Gra Bezimiennego: Tetsu Mousengoke

Świetnie, udało wam się! - rzuciłem w stronę pokemonów odkładając Magikarpa z powrotem do wody.
Popisaliście się, gratuluję Kyodai. - odparłem po czym odwróciłem się w stronę tyranitara przypatrując się jego walce, została tylko ta wielka mamuśka do pokonania, jednak nie wygląda na taką, z którą pójdzie łatwo.
- Tyranitar, wszystko gra? Zepnijmy się jeszcze nieco! Ponownie poślij falę Sandstorm. Niech ta uprzykrzy życie naszej Vespiquen i ty wykorzystaj to do wgryzienia się Fire Fangiem! Następnie pędź z nią na drzewo przyciskając ją do niego, po czym wgryź ponownie thunder Fangiem i Ice Fangiem. Odejdź po czym przysyp ją Rock Tombem. Po takiej nawałnicy ataków trudno jej będzie cokolwiek zrobić przez pierwsze parę sekund, więc na zakończenie zaatakuj głośnym Screech i przygnieć kolejną falą Rock Tomb!

Wielka pszczoła była skupiona na walce do tej pory i nie zorientowała się, że jej podpieczni są już nieprzytomni, dopiero kiedy przelatywała koło jednegto zorientowała się co dokładnie się stało i wcale nie wyglądała na zadowoloną, kiedy twój pokemon rozpętał kolejną zamieć tak osłaniała się jak mogła gustami, po chwili stworzyła jeden wielki wir i posłała go w stronę twojego pokemona ten oberwał piachem w oczy, wir w między czasie przeleciał przez burze dlatego, walka wyglądała na prawdę ciekawie, pszczoła dopiero się rozkręcała, widziałeś, że jest coraz bardziej zdenerwowana, miałeś w tym momencie do czynienia z czystą furią pokemon napierał na twojego pupila coraz mocniej, jego ataki zaczeły być szybkie i mocne, jednak twój Tyranitar nie pozostawał dłużny, jego ataki były równie silne, jednak nie aż tak szybkie, ale mimo wszystko starał się jak mógł

Tyra: 53%
Vasp: 54%

Cała reszta twoich pokemonów zajęła się sobą, chyba tylko Magikarb był zajęty obserwacją walki, jako jedyny zaglądał co chwilkę co prawda wyglądało to mało poważnie, ponieważ ledw wrzuciłeś pokemona do wody ten od razu się wynurzył, co do reszty pokemony były gotowe dołączyć się do walki, jednak jak na razie porozsuwały się na boki zadowolone z swojej pochwały.

Tyranitar, nie dawaj się! Napieraj dalej. Użyj kolejnego screech po czym Chip away. Odepchnij ją tym atakiem po czym złap ją Fire Fangiem! Trzymając w pysku Vespiquen przerzuć ją na drugą storonę zmieniając Fire Fang w Thunder Fang! Wypuść ją i przygnieć z bliska Rock Tobem! Atak powinien ją trafić a wtedy nie zwlekając ani chwili zaatakuj CIe Fangiem! Wszystkie te ruchy są wyjątkowo efektowne, więc mamy przewagę. Przeciwnik jest o dziwo bardzo groźny, co mnie zmyliło. Z wykładu wiem że pokemony robaki nie mają szans z pokemonami kamiennymi, jednak widać że nie wszędzie wszystko trzyma się teorii. Zachowaj więc dystans i wyczekuj ruchów przeciwniczki, jeżeli będziesz widział że się do Ciebie zbliża, wykonaj zgrabny unik, wgryzając się w nią którymś z Fangów, a z dystansu atakuj Rock Tombami! - rzuciłem do pokemona, po czym zerknąłem na resztę. uciechą dla oka było to że Magikarp był zainteresowany walką tyranitara. 'Obserwuj mały, obserwuj, niedługo będziesz większy od niego...'

Osłabienie przeciwnika początkowo zadziałało, jednak próba złapania go fire fangiem spełzła na niczym, poke robak szybkim obrotem ogona wytworzył gusta, które poleciał w stronę Tyranitara, znacznie go spowalniając, przez co owadzica, mogła szybko zniknąć za drzewami, dlatego też dalsza się nie powiodła, twój pokemon nie miał jak złapać przeciwnika, po chwili Vaspqua wyłoniła się zza pnia i przeleciała obok twojego pokemona widocznie zaplanowała coś chytrego, jednak prosto myślący kamienny pokemon złapał mocno swojego przeciwnika i trzepnął nim o ziemię, po czym wykonał bardzo szybki atak ice i fire fangami, co prawda to prawda pokemony odczuł dośc mocno te ataki, jednak ponownie uderzył szybkimi i mocnymi ciosami, jakby nie było musiałeś pamiętać, że pokemon działa pod wpływem silnych emocji, po jego skanie wiedziałeś, że jego stado jest dla niego bardzo ważne, a ono właśnie leżało nieprzytomne... całe..

Tyra: 23%
Vasp: 23%

Zerknąłeś na Magikarpia ten słodko machał ogonem, w sumie nie pasowało to do ryby, jednak zachował się troszeczkę jak mały piesek, który był zadowolony z widoku swojego właściciela, lub coś podobnego.

Tyranitar, nie poddawaj się! Zbierz w sobie potrzebną energię do zakończenia tego pojedynku! Rozpocznij od Sandstorm! Następnie przygnieć ją lawiną ROck Tomb. TO powinno nam dać chwilę na zaatakowanie ją screech'em aż w końcu jej obrona spadnie do minimum! Załaduj Fire Fang i czekaj, podleci do Ciebie, to jest pewne, wtedy wgryziesz się w nią Fire Fangiem! To ją z pewnością zaboli. Nie szukajmy jej ani nie latajmy za nią, bo to pewne że znowu nam się wymsknie. Póki co z dystansu morzemy atakować tylko Rock Tombem, więc tak też róbmy. Zachowuj dystans i odpieraj ją Sandstormem bądź Rock Tombem. Z bliska Thunder/Fire/Ice Fang, bez różnicy który?! - powiedziałem do pokemona, szykując już powoli Pokeball do złapania pszczoły. Nie sądzę by była w stanie dalej się utrzymać na swych skrzydłach zbyt długo, więc muszę wyczekać tylko na dobry moment i będzie okej. No a co do Magikarpa to...śmieszny jest, i tyle.

Wiedziałes dokładnie, że walka nie potrwa za długo, widziałeś po obu pokemonach wielkie zmęczenie, latająca robaczyca zwolniła znacznie, jednak nie tylko ona była słabsza twój podopieczny, również osłabł, jego ataki były słabsze, widziałeś to bardzo dokładnie i jakby nie było przestraszyłeś się tego, twój pokemon wysłuchał dokładnie twoich poleceń oraz wymagań jakie mu stawiałeś, starał się wykonac twoje polecenia jednak nie wyszło mu to za dobrze, Vaspqua zaskoczyła go gustem, który wytrącił go z równowagi, widziałeś gniew w oczach twojego pokemona oraz zmęczenie, które na siłe zamykało jego oczy, jednak jeden celny cios, jedno uderzenie i walka skończy się na twoją korzyść, wszystkie twoje pokemony wyczuły napięcie, Ivasaur podszedł bliżej w każdej chwili był gotów wskoczyć na miejsce twojego właśnie walczącego pokemona, pszczoła zaczeła krążyć wokół Tyranitara niczym sęp nad padliną, po czym zdziwileś się, wielki kamienny pokemon złapał pszczołę w szczęki, po czym wielki płomień buchnął z jego pyska, po chwili rock tomb zamknął w sobie owada, kamienie zostały tworzone idealnie tak, żeby uderzyć w ciało przeciwnika, ale jednocześnie nie były w stanie zranić twojego pokemona, jak widać miał własny plan na walkę, lub po prostu czysta improwizacja, z której każdy trener powinien być dumny, pszczoła padła nieprzytomna, a chwilkę po niej o ziemię uderzył Tyranitar sapiąc głośno ze zmęczenia, po chwili jego ślepia zamknęły się mocno a paszcza uśmiechnęła się w wielkim uśmiechu

Tyranitar: 1,2 lvl +2 pkt

Magikarp podskoczył w wodzie zadowolony niezwykle żywy ten pokemon, jednak nie ma się co dziwić walka była wspaniała, Iva od razu podbiegł do kamiennego pokemona głskał go pnączami po wielkim łbie, jakby chciał go pocieszyć... uleczyć, ogólnie jakoś mu pomóc.

Widząc wysiłek tyranitara, jaki wkładał w tą walkę, coraz bardziej czułem presję przegranej. Vespiquen była niesamowicie trudnym przeciwnikiem, i nie spodziewałem się że aż tak szybkim. Moje pokemony dopiero wtedy zaczęły przejmować się walką, a ja widząc stan Shirudo, byłem gotowy odwołać go do ballki by zmienić go na innego pokemona. Jednak ten nie dał się zbyt łatwo i pokazał na co go stać. Ostatnie jego ruchy wprowadziły mnie w zdumienie, jednak dały mi również do myślenia, że przyda się nam jeszcze więcej pracy nad naszymi ruchami i ich kombinacją. Kiedy tylko zobaczyłem że pszczoła opada, rzucam Pokeballa z nadzieją że złapię stwora! Cały czas ciekawiło mnie zachowanie Magikarpa. Był on zdecydowanie pod zaciekawiony walkami, czyżby sam chciałby jedną stoczyć? E! Dopiero co skończyliśmy zacięty pojedynek, nie ma co myśleć o walce na ten czas. Ważne jest co się dzieje tu i teraz, czyli łapanie Vespiquen.

Rzuciłeś szybko pokeballem w stronę wielkiej pszczoły, pokeball poruszał się z lewej na prawą stronę i z powrotem, po chwili zastygła bez ruchu

Ding

Właśnie złapałeś dośc silnego pokemona, Tyranitat dalej leżał nieprzytomny na ziemi, zastanawiałeś się nad zachowaniem rybki, a może po prostu była pod zachwytem tak wspaniałej walki i tylko dopingowała swojego towarzysza, lub była pod wrażeniem jego siły i umiejętności, możliwości jest na prawdę wiele i nie dowiesz się w najbliższym czasie niestety pokemony nie znają naszeo jezyka co było wielką niedogodnością musiałes sam to przyznać, po jakimś czasie całe stado combee równocześnie podniosło się na waszych oczach jeden z wyróżniających się pokemonów, wyróżniała go czerwona plamka na jednej z głów, pokemon nagle zaczął się świecić po czym przybrał formę podobną do tej którą właśnie złapałeś, widocznie stado potrzebowało nowego przywódce, pokemony takim samym hałasem z jakim przybyły pożegnąły się z wami, twoje pokemony wróciły do zabawy, a co do reszty powoli zaczeło się robić zimno i chłodno, słońce powoli zaczęło zachodzić, więc czas przygotować się na noc, prawda?

Świetnie! Wzbogaciliśmy się w silnego kompana.
- Tyranitar, wszystko okej? Spisałeś się świetnie, ciężka walka za Tobą. Możesz sobie teraz odpocząć. - odparłem do pokemona, dziękując mu ty samym za dobrze rozegrany pojedynek. Wtedy z pokonanymi Pszczołami zaczęło dziać się coś dziwnego. Tak jak w prawdziwym życiu, te bez królowej nie miały komu służyć. Po chwili jedna z nich rozbłsła jasnym światłem i zamieniła się w podobną pszczołę. Te odleciały, a ja mimo wszystko byłem i wdzięczny za zjawienie się. Widząc słońce kryjące się za horyzontem, wziąłem wypuściłem pszczołę, by mogła razem z resztą się ... zaprzyjaźnić? Nie przesadzę chyba używając tego słowa? Wziąłem wcześniej zebrane patyki, które przyniósł monferno i poprosiłem go o użyczenie jego płomienia, by móc szybko i sprawnie rozpalić ognisko. Rozłożyłem następnie swój śpiwór, czy co tam mam, i spędzałem ten czas razem z pokemonami.

Mówiłeś do Tyranitara, ale nie wiadomo czemu pokmemon się wcale nie odezwał, dalej spał z uśmiechem na pysku, wypuściłeś po chwili pszczołę, którą niedawno złapałeś, ale ona też była nieprzytomna, więc od razu po wyjściu z pokeballa padła na ziemię prawie jak martwa, przynajmniej wiesz już jakich dwóch pokemonów po tej walce nie za bardzo możesz używać. Z rozpaleniem ogniska nie było problemu patyki były bardzo suche więc od razu się zajęły, jednocześnie oświetlając twoją okolicę, usiadłeś koło płomienia i siedziałeś obserwując swoje pokemony, które do pewnego czasu się bawiły jednak później zabrały się wokół ogniska i przymknęły oczka, nagle zaburczało Ci w brzuchu no tak tego jeszcze brakowało, głód najbardziej upierdliwe zjawisko na świecie jednak każdy musi sobie jakoś z nim radzić. Słońce zaszło, a na niebie pokazały się piękne jasne gwiazdy układające się w dziwne kształty, kiedyś słyszałeś, że każde ułożenie jakoś się tam nazywa jednak nigdy nie miałes okazji przekonać się o tym na własne oczy, po około godzinie twoje pokemony zasnęły, a ty poradziłęś sobie z głodem w plecaku miałeś kilka kanapek, chwilkę po tym sam zasnąłeś
Obudziło Cię coś dziwnego, przynajmniej tobie się tak wydawało, ognisko dalej oświetlało okolice, a ty z głębi lasu słyszałeś damski głoś, kobieta, lub dziewczyna, śpiewała coś, nie rozpoznawałeś słów jakby nie śpiewała w twoim jezyku, jednak brzmiało to pięknie

Po rozpaleniu ogniska, usiedliśmy wszyscy dookoła i cieszyliśmy się własnym towarzystwem. Myślałem cały czas o zachowaniu Tyranitara. Był on wyjątkowo spokojny, i wątpię by było to spowodowane zmęczeniem po walce. Nie chciałem być natarczywy więc zostawiłem to bez komentarza, aż w końcu wszyscy usnęliśmy. Wzbudziłem się w środku nocy. Kobiecy śpiew dochodzący zza drzew obudził mnie ze snu. Mą pierwszą myślą było przypomnienie legend o syrenach, kiedy wabiły rybaków swym śpiewem. Spojrzałem na me pokemony, czy wszystkie są i śpią, a następnie wstałem po cichu i udałem się w stronę dobiegającego głosu.

Wszystkie pokemony spały, rozejrzałeś się dokładnie i wiedziałeś, że tak włąśnie jest, stworzonka leżały z zamkniętymi ślepkami powtulane w siebie niektóre nawet chrapały, nawet nie wiedziałeś, że tak potrafią, no ale musisz się wiele o nich dowiedzieć, ogólnie nie tylko o swoich pupilach ale i o wszystkich istniejących gatunkach, usiadłeś i skupiłeś się na kobiecym głosie, dobiegał mniej więcej z punktu z którego przybyliście, jednak skąd dokładniej nie miałeś jak na razie zielonego pojęcia, dopiero kiedy ruszyłeś mogłes mniej więcej określić położenie tej kobiety, po około 20 minutach marszu zauważyłeś polankę, maleńką, oświetlał ją blask księżyca tak jakby padał tylko w to miejsce i zauważyłeś ją, nocną śpiewaczkę, dziewczyna tańczyła w rytm piosenki, którą śpiewała, ogólnie była to niewysoka szczupła blondynka, o krótkich włosach, zauważyłeś, że ma jasne oczy, co do ubioru zdziwioło Cię, że była boso, nie było aż tak ciepło, żeby mogła sobie na to pozwolić, biała sukienka którą miała na sobie sięgała jej mniej więcej do 1/3 uda, trzeba przyznać wyglądała dość ładnie, podczas jednego z jej obrotów zauważyłeś naszyjnik, którego medalik znajdował się na wyskości mniej więcej jej brzucha, były kształcie klucza wiolinowego, dziewczyna jak na razie Cię nie zauważyła mogłeś przez jeszcze jakiś czas słuchać jej cudnej piosenki.

Nie byłem, nie będę i nie jestem człowiekiem zbyt romantycznym, przez co niezbyt przejmowały mnie takie rzeczy jak przepiękna noc z jasnym księżycem na niebie...Kobieta, jak kobieta, ładna. Przysłuchiwałem się jej głosowi, oraz podziwiałem jej wielki talent. Przez część czasu obserwowałem ją z ukrycia, rozbierając wzrokiem, jak to na faceta przystało, a dopiero po chwili wyszedłem do niej, rzucając jej komplementy.
- Dobry wieczór, panienko. Bóg obdarzył Cię pięknym głosem, nie wspominając już o urodzie? Co Cię sprowadza w to miejsce w środku nocy?

hmmm... ruchacz pospolity xd
_____________

Dziewczyna z początku spanikowała, wyglądało to torszkę jakby poczuła si naga, od razu zasłoniła swoje ciało, jednak po chwili szybko się ogarnęła, poprawiła sukienkę i wyprostowała się stając przed tobą dumna jak paw, ale z początku się nie odezwała, dopiero po jej westchęciu zrozumiałeś, że ona nie potrafi mówić, pokazała lekko zaczerwieniona na swoje gardło po czym na usta, poruszała nimi jednak żadne słowo nie wydobywało się z jej gardła, było to na prawdę dziwne, przed chwilką jej śpiew niósł się po całym lesie a teraz? Teraz nie jest w stanie powiedzieć nawet najprostrzego słowa, widziałeś, że chciała się odezwać, jednak jak widać nie od niej to zależało, w końcu dziewczyna wzięła głęboki wdech, po czym głośno wypuściła powietrze lekko zmęczona swoimi próbami, widziałeś, że jest sama, nikt nie siedział w krzakach nie widziałeś żadnych pokemonów, nikogo.

Można to tak nazwać ;p
------------
Nie wiedząc czemu, dziewczyna, przed chwilą z anielskim głosem, teraz...nie umiała wydusić z siebie ani jednego słowa. Mógłbym stwierdzić że jest niemową, jednak to by się nie zgadzało z prawdą, chyba? Rozejrzałem się dookoła, dzięki czemu miałem pewność że jesteśmy tutaj sami. Jednak co ja mogę zrobić kiedy dziewczyna nie jest w stanie nic mi odpowiedzieć?
- Skąd przybyłaś? - rzuciłem pytaniem, z nadzieją że chociaż mi wskaże kierunek z którego się udała.

Anielica, bo tak ją można nazwać usiadła na zimnej trawie poprawiła sukienkę zasłaniając nią kolana i wzięła cichy wdech, kiedy zapytałeś ją o miejsce z którego przybyła, raz spojrzała na niebo, po czym na ziemię, po chwili obiema rękami wskazała inny kierunek, jedną niebo, a drugą ziemię, nie zrozumiałeś tego bo co miałeś zrozumieć, nie wiesz czy odpowiedziała na twoje pytania czy w jakiś sposób sobie żartuje, ale było to dośc dziwne, a może normalne jak na te czasy?

Przypatrywałem się dziewczynie, i nie wiedziałem o co może jej chodzić? Po chwili pomyślałem że to anioł, ale niemożliwe. Wskazywała na niebo i ziemie. Bez sensu.
- Wybacz, jednak nic nie rozumiem. Nie jest Ci tutaj zimno? Może zechcesz udać się ze mną do mojego obozu, i spędzić noc razem z mymi pokemonami. - powiedziałem do dziewczyny. Chciałem już wracać do swych podopiecznych, by stale mieć na nie oko, a zostawienie dziewczyny samej w lesie, w środku nocy nie było by szlachetne.

Dziewczyna w sumie od razu się zgodziła, widziałeś, że ma gęsią skórkę, więc na pewno nie było jej ciapło, spokojnie ruszyłeś razem z nią w stronę obozowiska, przez chwilkę spanikowałeś, że nie znasz drogi, albo coś, jednak po dziesięciu minutach wszystko było okej i dotarłeś ponownie do obozowiska, widziałeś swoje pokemony, które grzecznie spały tak jak je zostawiłeś, ognisko jeszcze przez chwilkę się paliło, zauważyłeś jakiś ruch w namiocie, coś tam było i dośc mocno się rzucało, dziewczyna złapała Cię za rękę chyba się przestraszyła, jednak po chwili spanikowała, że złapała twoją dłoń i odskoczyła od Ciebie, jednak wracając do ruchu w namiocie stworzenie dośc mocno się rzucało jakby się czegoś bało, albo cos.

Zgubienie drogi, byłoby najgorszym co mogłoby mnie teraz spotkać. Bez pokemonów i sprzętu, nie wiem jak odnalazłbym się w tym świecie? rozejrzałem się dookoła, i już było dobrze. Trafiliśmy po chwili do obozowiska. Mym pokemonom na szczęście nic się nie stało, jednak zauważyłem coś dziwnego znajdującego się w mym namiocie.
- Co to jest? - nie wyglądało na coś wielkiego, więc me zaniepokojenie nie było aż tak duże jak dziewczyny, która przyszła tutaj ze mną. Rozejrzałem się dookoła, sprawdziłem czy moje pokemony są wszystkie, tak jak je zostawiłem, i z lekkim zawahaniem zajrzałem do namiotu.

Dziewczyna dalej stała kawałek za tobą, co do pokemonów, każdy z nich leżał tak samo jak wcześniej, można nawet powiedzieć, że leżały w tych samych pozycjach, lekko zdenerwowany podszedłeś do namiotu, pochyliłeś się i odsunąłeś lekko materiał zasłaniający wejście, kiedy wpakowałeś się do wnętrza namiotu, nie za wiele widziałeś mimo ogniska było dość ciemno, poczułeś, że dłońmi miażdżysz coś.. jakby skorupkę? Ah tak miałeś jajko, po chwili wlazłeś na sam koniec namioty, a coś szybko się do Ciebie przytuliło, szybko wyszedłeś z namioty żeby zobaczć co to, a stworzenie wyglądało tak:
-Febeeeebe- zawołąła cichutko pokemona, wychodziło na to, że stworzenie się po prostu bało.

- Hmmm? - tylko tyle wykrztusiłem widząc małego przestraszonego pokemona.
- A więc to to siedziało w tym małym jajku? Dziwny pokemon. - pomyślałem, po czym wziąłem małego poke kwiatka na dłoń. Był niewiarygodnie mały i lekki, aż trudno było się z nim jakkolwiek obejść. Był bardzo drobny w porównaniu do mych innych pokemonów. Od tyranitara był z 30 razy mniejszy, a to zmienia postać rzeczy.
- Już wszystko w porządku? Nie masz się czego bać, od teraz ja, i te śpiące pokemony, jesteśmy twoją rodziną. - dodałem wystawiając nieco rękę w stronę śpiących pokemonów.

Pokemon wtulał się w Ciebie dalej, zastanawiałeś się nad nim przez chwilkę, kiedy pokazałeś mu całą jego nową rodzinę ten zdowolony zapiszczał cichutko, po chwili podeszła do was dziewczyna którą sprowadziłeę z lasu kucnęła przed tobą i leciutko dottkneła pokemona z uśmiechem na ustach, ten zacichotał cichutko i dał się tak głaskać, dziewczyna dotykała go delikatnie jednym palcem jakby była się, że coś mu zrobi, z resztą nie ma się co dziwić prawda?

Podekscytowanie małego pokemona, gdy ten zareagował na towarzystwo innych ucieszyło mą skromną osobę. Nie wystraszył się ich, a wykazał podekscytowanie, więc będzie dobrze mu się dogadać z innymi. Zachowanie dziewczyny jednak mnie zdziwiło wbrew domyśleniom narratorki. Istota żyjąca w świecie pokemonów, raczej nie powinna się ich obawiać, chyba że na prawdę jest ona aniołem, ale to niemożliwe przecież, prawda?
- Co wy na to by skorzystać z nocy i się przespać? - rzuciłem w stronę nowego towarzysza i dziewczyny, chcąc wrócić do snu.

Dziewczyna pokiwała od razu głową, widać, ze była zmęczona, jednak wypadałoby podzielić miejsca, prawda? Namiot nie był za wielki dlatego małe szanse, że zmiścicie się tam ty i ona, jakby nie było twoi wcześniejsi towarzysze mieli własne namioty, wiec nie planowliście spania w jednym prawda? Jednak teraz znalazł się mały problem, twój pokemon od razu wtulił się w ciało śpiącego niedaleko Tyranitara, widocznie jakoś przypadł mu to gustu jednak co się stanie jak wielki pokemon przez przypadek zgniecie malucha, przewracając się po prostu na jeden z boków?

Wiedząc że mamy ograniczone miejsca do spania, postanowiłem odstąpić swój namiot dziewczynie, a sam skierowałem się w stronę Flabebe i Tyranitara. Małego pokemona wziąłem w dłonie, a sam oparłem się o olbrzyma. To z nimi zamierzałem spędzić resztę tej nocy. Jutro też jest dzień i czeka nas nieco roboty. Z tego co mnie pamięć nie myli, to jutrzejszy dzień jest ostatnim wolnym od dwójki mych przyjaciół, których pozostawiłem w mieście. Jedyny dzień, gdzie mogę coś porobić jeszcze z moimi pociechami. Tak czy siak, udaję się w sen.