Polana Myun

Wracałaś, jednak nie widziałaś żadnych dzikich pokemonów. Musiały gdzieś się pochować. Panowała cisza. Nawet Fletchling był cichutko jak myszka. Po chwili wzleciał z Twojej ręki i krążył nad Twoją głową. Wciąż jednak było strasznie cicho. Aż dziwnie.

Zachowanie ptaka było niezrozumiałe. Jeśli cisza na łące była przepowiedzią niebezpieczeństwa, zachowywał się on dziwnie próbując zwrócić na nią uwagę. Jej inną teorią była możliwość, że pod nogami dziewczyny znów znalazł się jakiś pokemon gotowy nabawić ją zdrapanego kolana, dlatego spojrzała na dół... ukucnęła, by schować sie w trawie mając nadzieję, że może więcej uda jej się dostrzec z perspektywy pokemona.

Jedyne co zobaczyłaś po tym jak kucnęłaś to Twoje własne odciski butów. Poza tym nic nie było.

Najciszej jak mogła, czarnowłosa zaczęła skradać się w kierunku wejścia do safari, gdzie spotkała pierwszego w tej strefie pokemona... uznała, że skoro już kucnęła to może spróbować dalej tej taktyki, tym bardziej że ich ostatnie spotkanie mogło przestraszyć stworka.

Doszłaś do bramy jednak nie było tam żadnych pokemonów. Usłyszałaś jednak jakieś odgłosy. Nie wiedziałaś jednak skąd dochodzą.

Czarnowłosa przystanęła na chwilę i nasłuchiwała. Zamknęła oczy, by w pełni skupić się na zmyśle słuchu i wiedzieć skąd dochodzą odgłosy. Kiedy będzie pewna, postara się zbliżyć do tego czegoś wydając jak najmniej odgłosów... jeśli będzie się zdawało, że stworzenie i tak ją wyczuło to przyspieszy, by jej nie uciekło.

Po chwili zauważyłaś stadko takich pokemonów

Stworki wisiały na gałęziach i wesoło ze sobą gawędziły. Jak na razie jeszcze Cię nie zauważyły. Kilka z nich dorwało się do niewielkiego krzaczka, na którym rosły jagody, chyba były smaczne bo stworki były wesołe.

Dokładnie to czego szukała, pokemon musiał pozbierać się po ich ostatnim wypadku. Nakarmiła go w tedy karmą pokemon, może mimo wszystko miło ją wspomina? Jednak ważniejsze było... czarnowłosa dobyła Pokedex i zaczęła skanować stworki tak, by wybrać jak najsilniejszego. Na szczęście miała jeszcze trochę karmy.

Pineco
samica
lvl 10
charakter: Spokojna i przyjazna samiczka. Lubi zwisać na drzewie i przyglądać się wszystkiemu co się wokół dzieje. Do walk nie jest przekonana aczkolwiek sprowokowana zgniecie przeciwnika na pył.
ataki jak na lvl

Szyszeczka wisiała sobie na drzewku i przyglądała się innym pokemonom. Po chwili zauważyła Cię, nie podniosła jednak alarmu ani nic. Wisiała na drzewku i się gapiła tylko.

Pokemon był na bardzo niskim poziomie czego nie rekompensowały żadne dodatkowe ataki, a że był wybór dziewczyna postanowiła przeskanować jeszcze kilka pokemonów, aż znajdzie takiego który będzie jej bardziej pasować.

Pineco
samiec
lvl 13
charakter: Leniwe stworzenie, które mogło by całymi dniami zajadać się jagodami. Nie przepada za walkami, uważa że pokazy nie są wystarczająco godne jego uwagi. Najchętniej po prostu łaził by od jednego krzaczka do drugiego i zjadał tyle jagód ile tylko się da
Ataki jak na lvl + Pin Missile


Pineco
samica
lvl 14
charakter: Żywiołowa i wesoła samiczka, uwielbia być w centrum uwagi. Boi się jednak występować i walczyć przed większą publiką.
ataki jak na lvl+ Dig

Pineco
samiec
lvl 8
charakter: Jest młody i niezwykle ciekawski, fascynuje go wszystko co się rusza, uwielbia walki. Nie potrafi zbyt długo usiedzieć na miejscu, marzy o tym by stawać się coraz silniejszym.
ataki jak na lvl + swift, Snore


Pokemony dalej zajmowały się sobą, nic się nie zmieniało jak narazie.

Wybór szybko padla na samiczke, która nie tylko byla ze wszystkich najsilniejsza ale miala tez bardzo uzyteczny atak Dig, który zapewne pomoze w wypadku zabladzenia w jaskini. Poza tym jej charakter jakos najbardziej odpowiadal dziewczynie totez schowala pokedex i podeszla prosto do niej, obdarzajac ja uwaga, której tak pragnela.
- Jestes najfajniejsza dziewczyna na lace, zostaniemy przyjaciólkami? - Banalny tekst, który podbuduje ego kazdemu, a wypowiedzialny przez równie fajna Myun powinien poskutkowac zgoda Pineco poprzedzona palpitacja serca.

Dzikie pokemony uciekły, została jedynie samiczka, którą się zainteresowałaś. Maluch spojrzał na Ciebie i spokojnie słuchał co masz do powiedzenia. Gdy skończyłaś szyszunia uśmiechnęła się i zaczęła wesoło skakać wokół Ciebie.

Czarnowłosa nie spodziewała się nawet, że ta taktyka podziała tak dobrze ale nie tylko zyskała zainteresowanie wybranego przez nią pokemona, ale też pozostałe sobie poszły więc nie musiała się obawiać o jakieś złamane serca.
- Może się razem pobawimy? Zamknij oczy. - Kiedy pokemon wykona polecenie, dziewczyna stawia na ziemi dla Safari Balle i kładzie za jednym z nich trochę jedzenia. Pokemon raczej po zapachu wyczuje gdzie, ale to w sumie bez znaczenia. - Za jedną kapsułą znajduje się nagroda dla ciebie i jeśli chcesz ją dostać musisz dobrze wybrać. Aby dokonać wyboru naciśnij przycisk na Ballu.

1. Pokemon okazał się trochę sprytniejszy niż Ci się wydawało, okrążył kulki i zjadł karmę potem jednak... wciąż z zamkniętymi oczkami podeszła do kulek i wcisnęła jedną z nich, chwilę później usłyszałaś DING! i pokemon już był Twój.

Pokemony w safari są naprawdę ufne i lgną do ludzi. Kto by pomyślał że największym ich marzeniem będzie służyć człowiekowi i dawać się za niego torturować w walkach, których nawet nie rozumie. No nic, jak już wszystko załatwione to wypadałoby ruszyć dalej... tym razem czarnowłosa pójdzie w inną stronę. Jak oddali się od bramy to pomyśli dalej.

1. Szłaś i szłaś. Co jakiś czas wpadałaś w niewidoczną dziurę, którą wykopały jakieś dzikie pokemony. Oczywiście, ze musiały to robić na środku ścieżki, no bo gdzież by indziej? Gdzieś pod krzakiem gdzie nikt się nie potknie? Przecież to nielogiczne...

Ścieżka okazała się ajniebezpieczniejszą trasą w całej strefie dlatego dziewczyna postanowiła zejść z niej w nadziei, że idą przez trawę szybciej spotka jakiegoś pokemona... uważa tylko by czegoś nie przydepnąć, bo te stworki bywają mściwe.

2. Okazało się, że to był bardzo głupi pomysł. Po przejściu kilku metrów potknęłaś się o jeszcze większą dziurę i poleciałaś do przodu. Z jakiegoś powodu nie wyciągnęłaś rąk by zamortyzować upadek... na szczęście twarzą trafiłaś w jakiś miękki mech i nic sobie nie zrobiłaś.

Twarz czarnowłosej pokryła się rumieńcem, o tyle widocznym że była bardzo blada. Pozbierała się szybko z ziemi oglądając, czy czasem w pobliżu nie ma innych trenerów. Od teraz to chyba pozostaje jej się tylko czołgać. W razie jakby Fletchlingowi przyszło do głowy się z niej śmiać to pośle mu ostre spojrzenie i powinno starczyć.

3. Fletchling był bardziej oburzony niż roześmiany, no bo jak mogłaś go tak zestresować... Siedział sobie spokojnie na Twoim ramieniu i nagle się przewróciłaś... nawet sobie pewnie nie wyobrażałaś jaki stras maluch przeżył... Po chwili kawałek odleciał i zaczął sobie krążyć w powietrzu. Na szczęście w okolicy nie było żadnych trenerów.

- Tylko cię sprawdzałam, refleks jest ważny w walce - wytłumaczyła swoim typowym, poważnym tonem. W końcu to ptak, a niespodziewane sytuacje się zdarzają... ta z reszta nie była tak niespodziewana, w końcu potykała się wcześniej kilkakrotnie i wpadała do dziur. - Rozejrzyj się za jakimiś pokemonami, masz lepszy wzrok ode mnie.

4. Pokemon zaczął trochę marudzić jednak od razu ruszył na poszukiwania. Wzleciał wysoko i zaczął krążyć nad okolicą próbując coś wypatrzeć. Ci natomiast udawało się unikać kolejnych dziur.

Nie chciała by Fletchling myślał, że zwala całą robotę na neigo a sama nic nie robi dlatego sama ruszyła ostrożnie przed siebie. Trochę zależało jej by już nigdzie nie wpadać, gdyż robiła przez to hałas który mógłby spłoszyć pokemony... ale jakby pomyśleć to obecność dziur była dobrym znakiem.

5. Pokemon dalej krążył w powietrzu i nic nie wskazywało na to by coś zauważył, no co poradzić trochę hałasu narobiłaś upadając i poki się pewnie pochowały, ale nie ma co się martwić, na pewno niedługo znów się pojawią.