Gra Zerna (Część II)

No i dziewczyna przytomność straciła... Chyba trochę przesadziłeś. Niedługo natomiast już byłeś w drodze od tej całej akademii. Nie zobaczysz jej zapewne długie lata. Droga powrotna do Goldenrod zajmie Ci trochę, bo Twój poke-ptak nie miał wiele sił na lot. W końcu nadrobiliście tak dwa dni drogi Onixem, kiedy było bardzo ciemno.... Czas przenocować w tym miasteczku, gdzie był krawiec...

Wylądowałem tam i wlazłem na drzewo. Tu sobie kimnąłem drogę a następnie z rana rozpocząłem bieg do miasta. Moja regeneracja nie da mi sie zmęczyć(Udokumentowano w filmie). Biegłem tak aż albo zapadła noc albo byłem w mieście. W drodzę skakałem jeszcze drzewami etc. by jak najbardziej skrócić drogę.

W koncu udało Ci się dotrzeć na miejsce... Może i w filmie zmęczenie nie zostało udokumentowane, ale gdybyś się nie męczył to by mi to utrudniło sprawę... Odczuwałeś więc teraz bardzo mocno cały ten bieg. Był późny wieczór, już niewiele osób wychodziło poza swoje domy, raczej siedzieli w domach przed telewizorami... Przechodziłeś niedaleko tamtego więzienia, a w oddali widziałeś zapaloe światła w Twoim domu.

Udałem sie tam w kapturze na jakieś drzewo nieopodal domu i w cieniu i mroku podsłuchiwałem co się tam dzieje. Chciałem wiedzieć czy ma sens tam wchodzić czy nie. Ogólnie czekałem aż dowiem się czegoś na temat mnie albo ogólnie coś czego ne powinienem słyszeć

Niedługo miałeś bardzo dobrą możliwość podsłuchiwania tego co gadają w domu...
- E, a jak myślicie kiedy Zern do nas raczy wstąpić? - spytała Twoja młodsza siostra, wychylając się znad książek.
- Nie mam pojęcia... Widocznie ciągle nie moze wrócić do siebie i tak podróżuje, dobrze przynajmniej, że jest z nim ta... Camilla. Wydaje się byc spokojniejszy z nią - stwierdził Twój ojciec.
Dalej to nic szczególnego....

- "Chyba nie potrzebnie ich ocalałem skoro coś mają... Może jak ich nastraszę.." - Odparłem po czym wskoczyłem przez okno z kapturem na głowie... Byłem totalnie incognito... Wstałem tak by nie widac było mojej twarzy i rozejrzałem się po nich... Poza była wymowna "o czym gadacie albo zginiecie". Jak narazie nie chciałem używać szponów..

Wpadłes przez okno i twoja siostra krzyknęła, a twój ojciec podskoczył z fotela. Matki o dziwo nie było tutaj.
- Kim jesteś i czego kurwa chcesz?! - krzyknął twój ojciec, trzymając w rękach kij naseballowy. No nie ma to jak porządna broń na ciebie... Sylwia natomiast zwiała za wersalkę.

Mówie nieco innym głosem... Bardziej chrapliwym - Gdzie wstąpić... Czym jesteście a ty... Odłóż ten kij staruszku bo sobie krzywdę zrobisz - Odrzekłem pogardliwie czekając na ich odpowiedź. Byłem wyczulony, najmniejsze zagrożenie, zmiana zapachu albo nawet listek który leci inaczej wzbudzi moje zainteresowanie i uwagę...

Mężczyzna po chwili odlozyl kij i się popatrzył na ciebie nieufnie.
- Dobra, spokój... - mruknął. - Nie rozumiem dokładnie o co ci chodzi - powiedział. - Ale raczej nie chodzi ci o kradzież czy coś... Więc idź, dość nam kłopotów - syknął.
Czułeś tutaj, jak to określić... Chorobę, to było dziwne. Twoja siostra nadal ukrywała się za wersalką, a teraz twój pokenav zapikał...

Spojrzałem na sofę wyrzucając ja w bok siłą... Dalej zmodulowanym głosem - Tak? Coś mi tu śmierdzi... W co macie wplatać tego Zerna... Gadać bo inaczej pogadamy... - Odparłem rzucajac siostrą o fotel i oczekując odpowiedzi... Kątem oka wyjąłem pokenav i spojrzałem... Tak by nie dało się mnie rozpoznać... - Czuje że coś ukrywasz wiec albo mi powiesz albo pogadamy o tym co stało się dobre parę lat temu...

Twoja siostra próbowała uciec, ale nie zdążyła.
- Każdy ma swoje sprawy i to co u nas się dzieje to nie interes obcych. W nic go nie chcemy wpakować, jest ważna sprawa do niego i tyle, a mamy kontakt tylko do jego dziewczyny, która nie odpowiada póki co - powiedział twój ojciec, starając się zachować spokój.
Przypomniało ci się, że ją ogłuszyłeś i jak mocno to prawdopodobnie się jeszczennie obudziła.
Wiadomość na pokenavie: "Dostałam wiadomość od twojej siostry, że Twoja mama miała jakiś atak i posłali ją do szpitala. Wyniki mają być jutro. Wiem, że późno ale tak mocno mi przyłożyłeś w głowę.."

- Bastardo.. - odparłem wyskakujac oknem... Zniknąłem w mroku bo jest uwaga... Pewnie noc! Udałem się do szpitala i wdrapywałem się po ścianie, dziurach, winklach etc. Po czym wlazłem do sali i zdjąłem kaptur.. - Co się stało - Odparłem nie wychodząc zbytnio z cienia czekając na odpowiedź.. Jeśli jest tu jakaś pielęgniarka to patrze się na nią

Jest teraz nawet północ... Pielęgniarka aż podskoczyła. Chyba akurat był obchod...
- Kim pan jest? - wydyszała.
Po chwili chyba jednak się opanowała.
- Pacjentka śpi i odpoczywa, miała zawał - wyjaśniła krótko. - A teraz proszę wyjść i nie niepokoić chorych... - dodała.
Czyli wiesz czego chciałeś... Wiadomość smutna, ale zawsze mogło być gorzej.

Wysunąłem szpony - Chcesz wiedzieć coś więcej? - odparłem chowając je - Co było powodem - Dodałem dalej tam stojąc... spojrzałem wzrokiem "Mów albo zginiesz". Czekałem na odpowiedź po czym stałem dalej tylko w oknie. - Mów albo dołączysz do niej na innej sali - Dodałem chcąc znać odpowiedź...

- Stres i przemęczenie, pacjentka z powodu ostatnich przeżyć popadła w pracocholizm - wyjaśniła ci pielęgniarka w końcu.
Była roztrzęsiona na widok szponów. Po chwiliuusłyszałeś kroki na korytarzu.
- Baśka, wszystko tam w porządku - usłyszałeś głos.
- Tak, zaraz kontynuuje - powiedziała pielęgniarka na sali.

jak mówiła ostatnie słowa wyskoczylem oknem na jakies drzewo albo coś... Zarzuciłem kaptur i udałem się przed siebie... Po drodze rzuciłem małym pakunkiem w okno posterunku... Był tam Amulet, nieśmiertelnik i kartka "Zern zginął... hahaha"... Teraz gdy zatarłem ślady uszkodziłem przy okazji Pokenav... Jak bede chciał kogoś znalesc znajdę... Kierowałem się tam gdzie poniosa mnie zmysły... Szukałem bractwa...

Po upozorowaniu własnej śmierci i zerwaniu kontaktów dosłownie ze wszystkim mogłeś ruszyć w drogę do... właśnie, dokąd? Sam do końca nie widziałeś. Wędrowałeś jednak dość sporo, nie dawałeś sobie wypoczynku. Póki co nic nie znalazłeś, cóż są dobrze ukryci. Minął tydzień i nadal nic. Podczas swojej trasy napotykasz jakąś większą imprezę... Czujesz narkotyki, marihuanę i inne takie... Wszystko odbywało się w lesie. Niezbyt fajny widok.

- Kuźwa... Dzieciaki jak zwykle myślą ze są fajne - Odparłem zakładając kaptur i wbiegając na drzewa. Próbowałem zbliżyć się niezauważony jak najbliżej owej dennej imprezy. Chciałem ją przerwać a gówniarzom wywalić z głowy zabawy z trawką i innymi "specyfikami". Siedząc na drzewie rozglądałem się po okolicy jednocześnie je synchronizując

Drzewa, drzewa, kamień, drzewa, drzewa, jakiś trójkącik urządzający sobie hentai, a potem nawet czworokącik się znalazł... Tylko jak oni dwie kobiety i dwóch facetów razem...? Po chwili wiedziałeś, no comment, to środkowe jakieś nieokreślonej płci jednak... Udało Ci się podejść bardzo blisko. Wszyscy szaleli, niektórzy już bez większości ubrań. Normalnie odlot, a Tobie nerwy chciały puścić na ten widok, jaka to głupota ludzka potrafi być wielka...

Rozejrzałem się nad źródłami światła... Zamierzałem je zgasić a następnie przystąpić do akcji. Moim celem było zakradnięcie się do nich po kolei chowając się za drzewami i gwiżdżąc w celu zwabienia każdego. Wówczas szybkim ruchem ręki ogłuszałem i odkładałem ich na bok by pod koniec związać ich i ruszyć dalej. Policja albo ktoś napewno ich szybko znajdzie....

Wkrótce udało Ci się pogasić wszystkie światła. Wszyscy myśleli, że to element imprezy i szaleli dalej. W końcu swoimi sprawnymi ruchami udało Ci się pozwiązywać tak wszystkich. Po tym zadowolony ze swojej roboty i przysługi jaką wypełniłeś dla społeczeństwa ruszyłeś dalej... Było wyjątkowo mroźno. W pewnej chwili zaskoczenie. Na drodze, którą akurat wędrowałeś pod drzewem stał jakiś gościu w podobnym stroju co Ty, zwłaszcza charakterystyczny kaptur....

- Znalazłem was... - odparłem patrząc na nich... Ukryte ostrze... Broń palna w ostrzu... Dam sobie z tym radę... Moja mutancka szybkość, siła i reszta pozwala mi z nimi walczyć bez treningu... A po treningu cóż... Bój sie boga - Gdzie jest Mistrz Bractwa - Odparłem patrząc na niego, byłem gotowy do obrony a zmysły wyczulone... Wiedziałem też ze mogą być problemy... Byłem innym zernem niż tym który powinien być w tym świecie...

- Raczej my cię znaleźliśmy, cóż właśnie stoisz przed nim - powiedział mężczyzna.
Nie mogłeś dojrzeć jego twarzy, ale był chyba w średnim wieku. Tylko trochę zdziwienie. Ktoś tak młody Mistrzem?
- Sporo udało ci się zrobić, Wolverine. I teraz i w "innym czasie" - mówił dalej, mając zapewne na myśli rzeczy, które zmajstrowała przy świecie Camilla....

- Mayby... Używacie artefaktów sprzed wojny prawda? Przedmiotów opiekunów - odparłem patrząc na nich... Kto mi zakazał wypytać się o to swojej zostawionej narzeczonej? W sumie teraz jak tak myślę... Zaręczyłem się by zniknąć... Ciekawe... - Poza tym wiesz po co tu jestem... - odaprlem czekajać aż coś powie

- To prawda, używamy tych artefaktów - powiedział. - Tak, wiem - powiedział. - Jednak jak już zapewne usłyszałeś od swojej narzeczonej... Mimo wszystko czeka cię trening, trzy lata co najmniej - wyjaśnił.
Zaręczenie przed planowanym zniknięciem... faktycznie dość spory fail, ale jak już się to wszystko tak zagospodarowało...