Gra Cielowego

Otaczała cie ciemność i tylko ona. Dookoła nie było nic widać, słychać czy czuć. Mijały tak sekundy, minuty i godziny, a ty idąc przed siebie nadal na nic nie natrafiłeś. Jednak po nieokreślonym upływie czasu gdzieś w oddali pojawił się blask. Bez chwili zastanowienia zacząłeś biec w tamtą stronę tak szybko jakby blask miał zaraz zniknąć i już nigdy się nie pojawić, pozostawiając cię na wieczność w odmętach ciemności. Jednak blask nie zniknął. Po jakiejś chwili dobiegłeś do niego, a w jego miejscu wyłoniła się ogromna ściana, której nie było widać końca ani po spojrzeniu w górę czy w bok. Mogłeś dostrzec wyryte na niej napisy. Nie mogłeś ich jednak rozczytać. W niektórych miejscach wyglądały na stare i zniszczone. Przybliżyłeś więc do nich swoją twarz i gdy już miałeś przeczytać pierwsze słowo, ściana zaczęła się rozpadać na miliony jeśli i nie więcej świecących kawałeczków. Po chwili znów zostając sam w ciemności, zacząłeś spadać. W tym też momencie otworzyłeś swe zaspane oczy. Leżałeś na podłodze. To był tylko sen.
Ciepły i słoneczny poranek. Minął już ponad miesiąc od tragicznych wydarzeń w miasteczku New Bark. Twoja mama krzątała się w kuchni, przygotowując śniadanie. Ojca nie było słychać. 
- Felix słyszałam jak coś spadło. Wszystko w porządku? Schodź powoli na śniadanie. - zawołała twoja rodzicielka.
Jednak nie usłyszałeś ostatniego zdania. Bowiem twoją uwagę przykuł okrągły przedmiot leżący na szafce, który co jakiś czas lekko się poruszał.