Gra Laureline: Laureline Stone

Rozejrzałaś się po pokoju, ubrałaś się szybko, w lustrze nie widziałaś nic wyjątkowego poza swoimi dziwnie czerwonymi oczami, rozejrzałaś się ponownie po pokoju, zauważyłaś na podłodze czarny dym, znałaś go wyglądał jakby wydobywał się z pod twojego łóżka
-Nie lubisz mnie- usłyszałaś znowu ten sam drżący głos, ale tym razem był o wiele bardziej... hmm zdołowany, smutny i przepełniony rozpaczą, jak widać masz do czynienia z dziwnym odpiciem, jednak jakby nie było sama nie za wiele o nich wiesz, prawda? Może one zawsze taki były, może same nie wiedziały o co dokładnie im chodzi, jednak teraz musisz przekonać go do siebie i jakimś cudem dostać się na egzamin, prawda? Tak więc powodzenia, co do twojego pokemona ten nie za bardzo wiedział co się dzieje, kiedy otworzył oczy rozglądał się zdziwiony.

Spojrzalam spokojnie na na dymek
Nie to ze cie nie lubie. Jak mozna nie lubic czegos czego sie niezna? odparlam NIe za bardzo ufam czemus czego nie znam. Jakbym od poczatku wiedziala ze to ty mysle ze inaczej bym zareagowala. usiadlam na lozku podchadzac jak najblizej dymku. SPojrzalam na Nidokinga i usmiechnelam sie by byl spokojny.

Pokemon opanował się po chwili i spokojnie zamknął oczy jakby to mu to w jakiś sposób pomagało odgonić widok tego czarnego dymu, spokojnie usiadłaś obserwując swoje odbicie, dym po chwili uniósł się nad ziemią
-Ja Cię znam czy to nie wystarczy?- zapytał spokojnie chrypliwy głos, unosząc się dajel nad ziemią, musiałaś teraz myśleć nad każdym słowem tak chyba będzie lepiej, inaczej to coś znowu zniknie obrażając się jak małe dziecko.

Skoro mnie znasz to wiesz, ze wpierw musze kogos poznac by mu zaufac. powiedzialam cicho.
Wiem, ze na tobie wiele razy polegalam ale to bylo dla mnei zaskoczenie gdy cie pierwszy raz zobaczylam. nie wiedzialam co powiedziec wiec polozylam sie na lozku na plecach i patrzylam w sufit katem oka obserwujac dym.

Poczułaś jakiś dziwny chłód wokół siebie
-Radze zacznij mnie doceniać- buknął cicho dym, widać, ze był na Ciebie zły, ale chwilka o co chodzi z tym spadkiem temperatury, przecież nie miałaś otwartego okna, nic, a stało się tak nagle jak zdenerwowałaś lekko dymek, chociaż sama nie wiesz dokładnie o co mu chodziło, przecież byłaś miała i takie tam
-Dobrze czego ode mnie oczekujesz?- zapytało dziwne zjawisko spokojnie unosząc się nad twoim dywanem

Zaczne jak najszybciej. odparlam z usmiechem i wyciagajac poke jajka z plecaka i smarujac je Boostem. W koncu znalazlam chwilke i moglam sie tym zajac gdy dobieralam slowa by nie urazic tego dymu. Jednak zadrzalam mimowolnie z zimna.
To ty sprawiasz, że jest mi tak zimno? spytalam patrzac w jego kierunku. Moglby juz co prawda wylaczyc ta klimatyzacje. Jakos na chlod nie narzekalam.
Wiesz moze na czym mial polegac moj dzisiejszy test? Bo pewnie jak wiesz jestem poczatkujacym agentem. spojrzalam zamyslona w kierunku okna jak to mialam w zwyczaju.

Dym poruszył się szybko, pewnie mialo to przypominać machnięcie ręką, jednak to coś rąk nie miało, spokojnie czekałaś co powie w tym czasie smarowałaś jajko
-Wiem dokładnie na czym miało polegać, nawet chciałem pomóc, jednak zignorowałaś mnie i nasłałaś na mnie to prymitywne stworzenie, czego nie mam zamiaru wybaczyć, to było bardzo upokarzające, na mnie?! Pokemona?! - prychnął dym i zrobił lekki obrót, po chwili temperatura w pokoju wróciła do normy, spokojnie smarowałaś dalej jajeczko, poczułaś, ze robi się cieplejsze.
-Jakbyś nie wiedziała, moim zadaniem jest szpiegowanie całego twojego otoczenia, dokładne obserwowanie i podsyłanie Ci odpowiednich bodźców, ale masz je w nosie..- usłyszałaś kolejne prychnięcie.

Myślałam że to już uzgodniliśmy. Nie wiedziałam że to ty... gdy skończyłam smarowac jajka polozylam się na plecach na łóżku. Jednak coś mnie tknelo i postanowiłam zeskanowac nie znane jajo. Może jakies informacje są w nim zawarte.
Zresztą wybacz że wzięłam cię za jakiegoś nieznanego pokemona. Posłuchaj nie mam humoru na jakieś dziecięce zachowanie. Albo mi pomozesz to zaliczyć albo ide złożyć podanie że odchodzę. spojrzałam na dym. Jakoś denerwowalo mnie jego bądź jej zachowanie. Mam uczelenie na takich.

Dym wydał z siebie ciche prychnięcie, jakby twoje słowa też go zdenerwowały
-Sala numer 15, pierwsze piętro, pośpiesz się około 6 osób już tam jest, za chwile zamykają drzwi- mruknął cicho i zniknął całkowicie zostawiając Cię samą sobie, informacje dostałaś, wiedziałaś co z nimi zrobić, posmarowałaś jajko i mogłaś je spokojnie odłożyć na bok, bez żadnego ale, twój Nidoking nadal siedział spokojnie na środku pokoju.

Nidoking idziemy. powiedzialam do pokemona chowajac jajka pod lozko. Mialam nadzieje ze nikt mi ich nie zabierze. Zaslonilam je i gdy wyszlam zamknelam drzwi i upewniwszy sie ze juz moge isc poszlam do sali o ktorej mnie poinformowal dym. W razie czego korzystalam z mapy by tam trafic. Musialam byc tam jak najszybciej.

Dym zniknął sprzed twoich oczu, zawołałaś swojego pokemona a jajko schowałaś na łożko, jednocześnie dziewnie podejrzewając, ze ktoś może je ukraść z twojego pokoju, no ale.. Ruszyłaś szybko w stronę sali o której poinformował Cię dym, praktycznie biegłaś, droga zajęła Ci niecałe 10 minut, dzwi były zamknięte, ale nie na klucz, byłaś na miejscu, wystarczy tylko złapać klamkę i ruszyć nią lekko w dół.

Tak więc nabralam powietrza w płuca i nacisnelam klamke.
Przepraszam za spóźnienie. powiedziałam w kierunku mniemanym że tam stoi moja przelozona. Starałam się jakoś zniknąć w tłumie jeśli zgromadzone osoby można tak określić. Wolalam się schować przed złością kobiety.

Weszłaś do pomieszczenia wasza komisja siedziała za stołem twoja mentorka siedziała i czytała jakąś ksiązkę, zerknęła na Ciebie i nic nie powiedziała, co do ludzi, którzy należeli do twojej grupy, siedziało tam około 7 osób, wiedzieli pod ścianami gadali ze sobą, ogólnie zajmowali się jakoś sobą czekając na ostatnie osoby, wiec macie jeszcze troche czasu, widziałaś typa ze stołówki siedział z zamkniętymi oczami ignorując wszystkich widocznie miał cała grupę w nosie, zauważyłaś jakiś cień, którzy przemknął obok jego ucha, chłopak otworzył oczy i zerknął na Ciebie z lekkim uśmiechem, uśmiechnął się jeszcze bardziej po czym znowu zamknął oczy. Po około 10 minutach grupa była już pełna, a drzwi do sali zostały zamknięte na klucz
-Gratulujemy zdania kolejnego etapu, każde z was poznało swoje wewnętrzne odbicie, nie jesteście w stanie zobaczyć odbić innych, ale to kwestia czasu, odbicia komunikują się z wami za pomocą telepatii, widzicie jak poruszają ustami, widzicie jak patrzą na was, dają wam znać, odzywają się, jednak pamiętajcie, tylko ona nigdy was nie okłamią, zrażenie takiego stworzenia moze doprowadzić do utraty waszych mocy, jedni tego chcą inni nie, jednak w naszym przypadku stracenie mocy oznacza długą i męczącą śmierć, którą spowoduje nieuleczalna choroba, jednak to wszystko macie opisane w książkach które znajdziecie na swoich łóżkach po powrocie z egzaminu, kolejna jego częśc zacznie się jutro o godzinie 23 przed wejściem do głownego budynku- powiedziała Clara, po czym bez wiekszego bredzenia, gadania otworzyła drzwi sali i wyszła z niej nawet na Ciebie nie patrząc, nie wiesz co masz myśleć, jakby nie było zdałaś test, wiec powinna być dumna i zadowolona, prawda? Jednak podczas swojej przemowy nie zerknęła w twoją stronę.

Odwzajemnilam usmiech chlopaka lecz pewnie go nie widzial. Z przemowienia stwierdzilam ze kazdy z nas ma jakies umiejetnosci zwane mocami. Podrapalam sie po brodzie i ruszylam do pokoju. Mialam teraz wiekszosc dnia dla siebie. Rozeznalam sie ktora jest godzina i ruszylam do pokoju. Bylam ciekawa tej ksiazki. Zainteresowalo mnie to ze nie widzimy czyis odbic ale ten dymek chlopaka byl interesujacy. Widzialam go a gdy zniknal chlopak na mnie spojrzal jakby ktos mu powiedzial o tym. Szlam do pokoju czlapiac nogami jednak skierowalam sie na dwor. Warto rozeznac sie w terenie przed nastepnym testem. Mial byc w nocy a ze mamy sie spotkac na dworze mozna stwierdzic ze test odbedzie sie na dworze.

Szłaś spokojnie przed siebie najpierw w stronę swojego pokoju, po czym szybko zmieniłaś zdanie i ruszyłaś w stronę wyjścia z budynku, nie było ciężko do niego trafić, wyjście było oznaczone na każdym zakręcie, kierując idealnie do niego, po około 10 minutach przechadzki dotarłaś do celu, wielkie szklane drzwi dzieliły Cię od odrobiny wolności, wyszłaś z budynku i wzięłaś głęboki wdech, powietrze było dośc chłodne jednak orzeźwiło Cię mocno, twoim oczom ukazało się piękne podwórko, sporej wielkości trawnik nieozdobiony żadnymi kwiatami ani drzewami, kilka ścieżek rozchodzących się na boki, raz na jakiś czas widziałaś ławeczki wzdłuż każdej ze ścieżek gdzie spokojnie mogłas usiąść i przyglądać się niebu, które nie było zasłonięte żadną chmurką, cały ośrodek ogrodzony był wysokim betonowym murem, zakończonym metalowymi ozdóbkami w kształcie kolców, widziałaś kilka osób przechdzających się oraz siedzących na ławkach jednak nie przejęła się nimi, rozejrzałaś się ponownie, zauważyłaś, że po lewej jak i po prawej stronie ogrodu są dwie dróżki prowadzące za budynek, co znaczy, ze tam też może być coś ciekawego, jakby nie było jak na razie nie znalazłaś żadnego punktu zaczepianie co do tego co mielibyście tu zrobić... chociaż skoszenie tak wielkiego trawnika... w sumie nie.. to głupie

Podrapalam się po brodzie. Nic sensownego nie przychodziło mi do głowy. Odwrocilam się do wyjścia by zobaczyć czy ktoś za mną idzie a następnie ruszylam na spacer za budynek. Wypuscilam jednocześnie swoje pokemony by rozprostowaly się. Przedstawilam im nowego towarzyszą jakim był Ariados. Gdy już formulki zapoznawcze były zalatwoone ruszylam że swoją gromadka za budynek. Pokazalam gestem Unfezatowi by miał na wszystko oko z góry i dawał znać.

Nik za tobą nie szedł byłaś sama, nie licząc oczywiście wielkiej gromadki którą wypuściłaś, czaułaś na sobie zdzwione spojrzenia ludzi, jednak nikt nie zwrócił Ci uwagi, ani się do Ciebie nie odezwał, szłaś dalej przed siebie, po chwili dotarłaś za budynek, ogród za nim wyglądał zupełnie inaczej, widziałaś tam boisko do kosza, do piłki nożnej do siatkówki, no i wielki basek, dalej za tymi obiektami zauważyłaś sporą ilość drzew, może jakiś las, albo niewielki park? Sama nie wiesz dokładnie, widziałaś po rpostu drzewa, nie wiedziałaś jak daleko ciągnie się ten teren, tak więc. Na każdym z boisk było kilka osób, jedynie na basenie nikogo nie było.. może dlatego, że nie było wystarczająco ciepło, aby ktokolwiek skusił się na kąpiel?

Chciałam wraz ze swoją gromandka pójść do lasu. A przewietrzenie dobrze im zrobi. Zarzadzilam bieg do lasu i zabawę w chowanego. Jednak powiedziałam im by były w zasięgu głosu bym mogła je zawolac w każdej chwili. Przekazalam im że ja będę szukać a oni mieli się schować. Odwrocilam się dając im czas na schowanie się jednak jak się ma rozumiec podgladalam gdzie się chowają. Taka gromadke ciężko upilnowac. Jak je znajdę miałam zamiar odbyć z nimi mini walki by trochę potrenowaly.

Wyścigi się zaczęły jako pierwszy dobiegł Arcanine, jednak to chyba powinno być oczywiste prawda? Po wyścigu nadszedł czas na chowanego, zabawa zajęła wam mniej więcej 30 minut, twoje pokemony były dość zmęczone dawno się w sumie tak nie namęczył, w lesie słyszałaś odgłosy dzikich pokemonów, bawiły się gdzieś, jakiś kawałek od Ciebie jednak gdzie dokładnie? Nie byłaś w stanie tego określić, nie miałaś aż tak wyostrzonych zmysłów wydawało Ci się, że dźwięk Cię otacza, twoje pokemony nie wyglądały na przejęte po prostu siedziały spokojnie. Co do przeprowadzenia walk nie za bardzo miałaś miejsce, drzewa rosły dość blisko siebie, a ich pnie były grube przez co nie było aż tak wiele miejsca.

Widze, że jesteście zmeczeni. mruknelam, zamyslona Wracamy do pokoju. Coś zjecie i wypoczniecie. usmiechnelam sie do swoich towarzyszy. Walki kiedy indziej zrobie mam czas prawda? Ruszylam spowrotem do pokoju upewniajac sie czy wszystkie pokemony ida za mna. Przed wejsciem do pokoju schowalam pokemony nastepnie wypuszczalam po dwa by zjadly. Wiedzialam, że mam maly pokoik. Gdy juz wszystkie sie napoily i nakarmily schowalama je do balli i podeszlam do jajek. Ciekawe co z nimi?

Wróciłaś d swojego pokoju wszystkie pokemony szły za tobą, kiedy dotarliście już na miejsce zaczełaś wydzielać grupy kto z kim i kiedy je po około 10 minutach pokemony się najadły i wróciłaś je do balek, wszystkie rozpoczeły czas odpoczynku. Zerknęłaś na jajka, które leżały tam gdzie je zostawiłaś, jakby nie było były tylko troszkę bardziej popękane, nic więcej, nie wiedziałaś dokładnie ile im to jeszcze zajmie, usiadłaś na łóżku i robiłaś nic, tak jak w sumie zaplanowałaś.

Ucieszona że choć trochę jajka pękają patrzylam tak na nie chwilę, poprawilam je aby na pewno nie spadły i tak klapnelam sobie na kanapę. Nie wiedziałam co mam robić. Poszukalam wzrokiem książki o której mówiła mentorka, podobniez mieliśmy je zastać w pokojach po ukonczonym teście.

Poprawiłaś jajka, stwierdziłaś jak bardzo się nudzisz i, że nie wiesz co ze sobą zrobić, po czym wzrokiem znalazłaś książkę, wymagało to od Ciebie wysiłku, ponieważ, leżała w kącie za drzwiami, sama nie wiesz jak tam się znalazła, ale była, książka miała zieloną okładkę z czerwonym napisem, chociaż nie znałaś tych liter, wzięłaś książkę i przewróciłaś kilka stron, wszystkie zapisane były dziwnymi literami, których nie znałaś i na oko nawet nic Ci nie przypominały.

Ciekawe. mruknelam pod nosem. Starałam się polegać na swoim dymku czy tam podświadomości i jakoś przeczytać to. Przecież poprzedni egzamin polegal na podświadomości prawda?

Przypominam o wymaganiach odnośnie długości postów, nie zapominaj również, ze jakość twoich odpisów wpływa na moją odpowiedź, od samego początku gry ignorujesz co pisze i idziesz własną drogą obawiam się, że w ślepym zaułku rozwalisz ściane głową, żeby przejść tam dokąd chcesz iść, takie zachowania będa miały nieprzyjemne skutki w dalszej grze.
________________

Dymku jak go określiłaś nie było, raczej nie wypada zapomnieć, że sama go wygoniłaś opryskliwym zachowaniem, każdy ma swoje uczucia jak widać twoje odbicie też je posiada i jak na razie nie odpowiedziało na żadne z twoich wezwań, ani tych głośnych, wykrzyczanych wręcz, ani tych wypowiedzianych w myślach, dlatego jak na razie książka była bezużyteczna, siedziałaś dalej na łóżku w swoim pokoju, nudząc się i rozmyślając nad książką.