X-men w świecie pokemon! - Gra Zerna (Część I)

Ptak przechylił łebek jakby się nad czymś zastanawiał.
- Staa - powiedział.
Po tym sam dotknął pokeballa i już po chwili w nim siedział. Widać po tym, że go uratowałeś zaufał Ci. Teraz masz kolejnego pokemona do zespołu. Kilka minut po tym Twój pokenav zapikał. Wiadomość od Camille, widać już trochę musiała wydobrzeć.
"Co porabiałeś? Ze mną praktycznie już wszystko w porządku tylko muszę odpocząć... Chociaż to dziwne, że wyzdrowiałam tak szybko. Lekarz mówił, że widział jakąś dziwną postać przy mnie, która zniknęła jak tylko wszedł... Dziwne, teraz nikt nie powinien być zdolny mnie wyczuć".

- "to był pewnie Darkai... Ostatnio coś się wokół ciebie kręci. Dobra wracam" - odpisałem wracając do domu medyka. Po drodze wypuściłem Starly - Wing pokaż się - Odparłem wypuszczając pokemona - No mały siadaj na ramie i idziemy przed siebie. Poznasz trochę świat walk etc - Odparłem głaszcząc ptaszka pod dziobem - Wing... Idealnie pasuje do ciebie nie?

- Staaa - kiwnął łebkiem pokemon.
Po kilku godzinach dotarłeś do domu doktora. Na nadrzewnej platformie siedziała Camilla i jak Cię zobaczyła to Ci uradowana pomachała.
- Cześć -zawołała.
Po chwili zeszła do Ciebie i niedługo stała przed Tobą.
- Gdzie byłeś? - spytała.

- Tu i tam... Różnie - odparłem dając znać Wing'owi żeby podleciał na dach albo jakieś drzewko w okolicy - Głównie zabijałem Swaloty a co? - odparłem wypuszczając resztę kompani. - Wiesz ze mnie nawet teściowa nie zabije... Wiec spokojnie - Dodałem siadając gdzieś obok i podrzucajać ballem Blaze'a - a ty jak sie czujesz? - Odparłem patrząc na nią z nieco milszym niż na codzień wzrokiem

- Już dobrze - odpowiedziała Ci.
Objęła Cię po chwili.
- Ktoś mnie w nocy musiał wyleczyć... To niemożliwe bym tak szybko wyzdrowiała - powiedziała zamyślona.
Uśmiechnęła się lekko po chwili.
- Ktokolwiek to był powinnam mu być wdzięczna, wreszcie nie mam tych snów - powiedziała zadowolona.

- Pisałem... Darkai... Ostatnio się ciebie uczepił - Odparłem patrząc na Pokemony... - "Kim jestem? Znów zadaje sobie to pytanie... Niby teraz jestem tylko Zern'em... Z dziewczyną i pokemonami ale w głębi duszy... Kim? Kim tak naprawdę jestem i jak by wyglądał świat... gdybym wtedy nie uciekł z tego ośrodka... Czy Ja jako ja jestem prawdziwy? czy może wtedy coś mi tam wczepili... Tak wiele pytań" - Mówiłem w myślach sam do siiebie tracąc kontakt z rzecywistością

- Hej, Zern pobudka! - usłyszałeś.
Dziewczyna Tobą lekko potrząsnęła i się na Ciebie popatrzyła.
- Coś nie tak? - spytała.
W sumie to zaśnięcia byłeś bardzo bliski. Zmęczyło Cię to wszystko.
- Wyglądasz na zmęczonego... - stwierdziła Camille i wstała. - Chodź do pokoju - powiedziała. - Ja w sumie też już zmęczona - stwierdziła.
Było już późne popołudnie, więc można iść spać.. Chociaż teraz byś zasnął nawet i w środku dnia jakbyś mógł.

- Być grzeczni... Blaze, Pilnuj ich - Odparłem wchodząc do budynku - A gdzie niby mam spać? Z tobą? - odparłem łapiać ja za talie i delikatnie całując w szyje - Czy na dachu? - Dodałem sarkastycznie po czym spojrzałem na nia. Prawdopodobnie była lekko czerwona ale to było moim celem. - Więc Camille?

W obecnej chwili to była chyba czerwona jak po Twoim pierwszym pocałowaniu jej. Po chwili jakoś udało się jej opanować.
- Cóż jak chcesz to możesz ze mną - powiedziała nieco przyciszonym głosem.
Po chwili byliście w całkiem przyjemnym pokoju. Wszystko w stu procentach tworzywo naturalne, nawet przyjemnie wyglądało.

- Cóż... masz duży problem - Odparłem kladąc się na wyrku - Bo twoje rzeczy w większości zostały w tym namiocie. Co za tym idzie nie masz w czym spać hehe - Odparłem ironicznie patrząc się na nią - Co teraz biedna zrobisz? W bieliźnie ze mną? - Odaprłem lekko romantycznym głosem - A nie będziesz się tago...Bała? - Ponownie ten sam głos. Cel był prosty, spowodować u niej kolor buraka

Kolor buraka perfect...
- No cóż... - język trochę się jej plątał.
Po chwili przełknęła ślinę i zrobiła minę chytruska.
- Cóż, a Twój ubiór też się do jako takiego snu nie nadaje, za bardzo czuć go... Swalotami - nagła zmiana nastawienia...

- Ja nie mam problemu - Odparłem wywalajac koszulę - Widzisz? Mam jeszcze spodnie? - Odparłem głosem lekko gaszącym jej chytrusa. - Bokserki też? - Tu akurat lekko ironicznie czekajać na jej odpowiedź. Co biedulka zrobi... Spodziewała się? Raczej wątpie hehe jestem geniuszem - Wiec jak Camille

Dziewczyna znowu poczerwieniała.
- Emm... może starczy... - powiedziała po chwili.
Zdjęła bluzkę i spodnie i rozłożyła się na łóżku, chociaż nie była jakby pewna tego co robi. Musiała się pewnie nieźle szorować po tym wczorajszym obsmarowaniu jej...

jak położyła się obok delikatnie ją objąłem i pocałowałem w usta - Spokojnie ci ci nie zrobie - Po czym ją objąłem i położyłem się. Delikatnie trzymałem ja tylko w talii by czula się bezpieczna, a tak dawałem jej pełną swobodę. - Camille, spokojnie niech ci serce tak nie wali - Odrzekłem z zamkniętymi oczami przed tem na uspokojenie delikatnie całując ją w szyje - Spokojnie - Po czym leżałem

Dziewczyna po chwili się uspokoiła i wtuliła w Ciebie. Przesunęła Ci dłonią po plecach.
- W sumie już raz miałam okazję widzieć cię bez ubrań... Pamiętasz zajście w porcie? - spytała się Ciebie lekko rozbawiona i dalej się do Ciebie tuliła.
Cóż, dość dziwne jak nie masz na sobie większości garderoby i ktoś także bez większości gardeoby się do Ciebie przytula.

- Ta hehe - odparłem delikatnie zabierajac jedną rękę i gładząc jej twarz - pamiętam, a ty co sie tak przytulasz hm? - odparłem chytrze po czym ja pocałowałem ja w usta. Po czym po chwili spojrzałem jej w oczy - Już dobrze Camille - Dodałem poprawiając jej włosy - Kocham cię wiesz? - Odparłem patrząc nadal na nią

Ta się uśmiechnęła.
- Przez długie lata mojego poprzedniego życia czułam się niedopieszczona to teraz sobie korzystam - powiedziała i dalej się przytulała. - Też cię kocham - odpowiedziała i pozwoliła sobie na bardzo długi i mocny pocałunek.

Gdy skończyła popatrzyłem na nią po czym powiedziałem - Cóż, najwyżej mnie kopniesz - odparłem

18+ SOJLER ALERT! ALERT!:

- Zależy mi na tobie Camille, i nie chce cie stracić - Odparłem po czym spojrzałem na nią. Obawiałem się że mnie zaraz wykopie albo co gorsza zacznie krzyczeć.

Camille lekko spłoszona się od Ciebie odsunęła i chyba była bliska zepchnięcia Cię z łóżka. W końcu jednak potrząsnęła głową i się uspokoiła.
- Cóż, prędzej czy później i tak by do tego między nami doszło... - powiedziała w końcu i znowu leżała zaraz obok Ciebie, chociaż nie była pewna co teraz zrobisz.

- Ja sie nie będę na rzucać, ty decyduj dziewczyno - odparłem czekając na to jak zareaguje. Czekałem na jej zachowanie. Delikatnie tylko się przybliżyłem i pocałowałem ją w usta. By nie miała nic do mnie. - Jak chcesz.. .twoja wola - odparłem czekając az może ona zacznie a nie ja. Żeby nie wyszło że jestem jakiś napalony albo coś...

- Cóż bardzo mi się podobało, może za bardzo - powiedziała. - I nie mogęna rrazie, 3 dni przed okresem - poinformowała cie. - A co tak na ogół byś dziecka nie chciał? - spytała.
Wtuliła się po tym wszystkim w ciebie.
- Jak tak sobie przypominam to mój tata wywalał wszystkich adoratorów do czarnej dziury... - zamyśliła się. - A tam dotąd się nie zjawił to teraz tym bardziej, poza tym cie kocham - uśmiechnęła się szeroko.