X-men w świecie pokemon! - Gra Zerna (Część I)

- Nich próbuje, prędzej go zabije hehe - Odparłem ironicznie idąc w końcu spać... Z rana budzę się i wychodzę przed budynek - Dobra noc...Aż za dobra - Mówiłem pod nosem wołając Wing'a - Wing! Chodź tu mały! - Krzyczałem w celu zwabienia nowego pokemona w team'ie. Chciałem z nim potrenować oraz z Nidoranem

Niedługo pokemon do ciebie przyleciał. Dziewczyna chciała jeszcze trochę pospac.
- Staa - starly usiadł ci na głowie.
Po tym się rozsiadł na twojej głowie jak na gnieździe. Tobie natomiast w pewnej chwili wwydawało się, że widzisz kogoś jak siedzi na drzewie, ale potem go nie było.

- Wing, słuchaj weź przeleć się do o koła domu i spróbuj zobaczyć czy nikt się nie kręci potem mnie znajdź - odparłem po czym wskoczyłem na drzewo gdzie chyba kogoś widziałem i zacząłem badać miejsce gdzie stał. Sam przyczepiłem się szponami. - Ktoś tu był... I raczej to nie byl Darkai... - odparłem badając miejsce pod kątem węchu, ciepła oraz jakiś uszkodzeń kory.

Pokemon wkrótce przyleciał z wieścią, że nic nie znalazł. A ty czułeś coś... Jakąś energię podobną do tej, jaką dziewczyna miała w swojej poprzedniej formie. Ptaszek natomiast znowu rozsiadł ci się na głowie. Czułeś tylko ta energie, nuc więcej.
- Staaaa? - Twój pokemon przekrzywił łebek.

- Hmm jej ojciec... Po ch**a się zjawia? - odparłem zaskakując i wołając Nidorana. - "Chroń ją... Przed rodzinką>? Kuźwa nie zrobię im nic chyba że bym się zmutował jeszcze bardziej a to nierealne... może jak podjebie Starkowi wszystkie zbroje... To wtedy..." - Mówilem w myślach po czym spojrzałem na Nidorana - Dobra, Nidoran, próbój trafić Wing'a Poison Sting a ty unikaj. Następnie kontratak w postaci Wing Attack! Nidoran staraj się to przyjąć na siebie blokując Double Kick'em. Wówczas Gdy będzie blisko peck!. Ty Wing staraj się kontratakować Quick Attack!

Pokemony zaczęły trenować ze sobą, a ty miałeś chwilę czasu. Niedługopo tym dziewczyna przyszła i wypuściła swoje pokemony, by i one potrenowały.
- Cześć - przywitała się z Tobą. - Jak tam? - uśmiechnęła się.
Po tym się do ciebie przytuliła.
- Nie odpowiedziałeś mi wczoraj na jedno pytanie - powiedziała.

- Co? A nie pamiętam - odparłem po czym spojrzałem na pokemony - Twój ojciec się tu kręcił... Ten od magii etc nie ten udawany - Odaprłem lekko bez jakiś ahów i ochów. Patrzyłem Na Wing'a i Nidorana jak im idzie. Próbowałem zbić rozmowę na inny tor by nie rozmawiać o tym co działo się wieczorem. To co się działo jest juz historią... Przyjemna ale hisotrią...

Dziewczynie szczęka opadła.
- Mój ojciec? Gdzie? Kiedy? - spytała się.
To chyba bardzo ją zdziwiło, a Twoje pokemony właśnie skończyły trening i podeszły do was widocznie zaciekawione, dlaczego Camille jest prawie że zszokowana. Po chwili się jednak zasmuciła.
- I nawet nie zamienił ze mną słowa... - mruknęła.

Przeżyłem tą rewelacje bez większych ekscesów - Cóż, może nie chciał zaczynać ze mną? Cholera wie, wiem tylko ze to wasza energia. Poza tym może nie chce cie znać jak straciłaś większą część mocy? - odaprłem patrząc na Pokemony oraz na to ile im się dodało lv po tym lekkim treningu - Poza tym po co ci on skoro masz mnie hm? - Odparłem lekko romantycznym głosem

- Rodzina to rodzina - powiedziała dziewczyna. - I raczej mój ojciec taki nie jest - pokręciła głową. - Może ma powód? Lub później się odezwie...? - powiedziała.
Po chwili pocałowała Cię w policzek i usiadła obok. Jej pokemony też już skończyły trenować i obległy swoją trenerkę, domagając się o pieszczoty.

Twoje pokemony plus 0,5 do lv.

- Z historii twojej wynikało coś z góry odmiennego - odparłem patrząc na wing'a to na resztę. Coś mi się w ptaku nie zgadzało... Za silny jest jak na tą formę - Poza tym masz dwie rodziny udawaną i prawdziwą... A niedługo może i własną - odparłem delikatnie całując ją w szyje - hehe - Po czym zeskoczylem - Te dziadek! Skończyłeś swoje dzieło?! - Wrzasnąłem rozcinając drzewo

Niedługo o dziwo Twój ptaszek zacząl się świecić... Starly ewoluował!

- O super - powiedziała Camilla, patrząc się na ptaka, chociaż ciągle nastrój miała taki niezbyt.
Na Twoje słowa o rodzinie lekko się uśmiechnęła.
- Tia własna rodzina... - mruknęła i zeszła za Tobą.
Facet po chwili wyszedł i pokręcił głową.
- Nie jeszcze, będzie gotowe jutro rano - poinformował Cię.

- Dobrze Wing, teraz sprawdzimy twoją szybkość - Odparłem wysuwając szpony... - Atakuj mnie jak najszybciej potrafisz i staraj się jednocześnie unikać ataków! - rozkazałem i testowałem jego szybkość. Po skończonym maltretowaniu ptaka pozwoliłem mu odpocząć po czym złapałem Camille za rękę - Chodź, przejdziemy się... Wing krąż nad nami w pobliżu - Odparłem idąc z nią w las na spacer. Gdy będze juz w miarę miło opieram ją o drzewo i namiętnie całuje - No juz przestań się przejmować

Pokemon okazał się być bardzo szybki i sam ledwo za nim nadążałeś. Niedługo wyciągnąłeś Camillę na spacer i ta była wyraźnie zamyślona. Jak ją pocałowałeś to jej to polepszyło nastrój. Objęła Cię za szyję i się wtuliła.
- Wiem, że jestem dość kłopotliwa, ale po prostu... wszystko z poprzedniego życia zostawiło na mnie ślady i nadal sobie nie radzę - westchnęła.

- Od tego masz mnie... Dobrze wiesz że porzucam dla ciebie życie jako pseudo bohater... To w porcie było wyjątkiem a tak... - odparłem znów ją całując - Chce być z tobą... A Blaze, Wing i reszta... Cóż, trzeba mieć jakieś hobbi nie? - Odparłem stykając czoła ze sobą - Nic nam nie zagrozi... Obiecuje ci - Odparłem łapiąc ją za ręce

Camille jeszcze bardziej się w Ciebie wtuliła.
- No cóż racja.... - powiedziała.
Chwilę tak staliście w tej jakże romantycznej chwili, ale ileż może coś takiego trwać? Camille westchnęła i się rozejrzała.
- To co dzisiaj robimy? - spytała w koncu.
Cóż, macie większość dnia wolnego.

- Nie wiem... staruchowi obiecałem zająć się problemem tego wszystkiego. Moja regeneracja komórkowa jest tak wielka ze nawet niszczące pole meteorytu nie jest w stanie mi zaszkodzić. Tylko lekko piecze - Odparłem kierując się do budynku - Nie wiem... A co chcesz robić? - Odparłem po czym po dojściu Zmusiłem resztę poków do treningu. Głównie polegało to by Blaze zionął ogniem na Onixa, a ta mu oddawała. Magnemite zmuszał Donphana do szarży na niego etc

Ta pokiwała głową.
- Dobrze, że się na to zgodziłeś... Z tego co gadałam z facetem to zakres oddziaływania meteorytu sięga coraz dalej, więc niedługo ludzie z tej wioski by to pewnie odczuwali - powiedziała zamyślona.
Na Twoje pytanie się zamyśliła.
- Wiesz normalnie bym chciała do kina, ale tu żadnego nie ma, więc chodźmy gdzieś do baru... Jest tutaj z tego co widzę, bo restauracji raczej nie uświadczy - westchnęła. - Ogólnie cokolwiek po czym bym się rozluźniła - dodała.

- Może... Powrót - Odparłem chowając kompanie do balli - Więc gdzie idziemy? - Odparłem łapiąc ją za rękę - Może... Nie wiem nad jezioro? tam będzie... Romantycznie? - Odrzekłem idąc powoli - Co ty na to? - Dodałem patrząc się na nią, miły wzrokiem... lekko oczy mi zaczęły dziwnie latać bo taki wzrok jest u mnie raz na x lat. - Więc? Kochanie?

Ta kiwnęła głową.
- Bardzo chętnie - powiedziała.
Była chyba ucieszona z fakty, że raz na jeden okres historyczny zachowywałeś się naprawdę miło. Zadowolona trzymała Cię za rękę i nuciła jakąś przyjemną dla ucha melodię. W sumie nawet niezły miała głos do śpiewania.

- Chce już wrócić do miasta... Musze pewną sprawę tam załatwić - odparłem uśmiechając się... Nie próbowałem zdradzać mimiką niczego co planuje... udałem się razem z Camille nad jezioru, usiedliśmy i patrzyliśmy się w głębie wody... trwało to tak trochę po czym ja delikatnie objąłem by nie zmarzła. W końcu ma tylke lekką koszulę oraz kurtkę a pogoda nad wodą jest różna

- Dobra - kiwnęła głową dziewczyna.
Faktycznie było dość zimno i jak ją objąłeś to lekko drżała. Po tym jednak już było jej lepiej. W pewnej chwili drgnęła a jej oczy się zaświeciły i przez chwilę miała takie jak w tamtej formie.
- Mój tata się odezwał.... - powiedziała. - Powiedział, że dopiero niedawno się wybudził po wojnie i nie może ze mną rozmawiać przez kłopoty z radą... Nie chce mnie narażać w "tym stanie" - westchnęła. - I jak co od razu mówię, każdy członek Rady ma możliwość zablokowania jednej zdolności... Więc twoja regeneracja by mogła nie podziałać, chyba że... - skupiła się i po chwili pred tobą pojawił się jakby klucz, był z lekko zielonego kryształu. - Weź go, to jeden z moich kluczy ochrony, ten akurat broni jednej wybranej umiejętności - powiedziała. - Mam tylko jeden taki, ale bez mocy nic mi nie da - uśmiechnęła się lekko.

Patrzyłem na nią po czym nie wziąłem - Nie Camille, to niech chroni ciebie... Ja sobie poradzę... Regeneracja jest przydatna ale... Kiedyś muszę zrozumieć że to nie jedyna moja zdolność... Poradzę sobie. Mam jszcze szpony fakt, wówczas będę śmiertelny ale dla ciebie wszystko - Odparłem obejmując ją z uśmiechem

Dziewczyna pokiwała głową.
- Rozumiem, ale tobie mimo wszystko się bardziej przyda... A co jakby było więcej członków rady? Wtedy na pewno nie dałbyś sobie rady - zasmuciła się. - Więc bierz - klucz teraz był praktycznie przed twoim nosem i Camilla chyba łatwo nie odpuści.

- Wiem Camille... Ale zrozum... Nic mi się nie stanie... A jeśli zginę - odparłem delikatnie całując ją w czoło - Wiem że mnie nie zapomnisz - odparłem wstając. I tak wiem że wsunie mi to do kurki ale moje ego musi być podbudowana ;p - Zrozum, jestem tym kim jestem. Będę ci chronił ale.. - Po czym na nią spojrzałem - Chyba będę też pomagał ludziom... - Odparłem wymowne dajac do zrozumienia ze chyba dołącze do kółka adoracji xmenów