Góry Południowe - Leniu

[i][b]-Witam. Nazywam się Gray San i jestem trenerem pokemon. A pan[\i][\b] - zapytałem go dqjac też jednocześnie Swellow zank by wylądował i odpoczął trochę przed dalszą podróżą skoro nadażyła się okazja by złapać oddech a i moze dowiedzieć się gdzie można spotkać jakieś ciekawe dzikie pokemony.

5. Przychodze własnie z północnej części gór. Jestem podróżnikiem, i strażnem tego rezerwatu. Jednym z niewielu z resztą. Ja Ci się podoba ta kraina? Dajesz sobie radę się po niej odnaleźć? Nazywam się Tran. - zapytał.

- Jest tu naprawdę pięknie. Cudowne widoki i dużo dzikich ciekawych pokemonów. A skoro jestes strażnikiem Tran to może wiesz gdzie możemy spotkać bardziej ijteresujące nas pokemony, to znaczy mniej spotykane - zapytałem z nadzieją na odpowiedź i pomoc...

6. Hmm...rozumiem. Tak więc, skoro poszukujesz bardziej "zaawansowanych" pokemonów możesz przez pewien czas udać się ze mną na południe. MIałem się udać w tamtą stronę sprawdzić jak się miewa nasz rezerwat. - rzucił w twoją stronę Tran. Dość ciekawa propozycja, nieprawdaż?

-Naprawdę możemy iść z tobą? Oczywiście że się zgadzam i z chęcią się z wami udamy na południe Tran - powiedziałem do strażnik rezerwatu po czym czekałem z niecierpliwością kiedy ruszymy i moze spotkamy ciekawsze pokemony z pomoca naszego tymczasowego towarzysza.

7. Oczywiście że możecie. W towarzystwie zawsze lepiiej. - powedział Tran po czym ruszylście na południe.
- Tak więc długo już tu podróżujecie? - zapytał.

- Po górach? Dopiero weszliśmy do tej strefy safari. Dziś rano postanowiliśmy że poszukamy tu pokemonów. A co do całej podróży to już ładne kilka tygodni tułamy się po świecie. A ty długo jesteś strażnikiem tutaj - zapytałem go gdy tylko odpowiedziałem na jego pytanie.

8. Strażnikiem jestem od zawsze. Tzn. mój ojciec nim był a ja już wtedy z nim chodziłem na wyprawy. Kiedy on przeszedł na emeryture, ja przejąłem jego obowiązki. - odparł chłopak. Czyli ma we krwi ten zawód dodatkowo wydaje się że robi to co lubi.

- Ja nawet nie znam mojego ojca. Znaczy nie pamiętam go. Co prawda wiem że jak byłem mały to był z nami lecz opuścił nas i zostawił z matką. Poszukuję go ale nawet nie wiem czy chce mnie widzieć - powiedziałem do Trana.

9. Rozumiem, ale wiesz...nie będziesz wiedział tego póki się nie przekonasz. Jeśli go odnajdziesz, to przynajmniej dowiesz się czemu was zostawił i będziesz miał samą tego świadomość czy jest osobą warta twojej pamięci czy nie.

- Najpierw to ja muszę go znaleźć ale są pewne priorytety w moim życiu, najważniejsza jest przyjaźń bo tylko prawdziwi przyjaciele zawsze z tobą są i nigdy cię nie opuszczą, niezależnie od tego co się dzieje - powiedziałem.

10. Wiem o czym mówisz. Dla mnie najlepszymi przyjaciółmi są pokemony, a ten Rapidash...można powiedzieć że wychowałem się razem z nim. Co najdziwniejsze, przyszliśmy na świat w ten sam dzień. - dodał po chwili. To było dość interesujące. Przyjaźń od narodzin. Ich więź musiała być niesamowita.

- To naprawdę fajnie mieć takiego przyjaciela. Ja mam kilka pokemonów ale moim pierwszym był Torchic który jest już Combuskenem. I masz rację pokemony to nasi najlepsi przyjaciele. Tacy na dobre i na złe - powiedziałem.

11. Czyli widzę że przeszliście już nieco razem. Jeden z najważniejszych etapów dla pokemona, czyiii ewolucja. To ona też pokazuje, jak blisko pokemon jest z trenerem, podczas gdy ten dorasta przy nim.... - w pewnej chwli Tran, przerwał swą wypowiedź i przyśpieszył kroku. Zauważył on rannego Machopa. Leżał oparty o kamienną ścianę, a jego noga była poważne obdarta.

Bez zastanowienia ruszyłem za Tranem by zobaczyć co z rannym Machopem.
- I co z nim? Jak myślisz jak to sie mogło stać - zapytałem gdy byłem już obok Trana i okaleczonego pokemona.

12. Sądzę że spadł ze zbocza. Widzisz...wędrowanie po wyższych piętrach tych gór jest bardzo niebezpieczne. Jeden zły ruch i możesz otrzeć się o śmierć. Ten machop miał szczęście i wyjdzie z tego cało. - odparł i wyjął Potiiona spryskując mu nogę. Pokemonowi po chwili się polepszyło.

- Powiem ci że masz bardzo fajną pracę. Mas styczność z tyloma pokemonami i możesz być blisko nich i pomagać. Nawet jak są dzikie - powiedziałem po czym spojrzałem na Machopa.
- I co teraz z nim - zapytałem.

13. To moja praca. Ten machop ma talent do pakowania się w tarapaty. Tym razem zabiorę go do centrum pokemon i oddam w ręce siostry Joy. - odparł i wyciągnął ballkę. Po chwili pokemon zniknął w obłoku czerwonego światła i schował się w ballce. MOżecie chyba iść dalej?

- No to co. Chyba idziemy dalej. Pomogłeś mu więc możemy iść - powiedziałem z uśmiechem do Trana.
- Kiedy ewoluowałeś Rapidasha. To znaczy kiedy dałeś jego wcześniejszej formie kamień ewolucyjny - zapytałem.

14. Szczerze? To nie chciałem ewoluować go zbyt wcześnie. Prawda była taka, że pewnego razu próbowaliśmy oswobodzić rannego Arboka, jednak był bardzo dziki i nie dał sobie w żaden sposób pomóc. Kiedy rzucił się na mnie Ponyta stanęła w mojej obronie. Wąż był niesłychanie silny, i wiedziałem że nie da sobie rady. Wtedy nie miałem innego wyboru jak tylko użyć kamienia...

- Masz rację. Przedwczesna ewolucja może tylko zaszkodzić bo osłabia kolejną formę pokemona na wskutek zbyt słabego rozwoju poprzedniej formy. Ale z tego co widzę to był chyba idealny czas bo twój pokemon prezentuje się wspaniale - powiedziałem.

15. Dokładnie, chyba lepszego być nie mogło. Gdyby nie on, to nie wiem czy ten Arbok puściłby mnie wolno. Teraz dzięki niemu jestem tutaj i do końca życia się mu chyba nie odwdzięczę. - powiedział, po czym pogłaskał swego konia.

- I to się nazywa prawdziwa przyjaźń pomiędzy pokemonem a trenerem. Nie może chyba być nic piękniejszego - powiedziałem z uśmiechem na twarzy po czym zerknąłem gdzie jest mój Swellow w nadziei że jeszcze go widać gdzieś w powietrzu.

16. Swellow cały czas unosił się nad wami, a gdy tylko usłyszał słowo "przyjaźń" zleciał niżej i usiadł Ci na głowie, o mało Co Cię nie przewalając. No takk. Nie jest już ta mały jak Tailow, i lekki też.
- Ty ze swellow'em też wyglądacie na zżytych.

- No mam go już jakiś czas. Najpierw był Taillowem i był trochę lżejszy - powiedziałem z uśmiechem na twarzy.
- Ale ewolucja przyszła z czasem. Była trochę opóźniona ale to nie ważne - dodałem głaszcząc poka.