Maruda- Zagajnik (Remik)

A wiec po rutynowej kontroli wreszcie wchodzicie na teren safari. wszystko wydaje się yć tutaj takie spokojne, takie sielskie... Trasa po tym  miejscu na pewno będzie bardzospokojna.

Uśmiech gościł na mojej twarzy. Byłem niezwykle podekscytowany faktem, iż wraz z moim pierwszym Pokemonem, jakiego dane mi jest posiadać wkroczyłem właśnie w wędrówkę po Magicznym Zagajniku. Nic nie jest tak przyjemne jak spokojna wędrówka z towarzyszem, a do tego kiedy ma się w świadomości fakt, iż cierpliwość może zostać nagrodzona. Kroczyłem pewnie przed siebie, a obok mnie równie dzielnie szedł Totodile. Całą swoją uwagę wyjątkowo poświęciłem nie jemu, lecz poszukiwaniu nowych stworzeń. Byłem przekonany, że gdzieś tu są, lecz jeszcze nie mogłem ich dostrzec. Koniecznie pragnąłem je odnaleźć, dlatego też uważnie się rozglądałem.

Póki co nie widzisz nic szczególnego, Twój podopieczny zresztą też, ale lata z wielkim entuzjazjem po krzakach. Jeszcze troszke może minąć nim na cokolwiek natrafisz. Do tego w oddali dostrzegasz ciemne chmury.

Dotychczasowy brak napotkanych stworzeń w żadnym wypadku mnie nie zrażał. Bardzo chciałem je spotkać i właśnie to mnie motywowało do jeszcze intensywniejszego zaangażowania w poszukiwania. Dotarło do mnie, że przecież dzikie stworzenia, prawdopodobnie żyjące i poruszające się w stadach nie wyjdą po prostu na drogę całą grupą, ale będę musiał zboczyć ze ścieżki i odnaleźć je w głębszych zakamarkach. Ciemne chmury? Na pewno mnie nie zrażały, nie bałem ani deszczu, ani śniegu, ani burzy. W końcu miałem przy sobie Totodile'a, który na pewno dobrze poczułby się w swoim wodnym środowisku. W tę myśl zszedłem z udeptanej ścieżki, aby zagłębić się w pierwsze krzaki i wejść w nie coraz głębiej, licząc na napotkanie dzikiego stworzenia. Rozglądałem się za nimi bardzo uważnie, aby przypadkiem nie przegapić żadnego z nich.

przejmuje safka

1. Przedzierałeś się przez zarośla razem ze swoim pokemonem. Nagle Twój stworek się zatrzymał i chwycił Cię za nogawkę byś zrobił to samo. Wskazał łapką na zarośla, z których po chwili wyszedł taki pokemon

Maluch spojrzał na Ciebie zaciekawiony a potem zwinął się w kulkę.

Gdy tylko dostrzegłem stworzenie, na które zwrócił uwagę mój pokemon bardzo się tym zaintrygowałem. To pierwszy pokemon, którego udało mi się tutaj spotkać! W pierwszej chwili nie wiedziałem co zrobić i stanąłem jak wryty, spoglądając ukradkiem to na Totodile'a, to na żółtą kulkę. W końcu jednak do głowy przyszedł mi pewien pomysł.
-On chyba się nas. Zostawmy go w spokoju, niech sobie żyje i się rozwija, a na pewno przyjdzie taki dzień, w którym nie będzie musiał się już bać. - Wyszeptałem do mojego startera, po czym powoli i bezszelestnie obszedłem stworka, aby kontynuować wędrówkę w głąb zagajnika.
Przeszukiwałem krzaczki oraz wszelkie jamy i nory w ziemi, w nadziei na znalezienie nowego towarzysza. Miałem ogromną nadzieję, że tym razem Pokemon będzie chciał się do mnie przyłączyć, co sprawiało, że szukałem jeszcze intensywniej. Nie opuszczałem niczego, w czym mógłby się ukryć jakiś Pokemon. Nie mogłem go przeoczyć.

2. Ledwo odszedłeś a stworek się rozwinął i zniknął w trawie, ruszyłeś dalej jednak jak na razie nie widziałeś więcej dzikich pokemonów. Twój pokemon również szedł spokojnie, gdyby coś było w pobliżu na pewno by to wyczuł i dał znać.
Słyszałeś dzikie pokemony, które buszowały w oddali jednak żadnego nie widziałeś.

Fantastycznie! - Przebiegło mi przez myśl. To nic, że ich nie widzę, skoro je słychać. Przynajmniej wiem, że tutaj są. Jest ich więcej niż tylko ten jeden strachliwy stworek. Uśmiech pojawił się na mojej twarzy i szybko powędrowałem w kierunku odgłosów wydawanych przez dzikie Pokemony, aby czym prędzej je spostrzec. Bardzo mi na tym zależało, przecież czytałem, że w tym miejscu można spotkać szczególnie interesujące stworzenia co tylko pobudzało mnie do działania. Szedłem powoli i ostrożnie, aby ich nie wypłoszyć, bardzo, ale to bardzo chciałem je zobaczyć... ale nie tylko. Szczerze pragnąłem, aby choć jeden z nich dał się złapać i przenieść do mojej drużyny. Starałem się zachowywać bardzo cicho, przyłożyłem palec do ust, aby tak samo zrobił Totodile. Wspólnie obraliśmy kurs na buszujące Pokemony, kierując się jedynie ich odgłosami. Po drodze dokładnie obserwowałem co się dzieje dookoła, aby niczego nie przeoczyć. Wiedziałem, że muszę być czujny i spostrzegawczy.

3. Szedłeś dalej za odgłosami pokemonów. Po pewnym czasie dotarłeś do niewielkiej polanki, na której bawiło się stadko takich stworków.

Maluchy jak na razie nie zauważyły jeszcze waszej obecności i bawiły się w najlepsze.

Widok nie jednego Pokemona, a całego ich stada był dla mnie wielkim przeżyciem. Byłem tu już przecież jakiś czas i do tej pory spotkałem tylko jedno stworzenie, nie licząc mego startera, a tutaj nagle natrafiam na całe stado. Byłem pod naprawdę wielkim wrażeniem. Tylko czy na pewno jestem gotowy, aby się im ujawnić i jeszcze spróbować któregoś złapać? Postanowiłem wykorzystać fakt, iż jeszcze mnie nie spostrzegły i nie mącić ich spokojnej zabawy. Wspiąłem się na koniuszki palców, aby jak najciszej obejść tę polanę dookoła. nawet wziąłem Totodile'a na ręce, aby jeszcze bardziej zmniejszyć poziom hałasu emitowany przez nas. Spokojnie stawiałem krok za krokiem jednocześnie obserwując pobliskie krzaki, jamy i drzewa. Wiedziałem, że prędzej czy później kogoś znajdę, to była już tylko kwestia sumienności. Kogoś kto nie będzie się bał i nie sprawi wrażenia przestraszonej istoty.

4. Ominąłeś stado i ruszyłeś dalej. Niewiele się zmieniło, słyszałeś poki ale ich nie widziałeś. Jednak tamto stadko to chyba dobry znak i całkiem niezła zachęta by iść dalej w poszukiwaniu tych stworków, które naprawdę Cię interesują.

Hmm... spotkałem jedno stadko, teraz słyszę kolejne. Wygląda na to, że tych stworzeń tutaj jest naprawdę sporo i tylko kwestią czasu jest to, kiedy spotkam odpowiednich dla siebie kompanów. Ponownie udałem się w kierunku źródła dźwięków wydawanych przez nowe zasłyszane Pokemony. Chyba nie było lepszej strategii jak powoli i cicho zbliżyć się do nich i dostrzec z kim tym razem miałbym do czynienia. Byłem tym faktem niezwykle podekscytowany. Czułem zarówno zniecierpliwienie, jak i ogromną radość. Świadomość bliskości dzikich Pokemonów wokół mnie dawał mi przeogromne przeświadczenie o euforii jaka mnie ogarniała na samą myśl o nich. Z każdym krokiem czułem się coraz lepiej.

5. Szedłeś w stronę odgłosów jakie wydawały dzikie pokemony. Po drodze jednak usłyszałeś jakiś szelest dochodzący z lewej. Zatrzymałeś się, po chwili zza krzaków wyłonił się taki stworek

Pokemon spojrzał na was zdziwiony. Po chwili jednak zdziwienie przemieniło się w czystą ciekawość. Podlatywał do Twojego krokodylka i cofał się. Po kilku takich podejściach zaczął robić głupie miny czym rozbawił Twojego pokemona.

Niesamowite, kolejny Pokemon w tej okolicy. Jakież to cudowne, że tak wiele dzikich stworzeń skumulowało się w tej okolicy i mogę je teraz podziwiać. Cóż za zabawne stworzenie. Powitałem go szerokim uśmiechem, po czym spróbowałem się zbliżyć i pogłaskać.
-Hej mały, chciałbyś się do nas przyłączyć i poszukać innych stworzeń? - zapytałem.
Zaintrygował mnie, lecz nie widziałem go w swojej drużynie. Był jednak na tyle miły, że postanowiłem pozwolić mu przyłączyć się chociaż na chwilę. W końcu ruszyłem dalej, penetrując wszelkie możliwe miejsca, w poszukiwaniu Pokmeonów.

1.

Duszek spojrzał na ciebie, chyba nie bardzo wiedział o co ci chodzi. Twój pokemon jednak szybko zaczął mu coś tłumaczyć i już po chwili duszek kiwnął głową i ruszył w stronę, z której przyszedł. Krokodylek ruszył za nim i kilka sekund później zostałeś sam, wiedziałeś jednak, w którą masz iść stronę. Zawsze coś.

Bez zastanowienia ruszyłem za moim Pokemonem. Może i nie miałem żadnej pewności co się dzieje, ale za to przeczuwałem, iż duszek doprowadzi nas w miejsce, w którym spotkamy jeszcze więcej dzikich stworzeń. Szczerze pragnąłem w końcu spotkać kogoś, kto mógłby znaleźć miejsce w mojej ekipie. Starałem się nadążać za moimi przewodnikami, a po drodze próbowałem zachować szeroko otwarte oczy i czujność, aby nie przegapić nawet jednego Pokemona, który mógłby mnie zainteresować.

Szedłeś i szedłeś a pokemonów nie było widać. Raz na jakiś czas słyszałeś jednak odgłosy dzikich stworków, dochodziły jednak z dość daleka. Jednak no co poradzić?? Przed sekundą spotkałeś duszka więc chyba dziwne było by gdybyś od tak nagle spotkał kolejnego duszka.

Absolutnie nie zrażałem się faktem absencji Pokemonów. Przecież miałem dwóch świetnych kompanów, z którymi długo mogłem przemierzać nowe, nieznane mi miejsce. Z czystą przyjemnością radowałem się z eksplorowania owego zagajnika, który już przyniósł mi tyle szczęście, że niemalże popadłem w stan istnej euforii. Spokojnie kontynuowałem odkrywanie nowych miejsc, przeszukiwałem krzaki, ale oczywiście nie było mi przykro. Nie wiedziałem czego mogę się spodziewać, ale byłem przekonany, że przez świetną zabawę spotkam kolejnych kompanów. Dalej podążałem za duszkiem u krokodylem, aby ich nie zgubić.

1.


Szedłeś za pokemonami, niekiedy miałeś spore problemy z przedarciem się przez krzaki, przez które twoje stworki przechodziły bez najmniejszych kłopotów. Wokół było cicho, na pewno nie było tu dzikich pokemonów, czy aby na pewno warto było iść za duszkiem?

Hmm.... sprawa faktycznie wygląda podejrzanie. W końcu to duch i nigdy nie wiadomo czego będzie od nas chciał. Pomimo tego, że wydawał się taki miły i rozrywkowy chyba jednak nie warto aż tak ryzykować.
-Totodile, musimy zawrócić. Nie dam rady dłużej przedzierać się przez te chaszcze. - Powiedziałem, aby Pokemon do mnie wrócił. -Dziękujemy za towarzystwo, ale dalej pójdziemy sami. - Dodałem z uśmiechem do duszka i powoli wycofałem się, aby zawrócić do miejsca, z którego przyszliśmy. Pilnowałem, aby mój stworek szedł tuż obok mnie i dopiero, gdy dotarliśmy do punktu wyjścia postanowiłem poszukać jakiejś polany, w której to zwierzęta mogłyby znaleźć schronienie i odpoczynek. Dobrze byłoby rozejrzeć się za jakimś zbiornikiem wodnym... tak!
-Totodile, mam prośbę. Czy wyczuwasz może jakiś zbiornik wodny w okolicy, proszę Cię, skup się i postaraj się zlokalizować skupisko wilgoci, bo na pewno tam zbierają się Pokemony. - Wydałem komendę z charyzmą, aby zachęcić startera do pomocy.
Wiedziałem, że w nim moja nadzieja i liczyłem na to, iż doprowadzi mnie on do jakiegoś stawu, wokół którego znajdę nowe Pokemony.