Gra Ao

Link do zapisu:

Skoczyłeś w ostatniej chwili, przez kilka sekund znajdowałeś się w pustce, potem wokół ciebie zaczął się materializować gęsty i mroczny las. Ledwo się w nim znalazłeś a portal zniknął. Miałeś szczęście, słyszałeś o chłopaku, który nie zdążył przejść przez portal i stracił obi nogi. Złapałeś oddech i rozejrzałeś się po okolicy. Jak już wcześniej zauważyłeś portal przeniósł cię do jakiegoś gęstego i starego lasu. Nie byłeś pewien jaka jest pora dnia, korony drzew skutecznie zasłaniały niebo i ani jeden promyk światła nie docierał do ściółki. Mimo wszystko widziałeś dokładnie kontury drzew i większych krzewów.

Kolejny portal, kolejny świat, byleby nie stać w miejscu. Za każdym razem powtarzałem sobie to w momencie podróżowania między światami. Jednak nawet to nie dawało mi choć trochę poczucia bezpieczeństwa. Bez mocy potrzebnej mi do obrony nie mogłem go zastać, tym bardziej że nie wiedziałem czy przechodząc do innego świata sam nie właduję się w pułapkę, trafiając na jednego z naznaczonych.
- Gepetto, nawiedź mą osobę! - wykrzyczałem, wyrzucając pokeballa z Banette w górę.
- Gepett, zastosujmy nasz manewr schowania się w moim cieniu. Dużo lepiej czuję się kiedy to Ciebie mam za plecami, a nie obcą osobę. - odparłem do mego towarzysza, chowając jednocześnie pustą ballkę po pokemonie do kieszeni.
- Musimy stać się silniejsi...to nam zapewni spokój duszy, zaś wzbudzi niepokój w naszych przeciwnikach. - powiedziałem jednocześnie strzelając palcami i sprawdzając portfel.
- Idziemy do miasta, jest coś co chcę zakupić.

Twój pokemon wyskoczył z balla i rozejrzał się, potem bez słowa zniknął w twoim cieniu. Od razu poczułeś ulgę, wokół panowała cisza, nigdzie nie widziałeś żadnej ścieżki więc nie mogłeś stwierdzić gdzie teraz się udać. Poza tym miałeś przeczucie, że jesteś bardzo daleko od jakiegokolwiek miasta. Tak wielkie drzewa nie rosną raczej w pobliżu miast.

Rozglądając się dookoła, próbowałem znaleźć jakikolwiek szlak, po którym widać by było że przechodzą jakieś istoty. Tym tropem mógłbym dokądś dojść, jednak zachowując jednocześnie dużą ostrożność. Chociaż moje szaleńcze ja od dawna nie dawało o sobie znać, czuję jak we mnie wrze, jak chce trochę posmakować świata w którym się obecnie znajduję. Wciągając kilka głębszych oddechów, przechyliłem głowę w tył i dopiero wtedy dostrzegłem jak wielkie są to drzewa. Ich korony były wysokie, dlatego ich szczyt byłby dobrym miejscem na obejrzenie terenu wokół nas.
- Songo, pokaż swe szaleńcze ja! - wykrzyczałem wyrzucając ballkę nad swą głowę.
- Monferno, wdrap się na szczyt tego drzewa, i postaraj się zlokalizować mniej więcej co znajduje się dookoła nas, okej? - odparłem do stworka wskazując jednocześnie na najwyższe drzewo w mym pobliżu.

Małpka wyskoczyła z kuli i od razu wlazła na drzewo. Kilka sekund później już nie było jej widać. Ty w międzyczasie rozglądałeś się po okolicy. Po dłuższej chwili zobaczyłeś niewielką ścieżkę, którą wydeptały jakieś pokemony, nie była chyba jednak już od dawna używana bo zaczęła zarastać. Bardzo chciałeś już ruszać jednak był pewien problem, twój pokemon nadal nie wrócił.