Gra Bezimiennego: Tetsu Mousengoke

WOw! - zareagowałem widząc ewolucje mojego świeżo nabytego pokemona. Już tak szybko Ewoluowała? Po chwili wziąłem szybko wyjąłem pokedex i sprawdziłem w końcu jej dane. Widząc zachwyt Flabebe w swoim "nowym ubraniu" wiedziałem że pokemon będzie na prawdę ciekawym kompanem.
- Florence, czujesz się silniejsza? - rzuciłem do pokemona czekając na jej reakcję ? Po chwili podnoszę ballkę z Phantumbem i chowam do plecaka. Kolejny pokemon do kolekcji. Ciekawe jak wiele kryje się jeszcze przeróżnych gatunków pokemonów?

Twój pokemon dalej wykazywał wielką radość ze swojej zmiany, był wręcz zachwycony, szybko przeskanowałeś swoją podopieczną, pokedex pokazał takie dane:

Floette
samiczka
lvl 21
charakter: Uroczy pokemon, którego wszędzie jest pełno, uwialbia być przytulana, głaskana i kochana, ma słabość do swoich roślinnych ataków, jest w nich wręcz zakochana, bardzo ufa swojemu trenerowi, jest dośc strachliwa.  
ataki: Tackle, Vine Whip, Fairy Wind, Lucky Chant, Razor Leaf, Wish, Copycat.

Podniosłeś pokeballa z nowym pokemonem, zagadka rozwiązana wiesz już co chowało się za drzewami i starało się was nastraszyć, okazało się po prostu ze był to zwykły pokemon.

Świetnie floette, wiem już to co wiedzieć chciałem. - rzuciłem do pokemona, zamykając pokedex i chowając go z powrotem.
- Ughh! - stęknąłem wyciągając się w górę. Zatrzymałem głowę patrząc wzrokiem na niebo które coraz mocniej dawało znać swym błękitnym kolorem iż jest to ostatni dzień relaksu. Niby jestem tutaj tak krótko, a i tak tego się nie odczuwa. Podszedłem do Floette, wziąłem na ręce i usadziłem ją na mym barku.
- Zobaczymy czy reszta śpiochów już wstała?

Przytuliłeś do siebie pokemona, rozmyślając w sumie o tym co spotka Cię niedługo, a dokładniej o towarzyszach, którzy gdzieś tam na Ciebie czekają, spokojnie ruszyliście w drogę powrotną do obozu, mała roślinka od razu się zgodziła słysząc o ponownym spotkaniu ze swoimi towarzyszami, jak widać polubiła wszystkie twoje pokemony, mimo tego, że większość z nich spała kiedy ta się wykluła, po chwili wróciliście do obuzu, a twoja nowo poznana znajoma siedziała przy nowo rozpalonym ognisku i coś pichciała zapach był bardzo słodki i wyraźny, nie zauważyła Cię, ale widziałeś, ze praktycznie wszystkie pokemony się rozbudziły, nie licząc oczywiście wielkiego kamiennego stwora, który jak widać dalej nie zebrał się po ostatniej walce.

Rozejrzałem się dookoła odchodząc nieco od floette. Spojrzałem na dziewczynę siedzącą przy ognisku i nieco wciągając wargi w usta kiwnąłem głową na powitanie. Następnie rzuciłem okiem na każdego pokemona z kolei aż w końcu podszedłem do tyranitara i przykucnąłem obok niego.
- Shirudo, wszystko w porządku? - zapytałem pokemona, przejeżdżając po jego masywnym ciele ręką szukając jakiś ran. Stan mojego pokemona bardzo mnie niepokoił, gdyż nigdy się tak nie zachowywał.

Wszystkie pokemony siedziały sobie spokojnie i gadały między sobie, dziewczyna siedząc przy ognisku przywitała się z tobą tak samo jak ty kiwnęła głową i zajmowała się sobą tak jak wcześniej. Ty zaś podszedłeś do swojego ZMĘCZONEGO PO WALCE pokemona, widziałęś kilka ran na jego ciele jednak nie mogłeś z tym nic zrobić, stworzenie tutaj na pewno nie uzyskało by fachowej pomocy, ponieważ jesteście w środku lasu, a wyleczenie wszelkich ran po nie ważne jak ciężkiej walce wymaga sporej ilości czasu lub odpowiednich medykamentów.

Widząc stan w jakim znajduje się Tyranitar, bez chwili namysłu zaczynam pakować nasze rzeczy. Poczekam aż dziewczyna przygotuje to co robi i po udanym posiłku wyruszam ze swymi podopiecznymi w drogę powrotną do miasta. W pewnej chwili jednak doszedłem do wniosku że nadal nic nie wiem o dziwnej dziewczynie którą poznałem w nocy.
- Słuchaj, po śniadaniu wybieramy się w drogę powrotną do domu, udasz się z nami? - powiedziałem do dziewczyny dosiadając się do ogniska.

Postanowiłeś zabrać się za zbieranie swoich zabawek tak też zrobiłeś, pocofałeś poki do balek i spakowałeś namiot, który rozłozyłeś sobie na miot, co do samej dziewczyny pokiwała ona głową na nie, widocznie nie czuła się na tyle pewna waszej znajomości i postanowiła chyba nie iśc z tobą i zając się własnymi sprawami zrobiła dla Ciebie jedzenie i wstała sama nie ruszajac posiłku po chwili zniknęła wracając do lasu gdzie usłyszałeś ją wczoraj, no i zostałeś sam z gotowym posiołkiem spakowany i gotowy do drogi.

Po odejściu dziewczyny poczułem się dziwnie samotnie widząc jak znika za drzewami. Nie chodziło o to że się do niej przywiązałem bo znaliśmy się zbyt długo, jednak towarzyszyło mi dziwne uczucie wiedząc że puszczam ją samą mimo że nic o niej nie wiedziałem.
- Dobra ekipa, zbieramy się. - rzuciłem w stronę mojej drużyny po czym pochowałem wszystkie pokemony do pokeballa. Wziąłem jedno z przekąsek jakie przygotowała nam dziewczyna, wsadziłem do buzi i ruszyłem w drogę powrotną do miasta. Jeśli mnie pamięć nie myli to mamy jeszcze 1 dzień czekania na Armina i Mikasę. Trzeba będzie znaleźć sobie jakieś zajęcie.

Schowałeś pokemony i ruszyłeś przed siebie, a dokładniej ruszyłeś do miasta gdzie czekali na Ciebie twoimi przyjaciele o ile sie tam nie pozabijali, szedłeś spokojnie przez las, który zdołałeś już poznać, pogoda była dośc ładna dzięki czemu przejście przez las było jeszcze bardziej przyjemne w oddali słyszałeś dzikie pokemony, które dawały o sobie znać, jednak nie ukazywały się twoim oczom jak na razie, spokojnie szedłeś sam w siną dal, przekąska od obcej dziewczyny była dośc dobra, na pewno lepsza niż sucha kromka chleba, prawda? Po chwili znalazłeś się przy wejściu do jaskini, dzięki której znalazłeś się w tej części lasu.

Widząc że znaleźliśmy się ponownie przed ciemną jaskinią, wypuściłem Monferno, by ten blaskiem swego płomienia oświetlił nam drogę. Cały czas idąc rozglądam się dookoła, nie będąc pewnym mrocznych zakamarków jaskini. Zawsze bałem się ciemności, bo te zwiastowały złe rzeczy, jednak czasami pozwala byc niezauważonym co daje nieco spokoju Ale nie czas na takie dumanie. Trzeba zachować czujność.
- Monferno, wszystkko w porządku? Jeżeli zauważysz coś podejrzanego, poinformuj mnie. - rzuciłem do pokemona.

Wypuściłeś pokemona, a ten spokojnie ruszył przed siebie prowadząc Cię przez ciemną jaskinię, pokiwał głową kiedy powiedziałeś do niego o poinformowaniu Cię kiedy coś zobaczy, jednak do samego końca drogi nie widział nic a nic, bo nawet się nie odezwał, po dość długiej chwili przeszliście jaskinię i byliście w drodze do miasta gdzie byli twoi przyjaciele, spokojnie szedłeś wraz ze swoim pokemonem przez las.