego mini samolotu. W końcu technologia poszła do przodu i wywołanie deszczu takie trudne moze nie być.