Allan Newlight - pokonać zespół Plasma

Victoria cie pocałowała.
- To się cieszę - odpowiedziała.
Wkrótce obydwoje byliście w pokoju. Dziewczyna ziewnęła.
- No to czas będzie się ululać.... - mruknęła.

- Owszem owszem... Jutro z samego rana ruszamy do Lunaparku skarbie tak jak obiecałem.
Położył się do łóżka i przytulił się do niej.

- Cieszę się z tego powodu - odpowiedziała dziewczyna.
Pogładziła cię po głowie, dotykając przy tym twoich rogów i wkrótce zasnęła. A ty zaraz po niej. Jak obudziłeś się rano to dziewczyna już nie spała, ale i tak leżała wtulona w ciebie.

Otworzyłeś swoje oczy i spojrzałeś w jej oczka.
- Dzień dobry skarbeńku.
Pocałował ją powoli wstając z łóżka.
- Gotowa? Zaraz zabieram cię do słynnego Lunaparku Nimbasa... Ale wpierw.
Gdy się ubrał po przed lustrem poprawił włosy by zakryć rogi a ogon obwiązał jak pasek.
- No. Jestem gotów.

- Cześć - przywitała się z Tobą.
Wkrótce dziewczyna także wstała i zaczęła się ubierać.
- Jakby co, postaraj się o zabezpieczenie, bo za dwa dni będzie potrzebne, jeśli nie chcesz bym zaszła w ciążę - ostrzegła cie Victoria.

- Kwestię ciąży pozostawiam tobie. Choć miło by było mieć własną pociechę.
Uśmiechnął się do niej.
- Ale jeżeli nie chcesz... To postaram się załatwić. Żaden problem.
Pocałował ją i wziął pod rękę.
- Idziemy skarbeńku?

- To wszystko zależy od ciebie - powiedziała dziewczyna. - Bo ja chcę, ale nie chcę nic robić wbrew tobie - uśmiechnęła się.
Pocałowała Cię.
- Tak, chodźmy - kiwnęła głową.
Tak więc wkrótce byliście w drodze do tegoż sławnego lunaparku.

- Oczywiście, że zgadzam się na dziecko Ghost. Jako trener idzie zarobić pieniędzy więc będziemy mieć na jego utrzymanie.
Podszedł z nią do kasy biletowej Rolercostera. Uśmiechnął się lekko do sprzedawczyni.
- Witam uprzejmie. Poprosze dwa bilety na jedną z szybszych tras tej kolejki.

Dziewczyna Cię pocałowała znowu i była bardzo zadowolona z Twojej odpowiedzi. Jak byliście u kasy biletowej to po chwili dostaliście wasze bilety i mogliście pójść się przejechać. Dziewczyna nie boi się latać na dużych wysokościach, więc tym bardziej nie boi się pójść na ekstra szybką kolejkę.

Kiedy wsiedli do wagonika kolejki wziął ją za rękę.
- Zaraz pojedziemy jedną z najbardziej zwariowanych tras w tym regionie. Uwielbiam Rollercostery. Swego czasu ojciec mnie na nie zabierał często.
Zapiął jej i sobie pasy.

I oto wkrótce... zaczęło się! Jazda na całego z zawrotną prędkością! Miałeś przy tym z dziewczyną sporo frajdy. Jechaliście czasem do góry nogami, czasem wagoniki nagle uderzały w wodę... Lub tunele z niezłymi efektami świetlnymi w środku. Jedna dziewczyna na tyle strasznie krzyczała przestraszona, ale to wam w ogóle nie psuła dobrej zabawy.

- Hehe! Wspaniałe emojce! Może potem pojedziemy jeszcze raz?
Spytał swojej ukochanej.
- Potem wejdziemy na to słynne koło. Z tamtąd podobno widać cały region Unova...
Szepnął jej delikatnie na uszy.
- Wiadomo, że potrafimy się wzbić wyżej niż to koło maksymalnie sięga.

- Mi to pasuje - powiedziała dziewczyna.
Wtuliła się w Ciebie.
- No wiadomo - także szepnęła Ci na ucho.
Wkrótce kolejny raz siedzieliście w wagoniku kolejki. Jazda była świetna, tyle ze tym razem wybraliście inny, równie dobry tor, więc było tym lepiej. Po tym Victoria jednak zaciągnęła Cię na gofry, które, jak się okazało, uwielbiała.

- No widzę lubimy gofry. To dobrze. Ja też je uwielbiam.
Uśmiechnął się do dziewczyny zamówił po trzy na głowe gofry z Bitą śmietaną.
- Wolisz z jakimś sosem czy sama bita śmietana. A może z owocami.

- Każdy inny - uśmiechnęła się.
Wkrótce dostaliście swoje gofry i mogliście zabrać się za wcinanie ich. Cóż po tej jeździe macie niezłego głoda. W pewnej chwili Victoria wzięła chusteczkę i wytarła Ci koniec nosa z, jak się okazało, bitej śmietany na gofrze.

Uśmiechnął się na całą sytuacje.
- Jak widać, każdemu się zdarza.
Ponownie się uśmiechnął jedząc dalej swoje gofry w jej towarzystwie. Zorua wzięła jednego gofra Allana i oddaliła się dalej.
- Ech spryciarzu. Smacznego.
Gdy zjadł i ona zjadła pogłaskał ją po sierści i usadowił na swoim ramieniu.
- Chodźmy na to koło. Może z tamtąd wypatrzymy to czego szukamy. Wejścia do owych podziemi.

Wkrótce wszyscy zjedliście i mieliście energię na dalsze działania.
- Oki, to chodźmy - dziewczyna cmoknęła Cię w policzek.
Wkrótce byliście na miejscu i tym razem Victoria zadbała o bilety dla was. Zorua natomiast się do Ciebie zadowolony przymilał.

Wsiedliśmy do wagonika i poczekaliśmy aż dojedzie do szczytu. Gdy już dojechali zauważyli ze szczytu jakieś wejście. A dalej pałac. Zupełnie jak w wizji.
- To tam!
Pokazuje dziewczynie owe miejsce.
- To widziałem w wizji Mushramy. Zatem musimy się tam później udać.

Dziewczyna spojrzała we wskazanym przez ciebie kierunku.
- To to widziałeś? - zdziwiła się. - No to przynajmniej teraz wiemy, gdzie szukać, przynajmniej wskazówek... - westchnęła.
Po jakimś czasie znowu byliście na dole i czas był wysiadać.

- Coś nie tak powiedziałem kochanie?
Spojrzał jej w oczy.
- Bo westchnęłaś gdy wspominałem o tamtym miejscu.

Ta się na Ciebie popatrzyła.
- Nie, to tak po prostu - uśmiechnęła się i objęła Cię za szyję. - Zastanawiam się, co tam może być, bo na pewno dobrze pilnują tego miejsca - podrapała się po policzku. - Ale razem na pewno damy radę - pocałowała Cię.

- Oczywiście, że damy radę. Idziemy tam nie tylko my. Ale i nasze Pokemony.
Pogłaskał swoją Zoruę.
- Ja mam swoich dziesięć. Ty dwa. Ponadto jesteśmy silniejsi od ludzi. Stuprocentowo damy radę odeprzeć ataki tamtejszych strażników. Ale lepiej za miasto w tamtą stronę pójdźmy pieszo. Wiadomo. Jak rozwiniemy tu skrzydła będzie nieciekawie.

- No z pewnością - kiwnęła głową dziewczyna. - No i racja, niezłe zamieszanie byśm spowodowali - westchnęła.
Wkrótce ruszyliście w drogę i jak nie było przy was ludzi to Victoria owinęła sobie ogon wokół Twojej ręki.

- To miłe skarbie.
Poprawił włosy ujawniając rogi. Poluzował swój ogon a potem rozpostarł skrzydła. Swoim ogonkiem również obwiązał jej rękę.
- Teraz spróbuje polecieć samemu. Po twoim przeszkoleniu powinno pójść mi znacznie lepiej kochanie.

Dziewczyna się uśmiechnęła i kiwnęła głową.
- Oki to pokaż na co cię stać - powiedziała.
Wkrótce i ona rozpostarła skrzydła, by potem polecieć za ttobą.