X-men w świecie pokemon! - Gra Zerna (Część I)

- Jeśli biega o kiełbasę... Nigdy... - Rzekłem po czym zacząłem jeść(Ja wale... A maniery?) - Poza tym... Czego sie po mnie spodziewałaś? Siedzenia z nóżką na nóżce, filiżanki herbaty, odstającego paluszka oraz cylinderka? Nie wspominając o pseudo wyrafinowanym języku?

Zaśmiała się.
- Nie, sztuwniactwa od ciebie nie wymagam - powiedziała. - Smacznego - dodała i zabrała się za swoje jedzenie.
No i ta kiełbasa była faktycznie niczego sobie.
- Bitwa na żarcie! - krzyknął ktoś nagle i po chwili oberwałeś pomidorem, a dziewczyna przed pociskiem zasłoniła się tacą.

- Sprowokowali - Po czym wstałem i wywróciłem stół... - Chcą wojny? dostaną - Wówczas przeturlałem się niczym wojskowy za bar i zabrałem jakąś papkę... Wówczas wskoczyłem na blat... - bring in on bitch! - Po czym wyrzuciłem to w powietrze z kopniaka i przeskoczyłem nad tym rozcinając pojemnik tak by każdy oberwał. Sam wylądowałem za stołem... - No... Nauczą się czegoś a teraz - Wbiłem szpony w stół i go podniosłem - Ewakuacja

Wszyscy z wrzaskiem i piskiem zaczęli zwiewać, gdzie popadnie. Wszyscy na dodatek umazani jakimś kleikiem. Camilla wstała ze swojego miejsca i zaczęła ścierać papkę z włosów. Na koniec spłukała wszystko sobie wodą, którą wzięła nie wiadomo skąd. Wpadła tu jakaś stara babka...
- ZA KARĘ OBYDWOJE SPRZATACIE STOŁÓWKĘ!!! - wrzasnęła przeraźliwie głośno.

- Rly? - Rzekłem po czym oczy mi się zwęziły... Widać że ta "zabawa" wyzwoliła naturę... - Jesteś pewna? - Po czym Camilla mogła dostrzec że szpony zaczęły same się wysuwać... - Czy... Dobrze... Usłyszałem?

Dziewczyna szybko podeszła do kobiety.
- Tak, tak, zaraz będzie tu czysto... - wypchała kobietę za drzwi i je zamknęła.
Spojrzała pytająco na ciebie.
- Ymm, co ci jest? - spytała.

Po chwili się ogarnąłem... - Co... A... Mówiłem ci że do niedawna jeszcze byłem... Zwierzakiem nie? Ilekroć ktoś po czymś ala... Bójce, walce mnie wkurzy tak jakby się zapominam... A jak myślisz? czemu 120 dresów z tych gangów zdechło? Sprowokowali mnie... Baa ci co mieli pistolety nawet strzelili... nie wiedzieli co ich potem... Załatwiło

Dziewczyna kiwnęła głową.
- Dobra, trochę się nadwrężę, ale przynajmniej szybko będzie - stwierdziła.
Po chwili poczułeś wokół dziwną energię i jakby wszystko było bez kształtu. Zaraz po tym stołówka byłacczysta.
- No i wiem co zrobiłeś, nie musisz mi o tym przypominać. Jak dla mnie jesteś w porządku - wzruszyła ramionami.

- Na razie, czuje że cos sie szykuje... Dlatego ten psorek mnie stąd jeszcze nie wywalił... Kazdy wie że jesli jakiś z tych dzieciaków mnie.. Sprowokuje źle to sie się skończy... - Odparłem podchodząc do okna - Zbliża się burza... Ten Typ magneto czegoś chciał od ciebie ale dobrze wie ze sam mogę mu sie teraz przydać jako... Zabawka... I zapewne nie pracuje sam... Świat mutantów? Spoko... Ten dzień zbliża sie ogromnymi krokami.. Świat pokemonów, ludzi i innych jest zagrożony a tym którym mozna powierzyć szanse na ratunek każą siedzieć w szkole... Ta cała piorunowa... ty... i pewnie jeszcze kilku dało by radę... Coś sie zbliża... Czuje to

Dziewczyna stanęła obok ciebie.
- Dlatego tutaj jestem - powiedziała. - Chce mieć na wszystko oko - zamysliła się.
Oparła się o parapet.
- W związku z tym będę chciała odzyskać dawne ciało - postanowiła.

- Taa ja chyba niedługo zniknę... Może nawet wieczorem - Odparłem patrząc za okno - To nie miejsce dla mnie poza tym... Czuje że stwarzam zagrożenie... - Odparłem odsuwając sie od okna i kierując do drzwi

Ta poszła za tobą.
- Tak szybko? - spytała. - Może jeszcze zostań - jak tak ciągle będziesz wędrowal to tym bardziej nerwowy będziesz - chyba po prostu chciała, byś ru dłużej został.

- Nie pasuje tu... Zauważ że gdyby ciebie tu nie było to ta babka była by pewnie martwa albo przynajmniej ciężko ranna - odparłem wchodząc do pokoju - Powrót - Rzekłem kierując się do wyjscia z niego

- No pewnie tak - westchnęła. - Ja skoro chcę odzyskać ciało to też będę musiała wyruszyć - oparła się na wejściu.
Przechyliła lekko głowę na bok.
- Co będziesz chciał tu robić przez resztę dnia? - spytała się.

Podszedłem do niej i pocałowałem - Nie martw się, i najlepiej nie zmieniaj się bo nie będziesz miała takiego uśmiechu - Po czym skierowałem się do wyjścia i ruszyłem w świat... Skierowałem się na cmentarz... Gdzie była moja rodzina...

Ta teraz była chyba czerwona jak burak, ale po chwili się opanowała i odwzajemniła pocałunek.
- No bo w ogóle go nie będę mieć - stwierdziła. - Ale raczej będę zdolna się zmieniać - dodała. - To do zobaczenia! - pomachała ci.
Może nie pamiętasz, ale droga zajmie ci kilka dni. Do tego zaczął pada ćdeszcz.

Skierowałem się do jakiś jaskiń nawet płytkich by przeczekać deszcze. Po drodze nazbierałem jakiś kawałków drewna, w miarę suchej trawy by dać rade zrobić ognisko. Po odkryciu miejsca zdatnego do siedzenia wypuściłem Blaze - Słuchaj osusz trochę to drewno ja zrobię rozpałkę - Po czym skupiłem się na suchej trawie by rozpalić ją iskrami ze szponów. Po udanym zabiegu wsuwam pod stos drewna i delektuje się ciepłem

Niedługo wszystko było gotowe. Całkiem miło. Plus małe wejście, które łatwo zakryć i zagwarantować sobie stałe ciepełko. Charmander siadł ci na kolanie i się w ciebie wtulił.
- Chaaa - powiedział.
Jakby chciał zaznaczyć, że to on jest twoją ulubioną przytulanka.

- Ty, bo wyjdziesz na panienkę! - rzekłem głaszcząc go po łepku. siedziałem przy ognie i rozmyślałem co dalej... Co pocznę i czy spotkam coś ciekawego na swej drodze, co ważniejsze dziewczyne juz raczej mam wiec podrywanie innych odpada

Charmander na twoje słowa po prostu siedział na kolanach. No dziewczynę w sumie miałeś. Tylko kilka szczegółów było niezbyt fajnych. Przy tych rozmyślaniach w końcu zasnąłeś. Obudziłeś się rano i Charmander spał jeszcze jak kamień.

-Powrót - Rzekłem chowając go do balla, wówczas ruszyłem dalej. Cóż, kierowałem się bardziej znaną drogą przez las w celu cóż... Bóg wie czego moze coś mnie spotka! Jakaś przygoda, walka albo coś takiego...

Na razie nic ciekawego, aż... Zobaczyłeś dwóch gości w dziwnych czarnych strojach z literami R.
- Te, nowy szef jest - powiedział jeden.
- Jak to, ktoś dał radę Giovanniemu? - spytał drugi.
- Tak i to od razu, do tego to mutant... Nazywają go Magneto. Gościu ma ponoć nieźle zryte pod kopułą i chce zaatakować jakąś szkołę dla mutantów... Słyszałeś kiedykolwiek o czymś takim? - spytał.
- Jakieś tam plotki były... - podrapał się po głowie.
- Na dodatek wariat myśli, że jakaś gówniara, która tam przebywa ma wiedzę, która pozwoli mu zmienć wszystkich w mutantów... Odwala mu, ale skoro płaci to trzeba się słuchać - zrobił ppaskudny uśmiech.
- Tak, dokładnie - powiedział drugi.

Podchodzę do nich od tyłu(Feel Like a batman!) po czym jednego łapie od tyłu za szyje i ogłuszam... Drugiego natomiast od razu podcinam i łapie za ubiór przygniatając do drzewa... Modulując głos jak Batman a sam mając na głowie coś co mi zasłoni twarz mówie
- GADAJ CO WIESZ! - Wrzasnąłem kopiąc go w brzuch oraz wysuwając pazury i wbijajać ję nad jego ramieniem w drzewe - GADAJ BO NASTĘPNYM RAZEM NIECO OBNIŻĘ MIEJSCE WBICIA SZPONÓW!

Gościu pobladł i to sporo. Widać trafiłeś na strachliwego.
- C-co dokładnie chcesz wiedzieć? - spytał się drżącym głosem.
Cały się trząsł ze strachu.
- Jeśli chodzi ci o nowego szefa to jest on mutantem... Chce wszystkich nas pozmieniać i stworzyć własne królestwo... Na cały świat. N-nasz człowiek doniósł, że potrzebna mu do tego dziewczyna... Camilla, nazwiska nie pamiętam... Jest w jakiejś szkole dla mutantów - chyba zaraz ci zemdleje.

- Hmm Chodzi ci o Moją dziewczynę - Po czym szponami przeciąłem mu krocze(- 1 do głosiku xD) - CO jeszcze... Wiesz? - Odparłem przymierzając się teraz do jego gardła - Cos już straciłeś teraz mozesz jeszcze życie... Wybiera