Mroczne tajemnice - gra Fabiana

- Dziękuję bardzo za informację. - podziękowałem i wyszedłem na zewnątrz, aby obejrzeć pakunek bez świadków. Swoją drogą myślałem, że będzie to trudniejsze do zdobycia, może włamanie, przeszukiwanie śmieci. A tutaj coś takiego. Szukam dogodnego miejsca i odwijam papier i dokładnie oglądam to co było wewnątrz.

Wyszedłeś na zewnątrz, gdzie ktoś akurat przechodził, ale po chwili byłeś już sam, nie licząc Twojej Eevee. W końcu mogłeś odwinąć papier i zobaczyć co jest w środku. Był to ten kawałek plastiku. Teraz mogłeś na nim zobaczyć cały obrazek, który okazał się być jakimś dziwnym symbolem czy też logo...

Dość przerażające, takie straszne. Jakby dłużej na to patrzeć można się nieźle wystraszyć. Przypominając sobie skrawek papieru z domu, staram się wpasować tamten fragment rysunku z tym tutaj. Czyżby miało to jakiś związek ze sobą. Coraz więcej zagadek, ale mniej odpowiedzi. 
- Jak sądzisz Eevee, co to może wszystko znaczyć? - pokazuje delikatnie obrazem mojemu liskowi. Następnie chowam ją głęboko do torby, nie chcę się narażać na jakikolwiek konflikt w tym momencie. - Może warto jeszcze raz wrócić w miejsce upadku tamtego czegoś. 

Obrazek z zarysów faktycznie przypominał Ci to, co widziałeś w pokoju rodziców. Dziwne, sprawa zaczyna się coraz bardziej komplikować. Eevee na widok tego oka przechyliła łebek i po chwili była za Twoją nogą. Schowałeś ten kawałek plastiku do torby. Zbliżał się już wieczór, raczej przez zmrokiem nie zdążysz już dotrzeć do tamtego miejsca.

- Spokojnie Eevee, nie bój się. Już to schowałem. Jutro ponownie się zajmiemy tą dziwną sprawą. - powróciłem z powrotem do Centrum. Tym razem w innym celu. Podszedłem do Joy i zapytałem: - To znowu ja. Zbliża się wieczór i chciałbym się zapytać się o możliwość noclegu i posiłku? - czekałem spokojnie na odpowiedź.

Eevee po chwili wyszła zza Twojej nogi, a jej ogon wyglądał teraz trochę jak szczotka. Chyba bardzo przejęła się widokiem tego obrazka. Siostra Joy po chwili dała Ci klucze do pokoju i powiedziała, że w Poke Center jest stołówka, gdzie każdy może zjeść. Tak więc sprawę noclegu i posiłku miałeś załatwioną. Eevee natomiast na słowo "posiłek" podskoczyła jakby chciała dać Ci do zrozumienia, że zgłodniała.

- Ponownie dziękuję. - podziękowałem Joy i mogłem się zająć swoimi sprawami. Skoro Eevee jest głodna od tego właśnie zaczniemy. - Chodź Eevee zjemy coś pożywnego. - skierowałem swoje kroki w stronę stołówki. Tam wybrałem dla siebie posiłek oraz poprosiłem Eevee aby wybrała dla siebie także to co jej zasmakuje. W końcu pierwszy posiłek w podróży powinien być smaczny.

- Eev! - pisnęła uradowana Eevee jak ruszyliście do stołówki.
W końcu wskazała swoją łapką na ciastka z jagodami. Po chwili dostaliście wasze posiłki i mogliście zacząć jeść. Eevee wcinała, aż się ej uszy trzęsły.

Spokojnie jadłem swoją porcję i z uradowaniem obserwowałem jak moja Eevee zajada się. Niech jej idzie to na zdrowie w końcu tyle dziś się wydarzyło. - Nie jedz tak łapczywie, bo się zadławisz. - powiedziałem w lekkim żarcie, aby stres dzisiejszego dnia odreagować. Po skończonym posiłku odnoszę talerze i udaję się w stronę mojego pokoju na spoczynek. Jakie też oni warunki dają trenerom i ich pokemonom.

Eevee na szczęście się nie zadławiła i chwilę przed Tobą skończyła jeść. Po chwili ruszyliście na spoczynek do swojego pokoju. Było tu jedno łóżko, półka i przygotowane legowisko dla pokemonów (mogło się zmieścić kilka małych lub jeden większy). Po lewej zobaczyłeś drugie drzwi, które prawdopodobnie były do łazienki.

- Rozgość się Eevee, niech będzie ci wygodnie. Ja w tym czasie się odświeżę. - i w tym celu zajrzałem za te drugie drzwi, w nadziei, że tam znajduje się łazienka. Biorę szybki prysznic i ponownie wracam do pokoju. Później ponownie postanowiłem obejrzeć plastikowe coś z tym mrocznym rysunkiem. Może coś mnie olśni w tej sprawie. Gdyby Eevee znów się zlękła pieszczę ją za uszami. Niech się rozluźni przed snem.

Za tymi drzwiami faktycznie była łazienka. Szybko się umyłeś i przebrałeś. Była tutaj nawet ciepła woda. Czułeś się dzięki temu prysznicowi lepiej po tych wszystkich zdarzeniach. Zacząłeś oglądać plastikowy rysunek. Eevee znowu się schowała. Pieszczoty ją trochę uspokoiły, ale tylko trochę. Patrząc dłuższy czas na ten dziwny obrazek miałeś odczucie, że czujesz jakiś strach... Nie taki normalny strach, ale pierwotny strach... Przed jakimś złem, które istniało od początku...

- Dobra, nie ma sensu dalej Ciebie niepokoić. Już to chowam. - schowałem ponownie głęboko ten plastik do torby. Niech tam siedzi. Nie chcę również zaprzątać sobie głowy przed snem. Położyłem się do łózka i starałem sie powoli zasnąć. Mam nadzieję, że nic już nie zakłóci mojego spokoju. W końcu tajemnicza kolacja, tajemniczy lot, tajemniczy symbol. Same tajemnice, żadnych jasnych stron. Może jutro będzie lepiej.

Szybko zasnąłeś. Poczułeś tylko, jak Eevee włazi Ci pod kołdrę. Chyba nieco bała się sama spać... W nocy śniły Ci się te oczy jak z symbolu. Tylko że te ze snu miały blask.. morderczy blask. Obudziłeś się rano niezbyt wypoczęty. Jak zauważyłeś, Eevee była za Twoim podkoszulkiem, leżała wtulona Ci w brzuch. Była jak cieplutka kulka w chwili obecnej.

Jeszcze chwilę poleżałem na łóżku, w końcu Eevee jeszcze spała. Delikatnie i powoli budziłem swojego śpiocha za pomocą głaskania. Gdy się zbudził mogłem wstawać. Niewyspaną twarz przemyłem zimną wodą z kranu, a później się ubrałem. - Eevee pełna jesteś energii na dzisiaj? Będziemy mogli dziś zrobić więcej. Ciekawe czy na stołówce mają również ofertę śniadaniową. - zszedłem zatem na dół. Obserwując wszystko dookoła, w końcu może jednak nie jestem sam.

W końcu Eevee się obudziła i mogłeś pójść sie przebrać. Przemycie twarzy wodą Ci bardzo pomogło. Na Twoje pytanie Eevee podskoczyła uradowana. Po chwili ruszyliście do stołówki, gdzie jadłospis faktyczni był zmieniony na śniadaniowe dania i przysmaki. Jak zauważyłeś, nie było wolnego stolika, a "najwolniejszy" to był taki, przy którym siedziała jakaś dziewczyna i znudzona jadła tosty.

Postanowiłem dzisiaj wziąć tosty i kawę z mlekiem, a dla Eevee? To co sobie zażyczy. Niech zadowolona będzie. Cóż co zrobić, na stojąco jeść nie będę, a na wynos nie będzie smakować równie smacznie. Postanowiłem się przysiąść do tej dziewczyny. 
- Dzień dobry. Można się dosiąść? - powiedziałem stawiając talerzyk i kubek z kawą. - Jestem Fabian. - próbowałem również zacząć rozmowę.

Eevee po chwili namysłu zachciało się truskawek. Po chwili siadłeś ze swoim daniem przy stole, a Twój pokemon dostał jedzenie w misce.
- Cześć... Tak, można - powiedziała, chyba była jeszcze na w pół śpiąca. - Jestem Monika - przedstawiła Ci się.
Po chwili wzięła butelkę wody, którą miała przy sobie i się napiła.

Ugryzłem kawałek tosta i wypiłem łyka kawy. Trzymając cały czas kubek w rękach próbuję zacząć rozmowę:
- Czym się zajmujesz? Ja zamierzam wystąpić w pokazach. Ale widzę, że nie jesteś dzis w najlepszym nastroju. 
Ponownie napiłem się łyka kawy. Może ona pomoże mi się bardziej obudzić.

- Po prostu zasiedziałam się przy książkach... - powiedziała. - Ja zajmuję się archeologią - powiedziała Ci dziewczyna. - Albo przynajmniej takie mam zainteresowanie - stwierdziła.
Kawa pomogła Ci się bardziej przebudzić. Dziewczyna ciągle była zaspana. Eevee uradowana jadła swoje truskawki, zamiatając przy okazji za nią skrawek podłogi ogonem.

- Archeologia? Bardzo ciekawe. - podłapałem temat, który wydał mi się interesujący - A jaka praca bardziej ci podpowiada? Prace terenowe czy może rozpoznawanie symboli ich znaczeń. Może coś innego? - delikatnie wypytywałem ją. Może i by mi pomogła w mojej sprawie. Choć nie wiem czy chciałbym wtajemniczać innych ludzi. W końcu nie jestem pewien czy to bezpieczne.

- I to i to - stwierdziła po chwili namysłu. 
Po chwili Ty, Monika i Eevee skończyliście jeść. W pewnej chwili przechodził koło was pewien chłopak.
- O, cześć, Czika - wyszczerzył się do niej złośliwie.
- Spadaj - burknęła do niego na to.
Chyba się znali i nie byli w zbyt dobrych stosunkach.

Widząc zaistniałą sytuację coś mi przeszło przez głowę. Może to jacyś przeciwnicy.
- Czyżby jakiś kolega, albo przeciwnik? Nie chcę się narzucać. A skoro zajmujesz się obydwoma dziedzinami, może udało by ci się mi pomóc. - czekałem tutaj na reakcję dziewczyny - Ostatnio widziałem dziwny symbol. Był okrągły, czarne tło. A na środku czerwone oko na żółtym tle. Dość przerażające to było. Coś ci to mówi? - zapytałem spokojnym głosem.

- Chodziliśmy razem do jednej klasy... - powiedziała dziewczyna. - Ogólnie to... tak, można nas nazwać przeciwnikami.
Dziewczyna spojrzała na Ciebie zainteresowana jak usłyszała, że chcesz od niej coś odnośnie tego, czym się zajmuje.
- Hm... nie wiem... Musiałabym to albo zobaczyć, albo żebyś przynajmniej narysował... - westchnęła.

No właśnie. Co powinienem zrobić. Narysować czy pokazać. Trudna decyzja. Jako, że nie mam talentu rysunkowego postanowiłem się odważyć. 
- Dobrze mogę zostawić. Ale chciałbym aby zostało to między nami. - wyjąłem z torby tajemniczy plastik i podałem dziewczynie - Proszę, obejrzyj. - później złapałem Eevee i starałem sie odwrócić jej uwagę od symbolu. Niech mała już się nie stresuje.