Władca ziemi - Moric

Z swoimi zdolnościami przeczytałeś kilka, aż poczułeś zmęczenie. Dowiedziałeś się wielu nawet ciekawych rzeczy. Te pokemony są nawet silne, a pokemony dziewczyny to są pierwsze stadia. Żółwik to Turtwig i ma typ czysto trawiasty. No i wśród pokemonów są tak zwane legendy.
- Sis, Dany zabrał mi misia! - mały z tego co słyszałeś znowu biegł z bekiem do swojej siostry.
W sumie to Kris jako reinkarnacja jest bardzo związana z tą rodziną. No i nie określiła kim dokładniej była czy też jak wyglądała. Jak odkładałeś ostatnią książkę to wypadła z niej poskladana kartka.

Może warto złapać jakieś pokemony. Mogą pomóc w mojej misji, ale jedna rzecz nadal mnie trapi. Czemu na tej planecie moje moce osłabły? Muszę się tego dowiedzieć. Postanowiłem, ale zaczęło mnie nużyć zmęczenie. Mimo to zobaczyłem, iż z ostatniej książki wypadł kawałek poskładanego papieru. Podnoszę go i rozginam.

Tak więc rozłożyłeś kartkę i ujrzałeś rysunek przedstawiający taką oto postać :

Podpis: Ja kiedyś
Więc domyślałeś się, kogo przedstawiał ten obrazek. Miałeś wrażenie, że skądś pamiętasz wizerunek podobnej postaci.

Obrazek przedstawiał jakąś postać, która zdawała mi się jakaś znajoma. Było to dziwne, ale tak właśnie było. Postanowiłem zachować kartkę, może potem mi się rozjaśni. Pamiętałem o tym, by być incognito, więc chowałem karteczkę (złożoną) do buta. Następnie odłożyłem książkę na stos innych, po czym położyłem się na łóżku. Było dziwne. Takie miękkie, takie nienaturalnie miękkie. Mimo to starałem się odpocząć, by zregenerować siły.

Wkrótce zasnąłeś. Jak obudziłeś się rano to pogoda za oknem była ładna, a po domu już wędrowali jego lokatorzy, prawdopodobnie wykonując codzienne czynności. Dziwne było to miękkie spanie, ale było ci na tym zaskakująco wygodnie. W twoich myślach był obrazek z wczoraj. Z podpisu wynikał , że to być może dziewczyna w poprzednim życiu, ale dlaczego miałeś wrażenie, że widziałeś tą postać kiedyś? Kojarzyło ci się to z ruinami, które zwiedziłeś bardzo, ale to bardzo dawno temu, jeszcze na początku szkolenia.

Sen o dziwo okazał się bardzo przyjemny, mimo dziwnych warunków. Po obudzeniu spostrzegłem, iż po budynku chodzą lokatorzy wykonując co tam mieli do wykonania. Następnie wstałem z łóżka i podszedłem do okna. Pora dzienna była słoneczna. Zdawało się, że wszystko budzi się do życia. Nie cierpię tej planety. Stwierdziłem po raz kolejny, po czym zabrałem swoje rzeczy i zszedłem na dół z kont wczoraj wszedłem na górę.

Na dole jako pierwszą zastałeś Kris, która zabawiała swojego młodszego brata.
- Dzień dobry - przywitała się z Tobą.
Wkrótce mały pobiegł na śniadanie, a dziewczyna wstała z podłogi.
- Jak tam się spało? - spytała się i miała chyba dzisiaj dobry nastrój.
Kiedy zawołano ką na śniadanie ta odkrzyknęła, że nie jest jak na razie głodna.

Kiedy zszedłem na dół Kris powitała mnie jakimś dziwnym zwrotem, dlatego nie odpowiedziałem. Następnie zadała pytanie, KOLEJNE PYTANIE, jak też minął mi odpoczynek.
-Miejsce do odpoczynku było dziwne, ale odzyskałem siły. Mam do ciebie jeszcze kilka pytań co do tej planety. - Odpowiedziałem. Ta Kris zaczyna już wyczerpywać moją cierpliwość! Najchętniej bym się jej pozbył, ale jeszcze nie teraz... Ale wkrótce...

- Spoko - powiedziała.
Przywołała swoje dwa pokemony i schowała je do pokeballi. Rozejrzała się po korytarzu i ci się przyjrzała.
- Dobra, może chodźmy do lasu - zaproponowała. - Ja porozglądam się za pokemonami i przy okazji poodpowiadam na twoje pytania - uśmiechnęła się lekko Kris.
Wkrótce ubrała jakieś buty i wzięła swoją torbę. Ty w sumie nie musiałeś sięprzygotowywać. Wkrótce dziewczyna ruszyła w kierunku drzwi.

Lepiej chyba będzie porozmawiać na osobności, niż w towarzystwie tych irytujących pozostałych domowników. W znudzeniu czekałem, aż Kris zabierze co tam chciała. Następnie skierowała się w kierunku drzwi, więc ruszyłem za nią. Możliwe, że przy okazji znajdę jakąś roślinę pnącą do mojego zaklęcia i zniweluję jeden kłopot na przyszłość. Możliwe, iż dowiem się też, czy w pobliżu nie ma jakiegoś mauzoleum, czy cmentarza.

Ruszyliście w drogę. Słońce nawet miło przygrzewało. Po około pół godziny drogi brzegiem lasu ujrzałeś w oddali coś, co wyglądało na cmentarz. I wtedy weszliście na drogę leśną. Dziewczyna coś po drodze robiła na jakimś przenośnym urządzeniu. Roślin pnących było tutaj dość dużo, więc z dostępem do nich nie będziesz miał kłopotów. Dziewczyna nagle się zatrzymała, więc idąc zaraz za nią, omal na nią nie wpadłeś. Patrzyła się chwilę w las, jakby zobaczyła co najmniej upiora. Po chwili jednak pokręciła głową i ruszyła dalej. Schowała to coś, co nazwała tabletem do torby.
- I juz raczej nikt nas nie usłyszy - Kris rozejrzała się. - Nie chcę gadać o dziwnych rzeczach przy ludziach, zwłaszcza rodzinie - powiedziała.

Szliśmy jakiś czas obrzeżem lasu. W oddali zauważyłem coś, co wyglądało jak jakiś cmentarz, czy inne miejsce pochówku. No no, będzie się czym pobawić. NARESZCIE! Tymczasem Kris skręciła w jakąś drogę wchodzącą w las. Po chwili drogi poinformowała mnie, iż tutaj mogą porozmawiać.
-Macie jakieś miejsca, gdzie przechowujecie artefakty z przeszłości?- Zadałem pierwsze pytanie, po czym czekając na odpowiedź podszedłem do najbliższej pnącej rośliny i zacząłem udawać, że się jej przyglądam.

- W mieście około 10 kilometrów stąd jest muzeum - odpowiedziała.
Ta zerknęła jak się przyglądasz tym zielskom i chodziłassobie beztrosko wokoło.
- Ciekawie, że trafiłeś akurat na mnie - mruknęła zamyślona, siadając na pobliskim głazie. - Tylko niepotrzebnie mi złamałeś rękę, chociaż już mi wyzdrowiała - skrzywiła się.
Ujrzałeś, że z krzaków wyszedł mały poke-niedźwiadek. Dziewczyna miała nietęgą minę.
- O nie, to teddiursa, czyli... W pobliżu jest Ursaring! - powiedziała i pociągnęła cię za rękę. - Lepiej chodźmy, z wkurzonym niedźwiedziem lepiej nie zadzierać - mówiła poważnie.

Muzeum? Hmm... Trzeba będzie sprawdzić, czy czasem nie ma tam czegoś z Anshara.
-To był przypadek.- Powiedziałem. Wtedy obok mnie wyszedł poke-niedźwiadek. Pamiętałem go z książki, a z niej wynikało, iż zawsze jest w towarzystwie dorosłego już osobnika. Od razu zareagowała na to Kris proponując, czy właściwie zachęcając go ucieczki. Właściwie, to taki silny stworek jak Ursaring mógłby być pomocny, ale teraz nie było czasu na zabawę z tym niedźwiedziem. Zerwałem więc szybko roślinę, po czym zacząłem się oddalać z Kris od tego miejsca. Wrócę tu, kiedy tylko załatwimy sprawę z tobą Kris.

Wkrótce byliście w bezpiecznej odległości od niedźwiadka. Zobaczyłeś, że dotarliście do średniej wielkości rzeki.
- Całkiem przyjemne miejsce - stwierdziła Kris.
Robiło się coraz cieplej. Południa jeszcze nie było, ale masz już odpowiednią roślinę. W rzece pływały magikarpie, zmagając się z prądem rzecznym.
- Zaraz wracam, coś zobaczyłam - machnęła ręką dziewczyna i pobiegła w dół rzeki.
Spróbuj jej coś zrobić, a tak cię uderzę, że polecisz z powrotem w ten swój kosmos
Ten głos był w twojej głowie.

Telepatyczna mowa? Zdziwiłem się tym, ale groźba tylko mnie rozzłościła. Ktoś śmie mi grozić? Niedoczekanie. Nie dam sobie w kaszę dmuchać, więc staram się nawiązać połączenie telepatyczne, co sprawia, iż moje oczy jak zawsze przy użyciu magii zaczęły się świecić na zielono.
-Masz czelność się wtrącać?!- Wysłałem telepatyczny impuls.

"Tak, byłem jednym z jej tworów i nie pozwolę ci niczego jej zrobić! Tylko po to postanowiłem się odrodzić, by pilnować jej bezpieczeństwa!" - ten ktoś raczej nie przejął się tym, że Cię tylko zdenerwował.
Wkrótce zobaczyłeś w oddali , jak Kris wraca i niesie dwoe okrągłe rzeczy, które wyglądały ci na jaja pokemonów. To chyba je zobaczyła. Połączenie telepatyczne nie ustępowało i czułeś nawet dość uciążliwy nacisk na twój umysł, a to jeszcze bardziej cię denerwowało.

W pewnym sensie ja ją też ochronię, przed jej mocą! A teraz zostaw mnie w spokoju, nie chodzi mi o ciebie! Mam tutaj jednego wroga, ale skoro chcesz być kolejnym, to choć i pokaż się! Wysłałem telekinetyczną wiadomość, a razem z nią napór swojej mocy. Tymczasem spostrzegłem, jak Kris wraca z jakimiś jajkami, czy czymś takim. Z wiedzy jaką zdobyłem wynikało, iż są to prawdopodobnie jaja pokemonów. Ciekawe skąd je miała i po co one jej.

"Ta moc też jej pomaga, nie pozwolę ci na to. Poza tym nie szukam w tobie wroga, moja stworczyni ci ufa"
Ta odpowiedź również była połączona z naciskiem mocy.
- Zobaczyłam, że jakieś gniazdo dryfowało w dół rzeki i pobiegłam je sprawdzić - uśmiechnęła się dziewczyna zadowolona z siebie. - I tak oto mam dwa jajka Squirtle, które z nich chcesz? - spytała.
Położyła jajka na trawie i się im przyjrzała.
- Chociaż to trochę smutne, nie znajdziemy pewnie ich rodziców bo ta rzeka jest bardzo długa... - zamyśliła się.

Jeśli zablokuję jej moce, to ona będzie mi zawracać głowę, ale jeśli już to zrobię to ona będzie mi zawracać głowę, a do tego ten jej "obrońca". Ehrrrr... Że też postanowiłem ścigać tego Rophopa!
-Dobra niech ci będzie! Nic jej nie zrobię, ale masz mi się zawracać głowy!- Wysłałem już, mam nadzieję, ostatnią telepatyczną wiadomość.
-Wybierz jakieś, a ja wezmę najwyżej to drugie.- Skwitowałem sprawę z jajkami.

Dziewczyna zrobiła strasznie obojętną, poważną i kiepsko wyglądającą minę... A no tak, właśnie udawała twoją i to bardzo dokładnie.
- Strasznie na wszystko obojętny jesteś - powiedziała już z swoją normalną minę.
Głos w twojej głowie już się nie odzywał.
- Oki, masz to - powiedziała i dała ci do rąk jedno z jaj.
Drugie ułożyła w swojej torbie. Była ogólnie zadowolona.

-Tylko gdzie ja je mam schować?- Zadałem pytanie jakby do Kris, ale jakby do losu. Ciekawe, czy na pewno ten pokemon się z tego wykluje. Hmm... Przyjrzałem się się jajku dokładniej. Wiem.
-Schowam je w sferze kieszonkowej, tam nie będzie mi przeszkadzać.- Pomyślałem na głos, po czym wokół jajka zaczęła się powoli unosić zielona energia.

- A co będzie z chwilą, kiedy jako się wykluje? - spytała. - Skombinuję ci jakiś plecak, dziwne byłoby zrobić tak przy kimś innym - powiedziała.
W pewnej chwili jej dłoń dotknęła zielonej energii, a ta zniknęła.
- Taka moja sztuczka - powiedziała dziewczyna. - Na razie w takim razie może bym poniosła to jajko w swoim plecaku? - spytała. - No i chcesz spróbować z walką pokemonów? - kolejne pytanie.

-Dobra.- Powiedziałem bez emocji. Kris po chwili zadała pytanie, czy bym nie chciał spróbować swoich sił w walce pokemonów. Właściwie nie chciałem tracić na to czasu, ale niosło to ze sobą kilka korzyści. Po pierwsze będę mógł poznać, kiedy te skłaniają się do wykonania ataku. Po drugie zdobędę doświadczenie i będę wiedział co należy robić. A po trzecie zobaczę, jak sprawuje się ten mój Tropius.
-Hmmm... Możemy spróbować.- Powiedziałem, wyjmując kulkę z Tropiusem.

Dziewczyna wypuściła z pokeballa Turtwiga.
- Po prostu mówisz pokemonowi co ma zrobić i jak zaatakować - uśmiechnęła się. - Masz łatwo ze względu na typy pokemonów - dodała. - Ale mój stworek jest silniejszy pod względem poziomów - wyjaśniła ci Kris, chcąc ci pokazać na co masz zwracać uwagę w walce.