Chwała koszmarom! - Ariell Grey

-Takie coś to ci tatuś wpychał.-powiedziałem patrząc na Ekansa.-No Espi, pokaż, że jesteś najlepszy! Czekaj, aż do ciebie podpełznie ciągle używając Leer. Kiedy będzie wystarczająco blisko, skocz mu na łeb i scartchem celuj w oczy. Jeżeli poczujesz, że spadasz, zeskocz z niego i błyskawiczny Covet. Unikaj każdego jego ataku i staraj się atakować w oczy, bo jest to jego najsłabszy punkt! Wierzę w Ciebie!

Po chwili zaczęła się walka. Ekans owinął się wokół twojego pokemona i zaczął go dusić. Pobity chłopak natomiast usiadł na ziemi, trzymając się za brzuch i... Plując krwią, nie jest dobrze.
- Dowal mu - rzucił do ciebie i się trochę zachwiał.
Wyglądał fatalnie.

-Tyle to sam wiem.-odezwałem się do chłopaka.-Esp skoro jest owinięty wkoło ciebie to wysuń pazurki tak, aby wbiły się w jego ogon/ciało a następnie szarp się ile wlezie, żeby rozerwać ranę, kiedy zwolni troche uścisk, a musi, wyskocz z jego obięć i używając Leera i Coveta uderz go w łeb. Natychmiast odskocz od niego i wykorzystując kocią zwinność unikaj jego ataków i oddawaj drapaniem. Pokaż mu, kto tu rządzi!

Twój kociak nabierał pewności siebie, a Ekans coraz bardziej chyba się bał.
- Nyyyaaaa!!! - Twój kotek jak w berserkerze wprał się pazurkami w ciało węża, który zasyczał w wyrazie swojego bólu.
Wąż atakował z coraz mniejszym zapałem.

Espurr 60
Ekans 45

-Zmiażdż go pewnością siebie i duchem walki! On się ciebie boi! Obskakuj go wkoło używając Leer, a kiedy wyczujesz, że jest odpowiedni moment, natychmiast uderz Covetem! Po każdym ataku odskakuj, używaj Leer atakuj ponownie! Jesteś mistrzem kociaku!

Espurr atakował dalej, Ekans się bronił, zbiry traciły pewność siebie tak samo jak ten pokemon, a to znaczyło, że wygraną masz w kieszeni.
- ku*** gówniarz jeden jeb*** - wsciekal się Twój przeciwnik.

Espurr 40
Ekans 20

-Zamknij pysk, bo mi pokemona demoralizujesz.-warknąłem do przeciwnika.-Espurr wykończ go! Zmyl go paroma skokami na boki a następnie wykończ go mieszanką Covet i Scartch dopóki nie padnie. Jesteś najlepszym kotkiem na świecie!-krzyknąłem dopingująco do pokemona. Byłem z niego dumny.

Po chwili przeciwnik padł niezdolny do walki.
- Dzięki... - usłyszałeś głos mdlejącego chłopaka.
- Zmywamy się stąd, nie ma co, są inni dluznicy - powiedział zbir i cała banda pierzchła, gdzie pieprz rośnie.
- Mrrraau? - kotek podszedł do chłopaka i go szturchnął.

-Zostaw go Esp. On nie jest wrogiem. Ej Drew, żyjesz?-spytałem chłopaka będąc zaniepokojony jego stanem. Natomiast Espurra pogłaskałem po łebku, chwaląc go za pokaz siły jaki wykonał. Był naprawdę niesamowity.
/Coś exp jakiś? xd nie żebym sie narzucał xd/

/musiałam tabelke sprawdzić... 0,6/

Chłopak znowu wypluł krew.
- Żyję, ale jak długo to nie mam pojęcia - powiedział.
Spróbował wstać, jednak teraz sam nie da sobie rady. Wyglądał fatalnie, jakby zaraz miał zejść z tego świata, zresztą na to się zanosilo.

-No cholera jasna.-mruknąłem do siebie. Nagle oświeciło mnie. Wyciągnąłem pokeball z Abrą i wypuściłem pokemona na zewnątrz.
-Dasz rade, przeteleportować nas do centrum? Albo chociaż jego? Jest w kiepskim stanie, a wątpie czy uda mi się go zanieść do pc na czas.-spytałem pokemona, niepewnie patrząc na chłopaka.

- Aba - pokemon kiwnął łebkiem.
Po chwili wytworzył wokół siebie coś w rodzaju bańki, która po chwili oblegała was wwszystkich i zaraz po tym byliście w pokecenter.
- Co tu się wyprawia?! - pielęgniarka aż podskoczyła.
Wtedy chłopak znowu wypluł krew, na co siostra Joy do niego dopadła i kazała swoim pokemonom go zanieść na przeswietlenie, a potem na salę zabiegową.

-Został pobity przez piątke silniejszych chłopaków, ale na szczęście pojawiłem się w odpowiednim momencie.-wytłumaczyłem siostrze, po czym schowałem Abrę do balla, jednocześnie dziękując za to co zrobił.
-Wyjdzie z tego?-spytałem.

- Póki co to nie wiadomo - powiedziała pielęgniarka.
Po chwili pobiegla by wykonywać badania.
- Mrumru - Twój kotek pokręcił łebkiem i obserwował otoczenie.
Z tego wszystkiego byłeś głodny.

-Trzeba coś zjeść, no nie?-spytałem pokemona i biorąc go na ramię, ruszyłem na polowanie.(Czyt. Do stołówki) Mimo, że nie lubiłem Drewa, było mi go szkoda.

- Mru :3 - kot był wyraźnie ucieszony.
Po chwili byliście w stołówce, gdzie rozlegały się same przyjemne zapachy. Chyba dobrze tutaj gotują, ludzi tutaj trochę jest. Kotek zeskoczył na pusty stół obok.

-Najpierw trzeba sobie coś wybrać.-powiedziałem do pokemona.-chodź pokażesz mi co chcesz.
Dla siebie szukałem frytek i ryby a pokemonowi wybrałem to co chciał. Wypuściłem też Abrę, aby też sobie coś wybrał. Kiedy wszystko było już wybrane, usiadłem do stolika i zacząłem jeść.

Ryba i frytki były. Kotek chciał ciastka, a Abra jagody.
- Smacznego - kelner podał to co zamówiliście.
Wyglądało to nieźle, a smakowało jeszcze lepiej. W pewnej chwili przyszła chansey z wiadomością od siostry Joy.

-Słucham?-spytałem różową pielęgniarkę. Pewnie coś o chłopaku, pomyślałem. Poszukałem też wzrokiem jakiegoś wiszącego zegarka. Będzie trzeba jakoś się przygotować do podróży za te pare dni.

Była teraz godzina 13.
"Chłopak odniósł poważne obrażenia wewnętrzne, jednak nie zagrażają one w zbyt wielkim stopniu jego życiu "
Przynajmniej tyle dobrego.

.

Ehh tak wcześnie... Podziękowałem pokemonowi za informację i kończąc jedzenie postanowiłem, że pójdę na spacer. Kto wie, może znajdę nowego towarzysza. Z tą myślą wyszedłem z centrum w stronę miejsca gdzie spotkałem półżywego Drewa.

Znalazłeś tam zaczerwieniony śnieg, który był pozostałością po całej akcji.
- Mraumruu - Espurr wskazał ci na coś długiego, co leżało daleko w śniegu.
Jak podszedłeś bliżej to okazało się, że to przemarznięty Ekans. I to ten sam, z którym walczyles w obronie Drewa. Wygląda na to, że przegrany pokemon nie ma żadnej wartości dla tych zbirów.

-Co za skurwysyn.-mruknąłem pod nosem patrząc na pokemona. Natychmiast znów wywołałem Abrę, po czym poprosiłem, aby znów teleportował nas do pc. Pokemon był w ciężkim stanie i potrzebował jak najszybszej pomocy.

Chansey, która stała przy recepcji natychmiast wzięła pokemona i go gdzieś zaniosla.
- Ababrabara? - spytał się ciebie psychiczny pokemon, co chyba znaczyło "to się robi nudne, możesz wszystkich jednocześnie na następny raz?".
Siostra Joy tymczasem wyszła z sali zabiegowej. Była nawet bardzo zmęczona, ale zadowolona.