Allan Newlight - pokonać zespół Plasma

- Co tam Zorua? - Spojrzał na miejsce wskazywane przez Pokemona - He? Pokeball? - Podszedł do niego i go podniósł - Zawsze się przyda... Dziękuje Zorua. - Schował Pokeball do kieszeni. - No dobrze... Widzę, że zaraz lunie deszczem... Musimy się sprężać przyjacielu. Zatem się trzymaj. - Ruszył biegiem w stronę miasta Acumulla. Biegł w miare szybko by zdążyć przed deszczem.

Wziąłeś kulę w rękę i... Buch! Bardzo silna eksplozja i odrzuciło cię na kilka metrów. Jak się ocknąłeś to obok ciebie leżał... Voltorb. Obok niego stał Zorua, który chyba pilnował wkurzającego, wybuchającegopokemona.

- Moja głowa - Wstał łapiąc się za głowe. Widział Zoruę obok Voltorba i podbiegł do niej - Zorua? Nic ci nie jest? - Spojrzał bardziej na Voltorba - Ty cwaniaku. Dziwi mnie twoja obecność w Unova ale ok. Skoroś taki hardy to dobrze... - Spojrzał na Zoruę - Jesteś gotowa? Jeśli tak. To użyj PURSUIT!.

Voltorb tylko się zaśmiał na atak twojego pokemona. Niewiele mu zrobił. Do tego wyglądało na to, że Twój pokemon został sparaliżowany. Poke-żywa kula potoczyła się z szyderczym śmiechem w krzaki. Twój stworek natomiast nie mógł się ruszyć. Ty natomiast ciągle czułeś na sobie ten wybuch.

Obolały podszedł do Zoruy i wziął ją na ręce.
- Zaraz będziemy w mieście... Tam ciebie wyleczą.
W miare prędkim krokiem skierowali się dalej w stronę miasta Acumulla. Gdy tam doszli odrazu weszli do PokeCenter.
- Witam uprzejmie siostro Joy... Moja Zorua wymaga leczenia. - Podaje jej Zoruę - Proszę ją wyleczyć z Paraliżu.

Akurat jak byłeś w mieście to zaczęło padać. Siostra Joy oddała Zoruę w łapki Audino, a ona zajęła się twoimi poparzeniami. A trochę ich miałeś niestety. Wkrótce byłeś trochę pobandażowany i miałeś kilka plastrów. Po kilkunastu minutach oddano ci już zdrowego pokemona.

- Dziękuje uprzejmie siostro Joy... Mam małe pytanie... Czy nie mógłbym zatrzymać się tutaj do czasu aż przestanie padać? Zbyt nie miła pogoda na to by podróżować gdzieś dalej. Mam nadzieje, że nie będzie to problem. Pozatym muszę gdzieś nakarmić swoje Pokemony.

Siostra Joy dala ci klucze do pokoju, gdzie możesz przenocować. W pokecenter była też stołówka, gdzie można było coś zjeść.
- Do widzenia i miłego dnia - powiedziała pielęgniarka na koniec.

-Dziękuje uprzejmie siostroJoy - Wziął klucze i udał się do pokoju. - No czas was nakarmić przyjaciele. - Wypuścił wszystkie swoje posiadane Pokemony z Pokeballi i nałożył każdemu z nich pokekarmę. - Zjedzcie wszyscy. Dzisiaj tutaj przenocujemy, chyba, że w okolicy jakiś dziki pokemon grasuje co dołączy do naszej drużyny. Puki co zatrzymamy się tutaj na noc. A jutro do miasta - Wyjął PokeGear i przejrzał mapę - Striaton. Damy radę. - Uśmiechnął się patrząc na jedzące Pokemony. - Po czym przytulił każdego z nich. - Dzięki wam wszystkim mam wiarę, że odbije Ojca z rąk zespołu Plasma.

Pokemony zabrały się za jedzenie pokekarmy. Wkrótce jak je poprzytulałeś to te byłyzadowolone i dokończyły kolację. Niedługo po tym mogłeś pójść do pokoju. Było tam także posłanie dla pokemonów, więc na noc nie musiałeś ich chować do pokeballi.

Położył się do swojego łózka i spojrzał na leżące w łóżeczkach jego Pokemony.
- Dobranoc przyjaciele... Jutro ruszamy dalej.
Przyłożył głowę do poduszki i usnął.

Zasnąłeś i miałeś sen, którego nie pamiętałeś, ale czułeś się jakby to było coś koszmarnego w nim. Obudziłęś się rano, a pokemony jak zobaczyłeś już nie spały i bawiły się między sobą dość cicho, widocznie nie chcąc Cię obudzić.

- Witam was wszystkich
Uśmiechnął się do swoich Pokemonów.
- Dzisiaj ruszamy dalej przyjaciele. Zatem niestety. Ale wracacie do Pokeballi.
Schował wszystkie pokemony oprócz Zoruy do Pokeballi. Zorue zaś usadowił na swoim ramieniu.
- No przyjacielu. Ruszamy dalej. Miałem co prawda jakiś dziwny sen. Ale będzie dobrze.
Uśmiechnął się do Liska głaszcząc go po futerku.
- Następny Cel! STRIATON! Mam nadzieje, że tam się coś bardziej wyjaśni.
Wyszedł ze swojego pokoju i udał się w stronę recepcji PokeCenter.
- Dziękuje uprzejmie siostro Joy za nocleg
Położył 100$ na ladzie.
- Prosze uprzejmie.
Uśmiechnął się szeroko i skierował w strone wyjścia.

- Nie trzeba, nocleg jest bezpłatny - uśmiechnęła się pielęgniarka.
Tak więc oddała ci pieniądze i mogłeś ruszać. Zorua zadowolony siedział na twoim ramieniu i się przymilał trochę.
- Zoo - powiedział.

- Oj Tak Zorua... Zobaczymy co nas dalej czeka.
Gdy wyszedł z Pokecenter poszedł odrazu na plac główny miasta.
- Hmmmm... Wiele z tad widać. Ciekawe może tu czegoś się do dowiem gdzie Zespół Plasma może się skrywać.

Wkrótce byliście na miejscu. Centrum miasta to wyjątkowo ruchliwe i zatłoczone miejsce. Zorua bawił się swojązzdolnością iluzji i w pewnej chwili byłeś dziewczyną obok, co ja zaskoczyło ta , że się wywróciła i rozsypało sięjej wwszystko, co miała w reklamowce. Twój pokemon szybko odwołał iluzje..

Podbiegł do dziewczyny i wpierw pomógł jej wstać, a potem zaczął zbierać wszystko co wypadło jej z reklamówki.
- Przepraszam panią najmocniej. Moja Zorua lubi się bawić Iluzją i dlatego pewnie panią wystraszyła.
Uśmiechnął się do niej przyjaźnie.
- Jestem Allan Newlight. I jeszcze raz przepraszam za zaistniałą sytuacje. Jeżeli coś z pani zakupów uległo uszkodzeniu to odkupie.

Dziewczyna wstała z twoją pomocą i zaczęła zbierać razem z tobą.
- Nic się nie stało - uśmiechnęła się, a pięknie wtedy wyglądała.
Wkrótcewwszystko pozbieraliście.
- Mój tata ma zoroarka, to trochę przywykłam, ale to mnie zaskoczyło - zaśmiała się.

- Naprawde bardzo panią przepraszam... Zorua jak wiadomo bywa figlarnym Pokemonem
Wziął ją na ręce i zaczął głaskać.
- Może pani wie którędy udać się do Striaton? Tam napewno dowiem się więcej. Muszę dopaść Zespół Plasma.
Westchnął.
- Ale nie będę pani zanudzał tą opowieścią. Jak wspomniałem jestem Allan Newlight i przybywam z Wyspy Valencia archipelagu wysp Pomarańczowych. A pani jak się nazywa?
Uśmiechnął się do niej patrząc jej w oczy.

- Jestem Veronica, pochodzę z tego miasta - uśmiechnęła się. - Chętnie poslucham, tylko może nie tutaj? - powiedziała.
Nie wyglądała na złą. Nawet dala twojemu pokemonowi ciastko. Wkrótce siedzieliście w małej kawierence, gdzie dziewczyna zamówiła sobie szarlotke z lodami.
- To możesz zacząć opowiadać - uśmiechnęła się.

- A więc wyruszyłem z miasta na wyspie Valencia po tym jak porwali mego ojca. Przed tem jednak gonili mnie przez las. I siedząca na moim ramieniu Zorua mnie uratowała zmieniając się w Reshirama który ich wystraszył.
Pogłaskał swojego Pokemona po głowie.
- Mój ojciec jest profesorem badającym Skamieliny Pokemonów... Obawiam się o to do czego ten cały Ghetsis mego ojca może wykorzystać. Ale oczywistym jest, że muszę go odbić.
Zacisnął pięść.
- Dopadne Zespół Plasma i odbije od nich mego ojca. Sęk w tym, że narazie nie wiem gdzie oni się mogą ukrywać.
Westchnął.
- Smutnym może być to, że coraz bliżej są czegoś wielkiego. Nie wiem niestety czego.
Spojrzał w oczy dziewczynie.
- Wiesz Veronica... Nie tracę nadzieji w to, że mi się uda. Ale jest to trudne zadanie.
Wstał od stolika.
- Przepraszam, że zajmuje ci czas swoimi problemami. Ty pewnie masz poważniejsze od moich problemy.
Znowu usiadł na krzesło.

Dziewczyna słuchała cie z wielką uwagą.
- No raczej nie mam poważniejszych kłopotów niż ukrycie o... Ekhm, nieważne, no niż zakupy czy coś z pokroju czynności codziennych - westchnęła. - Mogę wyruszyć z tobą? - aż w jej oczach rozbłysnęły iskierki zainteresowania i prośby o zgodę.
Akurat przyszło jej zamówienie, ale ona nie zwróciła nawet na to uwagi, tylko czekała na twoją odpowiedz jak na oczekiwane uwolnienie od nudy.

- Hmmm,.... Pomoc w tej misji nie ukrywam, że mi się przyda. Jeżeli tylko posiadasz swojego Pokemona to ruszamy odrazu. Wiem, że w strone Striaton mam się udawać. Tak mi pokazuje mapa. Zatem jeżeli posiadasz pokemona to zapraszam.
Uśmiechnął się do niej.

Dziewczyna spuściła głowę.
- Nie mam pokemona - bąknęła. - Ale mogę jakiegoś sobiezzłapać, bo mam pokeballe - dodała.
Zaczęła na rozładowanie swojego zepsutego nastroju jeść szarlotke z lodami.

- Zostaw tą szarlotke
Uśmiechnął się do niej.
- Zorua będzie napewno w stanie nas obu ochronić. Zatem ruszajmy!
Wziął ją za rękę i pobiegli w strone bramy miasta.