Gra Nikotynka - Emra - I

Umyłaś się w zlewie bez większych problemów, chłopak nadal sobie jadł ty usiadłaś na blacie i tak siedziałaś, czas leciał wolno i czujesz że jesteś w coraz lepszej kondycji fizycznej dzięki odpoczynkowi
- A po co Ci ona kiedy pewnie z niej nic nie zrozumiemy?
Zapytał zaciekawiony.

Poczekałam aż Reno zje i odłoży patelnie po czym lekko przyciągnęłam go do siebie i podciągnęłam jego koszulkę i bluzę, żeby zwnou zobaczyć jedną z większych ran
-Potrzymaj- pokazałam na tone ubrań, które miał na sobie, po czym zaczęłam ściągać opatrunki, żeby po chwili dotknąć dłonią jego ranę, bardzo delikatnie, żeby go nie zabolało i starałam się go uleczyć
-A może spotkamy kogoś, kto wie co to za język? Skoro moge wykorzystywać wszystko wokół siebie, powietrze ogień i takie tam, to czemu mam się ograniczać tylko do pism w jednym języku, skoro czytając więcej i więcej moge poznać coś o czym nie miałam pojęcia? - zapytałam całkowicie poważnie, przecież wiedziałam, że mam rację

Chłopak podszedł do Ciebie i mogłaś sprawdzić jak rana, zagoiła się sporo ale nadal była głęboką raną, opatrunek już nadawał się tylko do wyrzucenia
- No w sumie można by kogoś wypytać czy wie o co w niej chodzi, ciekawe czy Lucjusz wie że tu jesteśmy, dawno go nie było
Powiedział całkiem spokojnie chłopak

Wzięłam głęboki wdech, starałam się skupić na swojej dłoni, a nie na jego ciele, wzięłam głęboki wdech , sama nie wiedziałam o czym mam myśleć, żeby go go uleczyć, zadziałało kiedy byłam podniecona, ale nie, nie moge sobie na to pozwolić
-Pewnie wie, on wie wszystko, zawsze możemy go zawołać, jesli za nim tęskinisz- powiedziałam spokojnie do towarzysza, po czym odsunęłam na chwilkę dłoń, zeby sprawdzić, czy rana zagoiłą się chociaż troszkę od momentu kiedy jej dotknęłam,
-W sumie Drake też się nie odzywał- dodałam po chwili spokojnym tonem głosu, ciągle patrzyłam na swoją dłoń

Twoja dłoń zrobiła się seledynowa i jakaś tam energia przeniknęła do rany twojego towarzysza widzisz że trochę się zagoiło.
- E tam ja nie tęsknie tak tylko sprawdzam czy nas stalkuje
Zaśmiał się chłopak i uśmiechnął się trochę gdy go uleczyłaś, znowu byłaś trochę zmęczona, czary to ciężka sprawa przekonałaś się na własnej skórze

Zacisnęłam dłoń w pięść i rozluźniłam dłoń po chwili, po czym ponownie przyłożyłam dłoń do jego ciała starając się wykrzesać z siebie chociaż trochę siły, mam nadzieję, że zadziała jeszcze troszkę, jeśli jednak nie to trochę odsuwam się od Rena, żeby nie było, że znowu go w jakiś sposób kuszę? Raczej siedząc w te sposób się nie da, puściłam jego ciało, chociaż trzeba by było jeszcze to jakoś opatrzyć? Jakiś bandaż, coś?
-Masz jeszcze jakieś bandaże?- zapytałam i oparłam dłonie o swoje kolana zerknęłam na niego z lekkim uśmiechem, starając się ukryć to jaka spłoszona jestem.

Chłopak jakoś się nie kwapił aby dobierać się do Ciebie, po prostu czekał co zrobisz, niestety nie udało Ci się już uleczyć go jeszcze raz, chłopak po chwili podał Ci nowy opatrunek który leżał niedaleko, najprawdopodobniej wyciągnął go z torby
- dziękuje za pomoc
Powiedział spokojnie i usiadł obok Ciebie gdy już skończyłaś

Uśmiechnęłam się do niego i pokiwałąm głową
-Nie ma za co, chociaż tak moge Ci pomóc- powiedziałam po chwili, machałam sobie nogami do przodu i do tyłu, po czym zeskoczyłam z blatu i złapałam za księgę, którą zostawiłam na kanapie, wytarłam ją o coś i po prostu skitrałam do torby, wiem jak to wszystko wygląda, ja po prostu zaczynam uciekać przed towarzystwem Rena, boje się być przy nim, boje się za szybko bijącego serca i wypieków na twarzy, podeszłam ponownie do kuchni i zaczełam przeszukiwać szafki, lodówkę, chciałam zrobić kilka kanapek na drogę, tak wiem to jest kradziesz, ale co poradzisz.

Wytarłaś księgę w.. w.. koc który był na sofie, trochę go pobrudziłaś ale co tam, księga idealnie się zmieściła w torbie, znalazłaś różne ciekawe produkty takie jak chleb, ser, szynka, pasztet, ryba do wyboru do koloru nawet kilka bułek było, możesz zrobić na co tylko masz ochotę
- To ja odpocznę
Powiedział spokojnie i poszedł usiadł przy kominku, nie chciał się narzucać jak widać.

Wzięłam kilka bułek, tak z 3-4, złapałam ser i szynkę, proste, ale zawsze smakuje, złapałam za nóż, przekroiłam bułki i spokojnie zaczęłąm je przygotowywać, powoli nie śpiesząc się, przecież nie było powodu do pośpiechu prawda? Nuciłam sobie spokojnie pod nosem, myśląc o wszystkim i o niczym, kiedy skończyłam wpakowałam jedzenie do jakiegoś worka i związałam go, po czym zaczęłam sprzątać zużyte bandaże, żeby właściciel domu się nie zorientował, no przynajmniej nie za bardzo, ogólnie ogarnęłam całą kuchnie, zeby wszystko wyglądała jak przed naszym wejściem tutaj.

Spokojnie przygotowałaś 4 bułki i zrobiłaś z nich piękne bułeczki z serem i szynką, schowałaś je do osobnych woreczków i wsadziłaś je do torby, opatrunek wywaliłaś do kosza, było nadal cieplutko, cisza spokój, domek na uboczu w końcu. Zauważyłaś że Reno uśpił się przy kominku a Ninetales leży spokojnie na środku saloniku i wpatruje się w ogień, na prawdę nic się tutaj nie działo.

Uśmiechnęłam się na widok Reno, jednak ja sama nie mogłam zasnąc, musze go jakoś obronić jak będzie trzeba prawda? Wzięłam jakiś koc i przykryłam chłopaka, po czym sama usiadłam na kanapie i obserwowałam cały dom, usiadłam sobie po turecku i zawołałam Ninetalesa, kiedy pokemon podszedł zaczęłam go po prostu delikatnie głaskać po łbie
-Kochana jesteś- powiedziałam spokojnie do pokemona i głaskałam jego łeb, bez żadnego ale, tak po prostu, żeby mu dobrze było.

Usiadłaś po cichu tak jak chciałaś twój pokemon podszedł do Ciebie i głaskałaś go, oparłaś się i bam.. Także zasnęłaś, obudziłaś się sama nie wiesz za ile ale widzisz że chłopak coś tam szuka w kuchence a na zewnątrz jest dość ciemno
- Dobry Dzień śpiochu
Zaśmiał się gdy zauważył że już nie spisz.

Podskoczyłam lekko przestraszona
-Chcesz mi powiedzieć, że też zasnęłam?- kiedy zdałam sobie sprawę, że jest ciemno i że jednak zasnęłam no trudno, podeszłam powoli do Reno i przytuliłam się do niego mocno, nie obchodziło mnie co robił po prostu się w niego wtuliłam
-Ty też spałeś- powiedziałam do niego spokojnie nadal się tuląc
-Włąsciciela domu nadal nie ma? Co jeśli wróci za chwilkę? Ciemno już w sumie- powiedziałam spokojnie, no tak ledwo wstałam i się rozgadałam.

Chłopak popatrzył na Ciebie i Cię przytulił do siebie po chwili odpowiedział na twoje pytania
- No jak wstałem to już spałaś, wiem że usnąłem no i właściciela nie ma, może coś poluje czy co.. Sam nie wiem, lepiej będzie jak zaczniemy się zbierać bo może nas jeszcze odwiedzić jak tu zostaniemy na dłużej
Powiedział spokojnie i wrzucił jakąś małą patelnie do torby jak i termos
- zrobiłem herbatę na drogę

Cmoknęłąm delkatnie Rena w policzek i odsunęłam się lekko od niego
-Będziemy szli w nocy, sama nie wiem co jest bardziej przerażające, spotkanie tego właściciela czy może łażenie po nocy- wzruszyłam ramionami i powoli zaczełam się zbierać, wzięłąm torbe na rękę założyłam bluzę i ogólnie przygotowałam się do wyjścia
-Miło z twojej strony, mamy też kilka bułek, zrobiłam jak przysypiałeś, z resztą widziałeś- powiedziałam zgodnie z prawdą, przecież wiedziałam jak było

- no zauważyłem że zrobiłaś, wszystko będzie dobrze nie ma się o co martwić przecież będziemy coraz wyżej i wątpię aby zwierzęta czy jakieś dziwne stwory lubiły mieszkać w takiej zimnicy
Powiedział spokojnie ubrał się i w sumie byliście już gotowi do drogi, miałaś wszystko spakowane w swojej torbie niczego nie brakowało.

Zarzuciłam kaptur na głowę i otworzyłam drzwi w sumie rozejrzałam się gdzie Ninetales jest, po czym wyszłam na tą całą zimnice, szłam spokojnie przed siebie poczekałam aż Reno wyjdzie z domku i zamknęłam za nim drzwi, spokojnie ruszyłam w dalszą drogę mniej więcej określając dokąd teraz mamy iśc,
-Jak się czujesz?- zapytałam swojego towarzysza, znowu szłam spokojnie za ninetalesem, dobrym pomysłem było to aby prowadziła topiąc śnieg przed nami, więc i tym razem powinno się udać.

Ninetales wyszła zaraz za tobą na zewnątrz, Reno zamknął drzwi, było o wiele zimniej niż w trakcie dnia, do tego ciemno, ale dzięki temu że jest tu dużo śniegu i noc jest piękna macie dobrą widoczność
- w sumie już dobrze, zregenerowałem siły możemy brnąć dalej, miejmy nadzieję że szybko przejdziemy tą górę.
Ruszyliście powoli, śniegu nie nasypało więcej więc nadal wam się dość dobrze szło.

Wepchnęłam łapki do kieszeni żeby mi nie zmarzły, wcześniej poprawiłam torbe, zeby nie spadła mi z ramienia w żaden sposób, szłam powoli przed siebie, miałam taką samą nadzieję jak Reno, a dokłądniej, że przejdziemy szybko tą górę, jeśli nie będę spała to pewnie prześpie później cały dzień i nie będzie ze mnie żadnego pożytku, chociaż Reno do tego przywyknął, nigdy mu się do niczego nie przydawałam miał przeze mnie same problemy
-Ciesze się, że się lepiej czujesz w sumie- powiedziałam spokojnie pod nosem.

Chłopak był kawałek od Ciebie i nie usłyszał co powiedziałaś, mogłaś to zostawić tylko dla siebie, Ninetales tym razem dużo spokojnie szła za wami, Reno wypuścił z kulki Primeape'a
- Prime weź poszukaj czegoś przy tamtych drzewach i będziesz mógł się pobawić
Reno pokazał na kilka drzew niedaleko, Primeape poleciał szybciej niż wyleciał z kuli, widać że ten pokemon jest niereformowalny

Powoli brnęłam przez śnieg, patrzyłam na biały puch kopiąc go po prostu przed siebie, małpa mojego towarzysza była jaka była i nic nie dało się na to poradzić, wszyscy o tym wiedzieliśmy, nawet pokemony które mam od niedawna, ale no koniec przemyśleń o jego pokemonie takiego sobie wychował takiego ma, przynajmniej ma coś od życia i będzie mógł się teraz pobawic, rozejrzałam się dokładnie jak daleko jeszcze do szczytu czy już jesteśmy, czy dopiero tam dotrzemy, zerknęłam za siebie aby zobaczyć domek, który zostawiliśmy za sobą i szłam przed siebie.

Domek był niedaleko za wami, na prawdę śniegu było coraz więcej, zaczęłaś widzieć coś na styl czubka góry, w takim tempie zajmie wam to z 2 godziny. Po kilkunastu minutach Primeape przybiegł z prowizoryczną łopatą i zaczął przed wami zamiatać śnieg w lewo i prawo, no cóż przypominało to bardziej miotłę niż łopatę ale się starał. Teraz szło się wam o wiele łatwiej i nieznacznie szybciej, przynajmniej się tak nie męczyliście

Uśmiechnęłam się spokojnie widząc zachowanie Małpiszona, no był lekko nieokrzesany, jednak jak widać miał wielkie i dobre serce, jedyne co Reno się udało w jego wychowaniu, pogratulować umiejętności, szłam przed siebie bez przerwy, ciągle prąc do przodu, nie rozglądałam się już aż tak dokładnie po prostu szłam przed siebie patrząc tylko na czubki swoich kozaków.
-Pomożesz mi nadrobić zaległości ze szkoły? -zapytałam swojego towarzysza spokojnie.

- a co ty chcesz nadrabiać? przecież tam nic ciekawego i przydatnego w życiu nie uczą
Powiedział spokojnie i nadal sobie wędrowaliście, pogoda była dosyć spokojna i nie działo się nic, zauważyłaś na niebie jakiegoś wielkiego czarnego ptaka, nie był to zwykły ptak bynajmniej Ci się tak wydawało z początku, latał wysoko
- W sumie jeśli aż tak chcesz to mogę pomóc