Gra Hempa: Hemp Guru

Co do godziny, słońce świeciło idealnie na widnokręgu, okaznczało to mniej więcej, że jest około godziny 12-14, nie wiedziałeś dokłądnie jednak do nocy bardzo daleko, jednak rozesłałeś swoje pokemony aby pomogły Ci szukać, te od razu zbarały się za poszukiwania duszki poleciały do lasu z którego wyszliście niedawno jednocześnie zniknęły Ci z oczu, po chwili sam rozejrzałeś się za jakimiś jagodami, lub innymi owocami nadającymi się do zjedzenia, znalezienie najbliższego krzaku zajęło Ci około 10 minut, jednak udało Ci się znaleźć ich około 5 więc jagód starczy dla wszystkich zebrałeś owoce, po czym wróciłeś na miejsce gdzie umówiłes się ze swoimi pokemonami, zauwazyłeś, ze te już są i nazbierały dość sporej wielkości kupkę gałązek,

- Trzymajcie myślę, że te jagody powinny zaspokoić nasz głód.
Rozdzieliłem każdą jagodę na pół i wręczyłem każdemu, a pozostałe kawałki schowałem do osobnego woreczka. Póki było jasno, nie było sensu rozpalać ognia, więc usadowiłem się na trawie i pozwoliłem pokemonom trochę poszaleć. Jednak wiedziałem, że mam zadanie do wykonania i nie mogę zbyt długo zwlekać. Wstałem więc po jakiś 15 minutach, rozprostowałem nogi i rzekłem do swoich stworków.
- Dobra czas ruszać do przodu. Magby, Rufflet i Whismur wracać do Pokeballi.
Schowałem tą trójkę dzieciaków do piłek, obejrzałem się po polanie i miejscu gdzie siedziałem, by upewnić się czy niczego nie zostawiłem, po czym odwróciłem się w stronę gór i ruszyłem do przodu z nadzieją znalezienia kolejnych "skarbów".

Zjedliście spokojnie po czym odpoczęliście, po chwili jednak zebraliście się ponownie w dalaszą podróż, schowałeś niektóre swoje pokemony i bez dalszego gadania ruszyłeś przed siebie, bez żadnego zastanowienia, droga była dośc spokojna, szliście w stronę góry która była waszym koeljnym celem, jednak co dokładniej chcecie zrobić wraz ze swoimi pokemonami? Możecie iść spokojnie, albo urozmaicić sobie podróż w jakiś dziwny sposób? Wyścigi cokolwike, jak na razie nie widać żadnych dzikich pokemonów które mogłyby być idealnymi rywalami dla twoich pokemonów, jednak sam dobrze wiedziałeś, że mają już pewnie dość walk.

Droga wydawała się długa, bardzo długa, a co za tym idzie i nudna.
- Trzeba sobie urozmaicić ten czas. Macie może jakieś pomysły, żeby się rozerwać?
Spojrzałem na poki i nagle nie mogłem wytrzymać. Padłem na ziemię i ryczałem ze śmiechu patrząc jak Duskull z Phantumpem targali się za swoje duchowe ciałka, niczym poduszki i naprawdę próbowali się rozerwać.
- Ni... Nie o to mi chodziło. Miałem na myśli czy macie jakieś pomysły na zabawę, która by zabrała by trochę czasu i zajęła by nas podczas tej podróży.
Poki dziwnie się spojrzały i chyba nie do końca wiedziały o co mi chodzi.
- No dobra mam pewien plan. Znam grę, która nazywa się "co widzę". Ja mam na myśli jakąś rzecz, a wy próbujecie zgadnąć co to jest. Możecie pytać o cechy tej rzeczy i kiedy wydaje się wam, że wiecie, to możecie mówić i ten co zgadnie jest następny i tak dalej, i tak dalej.
To chyba był najprostszy sposób wytłumaczenia tej gry.
- To zaczynamy. Ja pierwszy. No to zgadnijcie co widzę.

Poki sporzały po sobie, miałeś szczęście, że jeden jak i drugi potrafiły ze sobą rozmawiać, a ty rozumiałeś ich mowę
-No nie wiem, może... czy to jest zielone?- zapytał Duskull, który rozglądając sie po okolicy załamał się, jakby nie było wszystko w waszym otoczeniu było zielone, drzewa trawa, no może po za górami, które miały standardowy kolor szary,
-Może jednak to nie jest coś zielonego, a moze coś niebieskiego?- zapytał drugi pokemon patrząc na niebo, jak widać oba poki mają inne zainteresowania.

- Jest zielone, ale też jest niebieskie.
Byłem ciekawy czy dadzą radę zgadnąć to co mam na myśli. Gdy one tak próbowały zgadywać, ja w tym czasie rozglądałem się po okolicy i zastanawiałem się co mnie czeka w górach. Nigdy tam nie byłem i nie wiem czego można się spodziewać. Zauważyłem też, że opuszczając wieżę nie natknąłem się na żadnego człowieka. Może ludzie z miasta nie zapuszczają się tak daleko.
- I jak wam idzie? Wiecie już co to może być?

Pokemony spojrzały po sobie chyba nie za bardzo wiedząc o co Ci może chodzić, rozglądały się rozglądały i nic, po chwili jeden z nich zapiszczał zadowolony
-Jagódka?- zapytał twój nowy poke duch z wielkim uśmiechem na puszczku, Duskull zerknął na niego lekko zły, coś na zasadzie: Czemu zgadujesz przede mną, co do ludzi z miasteczka, nie wiedziałeś, czemu ich tu nie ma jednak jednego mogłeś być pewien, minąłeś właśnie las którego obawiają się wszyscy ludzie, może właśnie to było powodem?

- Szybko, żeś to zgadł. Myślałem że zajmie wam to więcej czasu. Teraz według zasad my zgadujemy, a ty wybierasz rzecz.
Spojrzałem na Duskulla i zauważyłem jego niezadowolenie.
- Duskull. Czym się przejmujesz? Przecież to tylko gra, następnym razem, to może właśnie ty zgadniesz.
- No a teraz dawaj. Czy jest to Duże?

Pokemon bardzo zadowolony zakręcił się wokół własnej osi i zaklaskał w łapki, po chwili zauważył rzecz, którą macie zgadnąć i kiedy ty zadałeś pytanie ten od razu pokręcił głową na nie, po chwili Duskull zadał swoje pytanie:
-Czy to żyje?- drugi pokemon pokręcił głową raz na tak a później na nie, Duskull zaczął myśleć i kombinować, jednak widziałeś, że średnio ma pojęcie o co chodzi, wasza gra trwała a wy coraz bardziej zbliżaliście się do góry.

Hmm to nie jest duże i nie wiadomo czy żyje czy nie. Zastanawiam się czy to istnieje, ale nawet jeśli to nie mam pojęcia co to może być.
- Czy jest to może w kolorze ciemnym?
Góra znajduje się coraz bliżej i czym bliżej, tym większa się wydaje. Ciekawe jak będzie to wyglądać u jej podnóża.
No ale na razie przejdźmy do naszej gry. Odpowiedzi Phantumpa nie bardzo mi pomagały. Myślałem że to roślina, ale ona w jakimś stopniu posiada funkcje życiowe, więc na pewno odpada. Musze czekać teraz na odpowiedź mojego pytania.

Kiedy zadałeś pytanie pokemon zastanowił się chwilkię i pokiwał głową na tak, widziałeś po zachowniu Duskulla że ten się już poddał i leciał po prostu przed wami bujając się na prawo i lewo, po około 15 minutach, które poświęciłeś na zgadywaniu natknęliście się na dziwną rzecz, jakaś czarna maź leżała na łące, nie było to nic żywego, jednak nieziemnsko śmierdziało, stęchlizną, nie było to przyjemne a widząc minę Phuma zauważyłeś, że on dokładnie wie co to jest i na pewno mu się to nie podoba.

- Chyba już wiem co masz na myśli.
Przyglądając się czarnej mazi, próbowałem dowiedzieć się skąd lub od czego ona pochodzi.
- Phantump widzę, że nie podoba ci się to znalezisko. Wiesz co to jest i skąd się to tu wzięło?
Spojrzałem na niego i próbowałem się dowiedzieć, dlaczego mu się to nie podoba. W pewnym momencie pomyślałem żeby zabrać małą część tego i pokazać to mistrzowi gdy wrócę, jednak pojawił się mały problem, gdyż nie mam do czego to włożyć.
- Dobra. Chyba lepiej będzie to zostawić i nie stać tak przy tym. Idziemy stąd. A ty phantump wytłumaczysz mi wszystko co wiesz na temat tego czegoś.
Tak więc ruszyłem powoli do przodu słuchając co mój towarzysz ma mi do powiedzenia.

Zignorowaliście maź i ruszyliście dalej, twój drugi duszek zamknął się w sobie i widać było że nie za bardzo chce o tym rozmawiać, może jakieś złe wspomnienia? Kto tam wie co potrafi siedzieć w głowie pokemona, po chwili znaleźliście się u stóp góry, która byla waszym celem, chyba czas na poszukiwania prawda? Twoje pokemony bardzi ucieszyły się na widok celu.

- Ach nareszcie dotarliśmy. Zróbmy sobie małą przerwę przed wspinaczką.
Sięgnąłem po przekąski i rozdałem ja każdemu pokemonowi.
- Musimy mieć wystarczająco dużo siły na tą wyprawę. Nigdy nie wiadomo co może nas spotkać.
Niepokoiła mnie również nieznana maź i fakt, że mój pokemon wyraźnie się tym zamartwia.
- Dobra zgredy, ruszamy nie zostało nam zbyt wiele czasu do zmroku, a po ciemku wspinaczka nie będzie zbyt bezpieczna.
Rozejrzałem się po okolicy i zboczu góry by wybrać najbardziej odpowiednią ścieżkę, pamiętając że część potrzebnych roślin rośnie tylko na skalnych półkach znajdujących się na najbardziej stromych ścianach.
Tak więc po tej długiej przerwie ruszyłem ku jednej ze ścian by rozpocząć wspinaczkę.
- Phantump jako że nie musisz się wspinać opowiesz mi wszystko co wiesz o naszym znalezisku.

Mała przerwa przydała się każdemu twoje pokemony odpoczęły o ile można tak to określić, pojadły spokojnie, jednak kiedy kazałeś im ruszyć ponownie w drogę nie był aż tak zadowolone, wybrałeś odpowiednią drogę i mogłeś ruszyć przed siebie
-Może lepiej będzie jak sam rusze na poszukiwania tej rośliny wiem gzie powinna być, a jak ją znajde to sam Cię zawołam mistrzu- powiedział spokojnie pokemon bardzo zadowolony, że polegasz na jego wiedzy.

- Dobrze, w takim razie ty rusz po to ziele, a my ruszymy powoli na górę. Górskie powietrze dobrze nam zrobi.
Ruszyłem ścieżką do przodu i głęboko rozmyślałem dlaczego Phantump jeszcze nic nie opowiedział o tej dziwnej mazi. Miałem dziwne podejrzenia, ale nie były one niczym poparte.
- Phantump! Poczekaj chwilę!
Nie wiem czy mój pokemon mnie jeszcze usłyszał, ale postanowiłem nie puszczać go samego.
- Duskull leć za nim, a jak wrócicie zdasz mi cały przebieg wydarzeń. Tylko prośba nic mu nie mów że posłałem cię na przeszpiegi.
Coś mi nie pasowało i musiałem się dowiedzieć o co chodzi, nie toleruję tego, gdy ktoś przede mną coś ukrywa.
Gdy oba duchy wyruszyły byłem już trochę spokojniejszy. Jeden sobie nie poradzi w razie zagrożenia, a we dwóch coś wykombinują i wesprą się wzajemne. Tak więc ze spokojniejszą duszą i umysłem ruszyłem przed siebie.

Ty ruszyłeś przed siebie a twój drugi pokemon z dumną poleciał przed siebie na poszukiwanie swojego przyjaciela jakby nie było otrzymanie zadania od swojego trenera to coś wielkiego i wspaniałego. Szedłeś pięknie wyrobioną dróżką, pogoda była dośc łądna, w sumie zostałeś sam nie miałeś do kogo się odezwać nie maiłęś z kim pogadać, anic co ze sobą zrobić czekałeś na swoje poki które nie wracały, wszystko szło ładnie do momentu aż nie wyskoczył na twoją drogę taki pokemon:

Pokemon uderzyl się dwa razy w klatę i ruszył na Ciebie barzo wściekły.

- No ładnie trafiłem.
Szybko sięgnąłem po swoją kosę zza pleców i wyjąłem PokeDex.
- No maleńki, dawaj.
Gdy kupa kamieni się zbliżyła wykorzystałem jego prędkość i odskoczyłem na bok, jednocześnie podstawiając mu kosę pod nogi z nadzieją, że ten się wywróci, a ja będę miał czas na zeskanowanie i użycie pokemona.
- Teraz muszę odpowiednio przemyśleć taktykę i być może uda mi się go złapać.
Obejrzałem się po terenie, aby w razie co móc wykorzystać wszystkie jego atuty i czy czasem nie ma innych podobnych jemu stworków.

Udało Ci się wywrócić pokemona, ten ledwo nie wyleciał ze ścieżki, ale udało się, pokedex pokazał takie dane:

Graveler
samiec
lvl: 13
charakter: Bardzo agresywny samotnik, kocha atakować każdego z kim się spotkanie ważne jak mocno oberwie, ważne, że ma okazję powalczyć z jakimś przeciwnikiem, stworzenie nie zwraca uwagi na swoje rany, walczy do upadłego, łątwo oszukać go za pomocą sztuczek, jest bardzo naiwny, czesto ma małe problemy z mysleniem
ataki: jak na lvl

Teraz mogłeś spokojnie dobrać pokemona dla niego, jednak kogo wybierzesz? Pokemon zaczał się zbierać, a to nie wyglądało zabawnie był jeszcze bardziej wkurzony niż chwilkę temu, a to na prawdę nie zapowiadało się zabawnie.

- Może to nie najlepszy wybór, ale dzięki temu będziesz miał okazję sprawdzić się w walce.
Wyciągnąłem Pokeballa zza pasa, z którego wyskoczył Magby.
Wiedziałem że w walce z kamiennym pokemonem nie ma on zbyt wiele szans i możliwości, ale przynajmniej się zahartuje.
- Dobra mały zacznij od obniżenia jego obrony używając Leer. Zapewne będzie często szarżował więc musisz odskakiwać na boki, gdy tylko będzie atakował. Postaraj się otoczyć go trującą chmurą Smog i podpal ją, powinno to spowodować małą eksplozję. Gdy kurz będzie opadał użyj Smokescreen celując w jego oczy. Co prawda jesteś mniejszy i zwinniejszy, ale i tak warto obniżyć jego celność. Teraz weź rozbieg i pędź prosto na przeciwnika po czym wyskocz tuż przed nim i wal Ember w czubek jego głowy tak długo aż ta skałka zacznie się czerwienić.
Zacząłem się zastanawiać czy na pewno dokonałem odpowiedniego wyboru. Między pokemonami jest spora różnica sił, a w pobliżu żadnego PokeCenter. Jednak po chwili przestałem się zamartwiać i zacząłem myśleć pozytywnie, że może i Magby jest mały i słabszy, ale na pewno ma wielki zapał do walki który trzeba hartować.

Pokemon wyskoczył z pokeballa bardzo podekscytowany, od razu zaczał szukać czegoś do podpalenia, jednak okazało się, że nie ma w kolicy ządego drzewka ani cni takiego, no szkoda generalnie, jednak trzeba się skupić na walcke mimo wszystko i to własnie zrobił wypuścił w stronę przeciwnika bąbe dymną i zaczał go atakować bez zastanowienia, twoja taktyka wielce pokmogła pokemonowi, był pewien siebie i spokojnie wykonywał polecenia, jednak przeciwnik z wielką siłą wpakowywał się w pokemona nie odpuszczając mu ani na chwilke

Twój pokemon zbirał się, starał się niesamowicie, mogłeś mu pogratulować podejścia do walki, jednak wiedziałeś, że nie ma większych szans na wygranie z takim przeciwnikiem, stworzenie było na prawdę agresywne, jeśli Magby nie odskoczył a został złapany, przeciwnik od razu rzucał nim o ścianę ogłuszając go porządnie, walka była ciężka, ale ducha walki Magby miał wielkiego użycie smog, oraz smockescreen pomagało wspaniale, oślepiało przeciwnika na pewien czas dzięki czemu ognisty stworek mógł spokojnie walczyć, chociaż próbować walczyć

- Magby unikaj wszystkich ataków Gravelera, odskakuj i staraj się od niego oddalić. W razie czego zakrywaj przeciwnika Smog i staraj się go zmylić.
Nie chcę przerywać maluchowi walki bo wiem, że to jego słaby punkt i wycofanie go spowodowało by u niego zniechęcenie do kolejnych potyczek. Jednak ta taktyka mnie zawodzi i muszę wymyślić coś nowego, a przynajmniej dać Magbyemu dokończyć walkę bez względu na wynik. Chwilę się zastanawiałem nad dywersyjną taktyką jednak nic nie przychodziło mi do głowy, gdy nagle zrozumiałem co musimy zrobić.
- Magby spróbujemy jeszcze raz ze ścianą. Zakryj go Smog i osłab celność za pomocą Smokescreen. Teraz szybko podejdź do ściany, ale tym razem nie stój pod nią, a wdrap się do góry i poszukaj miejsca, gdzie głazy są poluzowane. Gdy takie znajdziesz, w szczeliny wpuść za pomocą Smog tyle trujących oparów ile dasz radę i zaczekaj aż Graveler zbliży się do ściany, a gdy to nastąpi ponownie użyj Smog pokrywając teren, na którym znajduje się przeciwnik, jednocześnie wyskocz w górę i wyceluj Ember w szczeliny głazów gdzie wpuszczałeś smog. Na koniec osłab obronę rywala i wyląduj w bezpiecznej odległości.
Tak to powinno podziałać i wywołać kamienną lawinę wprost na Gravelera, a jeśli stanie się inaczej to mamy lekko przewalone.

Twój pokemon namieszął pieknie przeciwnikowi, rywal nie wiedział gdzie dokładnie jest twój pokemon, miotał się, jednak przez przypadek twój pokemon wywrócił się używając smoga, a to spowodowało, ze atak nie udał się a rozwścieczony kamienny pokemon rzucił się na twojego pupila z całą złością, wyładowując się na nim, było to przykre jednak twój pokemon padł

Magby +1 lvl

Miałeś jednak spory problem, rozwścieczony pokemon ruszył teraz biegiem na Ciebie, nie było innego wyjścia musiałeś coś wykombinować inaczej zginiesz na miejscu zmasakrowany przez rozwścieczonego pokemona