Gra Shury: Shura Ake

Początek Gry
Amitiel

Imię: Shura
Nazwisko: Ake
Wiek: 16 lat
Charakter:
Zwykle małomówna. Nie lubi opowiadać o sobie. Wobec ludzi zachowuje się złośliwie i czasem okrutnie. Ogólnie niezbyt lubi z nimi przebywać i czuje wobec nich pogardę. wobec pokemonów jest chłodna i władcza,ale nie pozwoli, by któremukolwiek z nich stała się krzywda. Bardzo dobrze potrafi ukrywać uczucia. Okazywanie ich uważa za słabość. Sama jest przepełniona nienawiścią wobec tych, którzy wybili jej ród. Czasami nie potrafi poradzić sobie z tym uczuciem i dostaje szału.
Wygląd:

Shura ma białe krótkie włosy. Jej oczy przykuwają uwagę, ponieważ mają rzadko spotykaną barwę szkarłatu. Na ustach zawsze ma pogardliwy uśmiech. Cały czas nosi czarne spodnie z kieszeniami i czerwoną koszulę. Na nie zakłada płaszcz tego samego koloru co spodnie sięgający aż za kolana. Na biodrach nosi pas z przyczepioną kataną i małą sakwą. Na nogach ma ubrane czarne z grubą podeszwą buty - trapery.
Historia:
Dziennik, jedyna zapisana karta.
Nazywam się Shura Ake. To nie jest moje prawdziwe imię,ale je już dawno temu zapomniałam.(Dopisek na marginesie :"Szlag. Jakie to głupie... pisze dzienniczek jak jakaś małolata."). Nie wiem nawet gdzie się urodziłam. Mój ród był wędrownym klanem najemników. Już od małego byłam trenowana do walki i skrytobójstwa. Tak jak nakazywały zasady klanu w wieku 10 lat otrzymałam swoją pierwszą brań na własność - katanę,którą nazwałam Czarnym Smokiem. W tym czasie całe moje dzieciństwo minęła na treningach i poznawaniu historii rodu od mojego dziadka, który opiekował się mną, gdy rodzice wyruszali na misje. Jak widać miałam prawie normalne dzieciństwo.
W końcu musiał nadejść ten dzień. Dzień Zagłady. Był to przed dzień moich 16 urodzin. Wtedy miałam otrzymać pierwszą misję. To było dla mojej rodziny wielkie święto. Przygotowania trwały do południa. Wtedy zaatakowali Oni. Agresorami byli członkowie konkurencyjnego klanu. Nikt nie był na to przygotowany. To wszystko można opisać jednym słowem RZEŹ. Moi rodzice... (kilka linijek zostało rozmazanych)... prawie nikt nie przeżył. Zostałam tylko ja. Nawet sama nie wiem dlaczego mnie oszczędzono lub gdzie się ukryłam. Z obozu mojego klanu zostały tylko zgliszcza, a wszędzie walały się nadpalone zwłoki. I to uczucie... nienawiści i szaleństwa. Na własną krew przysięgłam pomścić klan. Przez kilka dni błąkałam się wokół obozu jakimś cudem przyczepił się do mnie pokemon - Scyther. Byłam trochę zdziwiona, bo jako członek klanu najemników nie miałam za dużo styczności z tymi istotami. I wtedy zakiełkował w moim umyśle plan zemsty... (dziennik niedokończony)

Stojąc nad ogniskiem trzymałam w dłoni zapisaną kartkę od dziennika. Spojżałam na stojącego obok mnie Scythera. Uśmiechnęłam się gorzko.
-Nikt nie może dowiedzieć się o moim planie.-Zgniotłam kartkę i wrzuciłam do ogniska. Patrząc jak ona płonie w myślach powtarzałam swój plan - pod przykrywką trenera pokemonów chciałam rozpocząć polowanie na ludzi,którzy wybili mój klan. jak zdążyłam się dowiedzieć porzucili oni fach najemników na rzecz mniej dochodowego,ale za to bezpiecznego trenowania i szkolenia pokemonów. Znowu się uśmiechnęłam. W końcu dowiedzą się na własnej skórze czym jest zemsta klanu Shirou.
Zagasiłam ognisko i powiedziałam do pokemona:
-Idziemy Scyther- Oboje zniknęliśmy w mroku nocy.

Starter:Scyther
Profesja: Najemnik i skrytobójca pod przykrywką trenera
Partner: na razie brak
Cel: Zemsta na tych,którzy wybili mój klan - rodzie Ao.
Prośby: na tą chwilę brak

Scyther czuwał całą noc, nie tylko gdy spałaś, lecz nawet jak zaczęłaś przygotowywać jedzenie, byliście do siebie dośc podobni, on był wytrwały, dążył do swoich celów i znał swoje miejsce w tej drużynie, wiedział, że najważniejsze są twoje potrzeby, sam mógłby głodować, abyś ty się najadłam, jednak zostawmy to na później.
Noc była spokojna, nic się nie działo, o dziwo przespałaś całą noc, bez ani jednego koszmaru, ani pobudki, było to dośc dziwne, ale może to spokojne otoczenie tak na Ciebie działało, zatrzymaliście się w środku lasu na niewielkiej łączce, której środek przecinała rzeka, Scytcher spędził przy niej całą noc, spokojnie i cicho by Cię nie budzić.
Teraz już nie spałaś, czekały na Ciebie świeżo zerwano jagody, które twój pokemon znalazł w lesie, było bardzo ciepło, ani jedna chmurka nie zasłaniała nieba.


Shura
Usiadłam na trawie. Ciągle byłam lekko zaspana, ale wszystkie moje zmysły były nastawione na wyszukiwanie potencjalnych wrogów. Było to niezależne ode mnie, odruchowe i wyuczone. Taki spadek po moim klanie. Zamknęłam oczy. Niepotrzebnie o tym myślę. po chwili uspokoiłam się i rozejrzałam się. Scyther przyniósł jagody. Kiwnęłam mu w podzięce. Zjadłam kilka i zaczęłam się rozglądać. Polana była bardzo spokojna, ale wokół był las w którym mogli czaić się wrogowie... Szlag. Nie mogłam zapanować nad myślami. To był tak po prostu instynkt i efekt wielu lat treningów. Jeśli chciałam wcielić w życie swój plan nie mogłam zachowywać się jak spłoszony ptak. Westchnęłam i zjadłam jeszcze kilka jagód. Spojrzałam na Scythera. -Możesz zjeść resztę.- Powiedziałam do niego. Sama wstałam i podeszłam do rzeki, by się obmyć. Gdy skończyłam zaczęłam się pakować i zwijać obóz. - Przygotuj się do drogi.- Zwróciłam się do Scythera.Miałam mały bagaż więc większość rzeczy zmieściło się do plecaka i sakwy którą nosiłam przy pasie. poprawiłam jeszcze katanę i rzuciłam w stronę Scythera: - Ruszamy.- Nie czekając na niego skierowałam w stronę lasu.


Amitiel
Scytcher posłusznie zjadł pozostałe jagody, kiedy ruszyliście ten, wskoczył na drzewa i skacząc po gałęziach, przemieszczał się po nich. Las na prawdę był spokojny, nie było się czego bać, ani co omijać, od czasu do czasu słyszałaś dźwięki wydawane przez dzikie pokemony, nagle twój pokemon zeskoczył z gałęzi i pokazał Ci coś co miało znajdowac się jakiś kawałek od was, było to takie stworzenie:

Stworzenie spokojnie spożywało śniadanie, dlatego zdziwiło Cię zachowanie twojego podopiecznego, nie stanowił on żadnego zagrożenia, ani nic w tym rodzaju.


Shura
Spojrzałam na Scythera i podążyłam wzrokiem w stronę, którą chciał mi pokazać. Zobaczyłam dzikiego przypominającego małpę pokemona. Stworek jadł spokojnie śniadanie i nie było widać, by ktokolwiek się wokół niego kręcił. Dla pewności jeszcze raz się rozejrzałam. Zamyśliłam się na chwilę.- Czyżbyś chciał z nim walczyć Scyther?- Spytałam cicho stojącego obok mnie pokemona. To była by strata czasu...ale w sumie nie mogę udawać trenera i w ogóle nie walczyć. Westchnęłam i znowu rozejrzałam się. Wszędzie były tylko drzewa, ale nie można wykluczyć,że w lesie był ktoś jeszcze. Westchnęłam i cicho ponowiłam pytanie :-To o co chodzi? Chcesz z nim walczyć?- I stałam czekając na jakąkolwiek odpowiedź Scythera.




Ostatnie Posty


Shura
Wyciągnełam pokeball i schowałam małą gąsieniczkę. -W takim razie możemy jeszcze powalczyć.- Powiedziałam i schowałam do torby ball z Caterpie. -Zmieniasz pokemona?- Spytałam się chłopaka. Wyjęłam następny pokeball i czekałam na odpowiedź Seeda.


Amitiel
-Zmieniam pokemona, biedaczek jest zmęczony i raczej nie miał by szans z następnym rywalem, a tak łatwo nie dam Ci wygrać- odpowiedział i chwilę po tym wypuścił kolejnego pokemona, wyglądał on tak:

Pokemon pomachał Ci wesoło i zaczął się rozciągać, najpierw kilka skłonów, następnie mocno wyciągnął łapki w górę i przeciągnął się wyginając swoje ciałko z całych sił w tył.


Shura
Kiwnęłam głową. Wypuściłam swojego pokemona. -Idź Buizel.- Powiedziałam. -Najpierw doskocz i zaatakuj Sonicboom. Potem wycofaj się i użyj Growl. Uważnie obserwuj przeciwnika i chwili, gdy będzie chciał cię uderzyć zaatakuj Blizzard. Jeśli czasem uda się go zamrozić wtedy dodatkowo uderz Aqua Tail, jeśli jednak się to nie uda to wyskocz tak by znaleźć się za przeciwnikiem i uderz Aqua Tail w jego plecy.- wydałam polecenie wodnej wydrze.


Amitiel
Sonicboom celnie trafiło w Riolu ale ten przebiegł do twojego pokemona i zaczął go kopać po bokach. Aqua Tail zadało prawidłowo obrażenia niestety Riolu z każdą chwilą rozpędzał się i nakręcał coraz bardziej, kolejny Aqua Tail już minął się z celem a Riolu nadal napierał.

Rio: 75%
Bui: 72%


Shura
-Buizel, znowu zaatakuj Sonicboom. Potem wyskocz i uderz w Riolu Aqua Tail. potem wycofaj się i spróbuj znaleźć za plecami przeciwnika. Wtedy zaatakuj Blizzard. Następnie znowu uderz Aqua Tail. Wycofaj się znowu i natrzyj na niego, gdy będzie cie atakować złap go za ogon i użyj sonicboom. potem odskocz i na każdy jego atak odpowiadaj Blizzard. W miarę możliwości unikaj jego ataków.- Wydałam polecenie Buizelowi.
_____________________________
Walka szła na prawdę świetnie, twój pokemon bardzo starał się wyrwać przewagę rywalowi odskakiwał i atakował bardzo sprawnie, jednak Riolu był o wiele lepiej wyszkolony co było po nim widać, napierał na twojego pokemona prawie całym ciałem nie dając mu wyprowadzić częsci ataków.

Bu: 45%
Rio: 48%

Obserwowałam walkę obu pokemonów. Riolu musiał być o wiele lepiej wyszkolonym pokemonem niż mój Buizel. -Buizel, uderz przeciwnika aqua Tail, a potem wycofaj się i rozpędź się, by prześlizgać się między jego nogami. wtedy złap go za ogon, by się przewrócił i znowu przywal mu Aqua Tail. Następnie szybko wstać i wycofaj się poza zasięg jego ciosów i użyj Blizzard. Znowu rusz na niego i jeszcze raz uderz Aqua Tail. Pamiętaj o unikach, a na każdy jego cios odpowiadaj Sonicboom.

-Powiem Ci tak jeśli wygrasz dostaniesz Riolu w prezencie- powiedział nagle chłopak, jego pokemona lekko zbiło to z pantałyku, przez co zaczął obrywać od twojego pokemona, jednak po chwili się otrząsnął i ponownie zaczął napierać, oba pokemony poczuły presję, przez co walka jeszcze szybciej szła do przodu, a poki napierały na siebie coraz mocniej

Rio: 32%
Buzicel: 32%

Przez chwile zaskoczona wpatrywałam się w chłopaka. -Ciekawe.. bardzo ciekawe.- Uśmiechnęłam się gorzko. Całkiem ciekawa propozycja. Przyjrzałam się walce obu pokemonów. -Biuzel, od razu uderz go Aqua Tail. Potem wycofaj się i użyj Blizzard. Następnie naprzyj na niego i jak będzie chciał cię uderzyć to wykorzystaj atak Aqua Tail, by przy pomocy ogona podciąć mu nogi i wtedy uderzaj go Sonicboom. Jeśli będzie chciał znowu atakować to uskocz przed jego atakiem po za jego zasięg i użyj Blizzard. Pamiętaj o unikach, a jeśli jednak cię uderzy to wykorzystaj to, że jest blisko i przywal mu Aqua Tail.- wydałam polecenia mojej wydrze.

Walka coraz bardziej się rozkręcała, na prawdę wyglądało to wszystko cudownie pokemony napierały na siebie z całej siły, chyba jednak Riolu nie chciał być twój, całą tą niechęć wsadzał w ataki którymi napierał na twojego pokemona, jednak teraz ich poziom wydał się dziwnie wyrównany

rio: 15%
bu: 15%

_______________

Specjalnie, wiem okrutna jestem

To wyglądało coraz ciekawiej. Riolu walczył tak zaciekle, bo nie chciał zostać oddany. A może jednak tylko chce się wykazać. Uśmiechnęłam się. No zobaczymy który pokemon jest lepszy. -Buizel, zacznij od użycia Aqua Ring. Potem zaatakuj Blizzard, a gdy przeciwnik będzie próbował dość do siebie po tym ruchu doskocz do niego i Aqua Tail podetnij mu nogi. wtedy zacznij uderzać go Sonicboom, jeśli wstanie i będzie chciał się uderzyć to pomiędzy jego nogami i zaatakuj jego plecy Aqua Tail. Nie pozwól mu się skoncentrować i cały czas atakuj, próbuj też unikać jego uderzeń i jak się czasem zbliży to żeby go zdekoncentrować próbuj łapać go za ogon lub za uszy.- Wydałam polecenia wydrze. Cały czas przyglądałam się walce.

Walka nadal trwała oba pokemony napierały na siebie z całych sił nie dając rywalowi ani na chwilę zyskać przewagi, jednak po chwili łąka wypałniła się dymem, przez co nic nie było widać, po chwili dym opadł

Buzilce: 1,5 lvl
+2 pkt frakcji

-Gratuluję- powiedział Seed, twój pokemon stał nad ciałem Riolu, który leżał nieprzytomny. Wygrałaś walkę, jednak twój pokemon zemdlał po chwili, musiał być nieziemsko zmęczony.

-Dzięki.- Powiedziałam do chłopaka i schowałam Buizela do wyjętego pokeballa. Popatrzyłam na Seeda. Zamyślona spojrzałam w kierunku lasu. -Bardzo.. ciekawa walka.- Stwierdziłam. Przekrzywiłam głowę. -Walczymy dalej?- Spytałam się swobodnym tonem. No cóż, przynajmniej w tych walkach nie przelewa się zbyt dużo krwi. Nie żeby mi w tamtych pojedynkach coś przeszkadzało. -Ciekawe co teraz robią Ao. Jeśli znaleźli tamte truposze.- Zamyślona popatrzyłam w dal. Co oni takiego mogą z tym Raikou kombinować? Pokręciłam lekko głową. Dla mnie lepiej, by było jakby nie złapali tego potwora. Mniej kłopotów.

Chłopak wrócił pokemona do balki, po czym rzucił ją w twoją stronę, nie miałaś problemu ze złapaniem balki, w końcu musiałaś mieć dobry refleks prawda?
-Pewnie bardzo się zdenerwują, jeśli chodzi o walkę to wole nie ryzykować, że nas tu znajdą, może lepiej wróćmy do centrum pokemon i dowiedzmy się czegoś w mieście co ty na to? -zapytał patrząc na Ciebie, na las zerknął tylko raz i zobaczyłaś w jego oczach coś dziwnego jednak za cholere nie mogłaś się domyślić co to jest..

Złapałam pokeball z pokemonem i schowałam go z resztą balli. -Tak będzie lepiej.- Zgodziłam się z nim. -Może uda się też wyciągnąć kilka informacji podczas pokazów.- Dodałam. Także popatrzyłam w kierunku lasu. Miałam nadzieje, ze psy zdążyły uciec. Pokręciłam głową. Powinny umieć o siebie zadbać. W końcu status legendy musi chyba do czegoś zobowiązywać. -Idziemy?- Ponagliłam chłopaka.

Chłopak ruszył bez słowa dopiero po chwili się odezwał
-Musimy się streszczać i nie dać poznać, że my to my, chociaż z tego co mi się wydaje o tobie nic nie wiedzą- powiedział po chwili zastanawiając się nad tym wszystkim
-Wiesz w ich świecie wszyscy z twojego rodu zginęli, więc nie przedstawiaj się za żadne skarby swoim nazwiskiem, możesz przez to mieć bardzo przekichane- powiedział po chwili twój towarzysz
-Wiesz co jest najlepsze? -zapytał, chociaż na bank nie znałaś odpowiedzi na jego pytanie.

Popatrzyłam na chłopaka. -Nie martw się o mnie. Shura Ake to nie jest moje prawdziwe imię i nazwisko. Dla nich jestem trupem i wolałabym żeby tak pozostało.- Uśmiechnęłam się gorzko. -Pomyślałam o tym już wcześniej.- Dodałam. Prawie się zaśmiałam. To mi przypomniało, że zostałam tylko ja. Może i lepszy był płacz, ale nie mogłam sobie na to pozwolić. Teraz moim jedynym celem była zemsta i nic po za tym. -Co takiego?- Spytałam się wyrwana z własnych rozmyślań.

-Ao mają wielką księgę z nazwiskami, wszystkie rody, całe drzewa genealogiczne, wszystko jest w niej zapisane, co gdyby ta księga nagle zaginęła? -zapytał z uśmiechem na twarzy, jednak nie zwrócił uwagi na to, że już zmieniłaś nazwisko, jak widać nie specjalnie go to zainteresowało
-Wyobraź sobie to całe zamieszanie w ich systemie, nagle cały ród Ao jest bez jakichkolwiek informacji o tym co się dzieje i kto ich atakuje, bez wiedzy jakich jeszcze wrogów mają, to byłoby cudowne, jednak jak na razie musimy złapac ich córeczkę- mruknął spokojnie twó towarzysz, powoli zbliżaliście się do miasta.

Wysłuchiwałam słów chłopaka. On musiał być nie bardziej szalony ode mnie. -Ich córeczkę? Chodzi ci o tą dziewczynę co spotkałam w poprzednim mieście czy o kogoś innego?- Zmarszczyłam brwi. Spojrzałam w kierunku miasta. Nigdy nie słyszałam o księdze rodu Ao, ale to może dlatego, że nie zostałam pełnoprawnym najemnikiem. Zepchnęłam wszystkie wspomnienia wgłąb umysłu i skoncentrowałam się tylko na tym co mam zrobić. Tylko czy po tym wszystkim to ten chłopak nie stanie się moim wrogiem? teraz milczałam i czekałam aż chłopak powie mi kim jest ta "córeczka".

Chłopak zerknął na Ciebie
Tak to raczej ona, chodzi mi o tą, która ma właśnie brać ślub, wiesz kwiatym io takie tam, teraz będzie brała udział w pokazach- powiedział spokojnie, szliście dalej przed siebie, po chwili znaleźliście się w mieście, po jakimś czasie znaleźliście się przed centrum pokemon
-Nie za bardzo możemy o tym rozmawiać w miejscu publcznym.. wiesz domyślą się, że ktoś na nich poluje i co.. nie za fajnie będzie- powiedział po chwili i weszliście do pc, Seed od razu oddał pokemony do leczenia

Wzruszyłam ramionami. Także oddałam pokemony do uleczenia. -To jak z tymi pokazami? O której i kiedy one się odbędą?- Spytałam się Seeda patrząc na niego badawczo. No cóż, nie dowierzałam mu za bardzo. Przedstawił mi swoje pobudki i znał moja historie, ale i tak mu nie wierzyłam. I jeszcze te zabawy Ao z legendarnymi pokemonami. Ten świat jest jeszcze gorszy, od tego w którym się wychowywałam. I może dlatego musiał on zniknąć. Pokręciłam głową i popatrzyłam na chłopaka. Lepiej skoncentrować się na teraźniejszości.

Siostra Joy przyjęła twoje pokemony, po czym ruszyłaś za chłopakiem do jego pokoju, sama nie wiesz jak to się stało, ale jakoś samo tak wyszło, chłopak otworzył drzwi i usiadł na łożku, na przeciwko było jeszcze jedno więc nie doszło do niezręcznej sytuacji
-No więc tak, pokazy zaczynają się za 3 dni, musimy się przygotować, musimy zaplanować co i jak no i oczywiście dać z siebie wszystko, zaczniemy od treningu jutro rano, pojdziemy na stadion gdzie trenują doświadczeni koordynatorzy, tylko niektórzy pozwalają na to patrzeć, więc będziemy musieli wyczuć odpowiedni moment i tyle, zobaczysz na czym to polega, pogadasz z doświadczonymi, bardziej niż ja i dowiesz się co musisz umieć i takie tam. Zapiszemy się jutro pod aulą pokazową, okej?- zapytał spokojnie z lekkim uśmiechem na ustach, rozmyslając o tym wszystkim stwierdziłaś, że gdyby on wpadł w ręce Ao miałabyś ładnie przekichane, on na prawdę sporo wiedział, a pewnie większości swoich informacji jeszcze Ci nie zdradził.

Usiadłam na drugim łóżku i obserwowałam chłopaka, przy okazji słuchając tego co mówił. -Okej, okej.- Odpowiedziałam. Zamyślona rozejrzałam się po pokoju. -Tak w ogóle to która jest godzina?- Spytałam się rozmyślając nad planem jutrzejszego dnia, który ustalił Seed. W tej sprawie musiałam niestety zdać się na niego. Na pewno wiedział więcej ode mnie. w końcu jednak w jego żyłach płynie krew Ao. Nienawidziłam czegoś takiego, nie lubiłam być zdana na czyjąś pomoc, ale w tej sprawie nie miałam za wielkiego wyboru.

Chłopak pokazał Ci na zegarek, znajdujący się nad drzwiami, była godzina 16, poczułaś jak robi Ci się słabo, a brzuch skręca Ci się i zawiązuje supełek sam na sobie, byłaś głodna, można nawet powiedzieć, ze cholernie bardzo głodna, jednak na razie nie możesz iść jeść bo nadal ustalacie,
-Jutro jedenastej na dole, przed wjeściem okej? jak na razie musimy od siebie odpocząć, bo będzie to wszystko dziwnie wyglądało, pójde potrenować, jak co to wrócę koło 20- powiedział i zaczekał na Ciebie przy drzwiach.

Skrzywiłam się. Jadłam przecież wcześnie rano śniadanie. Wstałam. -Ok.- Odpowiedziałam tylko i wyszłam z pokoju. Minęłam go i nawet nie czekając ruszyłam na sale Centrum Pokemon. Rozejrzałam się i wypuściłam Riolu z pokeballa. Wyciągnęłam pokedex i przeskanowałam tego stworka. Skrzywiłam się, gdy poczułam, że jestem głodna. Pokręciłam głową i spojrzałam na dane z pokedexa. Przynajmniej będę mogła trochę odpocząć od Seeda. Kilka godzin spokoju. Po chwili chowam pokemona i ruszam do stołówki.

Riolu
samica
lvl: 17
ataki: jak na lvl
charakter: Bardzo waleczny pokemon, uwielbia to co robi i wkłada w to na prawdę wiele serca, kiedy nie walczy uwielbia bawić się z pokerobakami, ma do nich pewnego rodzaju słabość, ogólnie uwielbia wszystko co lata.

Pokemon wyglądał na lekko naburmuszonego jednak szybko wróciłaś go do balki i nie musiałaś się nim więcej przejmować, po chwili znalazłaś się na stołówce, nie było tam zbyt wielu osób, usiadłaś sobie gdzieś przy stoliku, po czym obok Ciebie zjawiła się jakaś dziewczyna
-Coś podać? -zapytała grzecznie

Popatrzyłam na dziewczynę. -Tak. Po proszę, jeśli oczywiście jest, jakiś zestaw obiadowy czy coś podobnego.- Powiedziałam. Głód robił swoje. Uśmiechnęłam się gorzko. Przynajmniej było tutaj mało ludzi. Chociaż tyle dobrego. I nie ma tutaj Seeda. Rozsiadłam się i zaczęłam obserwować przechodzących wokół ludzi. Pomyślałam też o Riolu. Lubi robale.. no cóż, chyba jednak dobrze trafiła. Cały czas nie mogłam rozgryźć tego Seeda. Miałam wrażenie, że nie chodzi mu tylko o jakąś zwykłą zemstę. ja też chciałam zniszczyć Ao, ale to czym on się kierował chyba musiało mieć jakiego drugie dno. Albo po prostu za dużo myślę.

Kobieta przyjęła zamówienie i po chwili zniknęła, dopiero po jakichś 30 minutah wróciła z wielkim talerzem pełnym ziemniaków, znajdował się na nim również iwielki na pól naczynia kotlet, oraz surówka, wyglądało, ze są to buraki, jednak one byly w osobnej miseczce
-Smacznego- powiedziała z usmiechem i odeszła kłaniając się lekko, twoje rozmyślania do niczego nie prowadziły, bo co miałaś wykombinować? Nie wiedziałaś co siedzi chłopakowi w głowie, ani czym na prawdę się kieruje. Na widok jedzenia zaburczało Ci głośno w brzuchu

Od razu zabrałam się za jedzenie. W końcu nie byłam tutaj na obiedzie to chyba miałam prawo być głodna jak wilk. No cóż, przynajmniej dostałam całkiem dużą porcje i będę mogła się najeść. Tylko czy mi się to wszystko zmieści? Zamyślona odłożyłam na chwile widelec i rozejrzałam się. Może pojawiło się tutaj więcej ludzi? Pokręciłam głową. Głupia paranoja. Wróciłam od zajmowania się swoim talerzem. Jedząc cały czas nadstawiałam uszu chcąc usłyszeć może jakieś plotki czy inne ważne lub mniej informacje.

Ludzi nadal było tylu samo, nie musiałś się niczym przejmować, jadła spokojnie, nie przejmując się tym co dzieje się w otoczeniu, nagle z balki wyskoczył twój scytcher, zapiszczał cicho i patrzył na twoje jedzenie, chyba był głodny, kiedy zobaczył kelnerkę zapiszczał kolejny raz, kobieta zatrzymała się przy was
-Podać coś dla pani towarzysza?- zapytała pokazując na twojego robaka, ten pokiwał głową, jednak kobieta czekała na twoją odpowiedź, jeśli chodzi o jedzenie było na prawdę boooskie.