Sługa Demona - gra ShoGi

Ruszyłem jeszcze szybciej, nie miałem zamiaru pozwolić, zeby coś jej się stało, dziewczyna niby młoda niby powabna, ale bez przesady?! Zeby takich staruchów na siebie sprowadzała, to chyba za wiele jak na jeden wieczór, bez zastanowienia szepnąłem tylko:
Jaffar o' kragh'dala
Kiedy tylko imp się zjawił od razu powiedziałem do niego
-Jaffar, szukaj mojej pokojówki i bez gadania ma problem, a dokładniej dwa- powiedziałem lecąc przed siebie dalej starając się odnaleźć mała biedną Syvlię, której niewiadomo co może się teraz stać... chociaż to chyba jest oczywiste.

- Tak jest, kurrrwa!
Jaffar chyba BARDZO podekscytował się faktem spuszczenia wpierłomotu, bo ruszył w stronę cinżarufki ładując fireball'a. Zanim zdążyłeś dobiec i zobaczyć co się dzieje, usłyszałeś krzyk i lekki zapach spalenizny. Gdy w końcu dotarłeś na miejsce widziałeś jak dwóch pakersów leży na podłodze nie mając na nic siły. W końcu mają przypalone mięśnie. Sylwii wśród nich nie było, ale zauważyłeś natomiast dużego tableta między nimi, na której wyświetlała się jakaś zbereźna hentaiowa pokojóweczka bawiąca się swoją eee... miotłą. Ta, miotłą, dokładnie. Także ten tego, miszyn fajled. Ale przynajmniej ucieszyłaś Jaffara:
- Zadanie, kurrrwa wykonane Szefunciu!
Jeden z pudzianów lekko podniósł głowę i tylko skomentował:
- Co to... za pokemon... On... On gada! To jakiś demon!
No cóż, przydałaby się teraz jakaś szybka reakcja.

Widząc co zrobił mój tak zwany pokemon, oraz widząc co dokładnie narobił z dryblasami zareagowałem, chyba tak jak powinienem zareagować. Dokładniej kopnąłem jednego z nich w głowę,w sumie to potraktowałem jego głowę jak piłkę do nogi, bo co innego miałem zrobić
-A ty kuźwa nic nie widziałeś!- mruknąłem do drugiego
-Inaczej mój pokemon się tobą zajmie- zaraz po tym po prostu złapałam tego nieszczęsnego tableta i rzuciłem nim o najbliższe drzewo, po czym od razu ruszyłem przed siebie nie zastanawiając się dokładnie co mają zamiar zrobić te dwa debile kiedy wrócą do siebie, dopiero kiedy uznałem, że odległość między mną a nimi jest wystarczająca zatrzymałem się
-Cholera Jaffar, okej spisałeś się genialnie, ale no kurde, żeby od razu aż tak?- podrapałem się po czole, oparłem się plecami o drzewo i próbowałem myśleć co dokładnie mogę teraz zrobić, nie wiem gdzie jest Sylvia, ale przynajmniej te nooby jej nie dorwały.

- Kurwa, powiedziałeś, że mam zająć się dwoma problemami. Cioty bawią się w dyplomację, a MY, demony załatwiamy to po swojemu. Żałuj, że nie widziałeś co MOGŁEM im zrobić. Wy ludzie macie takie coś jak internet i był filmik pod tytułem One Man One Jar i w nim...
Zanim zdążyłeś w ogóle przypomnieć sobie jeden z dwóch geniuszy internetu, Twój układ nerwowy dał Ci znać, że coś mocno Cię nakurwia w okolicach stopy. Niestety, bądź stety nie zdążyłeś wyobrazić sobie tego, co Jaffar powiedział, bo zacząłeś maniakalnie machać nogą wyjąc z bólu. Spojrzałeś w dół, a tam była przyczyna Twojego bólu. Fioletowy szczur wgryziony w Twojego laczka.

Miałem już machnąć ręką na zachowanie swojego impa, w sumie racja mój imp, ale mniejsza moje wspaniałe rozmyslanie i próba ignorowania Jaffara została przerwana przez zakichanego myszo podobnego pokemona, zamachnąłem się mocno nogą starając się odrzucić go jak najdalej od siebie, jednak wiedziałem,, że nie skończy się to za ciekawie. Walka pokemon czy ja powinienem się tym teraz zająć? Czy ja mam ochotę na walkę z dzikim pokemonem, którym nie jestem nawet zainteresowany?
-Jaffar śniadanie masz- pokazałem tylko na pokemona, nie miałem ochoty na walkę z nim.

Jaffar nagle przywdział głos takiego znanego rapera Nergala i krzyknął:
- "KOOOTEK KOTEK!!!"
Kij, że to szczur, ale wydawało Ci się, że słyszałeś odgłosy potrójnej stopy i triplety(naplety) gitarowe. Jakby sam Szatan miał wjechać na imprezę. No cóż, Jaffar zaczął ganiać z fireballem fioletowego szczura, a ten jak zobaczył kulę ognia, to zaczął ładnie spitalać. A może to widok ryja Jaffara go tak przestraszył? Mniejsza. Ty zdjąłeś intuicyjnie buta, aby sprawdzić co się stało się i cóż, dwa palce do amputacji i masz grzyba.

Powinienem chyba ruszyć do mamuni wrzeszcząc
-MAMUNIU MYSZKA MNIE UJEBAŁA!- ale na szczeście nie miałem tego w planach, ubrałem zakichanego buta, starając się nie mysleć o tym co ze mną zrobił zakiachany pokemon, poczekałem spokojnie aż Jaffar się ogarnie po czym ruszyłem przed siebie, a dokąd dokładnie? Do domu a gdzie niby, Sylvia chce to niech lata po lesie, ja za nią latać nie będę, kiedy imp skończy zabawę z pokemonem, kaze mu sie wynosić do swojego zakichanego piekiełka i obiecuje mu oczywiście, że póxniej go do siebie przywołam, ale w sumie z kim niby miałbym gadać on mnie rozsmiesza mimo tego, że jest troszkę głupkowaty.

W końcu Jaffar do Ciebie wrócił, a z pyska mu wystawał kawałek fioletowego futerka. O dziwo, zaskoczyło Cię to, że nie urzekł Cię żadnym dziwnym tekstem, tylko z całą powagą rzekł:
J: - Musimy wrócić na cmentarz. Wiem, że to może Ci się nie spodobać, ale... Musimy udać się do Zarghaku, krainy demonów.
Bez namysłu zacząłeś rzucać pytaniami, czemu, po co, dlaczego, jak, a Jaffar Cię uspokoił w swoiskim stylu:
J: - KURWA! Już? Słuchaj masjter, to nie był pokemon. To był chochlik, który tylko przywdział postać tego szczura, którego ojebałem niczym kebaba. Twoja stopa, z nią też powinno być wszystko w porządku. Jeśli widziałeś coś dziwnego, raczej niemożliwego, to masz odpowiedź. To iluzja rwa jego mać. A do Zarghaku musimy udać się po odpowiedzi. Musimy porozmawiać z Panem Terdiusem. On powinien wiedzieć kto może polować na Ciebie i co najważniejsze, dlaczego.

Zatrzymałem się i popatrzyłem na Jaffara z miną ja pierdole coś ty ćpał, po czym dla pewności zapytałem
-Coś ty ćpał tam u siebie i czemu się nie podzieliłeś?- te impy to ciekawy towar muszą mieć skoro aż taka faza je łapie, jednakc o poradzić
-Okej teraz na powaznie, serio musimy sie spotkać z Trediusem? Jakoś mi się nie chce z nim widziec- wiem zaczałem jak mała dziewczynka, ale co poradzić, nie chciałem spotkać się z Terdiusem, jakoś nie podobało mi się to, ale skoro trzeba
-Dobra prowadź- prychnąłem i machnąłem łapą na to wszystko, po czym ruszyłem za impem.

Poszliście z Impem parę kroków, po czym usłyszałeś parsknięcie z jego mordy. W końcu nie wytrzymał i wywalił się na plecy tarzając się ze śmiechu.
- KUUUURWAAA! AHAHAHAHAHA! Na cyce Sukuba jakiś Ty głupi! Ahahahahaa! Morderczy szczur pod iluzją co wpierdala palce, ahahahaha! Pójdę chyba do nieba za takie zajebiste żarty, ahahahaha!
No cóż, Tobie nie było do śmiechu, w końcu wydymało Cię stworzenie mając ile? Z pół metra?

-Łatwiej nazwać mnie głupkiem niż wyjaśnić o co dokładnie Ci chodzi pajacu jeden?- prychnąłem do impa, nie znałem się na tym zakiachanym świecie nie wiem co dokłądnie się dzieje w mojej okolicy a to małe... gówno będzie mnie obrażało
-Generalnie uważaj bo pogadam sobie z Terdiusem, że prezent od niego bardziej dba o interesy obcych a nie moje- zachowałem się jak baba, ale co miałem zrobić? Zakichany imp sie mnie nie słucha do cholery.

- Oj no przeeeestań gówniarzu. Nawet jak jesteś ulubieńcem Terdiusa, to masz za mały "staż" u niego, abyś mógł naskarżyć na mnie. A do tego znając Ar Terdiusa, to ma w razie czego tysiące takich kurwiów jak Ty, na wszelki wypadek jakbyś zawalił. Co prawda, dam Ci opinię kurrrrwa eksperta, jak na Terdiusa to trzymasz się w miarę nieźle. Widać, że coś w Tobie widzi, bo normalnie tylko bawi się ludźmi, a skoro powierzył Ci Zdolności Demonów, to chyba w Ciebie "wierzy". Nie myśl od razu oczywiście, że zaraz będziesz już mu siadał na kolankach i będzie Ci opowiadał bajeczki o Sukkubach robiących laskę Yd'hoigarom. A co do żartu, pieprznij se siarczystego policzka, otrząśnij się i za 5 minut powiesz, że to był zajebisty żart.
Imp już kompletnie się ogarnął, czasem jeszcze chichotał, ale no wiadomo. Taka już jego natura. W końcu zapytał:
- Dobra miszczu kurrrwa Zen, to co robimy? Hmm?
Imp chyba oczekiwał, że wyjaśnisz mu łopatologicznie krok po kroku jaki masz plan na najbliższe dni i na dalsze dni.

//
Zdradzę Ci rąbek fabuły, przez całą grę będziesz zdobywał różne runy, raz na ruski rok poznasz kolejnego demona, który będzie Ci pomagał, dlatego możesz w KP sobie zrobić dział "Demony" albo coś takiego i wpisywać. Wygląd Jaffara mniej więcej taki:

Najpierw to ja muszę kartę postaci zrobić, niedługo się tym zajmę
______

-Jaffar przestań pieprzyć o moich układach z demonem, myślisz, że jestem zadowolony z samego faktu powiązania z Terdiusem?- prychnąłem tylko i bez większego gadania skierowałem się w stronę domu, muszę pożegnać się z matką zabrać swoje ubrania i ruszyć w drogę inaczej oberwę od demona który podstępem wyłudził ode mnie bycie jego sługom, nie bawiło mnie to i zapewne nigdy nie będe sie z tego śmiał, szedłem zastanawiając się co dokładnie mieliśmy tam zrobić
-Pierwsze dostajemy się do Jotho, szukamy zakichanego druida, dalej nie wiem jak on wyglada wiec możesz od Terdiusa wyciągnąc jakieś dane, o ile masz odwagę się z nim spotkać, jak widać sam Demon coś od niego jest, dowiemy się tego w swoim czasie, coś słyszałem o runach, ale nie wiem dokładnie- prychnąłem tylko,

- Ehhh, kurrrwa młody, pamiętaj tylko co Ci mówiłem. Druid Eldric to nie byle stary pryk, który pierdolnie na zawał jak mu zrobisz z zaskoczenia "Pikabu!". To sam najwyższy druid jebanych Łowców Demonów! Te sukinsyny są pierdolnięci! Na myśl o zabiciu kogoś powiązanego z demona, dostają takiego wzwodu, że mogą sobie na stojąco w nosie grzebać... Ale co ja Ci będę pieprzył. Dawaj, poczekam na zewnątrz Twojej chałupy, a ty tam bierz swoje klocki.
Jaffar potulnie pierdolnął się na kominku pogwizdując sobie melodyjkę z Gwiezdnych Wojen. DUN DUN DUN duun dy duuun duun dy duuuun, DUN DUN DUN DYN DY DUN DUN DY DUUUUUUN. Przypadek? Jak najbardziej tak sądzę. Ty natomiast wszedłeś do domu i zobaczyłeś swoją ukochaną mamę, siedzącą przy stole, oglądająca album ze zdjęciami z dawnych lat.
- Ehhh, Krzysiu, ile to już lat minęło, a Ty taki duży...

-Daj mi się pożegnać z matką- ryknąłem wręcz do niego, wiedziałem jakie mam zadanie zostało mi już powiedziane,a nawet przypomniane drugi raz, dlatego tez wybuchłem nienawidziłem i do tej pory nienawidzę, jesli ktoś mówi do mnie po 4 razy, czuje się jak debil, może uważają, że jestem debilem... mniejsza, wszedłem do domu, a tu kolejne załamanie, mamunia siedziała nad moimi starymi zdjęciami, przeglądała je i nazywała mnie do tego Krzysiem
-Mamusiu dokładnie 24, mam teraz 24 lata, i wiele się nie zmieniłem, dalej jestem twoim synem to chyba najważniejsze i nie nazywaj mnie proszę Krzysiu, ojciec z tego co wiem nie zgodził się na to imię przed moimi urodzinami, dlatego zostałem Chrisem Evansem, łamaczem damskich serc i największym bogaczek w okolicy, do dnia wczorajszego- powiedziałem spokojnie i usiadłem koło matki
-Napisz mi prosze na kartce swój nowy adres, będę się z tobą kontaktował, może raz na jakiś czas napisze jakiś ładny list, chociaż w to sam nie wierzę, na pewno wyśle wam jakieś pokemony dzięki którym będzie Ci łatwiej w nowym domu- dodałem spokojnie.

- Oj wybacz Krzy... Chris... Ale najzwyczajniej w świecie złapała mnie nostalgia. Jak byłeś mały, nie pamiętasz tego, ale nazywałam Cię Krzysiem od czasu do czasu. Ojciec się denerwował, bo bał się, że przez to Cię zanadto rozpieszczę albo, że będziesz mięczakiem. Jak widać, jesteś jaki jesteś, czyli mój idealny, najkochańszy Krzyś.
Matula kończąc zdanie objęła dłonią Twój policzek i się uśmiechnęła. Patrzyła Ci prosto w oczy, wiedząc, że to te ostatnie chwile. Po chwili napisała coś na kartce i podała Ci do dłoni.
- Proszę. Tu mój adres oraz numer telefonu, uznałam, że na początek, pomieszkam u Twojej cioci. Może nawet znajdzie mi jakąś pracę. Nie martw się Chris, dam sobie radę. Ciesz się swoim życiem jak należy, nie żałuj decyzji i pamiętaj, aby cieszyć się każdym dniem.
Taa, zajebiste życie. Być laleczką jakiegoś Arcy Demona i do tego wykonywać dlań jakieś pojebane questy. Normalnie życie jest cudowne.

Siedziałem przy matce, czując że serce mi zaraz pęknie, to ona się mną zajmowała od małego, dlatego dla mnie zawsze będzie tą mamusią mimo tego, ze mam te 24 lata, mimo tego, że jestem slugą demona, mimo tego, że generalnie już nie żyję, zawsze będe o niej myslał i zawsze będę się o nią martwił, musi być zdrowa, doczekać aż Sylvia się ustatkuje, aż ja zrobie coś z sobą... Mniejsza ze mną one są najwazniejsze tylko one się licza i jakoś im pomogę tylko jak...
-Dasz sobie radę Mamuniu- powiedziałem jak za dawnych lat dla niej zawsze będe małym chłopcem i to się nie zmieni, ucałowałem kobietę w czoło i poszedłem bez większego gadania do swojego dawnego pokoju, zabrałem plecak, przebrałem się wcześniej... ubrałem jeansy, zwykła białą koszulkę i na to koszule w kratkę, zwykłe buty, no i mogę tak chyba iść.... teraz chyba musze się tak ubierać, zszedłem znowu do matki, schowałem karteczkę do portfela
-Niedługo się odezwę, trzymaj się mamuś- dodałem na koniec i przytuliłem się do niej, okej koniec czułości czas ruszać, po tym wszystkim wyszedłem przed dom, zerknąłem tylko na miejsce gdzie zostawiłem impa i kiwnąłem na niego brodą żeby poszedł ze mną, po czym plecami do kierunku drogi szedłem przez chwilkę w ten sposób, podziwiając swój były dom.

-Powiedz mi, wyjaśnij mi jedną rzecz... mówiłeś jeszcze niedawno,że Terdius traktuje mnie jakoś inaczej, lepiej niż innych takich jak ja powiedz mi do kurwy nędzy, czemu zostałem pokarany takim impem jak ty co? Myślisz tylko o tych swoich sukubach, a sam pewnie nie raz chciałbyś być inkubem, ale troszkę Cię pokarali wzrostem i wyglądem- mruknąłem tylko do niego i generalnie szedłem przed siebie musimy dostać się do najbliższego miasta, później do centrum pokemon które tam jest i generalnie dowiedzieć się jak dostać się do Jotho prawda?
-Poza tym cwaniaku możesz się dowiedzieć gdzie jest ten wspaniały druid co? Wiem że w Jotho ale co dalej?

- O teraz to mnie wkurwiłeś szwagier! To ja tu Ci opowiadam o 666 cudach naszych krain, a Ty mi z takimi tekstami wyjeżdżasz?! Czekaj! Spójrz!
Jaffar spojrzał kompletnie w dół, Ty również spojrzałeś pod jego nogi, ale niczego nadzwyczajnego nie widziałeś. W końcu rzekł:
- Wzwód.
I nagle świat Ci się rozpizgał na miliard części. Nieumyślnie spojrzałeś troszkę wyżej i dojrzałeś tego zielonego fallusa w czasie erekcji. Sam umierałeś w tym widoku, ale Jaffar zafascynowany zjawiskiem, spokojny jak nigdy kontemplował.
- Hmmm, nie miałem wzwodu od ostatniego sabatu... Hmm, powiem Ci, że przez Ciebie mam ochotę na Sukkuba, wracam za jakieś trzy godziny, do zobakurwaczenia!
I tak oto zniknął... Ja pierdolę, co ja mam w głowie, że takie rzeczy piszę...

Pokręciłem tylko głową, tylko tak mogłem zareagować, jakim cudem Terdius tak mnie pokarał co ja mu aż tak złego zrobiłem? Słuchałem się go grzecznie zapierdalałem do Jotho a ten mi tutaj z takim Jaffarem w sumie powinienem dostać włąsnego succuba, wiem głupa myśl, ale co mi tam, nie będe musiał marnować czasu na szukanie dla siebie panienek w kazdym mieście, szedłem dalej przed siebie odganiając od siebie powalone mysli, jak to ja, idę więc dalje i rozglądam się po okolicy, skoro mam wolne od Jaffara przez jakieś 3 godziny muszę zając się sam sobą.

Szedłeś...Szedłeś...Szedłeś... Jakby ludzie to widzieli to by pomyśleli, ze kolejna ekranizacja Petera Jacksona w stylu Władcy Pierścieni, ale Jaffara jako Golluma już nie ma, więc niestety. Plan wypalił. ALE! W tym smutnym jak pizda...lesie? Tak, nazwijmy to lasem, w końcu stało się coś ciekawego. Ano mianowicie, zniknęłeś se na chwilę. Dosłownie, wtopiłeś się w ziemię i z ziemi się wytopiłeś, lądując na krańcu lasu. Kilka sekund na rozeznanie w terenie i nagle gigantyczny ból głowy, padłeś na kolana od razu. Usłyszałeś JEGO głos...
- (Nie mam czasu podziwiać jak "idziesz". W zamian, masz niespodziankę, ponieważ jak pójdziesz na wschód tego lasu, to powinieneś znaleźć chatkę, a w nim jednego z Druidów. Nie martw się, tak naprawdę to nie jest druid, a raczej uczony, który obcuje z naturą jak każdy leśny zboczeniec. Masz go zabić. Raz, to cholerny dziwak, dwa, powinien mieć w domu jakieś informacje na temat Eldrica, bo jest on jego dawnym protegowanym. Aaa... I najważniejsze... Masz się przyzwyczaić do smaku krwi, masz go zabić się nie wahać. Bliżej mu do zwykłego ćpuna, aniżeli do druidów. A teraz, postaraj się, gnido, bo pamiętaj. Dzięki mnie żyjesz, ale to JA mogę Ci to życie równie łatwo odebrać.)
I ulga. Cieszyłeś się z tej chwili jak głupi. Jeszcze nigdy dźwięk ciszy nie sprawiał Ci tyle radości. Odetchnąłeś dla ulgi parę razy, a ten duszek, zauważyłeś, że nadal wokół Ciebie popitala i patrzy co się z Tobą dzieje.

Spotkanie z demonem po prostu przemilczałem, przyjąłem jego zadanie i musze je wykonać prawda? dlatego też ruszyłem ponownie we wzkazanemy tym razem przez niego kierunku, nie miałem zamiaru mu odmawiać, ale mógłby byc milszy generalnie, ja nie wiem jakieś prosże raz na jakiś czas? Albo cmoknij mnie w dupe, nawet to ostatnie wyraża więcej emocji niż groźby że odbierze mi życie, którego generalnie juz nie mam, zerknąłem na pokemona
-Chcesz do pokeballa czy wolisz dalej za mną lata? Możesz z resztą rozejrzeć się jak daleko do tej chatki ma- powiedziałem do niego całkowicie spokojnie

Łeee tam, narzekasz na bóle głowy? Pomyśl, że raz na jakiś czas masz taki okres jak kobitki. Wiesz, permanentne bóle głowy, krwawienie, o krwawienie! No chyba nie chciałbyś, aby Ci krew STAMTĄD KURWA leciała... Tóż to chore. Ale wracając do fabuły mój Ty Chrisie:
Pokemon za dużo emocji nie ukazywał, ale zrozumiałeś, że do pokeballa na razie mu się iść nie chce. Po otrzymaniu rozkazu jakiś żywszy (żywszy duch, ja pierdolę, sztywny trup *__*) się zrobił Shuppet i popędził na wschód. Po kilkunastu minutach, duszek wrócił i dał znać, że znalazł jakąś chatkę.

Ruszyłem więc za pokemonem miałem proste zadanie i nie miałem zamiaru zatrzymać się aż do momentu dotarcia do chatki, jednak pytanie jak ja mam kuźwa go zabić, nie mam ze sobą broni, nie kontroluje swoich demonich mocy, a moze same się włączą jak będe blisko druida? Może, w sumie nie wiem nie próbowałem tego, jednak wiem, ze szybko się po tym zmęczę, a to na pewno nie będzie przyjemne, szedłem dalej przez las jak najszybciej starałem się dotrzeć do tej chatki, zabić to moje zadanie na dziś.