Allan Newlight - pokonać zespół Plasma

Tak więc oto byłeś wreszcie w Unovie. Pogoda bardzo ładna. Słońce świeciło,słyszałeś nawet jakieś poke-ptaki... No i ciepło, ale na szczęście nie za gorąco. Pobiegłeś jak poparzony do laboratorium. Tylko... nie miałeś zielonego pojęcia, gdzie ono się znajduje. No i na wstępie potknąłeś się o gałąź, która leżała na drodze. Wykonałeś fikołka i jakimś cudem wylądowałeś na równych nogach. To się dopiero nazywa wyczyn.

- Heh
Westchnął patrząc za siebie.
- Widać, natura się tu bujnie rozwija... Tylko gdzie jest to całe labolatorium?
Rozejrzał się dookoła nie wiedząc w jakiej części miasta się znajduje.
- No tak... Wiedziałem, że coś przeoczyłem.
Postanowił podejść do przypadkowego przechodnia i spytać o drogę.
- Przepraszam panią uprzejmie - Uśmiechnął się delikatnie - Jestem tu poraz pierwszy. A chcę trafić do labolatorium profesor Juniper. Wie pani gdzie się ono znajduje?

Kobieta popatrzyła się na Ciebie, po czym wskazała biały budynek w oddali z dość dużym tekstem "laboratorium". Było tu tyle innych budynków i lekko zasłaniających ich drzew, że z innej perspektywy w ogóle poszukiwanego miejsca nie widziałeś. Po chwili zobaczyłeś, że Twój Zorua sam wyskoczył z pokeballa i się nieco otrząsnął. Chyba nie mógł wytrzymać więcej siedzenia w tej kulce i sam postanowił wyjść. Stworek rozejrzał się zaciekawiony po okolicy, trochę powęszył i po chwili znowu był przy Tobie.

Wziął Zoruę i usadowił na swoim Ramieniu.
- Jesteśmy już w Unova przyjacielu. - Uśmiechnął się do Pokemona - I wiemy, gdzie jest labolatorium proffesor Juniper... Wybacz, że trzymałem cię długo w Pokeballu... Na statku by mi nie pozwolili ciebie wypuścić.
Pobiegł w stronę Labolatorium...
- PROFESOR JUNIPER! NADCHODZIMY!

Zorua zadowolony zasiadł na Twoim ramieniu. Ledwo się trzymał jak tak biegłeś, ale już się zdążył przyzwyczaić. Wpadłeś do laboratorium jak najprawdziwszy huragan, aż profesor Juniper myślała, że to rozszalałe stado pokemonów.

- Witaj, co cię tu sprowadza? - spytała zaskoczona, wychodząc spod biurka, gdzie się ukryła.
Po chwili stała już przed Tobą.

Stanął przed nią zdyszany.
- Witam... Pani... Profesor...
Usiadł na krześle.
- Jestem Allan Newlight. Przybyłem się z panią spotkać gdyż sądzę, że pani może mi pomóc. Przywam z wyspy Walencia. Przybyłem tu za Zespołem Plasma który porwał mojego ojca... Może pani zna... Anthony Newlight. Bada skamieliny Pokemonów. Pani profesor.
Wstał i przyjął poważną pozę.
- Przybyłem do Unova by go odnaleść i odbić z rąk zespołu Plasma. Dlatego proszę panią profesor o pomoc. Głupio się przyznać. Ale kompletnie nie wiem nic o Unovie. Nawet w PokeGearze nie mam jej mapy ani nie wiem nic. Nawet ciężko mi było się dostać do Labolatorium bo po drodze zabładziłem. Zatem pomoże mi pani profesor? Pozatym prosił bym panią o numer telefonu, żeby zadzwonić w razie czego.

Profesor Juniper była tym bardziej zaskoczona i wręcz zszokowana.
- Oczywiście, że znam twojego ojca - powiedziała. - Co to się podziało... Nie miałam pojęcia o tym, że go porwano... Podaj mi swój pokegear, zaraz wgram w niego mapę unovy, chyba że wolisz taką - po chwili podała ci zwinięty arkusz papieru.
Była zdezorientowana i trochę mechanicznie wszystko robiła.

- Wie pani profesor... Wole jednak by mi pani wgrała w PokeGear - Podał jej urządzenie - Ruszam uwolnić ojca z ich rąk. I jak wspomniałem nie ogarniam się w Unovie... Zatem powie mi pani gdzie mamy teraz ruszyć? - Pogłaskał pokemona siedzącego na jego ramieniu - Muszę ich dopaść, bo nie wiem co planują zrobić z moim ojcem. - Zauważył trzy starterowe Pokemony stojące na stole - Wow! - Podszedł do nich bliżej - Pani profesor? Co to za pokemony? Pierwszy raz takie widzę. Rany... Ten jak sądzę trawiasty podobny do węża wygląda świetnie. Ciekawe gdzie takie żyją.

Po chwili profesor Juniper wgrała ci na pokegear mapę unovy. Popatrzyła się na ciebie rozbawiona jak bardzo zaskoczyły cie te pokemony.
- Trawiasty to Snivy, wodny to Oshawott, ognisty to Tepig - wyjaśniła ci. - Jak się postarasz to pewnie takie złapiesz - dodała. Zorua zmienil się po chwili w Tepiga.

Uśmiechnął się widząc całą sytuacje.
- Spokojnie przyjacielu... One nie są wrogo nastawione...
Wyprostował się.
- Dziękuje uprzejmie pani profesor. - Spojrzał jej w oczy - Jakby co. Będę dzwonił
Wyszedł z labolatorium.
- No dobrze... - Otwiera PokeGear i sprawdza mapę - Jesteśmy w Nuvema a następnym miastem jest Acumulla! Wspaniale! Zatem ruszamy do Acumulla Zorua!
Pobiegł z pokemonem w stronę drogi numer 1. Gdy się na niej znalazł rozejrzał się uważnie po okolicy wypatrując jakiegoś Pokemona.
- Musimy być ostrożni. Niewiadomo jakie pokemony tutaj są. A musimy mieć towarzysza Zorua. W pojedynke nie pokonamy zespołu plasma.

Zorua ciągle jako tepig biegł za Tobą uradowany. Otoczenie było bardzo przyjemne. Zadbana droga, las wokoło... W pewnej chwili przeszedłeś przez mostek nad małą rzeczką. Wędrowałeś tak trzy godziny, aż ujrzałeś jakiegoś małego, lewitującego gluta. Przynajmniej tak to wyglądało. Po chwili to coś zniknęło w koronie pobliskiego, starego dębu. Twoj towarzysz tylko to wszystko obserwował.

- He? - Spojrzał ździwony na swojego towarzysza - A co to był za pokemon! Ruszajmy za nim. - Podbiegł do dębu gdzie schował się owy Pokemon.
- Ok... Zatem idziemy po ciebie - Zaczął się wspinać na drzewo by dotrzeć na jego szczyt. Zanim zaczął się wspinać wsadził swoją Zoruę do torby.

Zorua ciągle był tepigiem. Dziwne. Po tym dotarłeś do dzikiego pokemona. Okazał się to być Solosis! Stworek popatrzył się na ciebie zdziwiony i ci się przyjrzał.
- Sooo? - przechylił się na bok.

- Witaj Mały - Uśmiechnął się do niego. - Nie bój się mnie... Nie zrobie ci krzywdy... Muszę przyznać, że jesteś ciekawym Pokemonem. - Spojrzał do torby na swoją Zoruę - Zorua... Przestań się zgrywać. Proszę. - Spojrzał ponownie na Solosisa i przeskanował go Pokedexem.

- Teep? - to chyba nie Zorua.
Solosis miał 9 lv., płeć samiec, charakter : Poke-żartowniś. Uwielbia płatać figle i oglądać kabarety. Ataki jak na lv.
Teraz masz niezłe kłopoty z swoim pokemonem.

- KHE! _ Wrzasnął ździwiony - Tepig! Ale jak? Cholera... Musiałem wziąć omyłkowo nie tego pokemona. No ale nic... Tepig... Wierzę w ciebie. Dopadniemy tego Solosisa! Hmmmm... Nie znam twoich ataków. Ale znam Cyndaquila... Hmmm... Postaramy się. TEPIG! UŻYJ ŻARU!

Tepig niezbyt miał ochotę wykonywać twoje komendy. Solosis natomiast robił sobie z was żarty o latał wokół ciebie, pokazując język. W pewnym momencie zobaczył poke-karmę i na nią wskazał. Widząc Twoją wkurzoną minę wskazał na pustego balla z miną "być może".

- Hmmmm... - Ździwił się potem reakcją Solosisa. Podał mu PokeKarmę - Prosze Solosis - Poczekał, aż pokemon zjadł - Jak sam chcesz Solosis! POKEBALL! IDŹ! - Rzucił pustym Pokeballem w Solosisa.

Solosis zjadł zaskakująco dużo karmy. Po tym dał ci się złapać i wkrótce pokeball zrobił DING, pokemon był twój. Tepig zasnął. Chyba byl już zmęczony. Ale czym? Tego nikt nie wie. Tylko że teraz musisz wrócić po Zoruę, który prawdopodobnie jest u profesor Juniper.

Gdy wziął Pokeball z Solosisem i zszedł z drzewa pobiegł czymprędzej w stronę Labolatorim Proffesor Juniper. - Chwila! - Zatrzymał się - Zapomniałem o rowerze! - Wyjął swój rower i nim szybko dojechał na miejsce. Wszedł do labolatorium proffesor Juniper.
- Pani proffesor... Pewna pomyłka zaszła. Bo gdy Zorua zmieniła się w Tepiga to złapałem pani startera zamiast swojego Pokemona - Rozejrzał się dookoła - Zorua!

Jak byłeś w laboratorium to profesor Juniper ewidentnie czegoś szukała. Dopiero jak się odezwałeś to cie zauważyła.
- Witaj, nie ma tu twojego pokemona, zmienił się i zniknął około pół godziny temu, gdzieś tu powinien być.... - powiedziała, rozkładając się.

Postawił Tepiga na Ziemi i zaczął krzyczeć.
- ZORUA! PRZYJACIELU CHODŹ DO MNIE! ZORUA!
Przeszukiwał labolatorium by odnaleść swojego Pokemona.
- ZORUA! PRZEPRASZAM ZA TO! POMYLIŁEM SIĘ BO ZMIENIŁEŚ SIĘ W TEPIGA I ZŁAPAŁEM NIEWŁAŚCIWEGO POKEMONA! ZORUA PROSZĘ CIĘ WRÓĆ!

Profesor zatkała uszy. Po chwili stworek w końcu wyszedł zza szafy i był nadąsany. Tepig natomiast już był w swoim pokeballu u profesor.
- Zooo- mruknął twój pokemon.

Podbiegł do niej i ją przytulił.
- Przepraszam cię Zorua... Naprawde przepraszam. Więcej się to już nie stanie... Obiecuje ci przyjacielu
Pogłaskał ją po główce i czule do siebie przytulił.
- Przepraszam panią profesor za kłopot.
Wyszedł z labolatorium i wsiadł na rower. Usadowił w koszyku Zoruę.
- Mamy nowego towarzysza podróży Zorua. Po drodze schwytałem Solosisa. Jest młody i wesoły, sądzę, że powinniście się zaprzyjaźnić.
Ruszył rowerem i prędko nim dojechał spowrotem na drogę numer 1.
- No dobrze. Tu pójdziemy pieszo.
Schował swój rower i kładąc Zoruę na ramie ruszył z nią drogą w stronę miasteczka Acumulla. Patrzył ostrożnie czy w pobliżu nie znajduje się żaden pokemon.
- Jeszcze raz ciebie chciałem przeprosić Zorua. Wiem, wyszło głupio. Ale proszę też ciebie i ja. Nie rób mi więcej takich rzeczy. - Uśmiechnął się do niej i pogłaskał po głowie.

Zorua w końcu dał się przeprosić. Zaczęliście dalszą waszą wędrówkę. Na razie nie było żadnych pokemonów, które mógłbyś złapać. Pogoda się psuła, więc musisz się pośpieszyć, by dojść do kolejnego miasta. Ewentualnie jak ci się poszczęści to znajdziesz jakąś kryjówkę po drodze.
- Zoo - twój mroczny lisek na coś wskazał łapką.
Była to biało - czerwona kula.