Młody chłopak z ambicją i ideałami - Przygoda Pana Bagietki

W końcu wyruszyłeś w swoją przygodę wraz ze swoją przyjaciółką- Combee. Pszczółka zadowolona latała wokół ciebie czekając na to kiedy ruszycie w dalekie podróże. Jak widać nie mogła się doczekać. Sam mogłeś poczuć delikatny, ciepły wiatr, który niósł woń kwiatów. Więc gdzie udasz się w pierwszej kolejności?

Ekscytacja, determinacja, dreszcz emocji przed nieznanym. To były pierwsze emocje jakie można było wyczytać z twarzy świeżo upieczonego trenera Atsushiego Kinomi. Tak jak jego ojciec i matka, tak i on rozpoczął w końcu swoją podróż by udowodnić światu wartość swoich racji, a przy okazji również własną.
Tylko trochę szkoda, że zaczął trochę późno. No ale cóż, wcześniej się nie garnął a jak już zdrowo wdepnął nogą w edukację to wypadało skończyć. Przynajmniej miał jakąś... Co on teraz myśli. Nawet nie mógł tak myśleć, że mogłoby mu się nie powieść. Jak nie on to kto to zrobi? Musiał w końcu zacząć działać, by wszystko zaczęło w końcu funkcjonować jak należy. Nie będzie łatwo, ale przede wszystkim nie może się poddać.
Z tego wszystkiego właściwie tak stał patrząc się na tą drogę jakby czekał na jakiś znak z nieba. Otrząsnął się jednak z podniosłości tej chwili. Przede wszystkim należałoby udać się do lidera pierwszej sali. Z tego co pamiętał specjalizował się on w kamiennych stworkach, więc nie dość, że wcześniej musiał się przygotować to do tego należałoby poszerzyć swoją drużynę o takie pokemony, które byłyby choćby teoretycznie w stanie sobie z tym poradzić. Nie to, by jego Combee czegoś brakowało. Jednak w starciu z tego rodzaju przeciwnikami byłaby mocno poszkodowana.
Z tego wszystkiego zapomniał o jednej rzeczy. Wyciągnął ze swojej torby Pokedex.
-Zaraz ruszymy, tylko zatrzymaj się na chwilę-Poprosił ją, i spróbował ją zeskanować. Ciekawiło go, jakie uzyska informacje. Gdy się z nimi zaznajomi, najpewniej uzna iż nie ma co zwlekać.
-Jak obiecałem... w drogę-Uśmiechnął się do Combee, i jak postanowił tak uczynił. A gdzie konkretnie? Droga 204, prowadząca do Jubilife. Inaczej niż przechodząc przez to wielkie miasto nie dojdzie to tamtej mieściny górniczej. Przy okazji może coś zakupi. Może nawet coś złapie? Byłoby to bardzo korzystne.

Combee posłusznie poczekała aż ją zeskakujesz. Po tym ruszyła za tobą spokojnie sobie lecąc. Wyszliście z Floaroma Town i trafiliście na drogę 204. Pogoda była wręcz wspaniała by zacząć przygodę. Póki co był spokój i nic nie zapowiadało się na to, aby coś mogło to zmienić. Jednak jak tylko zrobiłeś parę kroków przed sobą zobaczyłeś czerwonego robaka z kolcami, który jadł jagodę i nie zwracał na nic uwagi. Najważniejsza dla niego była jagoda, którą sobie po prostu jadł.

Combee

Typ:
Lv: 7.00
Charakter: Wesoła, lojalna i tryskająca energią pszczółka. Zawsze towarzyszy swojemu trenerowi, nie odstępuje go ani na krok i nigdy go nie zdradzi. Daję z siebie wszystko podczas walk. Jest nie ufna w stosunku do nowych pokemonów i ludzi.
Ataki: Sweet Scent, Gust
Ability: Honey Gather

[Wydaje mi się, że Combee to Bug/Flying]

Ładna pogoda, spokojna atmosfera, nie było właściwie na co narzekać. Zabawne, że pokedex podaje też charakter pokemonów. Ciekawe co by było, gdyby zrobili taki odpowiednik na ludzi. To by dopiero się porobiło. W sumie może to i lepiej, bo chaos byłby wtedy nieunikniony. No ale dobrze wiedzieć, że maszyna się zgadzała z jego dotychczasowymi obserwacjami. Zapowiadało się nieźle.
W sumie nie zaszedł zbyt daleko, gdy zobaczył pokemona zajadającego się owockiem. Robak, kolczasty. Chyba najpierw powinien się zorientować co to za przypadek. Zeskanował go pokedexem by uzyskać jakieś szczątkowe informacje. Ale tak czy owak, nic nie powstrzymywało go przed pierwszą walką.
Na wszelki wypadek jednak rozejrzał się. Może ktoś puścił swojego podopiecznego samopas? A tam. Chociaż wypadałoby uprzedzić o ataku.
-Hej! Szykuj się!-Zawołał do stworka, a potem popatrzył na swoją Combee-Sweet Scent by go otumanić, i popraw potem gustem
Dobrze, że teraz chociaż znał nazwy tych ataków. Na pewno pomoże to w komunikacji. Taką miał nadzieję.

[Poprawione. Małe niedopatrzenie. Przepraszam ]

Pokedex powiedział ci jedynie, że pokemon ten nazywa się Wurmple i nic więcej. Wygląda na to, ze musisz tego malucha złapać. Pokemon nie spodziewał się ataku i oberwał dość mocno Gustem od Combee. Owocek mu odleciał przez co się zdenerwował i zaatakował String shot. Combee stała się trochę bardziej powolna przez to. Po tym zaatakował jeszcze Tackle.

C: 90%
W: 66%

Rudzielec obserwował spokojnie sytuację. Najpierw robak kompletnie nie zareagował na jego ostrzeżenie. No nic, zachował się honorowo, ostrzegł go iż zamierza zaatakować, więc ze swojej strony był jak najbardziej czysty. Mógł przystąpić do ataku. Poinstruował swoją towarzyszkę, ale ta postanowiła tak czy owak zrobić to po swojemu. Nie użyła Sweet Scent, tylko od razu zaatakowała podmuchem. Trochę to popsuło plany chłopakowi, bo spodziewał się iż przeciwnik oszołomiony słodkim zapachem kwiatów będzie miał potem pewne problemy z koncentracją, a i po ataku będzie bardziej oszołomiony. Przeliczył się jednak, a i nieco nie docenił siły wyskoku tego stawonoga, bo gdy sieć z jego pyszczka oblepiła ciało pszczoły włącznie z jej skrzydłami, bez specjalnego wysiłku doskoczył do niej i uderzył swoim ciałem. Chłopak zmarszczył brwi. Przyjrzał się jej stanowi. Nie było tragicznie, chociaż troszkę ją poobijał. Jeszcze będzie musiał trochę na niej polegać w drodze do Jubilife. Oszczędniej.
-Obleć go dookoła puszczając pyłek ze Sweet Scent, tworząc zasłonę dymną. Zaatakuj potem Gust i wznieś się w górę, by miał problemy z dosięgnięciem Cię. Stamtąd kontynuuj bezpośredni atak-Plan prosty. O ile wcześniej nie zostanie złapana przez sieć.

Pokemon nie miał czasu na ponowny atak bo Combee szybko użyła Sweet Scent latając dookoła niego. Robak był oszołomiony i zapach kwiatów zaczął go po mału mdlić. Po chwili jednak znalazł się w górze i oberwał od pszczółki , która z rozpędu wpadła na niego i wywaliła go z ataku gust w którym się znajdował. Robak oberwał dość mocno wliczając w to upadek z wysokości. Jednak nadal był zdolny walczyć. Znowu użył String shot, ale twoja towarzyszka uniknęła ataku. Wurmple zaczął się coraz bardziej denerwować.

W: 30%
C: 90%

No, zdecydowanie lepiej poszło niż poprzednio. Drugi raz jednak nie mógł wykorzystać tego samego tricku, gdyż mógłby zostać dość łatwo przewidziany. Innymi słowy, musiał szybko wymyślić coś innego. Przeciwnik zaczął się irytować, co mógł wykorzystać na swoją korzyść. Z drugiej strony jak będzie nieostrożny to jeszcze bardziej na tym ucierpi jego Combee. Ale miał już plan. Tylko to zależało od tego, co też zrobi tamten. Na razie jednak.
-Leć w niego, oczekuj poleceń. Tylko uważaj na sieć-Polecił swojej podopiecznej. Poczekał na rozwój zdarzeń. Jeżeli był tak wściekły, to najpewniej rzuci się na nią widząc, że tamte też prze do przodu jak oszalała. Jeżeli tak się stanie, to poczeka aż trochę się zbliżą, nie za blisko bo nie był aż tak pewny co do jej zwrotności, dosłownie pół sekundy, sekunda po tym jak tamten by ruszył. Wtedy wyda drugą komendę.
-W górę! I Gust!-Powinna wiedzieć co to jest. W każdym razie miał taką nadzieję. Jeżeli natomiast by splunął siecią, to miał drugi wariant
-W lewo! I Gust!-Oczywiście jeszcze była opcja, że poczeka. Wtedy po prostu po sekundowym locie wyda pierwsze polecenia. Dlaczego tak krótka? Bo w czasie walki bardzo ważna jest zwięzłość poleceń oraz jak najmniejsze wprowadzanie przeciwnika w swoje plany dla elementu zaskoczenia. Im krótsze, tym więcej czasu sojusznik ma na ich wykonanie. Szybsza reakcja, która teraz była wręcz niezbędna.

Combee dzięki temu zyskała wielką przewagę nad małym, czerwonym robakiem. Zaatakował siecią gdy pszczółka na niego leciała. Wtedy skręciła w lewo i zaatakowała gustem. Pokemon oberwał i był mocno poturbowany jednak nadal chciał walczyć. Spojrzał na owoc i strzelił siecią w Combee. Zdenerwowało ją to, ale czekała na dalsze polecenia.

W:10%
C: bez zmian

Po raz drugi została trafiona. Przede wszystkim pomimo raczej pewnej sytuacji nie mógł za bardzo się ponieść. W tym momencie ilość sieci na pszczole była dość duża, co znacznie ograniczało jej zwrotność. Musiał to albo jakoś obejść, albo pójść kompletnie na żywioł czego wolałby jednak uniknąć.
W sumie, mógłby spróbować złapać, ale ten pokemon niezbyt go interesował. No i chyba by się teraz nie polubili, to tym bardziej. Zwyczajnie potraktuje to jako trening i okazję do podszlifowania umiejętności. No i wyczuje, na ile stać jego podopieczną.
-Gust. Spróbuj tym też zbijać sieć-Ostrzegł ją, bo przewidywał co może ten robaczek zrobić. Chyba, że sam wpadnie na coś kreatywnego. Jedną taką opcje przewidział.
Oczywiście, mógł się rzucić i wymijać podmuchy. Miał na to radę. A brzmiałaby ona następująco.
-Do tyłu i rozpyl Sweet Scent!-Jeżeli Combee była w stanie się odepchnąć choćby i silnym machnięciem skrzydeł, robaczek sam powinien wpaść we chmurę. Wtedy wystarczy jedno polecenia urzycia ataku latającego. Więc gdzie tu kreatywność? A może ten robaczek potrafi stworzyć coś w rodzaju pajęczej sieci? Jeżeli tak, to w przypadku frontalnego ataku poleci wzniesienie się w górę zwykłym "w górę!". A jakby próbował być bardziej przebiegły i strzelił nią w górę by opadła na pszczołę...
-Do przodu! Zdmuchnij go Gust!
...tak. Wielkiego spektrum ruchów nie miał. Więc pracował z czym miał.

Pokemon myśląc, że ma przewagę przez sieć przeliczył się. Gust, którym zaatakowała Combee sprawiła, ze Wurmple był już K.O. Combee wesoła podleciała do ciebie i zaczęłam się przytulać zadowolona, ze dała z siebie wszystko i pokonała swojego przeciwnika. Po chwili jednak uspokoiła się, ale uśmiech nie zniknął z jej twarzyczek.

Combee +1 lvl

No i świetnie, pierwsza opcja sprawdziła się wręcz idealnie. Pokemon ten powinien chyba jakoś dojść do siebie. W końcu to tylko podmuchy wiatru. Reszta trenerów tak robi.
...hm. Nie myślał o tym, ale w naturze też to tak działa więc chyba nie powinien sie wstydzić albo coś. Będzie musiał to przemyśleć. Równie dobrze można stwierdzić, że takie coś u ludzi byłoby odpowiednie, a by polemizował. Tak, niewątpliwie to była sprawa wymagająca głębszego zastanowienia.
Ale teraz miał przed sobą Combee, która była wielce zadowolona ze swojego osiągnięcia. I oblepiona siecią. Razem z nim
-Dobrze robota Aegis-Uśmiechnął się, mimowolnie zerkając na robaczka. Zrobił to tylko przez moment, wracając spojrzeniem na swoją pszczołę. Złapał ją za boki
-Wyczyszczę Cię z sieci, siedź spokojnie-Wiedział, że łatwiej by było wciągnąć ją do pokeballa, ale pewnie wolałaby mieć na niego oko. Również i jemu pasowało jej towarzystwo. Gdy skończył, wyciągnął ręce by wiedziała iż skończył.
-To idziemy dalej-Poprawił okulary na głowie i ruszył dalej w stronę Jubilife. Chyba, że coś stanęło mu na drodze. Trudno przewidzieć.

Aegis byłą zadowolona, ze pomogłeś jej pozbyć się sieci. Znów mogła szybko latać. Na dalszej drodze nic was nie zatrzymało, ale musieliście przejść przez jaskinię. Twoja przyjaciółka nie wyrażała chęci do wejścia tam. Albo nie lubiła jaskiń albo bała się ciemności. Schowała się za ciebie i nie zamierzała iść dalej.

A i Atsushiemu się również humor poprawił, gdy widział ją zadowoloną, zwłaszcza gdy mógł się do tego jakoś przyczynić. Dbał o nią już naprawdę od bardzo dawna więc wiedział jak dużo włożyć siły by czasem nie zrobić jej krzywdy, zwłaszcza jej dość delikatnemu uskrzydleniu. Miło było patrzeć jak rozradowana latała sobie wokół, cały czas jednak się go trzymając.
Wyruszyli dalej w drogę. A tam jaskinia. Wiedział, że będą musieli przez nią przejść, ale chyba Combee takiej wiedzy nie posiadała, bo bardzo się przed tym wzbraniała. Chłopak odwrócił się do niej.
-Boisz się ciemności? Jaskiń? Spokojnie, będziemy po drugiej stronie szybciej niż Ci się zdaje-Rudzielec położył swoją rękę na jej górnych głowach i delikatnie poczochrał-Jak chcesz to schowam Cię do pokeballa i wypuszczę jak będzie po wszystkim. Hm?-Zaproponował. Poczekał na jej odpowiedź. Jeśli potwierdziła, to zrobił jak planował i wejdzie sam (A właściwie ze swoją podopieczną w kapsule) do środka. Jeśli się nie zgodziła, to nie miał za bardzo wyboru. Znowu ją złapie.
-Jakoś musimy przez to przejść. To tylko jedna z wielu przeszkód jakie nas czeka. A z każdą pokonaną będziemy coraz silniejsi. Więc trzymaj się i w drogę-Krótka moralizatorka przemowa i tak czy owak, pójdzie w głąb jaskini.

Twoja towarzyszka pokiwała głową i popatrzył na pokeball. Chyba wolała by być bezpieczna w pokeballu. Więc chyba powinnieneś ją wypuścić tylko wtedy gdy to będzie naprawdę konieczne. Kiedy tylko ją schowałeś w pokeballu. Wszedłeś do jaskini i od razu ogarnął cię mrok. Nie ledwo co widziałeś czubek nosa. Nie przeszedłeś kilku kroków a poczułeś ciepły oddech na karku i głos, który szeptał ci do ucha "I... kill... you"

Ciemno było, i to strasznie. Nie dziwił się w sumie, że nie kwapiła się specjalnie by tutaj wchodzić. Sam jednak wszedł pewnie. W końcu co się mogło tutaj stać? Okolica cywilizowana, tak na dobrą sprawę problemy i wypadki zdarzały się dość rzadko. Co mu mogło grozić to pokemony, które będzie musiał wymijać by nie wpakować się w jakieś tarapaty. W tym momencie przyjmował, że jest właściwie sam. Pomoże mu to w kalkulacjach.
Tak sobie myślał dopóki nie poczuł czyjegoś oddechu na karku i usłyszał coś, co nadawało się na początek jakiegoś horroru. Albo spotkał jakiegoś psychopatę, albo ktoś miał paskudne poczucie humoru. Tak czy owak, Atsushi nie załapał dowcipu.
Pierwszy poleciał jego lewy łokieć. Do tyłu, mniej więcej na wysokości gdzie przeciętnej wysokości człowiek miałby żołądek. Nawet jak odepchnie to będzie dobrze. Przy tym uderzeniu planował obrócić się by zorientować się, kto go właśnie zaszedł. W razie czego odepchnie kopnięciem.

Z tyłu nikogo nie był i to było z lekka straszne. Oddech na karku zniknął, ale nadal słyszałeś ten głos. Nie dawał ci on spokoju. Mózg zaczynał ci płatać figle, a ręce zaczęły się trząść. Wydawało ci się, ze wszędzie coś się czai w tej ciemności. Musisz stąd szybko wyjść albo oszalejesz. Mimo iż wmawiałeś sobie, ze to tylko wybryki umysłu to jednak strach nie dawał ci spokoju. Po chwili poczułeś dotyk. Jakby muśnięcie. To robiło się coraz bardziej przerażające.

Jego łokieć przeszył powietrze. Jeszcze by to mógł jakoś przyjąć do wiadomości, ale po obrocie nikogo nie widział i to raczej nie z powodu wszechogarniającego go mroku. Przeszył go dreszcz. Co się tutaj wyrabia? Słyszał o pokemonach duchach, ale nie miał pojęcia czy takowe tutaj występują. Warunki miałyby raczej idealne. Chociaż wmawiał sobie, że opanowanie jest teraz słowem kluczem, ciężko było jednak nie odskoczyć pod wpływem ledwo wyczuwalnego dotyku. Gdzieś, nawet nie wiedział dokładnie gdzie. Zastygł jednak tym razem cały spięty.
Przez moment pomyślał, że Aegis ma jednak wyczucie.
W następnej pędził przed siebie szybkim krokiem i z wyciągniętymi przed sobą rękoma, by mieć jakąkolwiek szansę na zahamowanie upadku bądź wyczucie ściany. Oczy miał szeroko otwarte i chyba krew mu odpływała z twarzy. Do nóg. Sam się zaraz stanie nogami, o ile szybciej go stąd wyprowadzi.

Kiedy biegniesz słyszysz piosenkę "Twinkle, twinkle Little star". To już było chore. Nie dość, ze było to ciche to jeszcze cholernie Creepy. Biegłeś jak szalony starając się zobaczyć cokolwiek w tym mroku. Po paru minutach widzisz światełko w tunelu. Od razu przyśpieszasz widząc wyjście i kiedy tylko wybiegłeś oślepiło cię słońce. Poczułeś, ze wpadłeś na kogoś.
-Hej... Uważaj trochę.

-Ouch-Wydusił z siebie gdy zetknął się na końcu jasnego tunelu z czymś, co dla odmiany odpowiedziało mu w miarę ludzkim głosem. Wydawało mu się, że mimo wszystko po prostu szybko szedł, ale jakaś nieznana siła nakazała mu biec. Ważne, że mu się udało. I chyba kogoś potrącił. Ale doszło to do niego dopiero po chwili, jak wyrównał oddech i krew zaczęła mu wracać.
-Uh... huh... przepraszam...-Wydusił z siebie i popatrzył z kim miał do czynienia. Na wszelki wypadek jednak wyminął tą osobę by znaleźć się bliżej wyjścia z jaskini.

-Nic się nie stało. Dopiero teraz zdałeś sobie sprawę, że owa postac na żeński głos. -Jesteś cały? Jesteś cały blady. Chyba, że... Nie mów mi, ze słyszałeś głosy w tej jaskini i inne dziwne rzeczy. Była to dziewczyna średniego wzrostu, zielone oczy, czarne włosy. ubrana była w białą bluzkę z krótkim rękawem i jeansy.

Dziewczyna. W sumie jakich wiele, nie wyróżniała się niczym szczególnym poza zielonymi oczyma. Zadała natomiast pytanie które z jednej strony sugerowałoby pewien wspólny grunt doświadczeniowy, a z drugiej mogło być podpuchą. A co, jeśli właśnie stał się ofiarą jakiegoś niesmacznego żartu? Zaprzeczając raczej do niczego nie dojdzie, zwłaszcza, że sam był ciekaw co to do licha mogło być Inna sprawa, że akurat tutaj stała dziewczyna. Może też właśnie wybiegła, może czekała, trudno powiedzieć.
-Jakbym powiedział, że nie to bym skłamał. Duchy jakieś?-Zapytał przyglądając się jej reakcjom. Miał się na baczności, bo kto wie co mogło się tutaj stać.
Sprowadzało się to do tego, że pewnie nic nie będzie mógł w stanie zrobić jak stanie się coś nieoczekiwanego.

-No tak. Ludzie wchodzą do jaskini, a potem wybiegają w popłochu. Zginęła w niej pewna trenerka. Spadł na nią ostry kawałek skały, który wisi na suficie jaskini. Stało się to gdy walczyła przeciwko golemowi. Wywołał trzęsienie ziemi i kamień spadł na nią zabijając ją na miejscu. Od tamtej pory straszy ludzi. Miałam dziś dać tabliczki by ludzie omijali tę jaskinię. Spokojnie wytłumaczyła. Nie wyglądała taką, która kłamie. Co więcej zauważyłeś obok niej parę tabliczek, które czekały na wbicie w ziemię.

Historia dość ponura. Trenerkę zabił stalaktyt w trakcie walki z... Golemem? Pierwsze słyszał, ale musi to być coś paskudnego. Niby miał szczęście uciekając stąd, ale z drugiej strony było trochę związanych z tym wątpliwości. Głównie technicznych, bo nie miał specjalnie powodów by jej nie wierzyć w sam fakt tamtego zajścia. Chociaż on nic o tym nie słyszał, co było trochę dziwne.
-Chwilę. Skąd wiadomo, że to ona? Może po prostu zadomowił się tu jakiś pokemon? Jest chociaż z tej strony jakaś alternatywna droga do Jubilife? Co z tym zamierzają zrobić władze?-Musiał się rozeznać. Jakkolwiek było mu przykro z powodu tej dziewczyny, to bardziej robota dla medium a nie dla początkującego trenera.

-Nigdy nie widziany tu żadnego pokemona ducha. Już prędzej to duch tej dziewczyny. Przez to, ze zginęła chce zabijać innych trenerów, którzy przechodzą przez jaskinię. Po czym zaczęła wbijać tabliczki w ziemię. -Na szczęście jeszcze nie skończyło się niczyją śmiercią tylko jednym załamaniem psychicznym, ale to i tak źle. A jak z tobą? Na pewno wszystko dobrze?