Allan Newlight - pokonać zespół Plasma

- Witam skarbie... Dzisiaj naszym celem jest podróż co Driftveil moja droga. Tam mam nadzieje, że już odnajdziemy coś na temat tego, gdzie może być mój ojciec.

dziewczyna kiwnęła głową.
- Oki - powiedziała.
Wkrótce rozprostowała swoje skrzydła. Ty też czułeś taką potrzebę, bo ileż można je trzymać nieruchomo?
- No też mam taką nadzieję - odpowiedziała.

Rozprostował a potem schował swoje skrzydła. Ubierając się ogon oblekł jak pasek.
- No tak. Pozatym Driftveil to piękne miasto. Musimy koniecznie odwiedzić Arene światowego Turnieju Pokemon. Tam zjeżdżają się podobno wszyscy najlepsi trenerowie świata Pokemon. Ciekawe czy RED tam będzie? RED jest mistrzem regionu Kanto.

Dziewczyna wkrótce także schowała swoje skrzydła.
- No to byłoby świetne spotkać takiego trenera - uśmiechnęła się.
Wkrótce wstała i poszła do łazienki się przebrać. Niedługo po tym wróciła i była gotowa do dalszej drogi.
- To możemy ruszać - powiedziała zadowolona.

- Zobaczysz kochanie. Sam kiedyś dojde do mistrzostwa... Słyszałem, że sąsiedni region do Unovy. Thonsu poszukuje trenerów do Ligi Pokemon. Tam będzie moja szansa.
Uśmiechnął się do niej.
- I sam jako mistrz Thonsu stane na tamtej arenie. Jeszcze zobaczysz kochanie.
Przytulił ją.
- Ale wpierw odnajdźmy mego ojca. Teraz z tą energią niech lepiej Ghetsis nie wpada w moje ręce.

Dziewczyna słuchała tego co masz jej do powiedzenia.
- No jestem pewna, że będziesz kiedyś nie tyle najlepszy w regionie co na świecie - pocałowała Cię. - Chociaż dla mnie już jesteś - dodała z uśmiechem.
Wkrótce wyszliście z pokoju i matki dziewczyny w jej pomieszczeniu już nie było. Zastaliście kobietę w stołówce.

- Witam uprzejmie.
Ucałował matkę Victori w rękę i usiadł obok niej.
- Chciałem powiedzieć, że wczoraj oświadczyłem się pani córce. Zatem niedługo staniemy się rodziną.

Kobieta ucieszyła się na te wieści.
- To świetnie - pokiwała głową i spojrzała dumna na swoją córkę.
Dziewczyna natomiast wtuliła się w Ciebie i była także bardzo zadowolona, że jej matka to tak dobrze odebrała.

- Ruszamy teraz do miasta Dirftveil. Czy mama będzie nam towarzyszyć czy ma mama zamiar wrócić do miasteczka Striaton?
Spytał matke Victorii nie mając na myśli tego, by jej wyganiać. Poprostu chciał wiedzieć. Nie chciał jej niczego narzucać.

- Wracam do Striaton - powiedziała. - W końcu po dłuższej przerwie wypadałoby zajać się mężem - powiedziała, co dość dwuznacznie zabrzmiało.
Victoria tylko zachichotała. Wkrótce matka dziewczyny się z wami pożegnała i wyszła ze stołówki, prawdopodobnie ruszając w drogę.

- Cóż... My też powinniśmy ruszyć jej przykładem i udać się do Driftveil... Podróż powinna być spokojna. Miejmy nadzieję. Zespół Plasma nam nie podskoczy.
Uśmiechnął się do niej. Zamówił kanapki na wynos po czym zapakował je do plecaka.
- Ruszajmy kochanie. Czasu mamy niestety mało.

Dziewczyna kiwnęła głową. Wkrótce wyszliście z miasta i ruszyliście drogą. Na razie szczególnie nie mogliście lecieć bo spotykaliście trenerów po drodze i istniało ryzyko, że możecie być zobaczeni. Ale Victorii nawet podobał się ten spacer i sobie nuciła po drodze.

Wziął ją pod rękę i nucił wraz z nią ową melodię.
- Wiesz kochanie? Złapie ci kolejnego Pokemona skarbie.
Uśmiechnął się do niej.
- Tylko jaki by tu się znalazł? Hmmmm....
Rozglądał się za pokemonem który był by kolejnym stworkiem w posiadaniu jego narzeczonej.

Chwilkę się rozglądałeś, aż... zobaczyłeś świetnego pokemona dla dziewczyny!

Victorii chyba bardzo się spodobał, bo dziewczyna wodziła zafascynowana wzrokiem za tym oto stworkiem.

- Zatem postaram się by był twój!
Spojrzał na swoje Ramię.
- Zorua! Dasz radę!
Zorua wyskakuje przed niego.
- Dobra Zorua... To pokemon mogący fruwać. Zatem wpierw użyj Leer by go osłabić a potem szybko biegnij w jego strone i z różnych stron atakuj go Scratch, później lekko się cofnij i użyj na nim Pursuita. Gdy to uczynisz znowu staraj się najszybciej jak możesz używać Scratch.

Jak się okazało ten motylek mógł używać tylko Absorb, więc było to na Twoją korzyść. Zorua natomiast zawzięcia atakował pokemona. Motylek ogólnie dość słąbo wypadał w walce bo nie miał pojecia co robić.

Z 80%
B 50%

- Hmmmm... Nie będę cię męczył przyjacielu!
Wyjmuje Pokeball.
- POKEBALL! IDŹ!
Rzuca Pokeballem w dzikiego Pokemona z zamiarem jego złapania!

Pokeball kiwał się dość długo, aż pokemon chyba w końcu się dał złapać, bo kulka zrobiła DING i stworek był Twój... Chwilowo. Dziewczyna uśmiechnęła się lekko, a Zorua zadowolony z siebie zaczął się łazić.

Zorua +0,3 do lv.

Podnosi Pokeball i podchodzi z nim do dziewczyny.
- Prosze uprzejmie kochanie.
Podaje jej świeżo złapanego Pokemona.
- Napewno będzie dobrym kompanem do twojej drużyny kochanie.

Victoria się ucieszyła.
- No też jestem tego pewna - pocałowała Cię w policzek.
Schowała na razie pokeballa do kieszeni, by stworek w nim mógł odpocząć. Dziewczyna w ogóle ostatnio ciągle ma dobry nastrój i jest radosna...

Cieszył go dobry nastrój dziewczyny. Czuł, że to jego zasługa starając się dać jej wszyscy co wprawi ją w cudowny nastrój.
- Masz jeszcze na coś ochote skarbie?

- Na razie nie, moze jak dojdziemy na miejsce - powiedziała dziewczyna dwuznacznie.
Wkrótce mogliście ruszać dalej. Wreszcie nie spotykaliście żadnych trenerów i tak oto mieliście możliwość, by polecieć! Dziewczyna rozłożyła swoje skrzydła i czekała, kiedy Ty to zrobisz.

Rozłożył i swoje skrzydła. Złapał ją za rękę.
- Gotów do drogi kochanie.
Zanim wystartowali rospostarł skrzydła aby je rozruszać przed lotem.

No troszkę je rozruszać trzeba było.
- No to w drogę - ucieszyła się dziewczyna.
Wkrótce byliście już w górze i cudownie wam było lecieć razem zaraz obok siebie. Dziewczyna po drodze uczyła cię podniebnych sztuczek.

- Kochanie... Nie męcz mnie prosze tymi podniebnymi akrobacjami. Od niedawna jestem Nefilimem... Więc sporo nauki jeszcze przedemną. Ale dam radę.... Zatem do Driftveil.
Dogonił ją w powietrzu. Sam jednak spróbował kilku akrobacji co mu się mimo wszystko udawało.