Młoda buntowniczka - Nekolies ("Neko")

- Powiem... Bardzo chętnie - zaśmiał się lekko Alojzy.
Niedługo byłaś gotowa, a chłopak czekał na Ciebie już pod drzwiami i obok nogi stał mu uradowany Deerling.
- Chyba go oddam na jakiś trening - stwierdził, patrząc się na jelonka. - Chociaż znowu nie będzie miał tak dobrze... - westchnął i pogłaskał małego, a po chwili wstał. - Dobra chodźmy - kiwnął głową i otworzył drzwi.

Wyszłam z domu i zaczęłam iść prosto.
- Ładna okolica. Zupełnie inna niż moje rodzinne miasto- powiedziałam rozglądając się.- Jest tu jakieś miejsce godne uwagi?
Nagle przypomniał mi się mój dom w Saleport City- nadmorskim mieście.
- Hej, może opowiesz coś o sobie?

Chłopak oprowadzał Cię chwilę po okolicy.
- Mamy kino, restaurację... nawet dwie, tylko że jedna lepsza, druga gorsza... Hala treningowa. Możesz tam walczyć z wieloma trenerami... W sumie... Bym chciał sprawdzić Darkrai w walce - stwierdził.

- Chętnie pooglądam, czy coś- powiedziałam.- Na jakim on w ogóle jest poziomie?
Zastanawiałam się czy możliwa będzie w miarę równa walka pomiędzy mną, a Alem. Tak dla rozrywki i treningu. Spojrzałam na chłopaka i pomyślałam o tym, że pewnie jego wujek wytrenował Darkraia na tyle, że można nim sprzątnąć każdego trenera w hali.
- Osiemdziesiątym? Setnym?

- Dziewięćdziesiąty trzeci - powiedział chłopak, parząc się w swój pokedex.
Do takiego poziomu będziesz musiała trenować cóż... Naprawdę długi czas.
- To idziemy do hali treningowej? - spytał się. - Pewnie znajdziesz przeciwnika na swoim poziomie - uśmiechnął się i ruszył dalej.

/To chyba moja najdłuższa odpowiedź xD/
Myślałam, że łatwo mi będzie się z nim teraz dogadać, ale na prawdę poważnie się wkurzyłam. Cholerny debil. Dostał za nic tak silnego pokemona? W każdym razie ja nie miałam zamiaru dostawać wszystkiego bez mojego wkładu. Podróż z nim byłaby zbyt łatwa. Poza tym co to za tekst o "przeciwniku na moim poziomie"? Przerośnięte ego tego kretyna niemiłosiernie mi się nie podobało. Dobijało mnie wręcz. On myśli, że poziom Darkraia to jego zasługa? Może i pokemona na dobrym levelu można odziedziczyć, ale szacunku nie. Wątpię, żeby kiedykolwiek na niego zasłużył.
- Wybacz, właśnie sobie coś przypomniałam- powiedziałam spokojnie i wolnym krokiem poszłam w inną stronę. Może innym razem spłaci swój dług. Żeby coś zyskać trzeba najpierw stracić. Poprawiłam przepaskę i ruszyłam w dalszą drogę zahaczając najpierw o komendę policji.
- Możecie wysłać pieniądze, które jesteście mi winni do centrum pokemonów w następnym mieście? Napiszcie na kopercie, że to nagroda dla Okoyamy- powiedziałam do Jenny.- Jak będzie jeszcze kiedyś jakaś sprawa to dzwońcie!

Ten się trochę zdziwił.
- Oki pa to ja pójdę jeszcze na cmentarz pokemonów - powiedział po chwili i ruszył w swoją stronę.
Po tym załatwiłaś wszystkie sprawy w komendzie policji i byłaś wolna jak ta przysłowiowa dzika świnia. Tylko co teraz robić? W którym kierunku się udasz? Twoje nerwy nie wytzymywały "na swoim poziomie". To cie bardzo, ale to bardzo urazilo....

Mimo, że byłam bardzo wzburzona wiedziałam co należy zrobić. Trenować, żeby móc później pokonać tego gościa. Tak! Pokażę, że ciężka praca jest najważniejsza! Może nie jestem szczęściarą, ale będę harować niczym wół, żeby dopiąć swego.
- Różowa... Udajemy się dalej! Do następnego miasta!- powiedziałam. Będąc w tym nastroju niezbyt mnie obchodzi, czy brzmię jak debil. Wzięłam Skitty i usadziłam na ramieniu.- Tak wyglądamy bardziej profesjonalnie.
Ruszyłam, więc dalej. Nie wiedząc co mnie czeka...

- Nyanyanya - mała zaczęła coś zabawnie nawijać po swojemu.
Niedługo po tym byłaś już w dalszej drodze. Alojzy Cię wkurzył, bardzo, nawet wkur... no nie ważne, nie będziemy tu rzucać mięsem bo by wkrótce krowy spadały z nieba jak śnieg. Póki co czekał na Ciebie na środku drogi jakiś malutki, umorusany stworek, wlepiający sobie w Ciebie swoje malutkie oczęta.

Nagłe wkurzenie zaowocowało tym, że podjęłam decyzję- zostanę trenerem. Mama zawsze chciała, żebym była koordynatorem, ale ja uwielbiałam walki! Czas zacząć podejmować własne decyzje! Z rozmyśleń wyrwał mnie patrzący na mnie stworek. Co to może być?
- Emmm... Wszystko dobrze?- zapytałam i zeskanowałam pokemona moim pokedexem.- Jesteś tu sam?
Podeszłam bliżej.

Espurr lv. 8,5 ♂
Ataki: Scratch, Leer, Covet,
Charakter: Bardzo przyjacielski pokemon, który łatwo się przywiązuje do innych. Płaczliwy i pieszczotliwy. Nie chce już nigdy być porzucony przez nikogo.
Zdolność: Keen Eye

- Mrau? - spojrzało na Ciebie to coś.
Ogólnie nie przypominał stworka z obrazka w pokedexie. Był brudny, wydręczony i wysłabnięty. Brudne kociątko jakoś wstało i podeszło do Ciebie resztkami sił, łapiąc się łapkami za spodnie.
- Mrau... - spojrzało na Ciebie błagająco, ze aż Cię zmiękczyło doszczętnie po tych chwilach nerwów.

- Spodnie mi upaprzesz...- powiedziałam próbując ukryć to, że zmartwiłam się stanem pokemona. Kucnęłam i popatrzyłam na Espurra z zaciekawieniem.- Zgubiłeś się?
Co taki mały, bezbronny pokemon tu robi? I to całkiem sam... Szybko podjęłam decyzję.
- Pomogę ci- powiedziałam i zdjęłam bluzę. Zawinęłam w nią Espurra i pobiegłam w kierunku najbliższego Centrum Pokemon.
- Jeszcze zapłacisz za ubrudzenie mojej bluzy- powiedziałam cicho. Będę musiała znaleźć jakąś pralnię, czy coś...

- Mrrraaauuu - zamruczał przeciągle kociek.
Wtulił się w twoją bluzę, jeszcze bardziej ją przy okazji brudząc. Po kilkunastu minutach byłaś w pokecenter, a na korytarzu był nie kto inny jak Alojzy, tylko póki co cie nie widzial, bo czytał w książkę.
- Witam, w czym mogę pomóc? - spytała się siostra Joy.
Kociaka nie widziała.

- Znalazłam w lesie tego pokemona- powiedziałam pokazując siostrze Joy Espurra. Próbowałam za wszelką cenę sprawić, żeby Alojzy mnie nie zauważył. Wzięłam, więc jakąś najbliżej znajdującą się gazetę i udawałam, że bardzo fascynuje mnie to co jest tam napisane.- Wydaje mi się, że się zgubił, albo ktoś go porzucił.
Zerknęłam w stronę Alojzego i znów zasłoniłam twarz gazetą.

Chłopak co chwila się poprawiał i zmieniał miejsce jakby mu było ciężko usiedziec.
- Dobrze, zaraz się nim zajmę - powiedziała pielęgniarka.
Wzięła małego i gdzieś go zaniosła, a Alojzy jakby zmuszał się do czytania tej książki.
- Chce pani kupić jajko złotego magikarpia? - podszedł tu nagle jakiś dziwny typek z obślizgłą kulką w słoiku.

Spojrzałam na typka i chwile zastanawiałam się czy mogę mu ufać. Chęć posiadania złotego Magikarpia zwyciężyła.
- Jasne. Za ile?- spytałam. Mam nadzieje, że wystarczy mi kasy... Popatrzyłam w stronę Alojzego. Ciekawe, czy coś jest z nim nie tak... Dziwnie się zachowuje. Może mnie zauważył?
- "Cóż, jeżeli tak to jest już za późno na ucieczkę"-pomyślałam wyciągając portfel.

- 3000$ - powiedział mężczyzna.
Tak więc dość sporo sobie zaśpiewał za to. Alojzy chyba cie nie widział, albo udawał, że cie nie widział. W sumie to ciężko wyczuć.
- To kupuje pani? - spytał się mężczyzna, węsząc zarobek. - Jeśli brakuje kasy to może być coś za coś... Inny pokemon, przedmioty - powiedział.

- Kupuję- powiedziałam wręczając mu pieniądze. Wzięłam od człowieka słoik i odwróciłam się, żeby sprawdzić, czy siostra Joy już wróciła. Odłożyłam gazetę, mając nadzieję, że Alojzy mnie nie zauważy. Oparłam się o ladę i zaczęłam obserwować jajko w słoiku. Mam nadzieję, że było warte swojej ceny...
- "Ten gość wyglądał podejrzanie... Cóż, pożyjemy, zobaczymy"- pomyślałam.- "Chciałabym już stąd wyjść... Gdzie ta siostra Joy..."

Siostra Joy ciągle nie wracała, a Alojzy chyba właśnie cie zauważył, bo spuscil głowę i on uciekł, prawdopodobnie do swojego pokoju. Akurat pielęgniarka wracała.
- Jest bardzo wygłodzony i ma pasożyty, ale tak to powinno być dobrze, tylko radzę pani się umyć - poinformowała cię. - I radzę nalać tam wody, inaczej źle będzie z jajkiem - powiedziała.
Kulka była dziwna, żelowata i strasznie się kleiła do ścianek. Widziałaś w środku niej coś polprzezroczystego, co pewnie było zarodkiem.

Rozmowa po części wzorowana na genialnym monologu z "The Sims Bezludna Wyspa".
Postanowiłam zatrzymać się w centrum na noc. Weszłam do mojego pokoju, a potem do łazienki, gdzie wlałam trochę wody do słoika z jajkiem.
- Fajnie się prezentujesz- powiedziałam.- Może nadam ci jakieś imię?
Patrzyłam chwilę na pływające w słoiku jajko.
- Zgadzasz się? Hmmm... W takim razie muszę pomyśleć.... Może Szpadel?- powiedziałam i zaraz poszłam się kąpać, olewając nowego członka drużyny.
- "Zgłupiałam chyba, żeby gadać z jajkiem..."- pomyślałam wychodząc z łazienki.- "Muszę być bardzo zmęczona..."

Jajko póki co zero reakcji... Widać do rozmownych to ono nie należy, jak to jajka zresztą mają w swoim zwyczaju... Kąpiel Cię niezwykle odświeżyła po tym wszystkim co się dzisiaj działo. Jeszcze te nadęte słowa Alojzego "Na twoim poziomie". Chociaż jak tak popatrzeć głupio by wyglądało jakby Darkraiem walczył z pięciopoziomowym Turtwigiem, a Tobie przyszło walczyć z stupoziomowym Tyranitarem... Wkrótce byłaś już czysta i świeża, mogłaś się ułożyć na łóżku. 
//sorka moja wena nieco podupadła ale coś z tym zrobię dzisiaj//