Zagajnik--> Cato123

zapis:

Stoisz przed budynkiem, w którym jakiś starszy pan ostrzegał Cię, że jeśli będziesz walczyć z pokemonami żyjącymi w tym zagajniku on będzie strzelał do ciebie z wiatrówki z nabojami, które są naładowane elektrycznie... Nie ma to jak miłe powitanie prawda?
Przed Tobą rozciągał się piękny młody zagajniczek. Im dalej od budynku tym drzewa wydawały się większe. Przed Tobą była ścieżka prowadząca w głąb terenu safari. Póki co nie było widać żadnych pokemonów, no może poza kilkoma ptakami, które jednak latały bardzo wysoko.

Rzuciłem ochroniarzowi krótkie i groźne spojrzenie. Niemal poczułem połyskujące noże, które były bezpieczne, w specjalnej kamizelce. W każdej chwili mogłem ich użyć na kimś, kto mnie wkurzy. Oczywiście nie jestem mordercą - w swojej obronie.
- To co, Murkrow, wzleć wysoko do góry i wypatrz jakieś pokemony. Gdy coś zobaczysz, wróć - powiedziałem krótko i sam zacząłem szukać.

1. Twój pokemon odleciał by wykonać swoje zadanie. Sam również zacząłeś poszukiwania. Jednak jak na razie nie dopisywało Ci szczęście. W okolicy było cicho i spokojnie. Wszystkie pokemony chyba opuściły teren leżący blisko domku. Murkrowa również już nie było widać, widocznie poleciał gdzieś kawałek dalej.

Postanowiłem iść tam, gdzie prowadziła mnie intuicja. Czyli z dala od tego domku. Przecież tutaj pokemony kryć się na pewo nie będą - to grozi złapaniem w balla. Co jakiś czas sprawdzałem, czy mój starter nie nadlatuje w górze. Jeśli nie było go od dłuższego czasu to zawołałem go i szukaliśmy dalej.

2.

Już miałeś wołać pokemona gdy ten pojawił się nad Twoją głową i usiadł na gałęzi. Skrzydłem wskazał Ci kierunek i po chwili zeskoczył z gałęzi i zaczął lecieć w tamtą stronę nie czekając na Ciebie. Po kilkunastu metrach zatrzymał się i upewnił czy idziesz za nim, chwile później znów skoczył w powietrze i leciał dalej.

Od razu puściłem się za nim. Może coś ciekawego znalazł. Oczywiście nie będę łapał poków na islę. W końcu po co to robić? Żeby ptem wypuścić? A sprzedać? Przerobią je na jedzenie... Jeśli się łapie to lepiej oddać trenerowi pokemon albo pozostawić w swojej drużynie. Kiedy przybywam na miejsce sprawdzam co to jest.

3.


Gdy dobiegłeś na miejsce zobaczyłeś stadko takich stworków

Były wszędzie, pod drzewami na ścieżce, w krzakach. Kilka nawet jakimś cudem wlazł na drzewa. Pokemony wyglądały na szczęśliwe. Jedne zajadały jagódki, inne się bawiły w jakieś dziwne gry a te co siedziały na drzewach wypatrywały czegoś.

Nie przepadałem za tymi pokemonami. A szczególnie za ich wyglądem, który odradzał mi łapania ich. Tak. Może byłem wybredny, ale z jakie jracji miałem łapać pokemony, które mi się nie podobały? Żeby je oddać? Nie.
Wszcząłem kontynucje poszkiwań.

Po chwili jeden z pokemonów, które były na drzewach zauważył Cię i zaczął coś krzyczeć do stada. Po kilku sekundach po pokemonach nie było śladu. Ruszyłeś dalej a Murkrow znów wzleciał w powietrze by wypatrywać dzikich pokemonów. Póki co jednak nic nie było widać ani słychać.

Westchnąłem i ruszyłem dalej przed siebie w celu znalezienia jakiegpoś pokemona. Zalezało mi na Panchamie albo jakimś mrocznym pokiem, który pomógłby mi w walce. Cały czas podróżowałem i rozglądałem się dookolła by niczego nie przeoczyć. Pilnowałem też Murkrowa, nie chciałem, żeby coś mu się stało.

1.

Murkrow spokojnie krążył kilka metrów nad Tobą wypatrując pokemonów. Jednak ani on ani Ty niczego nie widzieliście. Małe grzybki musiały zaalarmować inne stworki o waszej obecności w lesie. Co zrobić? Widać, że dzikie pokemony trzymają się razem czy Ci się to podoba czy nie...

Pokręcił z niedwoierzaniem głową i przywołał swojego Murkrowa. Wyciągnął smakołyk i rzucił go koło drzewa. Czekał aż jakiś fajny pokemon skusi się i będize można go złapać. Po prostu uzbroił się się w cierpliwośc.

1.


Po sekundzie Murkrow siedział już na Twoim ramieniu. Rzuciłeś smakołyk i czekałeś. Nic jednak się nie działo. No ale przecież tak od razu to na pewno się nic nie stanie prawda? Nie zostało Ci więc nic innego jak czekać. Po jakiś 30 minutach usłyszałeś jakiś szelest. Krzaki koło smakołyka się poruszyły. Jednak nic z nich nie wyszło. Murkrow poruszył się podekscytowany, jednak pozostał na Twoim ramieniu nie chcąc spłoszyć dzikiego pokemona.

Uśmiechnąłem się pod nosem i wypatrywałem pokemona, który za niedługo miał wyskoczyć z tego krzaczka. Przygotowałem sobie jeszcze działko, by w razie czego go złapać i zdobyć kolejnego pokemona. Pierwszego w tym wyjątkowym dniu - pierwszy raz yłem na safarii i musiałem się jeszcze oswoić.

2.

Po chwili z krzaków wyskoczył tak pokemon:

Maluch nie zwracając na Ciebie uwagi zabrał się do jedzenia. Chyba nawet nie zauważył, że tu jesteś... a może po prostu miał to gdzieś?

Zeskanowałem pokemona, po czym parsknąłem cicho śmiechem, wyciągnąłem safariball i rzuciłem nim w zajętego swoimi sprawami pokemona. Był fajny - wygląd, ataki - ogółem był ciekawym stworkiem, którego warto było złapać.

Wooper
lvl 8
charakter: nieco uparty, ale towarzyski pokemon. Uwielbia walczyć jednak bardzo często nie docenia swojego przeciwnika przez co później miewa kłopoty.
ataki: jak na lvl
samiczka

Pokemon oberwał w łepek kulką i obrócił się do Ciebie zdziwiony, po chwili jednak zniknął w ballu. Kilka sekund później usłyszałeś charakterystyczne DING!
pokemon jest już Twój

No to został mi jeszcze jeden ball, którym chcicałbym złapać jakiegoś ciekawego pokemona. Uśmiechnąłem się pod nosem i poszedłem dalej wcześniej zabierając balla z miejsca zdarzenia.

Pokeball przyjemnie ciążył w kieszeni. Wracając do safari to znów panowała cisza, nic się nie działo. I nagle usłyszałeś potężny grzmot. Las wzmocnił echo i po chwili huk był nie do zniesienia. Murkrow zaczął nerwowo trzepotać skrzydłami. Po kilku sekundach poczułeś na twarzy pierwsze lodowate krople deszczu.

- Cóż... Zbiera się na burzę - mruknąłem do swojego Murkrowa, po czym włożyłem go do plecaka z łebkiem na wierzchu. Niech widzi wszystko ztyłu i w razie czego informuje o nadchodzących stworkach. - Nie przebywajmy pod drzewami, bo trzaśnie nas piorun groźniejszy od elektrowstrząsu Pikachu!

Murkrow grzecznie siedział w plecaku. Ty jednak nie miałeś gdzie się schować. W sumie jedyne co tu było to drzewa i krzaki.

- Pani MG, może pani wyczarować mi jakieś schronienie? - zapytałem z nadzieją w głosie, po czym razem z Murkrowem na głowie ruszyłem przed siebie w poszukiwaniu jakichś ciekawych pokemonów.

Nagle znikąd pojawił się taki pok:
Gdy zauważył Murkrowa zatrzymał się na chwilę w locie, krzyknął coś do niego i poleciał dalej. Ledwo zniknął za drzewem a Twój pokemon zaczął się szamotać. Chyba próbował się wydostać z plecaka, jednak nie szło mu to najlepiej.

- Marek, o co chodzi? - zapytałem ciekawy tego całego zdarzenia, po czym rozpiąłem plecak, żeby Murkrow mógł wylecieć. Wiedziałem, że to nie najlepszy powód - ale pobiegłem za nimi.

Pokemon od razu ruszył w stronę gdzie zniknął tamten ptaszek. Po kilkunastu minutach biegu byłeś już nieźle zmęczony, jednak opłaciło się, kilka metrów przed Tobą znajdowało się wejście do jakiejś jaskini.