Lioli- ja pokemon!

- Odstawiamy do domu i idziemy, mamy w sumie po drodzę, kilka minut tylko stracimy - zauważyła żabka i tak ruszyliście w tamtą stronę.
Odstawiacie wasze zapasy i możecie już iść do miasta, gdzie zebrało się naprawdę spore zbiorowisko. Na środku stoją te robalki i coś ich przywódca opowiada... Ten, który chciał wasze jagody był najmniejszym z nich, ale nie zdawało się chodzić o niego.

- Ciekawe co się dzieje... Chodźmy bliżej, może się dowiemy o co chodzi. Ruszyłam w stronę biedronek, podeszłam na tyle blisko by dobrze słyszeć... i by Troy też słyszał.

- I wtedy to zaatakowało nas! Było ogromne! Tak z nieba się rzuciło! - słyszałaś nieskładne zdania pokemonów.
Wszyscy słuchali tego z powątpiewaniem. W mieście okazało się, że nie ma żadnego z zespołów, który miałby to sprawdzić, a Troya aż rwie by tam pójść.

Spojrzałam na towarzysza. - Nie trzeba należeć do jakiegoś zespołu żeby móc się zajmować takimi sprawami? Szenęła, po czym uśmiechnęłam się i popatrzyłam na niego. Zastanawiało mnie co teraz zrobi i powie. Ja już wcześniej postanowiłam, a skoro już wiedziałam jak używać swoich umiejętności byłam gotowa by zgodzić się założyć z nim drużynę.

- Szczegół, jak coś się dzieje to nie usiedzę, muszę wreszcie coś zrobić - powiedziała jedynie żabka. - Idziesz ze mną? - spytał się wojowniczo.
Po chwili jednak nie czekając szczególnie na odpowiedź pociągnął Cię za sobą w drogę.

Uśmiechnęłam się i od razu ruszyłam w drogę, utrzymywałam tempo w jakim poruszała się żabka, przynajmniej się starałam, pozornie powolne pokemony potrafią być naprawdę szybkie. - Jak myślisz co je zaatakowało?

Łatwo za nim nadążasz, chociaż w sumie to on jest nie aż tak szybki... Po kilku minutach docieracie do ogromnego krateru, gdzie leży jakiś spory, zielonkawy kamień... Nigdy czegoś takiego nie widziałaś.

Skupiłam się na węchu i zaczęłam podchodzić. - Meteoryt? I o to tyle krzyku? Fakt, kolor ma dość dziwny ale to jeszcze nic wielkiego... Podeszłam spokojnie bliżej i zaczynam się przyglądać dziwnemu obiektowi. Nie dotykam go jednak, nie zdziwiłabym się gdyby był "ciepły".

Cóż ciepły to mało powiedziane, widzisz jak powietrze wokół niego wariuje od gorąca. A meteoryt nie dość, że ma dziwny kolor to jeszcze wygląda jak kryształ w jakimś osadzie.
- A co to meteoryt? - spytał się nagle Froakie.

- Tak ludzie nazywają skały, które spadają z nieba. Troy, cofnijmy się i puść na niego niewielki strumyk wody ok? Tylko nie za dużo, kamień jest rozgrzany i woda natychmiast wyparuje, jednak chciałabym zobaczyć co się stanie... Była niewielka szansa, że w kontakcie z woda kryształ może pęknąć... jednak wątpiłam czy woda wogóle go dotknie.

Co racja to racja, kilkanaście centymetrów od kamienia woda natychmiastowo parowała, nic szczególnego nie robiąc. A trzy minuty strumienia wody ani troszkę nie polepszyły efektu... troy puścił wreszcie wodną kulę, która tym razem dotarła do kamulca. Nic złego mu się nie stało... Ale widać, że troszkę potrwa studzenie go.

- Wystarczy... to nie ma sensu, jest zbyt gorący. Musimy poczekać jednak to może potrwać nawet kilka godzin, po drodze chyba mijaliśmy jakiś krzak z owocami... co powiesz na śniadanko? Uśmiechnęłam się i wyszłam z krateru. Rozejrzałam się po okolicy, za jakiś czas w końcu ktoś się domyśli o co chodzi tym biedronkom i pewnie się tu zbiegną jak mrówki do cukierka.

Cóż racja, froakie co jakiś czas puszczał spory strumień wody. Dopiero po godzinie było widać efekty, jeszcze żaden pokemon się tutaj nie zjawił więc może będziecie mieli spokój dłuższy czas.
- Skoro chcemy to zachować dla siebie to chyba trzeba będzie gdzieś przenieść co nie? - wysunął wreszcie taki pomysł Twój przyjaciel.

- Taa... tyle, że to pewnie wciąż jest koszmarnie gorące. Chociaż... Zebrałam szybko kilka patyków i położyłam na kupce po czym je podpaliłam. Wsunęłam łapę do ognia, Houndoury mają zdolność, która sprawia, że ognień nic im nie robi... jeśli ja akurat ją miałam to istniała szansa, że będę mogła dotknąć kamienia i się nie poparzę.

Ogien nic Ci nie zrobił, ale....Meteoryt okazał się póki co za gorący. Nawet Ciebie lekko przyparzyło. Froakie wreszcie stracił cierpliwość i zaczął używać dość pokaźnego strumienia wody. Ten szybko parował ale widzisz, że też coraz wolniej. Jednak szybko się ochładza! Kilka minut potem macie tu małe jeziorko, a wodny pokemon spokojnie już wziął meteoryt z miejsca.

Szybko obejrzałam kamień. - Troy, mogłeś go uszkodzić... jeśli coś zbyt szybko traci temperaturę może popękać... Tak czy inaczej... pora się stąd zmywać... Chociaż. Szybko się rozejrzałam Gdzieś tu musiał być kamień podobnego rozmiaru, gdy już go znalazłam kładę go w miejsce naszego znaleziska i strzelam w niego płomieniami by go rozgrzać i trochę nadtopić, dopilnowałam również by cała woda wyparowała. - No dobra, teraz możemy iść, hm.. chyba lepiej się z tym póki co nie pokazywać innym.

A więc wszystko jest już zamaskowane, a wy uciekacie z oryginalnym kamykiem. Troy prowadzi Cię do jego domu z lekka okrężną drogą, poza tym musicie dźwigać kamulec na zmianę. 
- Uff ciężko było - mruknął Troy jak postawił go w spiżarce obok jagód. - To powinna być dobra kryjówka - pokiwał głową zadowolony z siebie.

Uśmiechnęłam się widząc jak Troy chowa kamień. Przeciągnęłam się i podeszłam do kryształu przyjrzałam mu się, ciekawe co to mogło być... nie wyglądał jak normalny meteoryt, one zazwyczaj są zwykłymi głazami.

To racja, do tego stał się jakby jaśniejszy jak się do niego zbliżyłaś... Ale zaraz po tym przygasł. Troy obecnie zjamował się poprawianiem nieco waszych legowisk świeższą trawą.
- Meteoryty są ciekawe - powiedział podczas swojej roboty.

- Masz rację, można się bardzo wiele dowiedzieć badając taką skałę z kosmosu. Jednak... to jest jakiś kryształ nie skała... dziwne... nie znam, żadnych kryształów ani minerałów, które mogłyby wytrzymać coś takiego... chyba nawet diament by nie dał rady... A może... może to jeden z tych kryształów, które zwiększają siłę ataków pokemonów? Ten jest zielonkawy więc mógłby działać na trawiaste pokemony.

Ten spojrzał na Ciebie.
- Wyobrażasz sobie trawiastego pokemona który by z czymś takim chodził? Ledwo to donieśliśmy... Fakt ci duzi by nie mieli kłopotu ale to wydaje mi się dość... nieprawdopodobne, poza tym te kamienie tak nie wyglądają - wyjaśnił. - Ogólnie... nie myślałaś założyć ze mną zespołu? - spytał się nagle.

- Chyba masz rację... wygląda inaczej... W sumie to nie zaskoczyło mnie pytanie Troya. Uśmiechnęłam się do niego i wróciłam do posłania, usiadłam na nim i przez chwilę się zamyśliłam. - W sumie to myślałam o tym odkąd poprosiłam Cię o pomoc w używaniu mocy... w sumie nawet jeszcze trochę wcześniej... gdy opowiadałeś mi o tych drużynach... gdy Cię poprosiłam o pomoc byłam już pewna, że taka drużyna to może być ciekawe i może pomoże mi w wyjaśnieniu co się ze mną stało... Znów się uśmiechnęłam i podrapałam za uchem.

Ten spojrzał na Ciebie jak na zbawienie. Już po momencie wpadł na Ciebie by Cię wytulić.
- Dzięki dzięki dzięki! - mówiła żabka uradowana. - To jutro wybieramy się oficjalnie ją założyć! Jakiś pomysł na nazwę? - spytał się z uśmiechem.
Po tym Cię puścił i skakał po całym jego domku.

- No już już... spokojnie, bo chatkę rozniesiesz. Uśmiechnęłam się i patrzyłam jak żabka rozładowuje nadmiar energii. - Nie, jeszcze nie mam pomysłu na nazwę. Do rana coś spróbuję wymyślić. No już wariacie, pora się przespać, bo nie pozwolą nam założyć drużyny jeśli będziesz rano wyglądał jak zombie... Zaśmiałam się i po czym położyłam spać

Ten po momencie stanął.
- Aaa... w sumie racja... - zauważył i jedynie położył się zadowolony na swoim legowisku.
Po tym już obydwoje zasnęliście nie wiedząc, że całą noc czyjeś czujne oczy was pilnie obserwowały....
Rano obudziłaś się wyjątkowo wypoczęta. twój towarzysz również.