Gra Nikotynka - Emra - I

Nuciłam coś pod noskiem i szłam dalej mając nadzieje, ze coś zacznie się dziać, nie wiem co, ale cokolwiek, no dobra bez morderców, bez meteorytów
-Ej mam się bać tego twojego znajomego? Mam nadzieje, ze to bardziej typ tatuśka, a nie wiecznego podrywacza- powiedziałam do towarzysza i szłam sobie spokojnie dalej, nadal bawiłam się nozykiem i rozglądam się jak daleko jeszcze do szczytu

- On ma 40 lat, jego żona zginęła w czymś tam, także nie wspominaj o tym przy nim dobrze?
Powiedział spokojnie ostrzegając Cię przed pewnymi kwestiami, bawisz się i bawisz i prawie się przecięłaś
- Nie masz się czego bać.

Odłożyłam sztylecik na miejsce, wolałam nic sobie nie zrobić, zawsze ta kropla krwi się przyda, szłam dalej
-Okej nic nie mówić o żonie, a dzieci jakieś mieli? Mają? Czy umarła przed uraczeniem go jakimkolwiek potomstwem? -zapytałam całkiem poważnie wolałam wiedzieć, czego mam się spodziewać, w sumie może spotkam tam kogoś w swoim wieku, albo młodszego, szłam nadal spokojnie i zaczełam wyobrażać sobie znajomego Reno, oraz jego dom, wyobrażałam sobie co może mnie spotkać, co on może o mnie pomyśleć, jak zawsze panikowałam, ze źle wypadne przed obcymi, no trudno cała ja

- Nic nie mają, niestety, jest trochę dziwny, siedzi w domu i stara się odkryć spisek.. Sama zobaczysz
Powiedział spokojnie, wyobrażenia? Stary brzydki dom, masa książek papierów, trochę brudu, brudas w dresie szukający spisku:?

W sumie po dokładniejszym wysłuchaniu tego co mi powiedział to własnie tak wyglądały moje wyobrażenia na jego temat, o właśnie tak
-No rozumiem, szkoda go w sumie, czyli wychodzi na to, ze odbiło mu lekko po stracie?- zapytałam biedna jestem, bo nie dobrałam delikatnie słów i mógł to odebrać za obraze jego znajomego, ale co poradzić, w sumie tak wygoląda prawda, co nie?
-Nie chciałam go obrazić- powiedziałam spokojnie

- też uważałem że to spisek, ale dowodów nie było, jest w swoim rodzaju Punisherem, powalił już jedną korporację, teraz szuka dalej, nie odpuszcza
Powiedział spokojnie nie zwracając uwagi an to co powiedziałaś. Znowu zrobiło się zimniej, już na pewno nie jest to pogoda letnia

Potarłam sie lekko po łapkach żeby się ogrzać, przecież dziwnie by to wyg.ądało jakbym nagle wyciągnęła z torby rzeczy Reno i zaczeła się w nie ubierać
-Może mu się uda dociec prawdy, od jak dawna tak?- zapytałam dalej ciągnąc rozmowę, sama nie wiem czemu, jakoś nie interesował mnie, żaden pisek szkoda mi typa, bo stracił ukochaną osobę nic więcej, nie da się cofnąć czasu a zemsta... może kiedyś się dowiem, czy byłabym w stanie odmówić sobie normalnego żcyia dla niej

Chłopak gdy zauważył że pocierasz ręce
- wiesz możesz sobie coś wziąć z torby przecie, a od dawna, bardzo dawna nawet już nie pamiętam kiedy to było, czas leci tak szybko
Powiedział spokojnie i zatrzymał się abyś mogła się ubrać.

Podałam mu torbe, zeby sam mi coś wybrał, nie wiedziałam co moge wziąć z jego ubrań
-Biedny facet- powiedziałam spokojnie i trzymając torbe czekałam aż Reno mi coś poda, miłoby było jakby to było coś serio ciepłego, no okej! żadnego kożucha nie lubiłam nigdy tego, na serio, ale co poradzić, rozejrzałam się jak daleko do szczytu, nie bolały mnie nogi, ani nic, po prostu chciałam określić jak daleko jeszcze do naszego celu

Chłopak dał Ci bluzę z kapturem dość grubą i cieplutką, nic się nie działo, ubranko grzało a do celu daleko, nawet bardzo daleko, powoli zaczynacie być trochę wyżej niż wcześniej, twoje poki nadal sobie idą, Reno także poza tym cisza spokój.

Ubrałam się szybko w bluzę i szłam spokojnie dalej, rozglądałam się nadal jednak najczęsciej patrzyłam pod swoje nogi, żeby o nic się nie potknąć
-Maluch chcecie wrócić do balek? - zapytałam swoje poki zerkając na nie dosłownie na sekundę, po czym zerknęłam na Reno jak jest ubrany, w sumie nie chciałam, zeby mu zimno było, jeszcze się biedak przeziębi, szłam sobie spodkojnie starając się odrobinkę przyśpieszyć, nie chce spać na szczycie góry, ja nie chce być sopelkiem... na prawdę

Nie ma póki co o co się potknąć. Ninetales pokiwała przecząco głową i uciekła wam trochę zadowolona rozstawiając szeroko ogony prezentowała się pięknie
- Jak widać zmiana formy jej służy..
Chłopak było ubrany dość licho ale nie było mu najwidoczniej zbyt zimno czy coś.

Uśmiechnęłam się patrząc na ninetalesa i pomachałam jej łapką
-No śliczna jesteś Lilith- powiedziałam do niej spokojnie i przysunęłam się lekko do Reno jednocześnie łapiąc go za łapkę, chciałam sprawdzić, czy nie jest mu za zimno, może sama będę musiała go pogonić do ubrania się, jednak złapałam go tylko na chwilkę, żeby nie było, że się do niego podwalam... tak. tak wiem i tak na to wygodzi, ale co mam poradzić, sama nie wiem co do niego czuje..

Lilith pomachała Ci swoimi ogonami i nadal sobie biegała, Reno miał ciepłą dłoń byliście coraz dalej od brzegu, góra robiła się coraz bardziej stroma i stroma, chłopak nie zareagował spokojnie szedł, nie mówił za wiele nie szarżował tak jakby oszczędzał siły.

Szłam dalej spokojnie nic nie mówiąc raz na jakiś czas zerkałam na swojego pokemona jednego jak i drugiego, rozglądałam się raz na jakiś czas jednak nie wierzyłam że spotkamy jeszcze jakieś pokemony, no ale co poradzić, szłam po prostu dalej mimo wszystko patrzyłam pod nogi, coś sobie nuciłam pod nosem, ale jakoś nie specjalnie myślałam nad tym co dokładnie nuce pierwsze co mi przyszło do głowy, zerkałam też czasami na niebo.

Ona tu jest i tańczy dla mnie o o o o uwielbiaaaaam ją, taki rytm sobie nuciłaś chlopak się trochę zaśmiał bo chyba zajarzył co ty wogóle nucisz, jeden twój pokemon biega przodem jest niesamowicie zwinny i szybki, drugi zaś idzie spokojnie za wami co chwile ciągnąc Cię za nogawkę, po chwili dopiero pokazał na buźkę chyba chce amu.

Złapałam Sneasla za łapkę i zaczęłam drugą dłonią szukać jakiegoś jedzenia pewnie znajdą się jakieś jagody albo inne owoce, kiedy już znajde od razu daje dwie lodowemu pokowi i jedną rzucam Ninetalesowi
-Smacznego maluszki- powiedziałam i puściłam łapkę pokemona, zeby mógł sobie spokojnie jeśc, ja w tym czasie poprawiam bluzę i zamykam dokładnie torbe, jednocześnie przekładając ją na drugie ramie, tak, żeby przecinała paskiem moje ciałko po przekątnej, zawsze się tak łatwiej nosiło
-W sumie, co zrobimy kiedy już uratujemy Draka? Mam wrócić normalnie do szkoły?

Dałaś mu trochę karmy i ten zadowolony szybko zjadł i wyciągnął ręce po jeszcze, Ninetales zjadła i pobiegła sobie dalej
- Wiesz jak uratujemy Draka to musimy zająć się tą całą grupą co nas i jego gonią ale raczej my się zajmiemy wiem że chcesz wrócić do domu.

Dałam sneaslowi jeszcze ponownie otwierając torbę pełną skarbów, już nawet sama nie wiem co w niej mam, ale mniejsza prawda? Zerknęłam na chłopaka spokojnie
- Pomogę wam, spokojnie, wrócę później do domu, zawsze będę mogła powtórzyć rok- powiedziałam całkowicie spokojnie i nawet się uśmiechnęłam, w sumie sama nie wiem co wolałam, czy spędzać czas z nim czy siedzieć w szkole na lekcjach, gdzie i tak się nic nie nauczę, przeciez podróż pokemon... to własnie w niej uczysz się wszystkiego co powinieneś wiedzieć o życiu, utrzymaniu się o dbaniu o pokemony

Sneasel zjadł i szedł już zadowolony chłopak szedł sobie spokojnie, robiło się znowu coraz zimniej ale był plus zaczęliście widzieć śnieg a to zwiastowało że jesteście coraz bliżej.
- No zobaczymy jak to wszystko się potoczy, za niedługo powinno się wszystko wyjaśnić

-Dobrze- odpowiedziałam krótko i na temat, co innego miałąm mu powiedzieć? Ja na prawdę była niezdecydowana, ja na prawdę nie wiedziałam co chce i czego mam się spodziewać.
-Reno... no bo... hm... nie wiem jak to powiedzieć- zaczęłam dość zmieszana, po czym wypuściłam z siebie słowa hurtowo jakby jednym tchem
-To co się wczoraj działo, ja przepraszam w sumie, nie chciałam sięz tobą droczyć.. ale nie chce żebyś mnie potraktował jak pierwszą lepszą z baru, to nie dla mnie, dlatego obiecuje, że więcej tak nie zrobie- starałam się powstrzymać jąkanie, chciałam, żeby zabrzmiało to pewnie w 100%, a nie jak mała rozchisterowana dziewczynka, chociaż pewnie i tak tak zabrzmiałam

Chłopak spoglądał na Ciebie i tylko się uśmiechnął
- Jakbym miał zamiar Cię tak potraktować już dawno byłbym gdzieś indziej
Zażartował i poklepał Cię lekko po plecach, chłopak ubrał grubą bluzę i nadal zapierniczaliście pod górę na nogach.

Uśmiechnęłam się lekko i zerknęłam w jego stronę
-Przyjaciół się nie zostawia?- zapytałam, sam powiedział, ze ma mnie za przyjaciółkę, odwróciłam szybko wzrok i zerknęłam na swoje pokemony, jakoś pewniej czułam się patrząc na nie, zerknęłam na ninetalesa
-Jak się czujesz? Nie chcesz czasem wrócić do balki? Za chwile zacznie się robić o wiele zimniej- powiedziałam spokojnie, była ognistym pokemonem jednak topiący się śnieg pod jej łapkami mógł być wielkiem dyskonfortem dla niej, prawda? Zapięłam bluze dokładniej i założyłam kaptur na łepek o ile ta bluza miała kaptur

- dokładnie przyjaciół się nie zostawia i nie opuszcza
Skomentował twoje słowa i szedł spokojnie, Ninetales to biegał w śniegu daleko przed wami, no cóż musiałaś krzyczeć ale gdy Cię usłyszała zakopała się w śniegu, kaptur opadł na twoją twarz i tak sobie naadal szliście

Uśmiechnęłam się pod nosem, ma mnie za przyjaciółkę, może jestem "bezpieczna", nie no dośc myślenia! Szłam dalej i znowu zaczęłam sobie coś nucić, patrzyłam dokładnie pod nogi, żeby się nie wywrócić, albo po prostu sama z siebie nie wiedziałam na czym mam zahaczyć oczka, bo na czym? Na śniegu? Na ninetalesie? Na Asmodeuszu, czy może na Reno co doporowadzi mnie do palpitacji serca i utraty równowagi, zatrzymałam się spokojnie na chwileczkę, odwróciłam się i popatrzyłam ile za sobą drogi mamy, po prostu zwykła kobieca ciekawość, po chwili zobaczyłam ile jeszcze przed nami i powolnym krokiem ruszyłam dalej starając się dogonić swoich towarzyszy