Las Nikotynki

Właśnie wstało słońce, pogoda była na prawdę niesamowita jak na wczesną wiosnę. Promienie słońca próbowały przebić się przez gęste korony drzew. Raz na jakiś czas zawiał lekki wiaterek, jednak nie było to nic co mogło przeszkadzać w poszukiwaniu jagódek, po które każdy z nas właśnie tutaj przybył. Już na pierwszy rzut oka było widać, że las będzie pełen jagód różnego rodzaju.

Nie było tutaj żadnych konkretnie wyznaczonych dróg, ani nic w tym rodzaju, każdy musiał wybrac odpowiednią drogę dla siebie, wszystko zależało po prostu od nas. Raz na jakiś czas dało się słyszeć odgłosy dzikich pokemonów, jednak w tym momencie to jedynie coś co koi uszy, nikt nie ma przy sobie pokeballi, więc nie ma możliwości na złapanie chociażby jednego z mieszkańców tego lasu

Bez dłuższego zastanawiania się wypuściłam swojego kochanego Nuzleafa, w sumie to jedyny z moich pokemonów który w 100% wychował się w lesie i ma jakieś tam pojęcie o tym jak się w nim odnaleźć,  jak wiadomo czasami nie jest to łatwe, w szczególności jeśli nie wie się dokładnie gdzie ma się czegoś szukać. W tym przypadku miał szukać jagódek dlatego nadwał się idealnie jako mały Seedot nie raz przeżywał wielkie przygody i walczyło jedzenie
-Więc naszym zadaniem na dzisiaj jest odszukanie jak największej ilości jagódek mój mały przyjacielu, wiem, że nadasz się do tego na prawdę idealnie dlatego jedziemy- zaśmiałam się i ruszyłam przed siebie bez zbędnego gadania, przeszukiwanie lasu o tej porze roku to było coś niesamowitego te drzewa budzące się do życia po zimowej ciszy, dzikie pokemony skrzeczące gdzies tam w koronach drzew, to ciepło, ten przyjemny zapach liści, coś na prawdę wspaniałego i niezapomnianego, szłam dalej przed siebie dając sie prowadzić nuzleafowi, widziałam jak skakał między drzewami zaglądając wszędzie gdzie się tylko dało aby spełnić moje oczekiwania, miło z jego strony że aż tak się starał, aby spełnić moje oczekiwania, jednak co innego można było oczekiwać po jakże wspaniałym pokemonie, on nigdy mnie nie zawiedzie a to wiedziałam już od samego początku kiedy tylko go spotkałam, chociaż trzeba było przyznać, że z samego początku wcale nie miałam w planach aby był częścią mojego pokazowego zespołu, jednak jak widać z każdego pokemona da się zrobić prawdziwego lidera i jakże wspaniałego pokazowego pokemona, w każdym aspekcie walk spisywał się na prawdę dobrze, szłam dalej szukając nadal czegoś ciekawego.

x9

Widząc znalezisko od razu ruszyłam przed siebi, byłam bardzo wdzięczna swojemu pokemonowi za to, że coś dla mnie znalazł, nawet pogłaskałam go za to po głowie, zasługiwał na to na prawdę bardzo!
-Widzisz udało nam się coś osiągnąć, mamy już 9 jagódek- schowałam owoce bardzo delikatnie to woreczka na łupy jagody jak każde owoce były na prawdę delikatne i żeby je sprzedac za dobrą cenę trzeba było o nie na prawdę zadbać innego wyjścia nie miałam, w sumie może Nuzleaf powinien je trzymać? Nie wiem ale wydawał mi się być bardziej delikatny niż ja sama i pewnie lepiej zadbał by o owoce, chociaż mniejsza z tym. Schowałam woreczek do torby i ruszyłam przed siebie już połowa dnia za nami lepiej powoli szukać dla siebie miejsca do spania, tak chyba bedzie najlepiej. chociaż?
-Idziemy dalej, szukając jagód zacznij też szukać jakiegoś miejsca gdzie będziemy mogli spędzić noc, w sumie widzisz słońce powoli zachodzi, a szukanie po nocy to wręcz głupota- wiedziałam, ze pokemon przyzna mi rację, wiec nie tłumaczyłam więcej o co mi chodzi, znał mnie i rozumiał praktycznie jak nikt co chodzi po mojej głowie, szłam dalej rozglądając się uważnie tak samo jak Nuzleaf, jemu szło to o wiele lepiej, znał się na tym, ja ostatni raz zbierałam jagody kiedy byłam jeszcze dzieciakiem, ledwo sama to pamiętam, ale coś pamiętam! Najbardziej chyba te obdarte kolana po zaliczeniu gleby, teraz dopiero przypomniało mi się jakie mama robiła pyszne ciasto z jagódek i tu pojawia się pytanie, czy mam je sprzedać czy może upiec z nich jakieś ciasto w najbliższym centrum pokemon?

x9

Szłam wraz ze swoim pokemonem jeszcze dalej jak widać szło mu bardzo dobrze, wiec moze trzeba to wykorzystac jeszcze bardziej? POganiałam troszkę swojego pokemona zeby szedł dalej i szukał jeszcze dokładniej tego co gdzieś może się tutaj ukrywać, śpiewanie dzikich pokemonów nie przeszkadzało mi wcale, niech sobie latają marudzą, czy co tam robią
-Szukamy dalej malutki- mruknęłam do pokemona idąc dalej przed siebie, wzystko szło wręcz genialnie, mieliśmy kilka jagódek wiecej mi chyba do szczęścia nie trzeba

x3

-Brawo mały- zawołałam do swojego pokemona i pogłaskałam go po łebku, jak widać idelnie nadawał się do poszukiwania jagódek w lesie i właśnie to udowadniał, szłam więc dalej przed siebie, rozglądając się raz na jakiś czas, może i samej uda mi się coś znaleźć, schowałam w tym czasie znalezione jagody i bez większego gadania i zatrzymywania się szłam po prostu dalejh zainteresowana dośc mocno tym co może nas jeszcze spotkać, jak widać pogoda nie była zła więc nie trzeba było się martwić, że zacznie padać, albo, że pogoda się epsuje, szłam wiec dalej przed siebie

x3

Pogłaskałam ponownie swojego pokemona po głowie i bez zbędnego rozglądania się ruszyłam dalej przed siebie, dalej byłam zadowolona, że nie padało, nie musiałam martwić się, chociaż byłam troszkę zmęczona moze powinnam odpocząc troszeczkę?
-Nuzleaf usiadźmy na chwilke- zawołałam do malucha i usiadłam pod jednym z drzew, przymknęłam oczy i sama nie wiem jak to sie stało zasnęłam jak małe dziecko, kiedy Nuzleaf mnie obudził przeprosiałam go z uśmiechem i ruszyłam spokojnie przed siebie

podsumowanie eventu:

x 9
x9
x3
x3
x3