Allan Newlight - pokonać zespół Plasma

"Albo następnego dnia po wypiciu zbyt wielkiej ilości alkoholu" - usłyszałeś głos dziewczyny w swojej głowie.
Dziewczyna Cię objęła i cmoknęła w policzek.
- Szybko powinieneś wydobrzeć - powiedziała, gładząc Cię po plecach w miejscu, skąd zwykle wychodziły Ci skrzydła. Miałeś przy tym bardzo przyjemne odczucie.

Zamruczał gdy ją tam masował.
"Może i masz rację kochanie" - Usłyszała w głowie dziewczyna po czym on lekko syknął.
- Kurcze... Czasami mam wrażenie, jakbym do tego był wszystkiego wyznaczony z góry przez Arceusa lub kogoś innego kochanie...
Westchnął.
- Tylko czemu by mnie. W końcu wśród trenerów nie wyróżniałem się niczym. Teraz jako Nefilim czuje się najszczęśliwszy przy twoim boku. To jednak zostaje ta sprawa dlaczego to mnie wyznaczono... Ja też głupi... Mogłem spytać Mewtwo gdy była okazja.

- Każdy jest wyznaczony do mniejszych czy większych rzeczy... - powiedziała Victoria. - Może wkrótce się przekonamy do jakich rzeczy ty jesteś - uśmiechnęła się, nie przerywając tego masażu.
Czułeś się przy tym bardzo dobrze.

- Twoje ręce działają cuda Victoria... Ból powoli zaczyna mi przechodzić.
Odpowiedział mrucząc na jej pieszczoty. Sam zaczął ją masować w tym samym miejscu.
- A że tak spytam kochanie. Jak myślisz. Nasze dziecko to będzie chłopczyk czy dziewczynka?

Dziewczyna zamyśliła się.
- Hm, nie wiem ale bym chciała chłopca - powiedziała z uśmiechem.
Twój masaż jej widocznie także się podobał.
- A ty - spytała się.

- No faceta pytasz kogo by chciał mieć... No pewnie, że też bym chciał mnieć syna.

Dziewczyna się uśmiechnęła szeroko.
- Jak będziemy mieć szczęście to będzie chłopiec - powiedziała zadowolona.

- No to też prawda kochanie... Wiesz co? Może jak udamy się do Striation dasz się namówić na coś bardziej szalonego kochanie?

- Hm, co masz na myśli? - spytała się dziewczyna.
Rozejrzała się wokoło. Po chwili zaczęła sobie chodzić po pomieszczeniu.

- Przekonasz się tam na miejscu skarbie. Przekonasz się sama o co mi chodzi. A będziesz bardzo mile zaskoczona gdy się dowiesz prawdy kochanie.

Ta się zamysliła.
- No dobra, poczekam cierpliwie - uśmiechnęła się.
Ziewnęła i chyba była nieco zmęczona ogólnie.
- Rety, ostatnio jakoś nie mogę porządnie odpocząć... - powiedziała.

- Może przez to wszystko... Za bardzo się w to angażuje i ciebie niepotrzebnie aż tak bardzo w tą sprawę wciągam.

- Może - odpowiedziała.
Ziewnęła i się popatrzyła na ciebie.
- Nie jestem zbytnio przyzwyczajona do tego podróżowania - stwierdziła.

- Przepraszam cię Victoria...
Opuścił głowę...
- Zbyt mocno cię ranie wciągajac ciebie aż tak w to wszystko.

Dziewczyna się w ciebie wtuliła.
- Nie przyjmuj się tak tym, sama tego chciałam i się w końcu przyzwyczaję - pocałowała cię.
Zaczęła rozmasowywać ci kark.

- Obiecuje ci Victoria, że jak się to wszystko skończy będzie już znacznie lepiej. Ale niech tylko dowie tego sukinsyna Ghetsisa.

Dziewczyna kiwnęła głową.
- I ja ci w tym pomogę - uśmiechnęła się.
Wkrótce jednak znów ziewnęła.
- Przepraszam, kochanie ale muszę już iść spać - powiedziała zaspana.

- Dobrze.
Położył się koło niej i przytulił ją do siebie.
- Dobranoc kochanie.

Ta się uśmiechnęła szeroko.
- Dobranoc - pocałowała cię.
Wkrótce obydwoje zasnęliście, ale... Obudziliście się, albo raczej znaleźliście się w dziwnym jakby świecie, jak ze snu... Biała mgła wokół i nic innego.

- Co jest znowu do cholery?
Wrzasnął patrząc do okoła.
- Szkoda, że żaden z moich Pokemonów nie zna Defog. Ale może uda się jakoś skrzydłami tę mgłe rozgonić.
Rozpostarł skrzydła i stara się rozgonić gęstą mgłę.

- Nie mam pojęcia i bez rzucania mięsem - powiedziała.
Udało Ci się, okazaliście się być na jakimś statku, a wokół was woda.
- Styks, ale jak to? - Victoria chodziła od burty do burty.
- Zebranie wszystkich Nefilimów - powiedziała zakapturzona postać na dziobie statku.

- Eeeeee... Że co prosze?
Spytał ździowny.
- Ale dlaczego wogóle nas tak bezprawnie tu zabraliście? I dlaczego płyniemy rzeką śmierci? Bo dobrze wiem, że sytks to rzeka śmierci. Z Mitologii zawsze byłem dobry. W jakiej sprawie to zebranie. Choć pewnie się domyślam.
Westchnął.

Gościu nie odpowiedział.
- Cóż, musiało stać się coś poważnego - stwierdziła dziewczyna. - Niby jak się domyslasz? - spytała.
Ona już widocznie się uspokoiła.
- Chociaż ciekawe dlaczego nas też, za młodzi jesteśmy - stwierdziła.

- Nie wiem... Ale zapewne zagrożenie może dotyczyć zespołu Plasma... Mówili przecież, że szykują coś wielkiego. Mewtwo to nawet potwierdził... Hmmm... No nic. Dopłyniemy to zobaczymy co i jak.

Wkrótce byliście na miejscu.
- No to teraz kawałek polecimy - powiedziała i rozłożyła skrzydła.
Niedługo po tym lecieliście, a w końcu dotarliście pod ogromną wieżę, gdzie były wręcz tłumy nefilimów. W tym matka dziewczyny.