Like a Gandalf! - Finnick Odair

W głowie usłyszałem głos Melvara. Nie wiedziałem, że czarodzieje potrafią mówić w myślach. Widok zastawy na stole lekko mnie wystraszył.
- Nie wiedziałem, ale przydatna umiejętność. - Mówię z uśmiechem. - Jeśli mogę spytać to twoja siostra też jest czarodziejką?
Jestem ciekawy, bo chyba cała rodzina jest czarodziejska, ale dziewczynka tak nie wygląda. Magia jest naprawdę ciekawa i dużo dowiedziałem się o niej w domu Melvara. Później jednak będę chciał pogadać z jego ojcem o Nigalosie.

Po chwili matka chłopaka zaczęła przynosić w dość dużych naczyniach różne dania. Między innymi jakiś gulasz, zupa grzybowa z ziołami... Ziemniaki, sos do nich.... I jeszcze kompot. Na końcu przypomniała sobie i doniosła surówki.
- Jeszcze jest za mała - powiedział Melvar.
Jego siostra w ukryciu przed mamą wcinała cukierki. Ogólnie po chwili wszyscy zabrali się za nabieranie sobie jedzenia.

Niepewnie usiadłem na stole i nabrałem surówkę, ziemniaki i zacząłem szukać jakiegoś kurczaka.
- Smacznego. - Powiedziałem.
Nie byłem pewny tego co robię, ale chyba mogę jeść. Postanowiłem poczekać aż inni zaczną, a wtedy zacznę jeść ja. Chciałem zjeść to szybko, żeby porozmawiać z ojcem Melvara. Chciałem zachowywać się kulturalnie i nie wybrzydzać ani nie mówić z pełną buzią w końcu jestem w gościach. Co jakiś czas sprawdzałem czy moje pokemony są bezpieczne w ballach  w mojej kieszeni.

Pokemony miałeś w balkach. Kurczaka nie było, ale za to w gulaszu były dość spore kawałki mięsa. Na pewno nie drobiowe, na pewno nie wołowe ani wieprzowe... W sumie lepiej nie zastanawiać się z czego może być, ale jednego mozesz być pewny, będzie pyszne! Zabrałeś się za jedzenie od razu, bo tak też zrobili wszyscy. Po kilku minutach byłeś pełny i nie mógłbyś nawet ziarnka grochu upchać w swoim brzuchu.

- Dziękuje. - Powiedziałem.
Poczekałem aż wszyscy wstaną. Kiedy to zrobią ja również wstanę. Nie znam ich zwyczajów dlatego nie jestem do końca pewien co robić dlatego staram się robić to co oni. Czekałem też aż ojciec Mervala zaproponuje jakieś informacje o moim wrogu jeśli jednak to nie nastąpi spytam się go sam. Jedzenie było pyszne choć myślałem inaczej no, ale myliłem się i okazało się być pyszne

Po chwili wszyscy wstali, podziękowali za obiad, a wszystkie naczynia stanęły w płomieniach i zniknęły, a resztę jadalnych rzeczy kobieta odniosła do kuchni.
- No to chciałeś się dowiedzieć kilku rzeczy, prawda? - spytał się ojciec Mervala. - Chodź za mną - zaprowadził Cię znowu do biblioteki i wyjął z półki jedną z książek i usiadł na dywanie tutaj, który zdawał się lekko poruszyć. - Spokój Szmatek - mężczyzna powiedział to do owego dywanu.

Zdziwiłem się, że facet mówił do dywanu, ale to magiczny dom wszystko jest możliwe. Także usiadłem obok ojca Mervala.
- Tak chciałem wiedzieć coś o Nigalosie. - Mówię. - Ogólnie to dziękuje za informację i za to, że chce Pan mi pomóc.
Uśmiecham się i czekam cierpliwie.

Ten pokiwał głową.
- Czarnoksiężnik i szaleniec w jednym... Nie dziwię się, paskudna magia. Czarna masa... Można z niej zrobić najprzeróżniejsze potwory... Jakie to zależy, alewwszystkie równie wredne... Do tego wiele innych zaklęć, o których nawet nie można mówić. Był blisko zapanowania nad światem, kiedy nagle zniknął , jakby go nigdy nie było - powiedział krótko zarys sytuacji.

Informacje są cenne. Nie wiem czy dam radę z potworami, bo co będzie jak stworzy ich tysiące i pośle ich na mnie? Skoro potrafi tworzyć tyle stworów to już dawno by zawładnął nad światem, a tego nie robi. Dlaczego? Skoro jest taki silny...
- Dziękuje za informację. - Powiedziałem z uśmiechem na twarzy. - Ale skoro może on tworzyć wszystko to dlaczego nie stworzył armii potworów i nie dopiął swego celu zawładnięcia nad światem?

- Tego nawet ja nie wiem, ale tyle dobrze dla nas - stwierdził czarodziej. - A ty cokolwiek potrafisz dobrze zrobić? To tak jak z pchłą i sloniem, nie zrobisz nic dopóki nie będziesz przynajmniej jadowitym wężem. Jak kobra królewska lub czarna mamba - dał porównanie, mając coś wyraźnie na myśli.
Po chwili wstał.
- Jeśli chcesz, możesz tu zostać i będziemy Cię uczyć - zaproponował.

- Nie dużo umiem. - Powiedziałem z żalem. - Jeśli to nie byłby problem to oczywiście, że mogę zostać. - A kiedy mniej więcej będziemy mogli zacząć?
Propozycja mi się podobała, bo mogę się nauczyć używać magii, ale nie mogę być zwykłym trenerem. Już wybrałem i propozycja mi się podoba, a może jakiegoś pokemona w okolicy złapię. Wszystko możliwe. Ojciec Mervala nie jest taki jak w moich wyobrażeniach. Jest miły.

- Od jutra... W czym chcesz się specjalizować? - spytał po chwili.
Ruszyliście w kierunku wyjścia. Ogólnie pozory mylą a w tym domu zwłaszcza. Po chwili siostra Mervala przybiegła tutaj i się na ciebie popatrzyła zaciekawiona.
- Cesc - powiedziała u się uśmiechnęła szeroko, prezentując kilka dziur po mlecznych zębach.

- Jeśli to nie byłby kłopot to chciałbym specjalizować się w ogólnej magii. - Odpowiedziałem. - Wyczarować strumień wody, wytworzyć kulę ognia, zaatakować jakimś zaklęciem, uderzyć piorunem i tym podobne. Nie byłby to kłopot?
Kiedy siostra Mervala się do mnie przeczepiła uśmiechnąłem się.
- Hej. - Powiedziałem.
Nie wiem czy taka magia nie jest za trudna do nauczenia, ale warto spróbować.

- Jeśli tylko Twoja natura na to pozwoli - powiedział mężczyzna. - Mika zaprowadzisz naszego gościa do pokoju? - spytał się dziewczynki.
- Dobze tato - powiedziała i wzięła cie za rękę i zaczęła cie prowadzić dość długim korytarzem, aż stanęliście przed dużymi drzwiami w których na miejscu klamki była głowa węża i ta zaczęła się poruszać. Mała dala ci klucz z dziurkami i gdzieś pobiegła nagle.

- Dziękuje! - Krzyknąłem tylko wpatrując się w klucz. Spróbowałem otworzyć drzwi kluczem. Ten dom jest bardzo magiczny, a nie wiem co ten wąż może mi zrobić. Ukąsi mnie czy coś. No raz się żyje, a w końcu jestem czarodziejem. Może to jakaś próba? Czy mam możliwości uczenia się takiej magii. Czy dobrze, że to mi wyznaczono ten cel?

Jak się okazało wąż złapał za klucz i jego zęby pasowały do dziurek.
- W końcu mam robotę - usłyszałeś tylko cichy syk gada.
Oo chwili byłeś w pokoju. Był ogromny. Kilka szaf, duże łóżko z zasłonami. Okno, drzwi do łazienki. Dość bogato. I też przyjemnie. Kolory były dobrane w odcieniach zieleni i brązu, więc bardzo spokojnie. Jeszcze stół i trzy fotele pewnie jakbyś kiedyś tam mógł mieć gości.

Gadający wąż. Już się nie dziwiłem, bo wiem, że w tym domu wszystko jest magiczne. Pomieszczenie jest piękne, ale chyba żadnych gości nie będę tutaj miał, bo po co mi? Położyłem mój plecak na najbliższej kanapie po czym wypuściłem z balla Turtwiga.
- Hej. - Uśmiecham się głąszcząc stworka. - Jak tam? - Dawno się nie widzieliśmy.
Rodzina Mervala jest bardzo gościnna i miła nawet jego mama nie jest aż tak bardzo nie miła jak dla mnie.

- Twi twi - ucieszył się stworek.
Po chwili zaczął się  przymilać do Twojej dłoni. Rodzinka na pozór groźna, ale tak naprawdę są sympatyczni, tylko że mają dziwności... Usłyszałeś pukanie do drzwi, a po chwili wszedł tu... Melvar!
- Jak tam było? - spytał się i wszedł do pomieszczenia.
Nieźle się zdziwiłeś jak za nim wleciał tu dywan.
- Masz ochotę polatać? - wyszczerzył się niebieskowłosy.

- Czemu nie? - Uśmiechnąłem się chowając Turtwig do balla i chowając wszystkie moje balle w plecaku. Wszedłem na dywan i czekałem na reakcję Mervala jak i dywanika.
- Nie zabijemy się prawda? - Pytam.
Nie jestem do końca pewny, ale raz się żyje, a to może okazać się fajne. Zobaczymy. W końcu tutaj się będę uczył magii i chyba to będzie jedna z atrakcji oczywiście jeśli będę miał na to pozwolenie.

Chłopak się wyszczerzył i skoczył na dywan. Czułeś od niego jakąś dziwną energię.
- Mów do niego Szmatek - powiedział niebieskowłosy i pogładził dywan po powierzchni.
Po chwili wypadliście wręcz przez okno z zawrotną wręcz prędkością. Czułeś wiatr we włosach. Normalnie byś spadł, ale coś w niezwykły sposób trzymało Cię przy powierzchni dywanu!

- Oł maj gad. - Pomyślałem kiedy dywan wyleciał na zewnątrz. Bardzo się wystraszyłem kiedy prawie miałem spaść z dywanu. Odkryłem, że coś trzyma mnie przy powierzchni dywanu. Pomyślałem, że jest super. Magia jest super! Latanie na dywanie jest niesamowite. Jest się bezpiecznym i można latać, gdzie się chce. Na samym początku się bałem, ale teraz nie boję się latania na tym dywanie i to jest super! Skąd oni biorą takie rzeczy? W sumie to jakbym był takim doświadczonym czarodziejem to też pewnie bym tak potrafił.
- Ale super. - Powiedziałem do Mervala.

- No też tak myślę - wyszczerzył się chłopak.
Lataliście jeszcze jakieś pół godziny, aż w końcu musieliście wracać, bo matka Mervala o coś się darła... Co jak co, ale ona potrafi krzyczeć dziesięć razy mocniej niż normalna kobieta.
- Ugh... Muszę pewnie posprzątać u Pyra - powiedział chłopak niezbyt zachwycony tym faktem.
Po chwili powędrował w jeden z korytarzy, a Ty czułeś się na ogół zmęczony po tych dzisiejszych przeżyciach.

Powinienem pomóc Mervalowi, ale byłem tak zmęczony, że poszedłem do swojego pokoju. Wypuściłem tam moje pokemony i nakarmiłem je. Jutro chciałbym wyjść na zewnątrz i może złapać jakiegoś pokemona albo stoczyć jakąś walkę? Czeka mnie też ciężki dzień, bo treningi, treningi i jeszcze raz treningi! Życie czarodzieja jest ciężkie, ale w końcu sam wybrałem taką drogę. Mam nadzieję, że treningi w tym miejscu pozwolą mi na złapanie jakiegoś fajnego pokemona. Jak na razie jest tutaj fajnie no i mam kolegę.

Pokemony zadowolone wcięły karmę, którą im dałeś i po chwili ułożyły się na dużym, dość puchatym dywanie. Jak zajrzałeś do łazienki to okazała się być ona całkiem normalnym miejscem. Stworki szybko zasnęły z pełnymi brzuszkami, a Ty masz chwilę dla siebie. Kranów było przy wannie kilkanaście jak zauważyłeś i z każdego wypływała woda innego kolorku, a ostatnie trzy były kolejno: od piany, od bąbelków, ostatni wpuszczał malutkie gumowe, żywe rybki. Takie zabawne bajery...

Zamknąłem drzwi tak by nikt tu nie wszedł i sprawdziłem dokładnie czy nikt nie schował się w wannie po czym rozebrałem się i umyłem. Po umyciu się przebrałem się w swoją piżamę i poszedłem do pokoju spać. Jestem bardzo zmęczony po tak ciężkim dniu i wciąż nie mogę uwierzyć, że to dopiero początek mojej przygody. Chcę obudzić się dosyć rano, bo pewnie wtedy będą treningi no i chcę pokazać, że jestem aktywny i w ogóle. Może jeszcze wtedy będą spać, a ja wyjdę sobie na chwile na zewnątrz.