Gra Zerna (Część II)

- Trzy lata? Heh chyba nie wiecie do kogo mówicie... - Odparłem wypuszczając Winga - Zanieś to wiesz komu a potem wróc - odparłem dając mu kawałek ubioru - Tylko nie daj się złapać Liczę na ciebie - Odparłem patrząc na nich - "Amatorzy"

- Wiem, właśnie dlatego trzy lata, a nie dziesięć - powiedział mężczyzna.
Popatrzył się na to jak wysyłasz Winga.
- Nie podziała na nią ten numer, raczej się zdenerwuje tylko - powiedział mężczyzna.
Zawiało wiatrem, czułeś od faceta dziwny zapach, w sumie trochę sam nie potrafiłeś tego określić. Wkrótce tak po prostu ruszył sobie drogą.

- Oj byś sie nie zdziwił, on ma jedną wspaniałą zdolność... Robienie smutnych oczek pełnych żalu - odparłem idąc za nim Znając winga zapłacze się, po wtula się i odleci w stronę zachodzącego słońca. Klasyk ale na nią działa... Poza tym zaręczyny oraz to ze ostatnio byłem rozbity... Zrobi swoje Zapewne Wing sam sie podroze poobija...

Pokemon wkrótce zniknął Ci z oczu, a owy mężczyzna zaczął prowadzić Cię najpierw drogą, potem poszedł w las. Szliście tak już sam nie wiesz ile i sam straciłeś w pewnej chwili orientację, gdzie teraz jesteście. Potem doszliście do skały. Jednak ne była taka zwykła, facet wszedł prosto na nią i ją... przeniknął. A raczej nie, słyszałeś jak schodzi po jakichś schodach... Sprytna kryjówka. Samotny kamień w środku lasu.

Idę za nim... - Cóż... Nic nie jest prawdziwe... Wszystko jest dozwolone... heh Dosłownie - odparłem idąc dalej... Zaczyna się zabawa hehe Cóż, ja dam radę ale czy oni nadążą za mna. Wiedziałem że jestem juz dość dobry ale perfekcji nie brakuje... By ochronić tą którą kocham

Niedługo byłeś w podziemiach. Długie korytarze i takie tam różne...
- Mimo wszystko potrzebujesz dopracować pewne rzeczy... Twoje specyficzne zdolności okażą się bardzo przydatne. Szkoda tylko, że zablokowała ci praktycznie wszystkie klucze, z wyjątkiem kilku... - zauważył.
Pokazał Ci pomieszczenie z łóżkiem, szafką, etc...
- Tu będzie twój pokój... Wieczorem na głównej hali, szybko znajdziesz - powiedział.
Bo w sumie teraz był już ranek... Czułeś się wykończony.

- Taa - Odparłem idąc tam. Wypuściłem wszystkie poki poza Onix... - Trzy lata... To nie oznacza że i wy nie będziecie trenować... Wiec razem ze mną wy także nie ma opierdalania się - Odparłem po czym zdjąlem kaptur - Let's Go

Zacząłeś się plątać po tunelach, te były jednak strasznie zawiłe i praktycznie zawsze trafiałeś do korytarza, gdzie były drzwi do pokoi... Raz trafiłeś na równo idącą grupę prawdopodobnie młodzików, którzy byli tutaj szkoleni w chwili obecnej... Byłeś bardzo zmęczony i Twoim pokemonom też po niedługim czasie odechciało się wędrówek po tych korytarzach.

Skierowałem sie za węchem do wyjścia. Spojrzałem tylko na młodziki... heh po czym udałem się do przodu. Byłem potencjalnie niebezpieczną maszyną do zabijania... - Wiece że wycisnę z was ogromne treningi nie?

Pokemony pokiwały łbami, że rozumieją to. Wkrótce jednak po kolei zaczęły się układać do snu. Widać taka wędrówka w pokeballach i ciągłe czuwanie to dla nich żaden odpoczynek... Łóżko wyglądało bardzo zachęcająco, by się na nim położyć, wreszcie zasnąć... Dziewczyna pewnie teraz coś pisze na komputerze albo czyta... Ewentualnie robi smutne oczy mopsa...

Gdy był czas udalem się tam gdzie mi kazał... W drodzę chowałem i wysuwałem szpony... Jeśli nowi nie wiedzieli o tym pewnie mieli oczy ogromne ze zdziwienia... Camille... Cóż, nie było wyjścia musiałem to zrobić

Wkrótce byłeś w ogromnej sali treningowej.
- Twoje pierwsze zadanie.... Masz poprzecinać wszystkie pióra nim te dosięgną ziemi. - powiedział mężczyzna.
Wygląda na to, że będziesz miał idywidualne treningi....
Po chwili z góry zaczęło wolno spadać około 200 piór. W locie do tego coraz bardziej się rozpraszały....

Wysunąłem szpony... - Heh... Zaczynamy - odparłem po czym wbiegłem po czymś odbijając się potem od ściany niczym małpa i atakując pióra... Cel był szybki ale niestety nie zbyt szybki... Po chwili rozgryzłem lepszą taktykę... Zamiast 3 na rękę miałem po jednym... Mniejszy odrzut okolicznych...

Udało Ci się poprzecinać tylko pięć piórek... Musisz więc poćwiczyć jak masz je atakować i to też robiłeś. Miałeś mnóstwo różnorakich treningów. Każde było na pozór łatwe, ale jednak się okazywało bardzo trudne... Rozcinanie piór opanowałeś dopiero po roku. A i pewien fakt. Twój Wing wrócił mocno poobijany i w ogóle, jak się dowiedziałeś z liściku na nim to od dziewczyny tak oberwal doniczką... Chyba się musiała mocno wkurzyć. Potem następne dwa lata treningów. Każdy trudniejszy od poprzedniego. Za ten czas przenosiliście się też trzy razy, więc nigdy nie mogłeś na stałe się zagospodarować w swoim pokoju. To już trzy i pół roku, a Ty w końcu oficjalnie zostałeś najprawdziwszym w świecie Assassynem!

poki po plus 0,5 do lv.

Po opuszczeniu zakonu sprawdziłem ostrza... Linke do przyciągania wrogów... Bomby dymne - Dobra... Powrót chłopaki... idziemy - Odparłem zdejmując kaptur... Zmieniłem się... Włosy... Rysy twarzy... Trening oraz delikatne wspomaganie się ich zabawkami... - Trzy lata... Muszę sprawdzić co u Camille... O ile mnie jeszcze pamięta - Po czym ruszyłem przed siebie... Przy pasie miałem jeszcze starodawne bronie... Szable pirackie

Niedługo oto byłeś w drodze. Wytrenowany, doprowadzony do perfekcji... Wędrowałeś do szkoły dla mutantów, gdzie na ogół powinna być Camille. Dawno ej nie widziałeś. Pewnie także się sporo zmieniła przez ten czas, chociaż kto wie jak to u niej jest z tym teraz? Pogoda na zewnątrz była bardzo słoneczna i na ogół strasznie prażyło. W końcu jednak możesz iść gdzie chcesz. Te treningi. Trochę ich dość miałeś.

- Hmm pewnie jeszcze bardziej wypiękniała... Potem trzeba będzie chyba odwiedzić swój grób... Albo może odrazu... - Po czym jednak udałem się do Cmentarza przy Golden Rod... Ciekawi mnie czy mnie tam "okazjonalnie" pochowali... W drodze podrzucałem sobie pustym Ballem dla rozluźnienia... - Musze sobie skołować jakiegoś konia...

No, po chwili znalazłeś swój własny grób... Jakie urocze... Znicze, świeże kwiaty... Ktoś je pewnie regularnie wymienia. Na razie żadnego poke-konia w polu widzenia nie miałeś. A przydałaby Ci się odmiana w stosunku do Onixowego transportu. Niedługo czas był już ruszać, bo ileż można stać nad swoim własnym grobem? Nic szczególnego nie widziałeś... No może oprócz dziwnych ogłoszeń "Precz mutantom!".

- To się nigdy nie zmieni... - Odparłem idąc dalej... Wcześniej tylko jak nikt nie patrzył na cmentarzu to z boku zrobiłem mały Znak... Po tym udałem się do miasta i zerwałem plakat... Udałem się tym samym do centrum miasta by sprawdzić o co im biega z hejtem na mutanty... Pierwszego lepszego człowieka - Sorry, ostatnio wiele spędziłem poza miastem i ogólnie cywilizacją... O co biega z hejtowaniem mutantów?

- Nie słyszałeś o incydencie w Nimbasie? Młode, rozwydrzone bachory z supermocami rozniosły niemal całe Battle Subway i sąsiednie budynki. Od teraz rząd zaczął się zajmować nimi i nawet dostali wsparcie pewnej organizacji, nazywają się templariusze - powiedział mężczyzna, którego zaczepiłeś.
Templariusze... Słyszałeś o nich dużo złego.

Az się zachłysnąłem - Co? dobra dzięki... - Cholera... To przeszło moje oczekiwania... Wybiegłem z miasta popychając ludzi by jak najlepiej i szybciej dostać na uniwersytet... Cholera... Bachory... Oni moge miec coś wspólnego a templariusze to problem! Biegłem dalej popychajac ludzi byle by mi zeszli z drogi

Biegłeś do tego uniwersytetu jak poparzony. Normalnie zajęłoby Ci to o wiele dłużej, ale treningi znacznie zwiększyły Twoje możliwości i niedługo po tym w końcu dotarłeś... Budynek w środku dziczy. Już tutaj słyszałeś rozwrzeszczane dzieciaki... Przypomniało Ci się, jak na końcu uderzyłeś dziewczynę w głowę, chcąc ją tylko doprowadzić do porządku, a tak naprawdę ją ogłuszyłeś. Cóż, przy Twoich treningach, tak jak przy tym znienawidzonym przez Ciebie rozcinaniu piór musiałeś się nauczyć idealnej kontroli nad własną siłą.

Zarzuciłem kaptur i wskoczyłem na drzewo... Rozejrzalem się i przyjrzałem okolicy... Jestem uznany za martwego... Mam strój jaki miałem jak ją zostawiałem a twarz inną... Spoooko... Przyglądałem się okolicy z ukrycia... rozpoznając ilość dzieciaków i moze szukajac wzrokiem dziewczyny... jej pasemka mogły mi pomóc w odnalezieniu jej

I niedługo zobaczyłeś swoją ukochaną. Ogólnie też się dużo zmieniła. To znaczy... nabrała kształtów? To na pewno i wyładniała, włosy zamiast do ramion to teraz jej prawie ze do tyłka sięgały. Usiadła przy jednym ze stolików na zewnątrz i pisała coś na laptopie, co chwili oddzwaniała na pokenavie coś...

Uśmiechnąłem się w duszy - "Ehh nie pozna mnie ale musze tam wbić nie jako Zern a... członek Bractwa" - Odparłem w myślach zeskakując na teren... Jesli coś próbowało mnie zaatakować czyli dzieciaki szybko obezwładnione... Bomba dymna, ogłuszenie i związanie... Po czym wychodzę z chmury - Jestes najlepszych Hakerem... Camille prawie Howlett? Była narzeczona Zerna Howlett? - Odaprłem poważnie z kapturem... W razie jej ataku szybko skontrowałem i obezwładniłem - Chce pogadać