Gra Lizzy.

No cóż, skoro Sentret nie przepadał za tymi jagódkami, to przecież mu ich nie wmuszę. Tymczasem, zanim zdążyłam się odezwać, uslyszałam głos Sharon gdzieś z dołu. O jasny gwint, dalek trochę...
- Wejdź dalej w któryś z tuneli! Chimchar użyje Ember, by zobaczyć gdzie mam skakac, i jak głęboko jest!
Poczekałam aż dziewczyna zrobi to, o co ją prosiłam, jednak nieużylam Ember - Do dziury, zaraz za Sharon wskoczył mój Sentret. No nie! Dobra, on skoczył, to nasza kolej.
-Trzymaj się, łobuzie...
Skoczyłam i postarałam się wylądować na nogach - w końcu tyle razy skakałam z dachów.
Gdy znalazłam się na dole, kazałam Spiritowi iść przed nami, żeby oświetlał drogę.
- Idziemy,nie?

Spirit traktował to jak zabawę. W sumie twój Sentret skacząc miał zadowoloną minę. Może to jakaś forma rozrywki pokemonów z tego lasu?
Trzeba przyznać, że spadałaś dość krótko jak na taką dziurę. Może tylko wydawało Ci się, że jest taka wielka. Z dołu widok przestawiał się całkiem inaczej. No tak, byłaś już na dnie. Lądowanie okazało się w miarę miękkie. Bowiem leżałaś na ogroooomnej stercie liści i patrzyłaś na chmurkę sunącą powoli po niebie.
- Wiesz, tylko nie zaśnij, ok? Zwróciła się do ciebie dziewczyna. Stała przy jednym z tuneli. Gdy oderwałaś wzrok od chmurki ujrzałaś z kilkanaście jeśli nie nawet kilkadziesiąt tuneli różnej wielkości. W większości zmieściłybyście się spokojnie. Twój Chimchar biegał w tą i z powrotem, zaglądając do każdego z nich.
- Hmm...masz może jakiś plan co dalej? Miałyśmy szukać Sunflory, a wylądowałyśmy w tej dziurze nie wiedząc nawet czy jest stąd jakieś wyjście.