Gra To Je Sera: Varen Nethers

O! Chipsy! Pomyślał i uśmiechnął się. Gdy podeszli do kasy wyjął portfel i zapłacił za produkty. -a tak wgl to co zamierzasz ugotować? Ja bym chętnie zjadł ciacho z toffi i murzynka. -włożył wszystkie produkty do siatek i stanął przy drzwiach czekając na swą narzeczoną, chciał już być w domu i pomóc jej przygotować coś dla coś dla jego mamy, musielli przecież zrobić na niej jak najlepssze wrażenie.

Ogólnie miałeś do zapłacenia 300$, spakowałeś wszystko, Isobel oczywiście Ci pomogła, wzięła kilka najlżejszych siatek i ruszyliście razem w stronę waszego samochodu, zapakowaliście wszystko i mogliście już wracać do domu, jednak Isobel zatrzymała się na chwilkę przy jednym z drzewek i odłożyła zakupy na ziemię, po czym pogłaskała pokerobaka siedzącego na gałęziach, zajęło jej to chwilę, ponieważ pokemon przyssał się do jej dłoni i nie chciał dac jej odejśc
-Mogę go zabrać? -zapytała, jednak ty nie widzialeś stworka

Spojrzał jeszcze raz na listę zakupów, aby sprawdzić co dokładnie kupili. Potem odstawił siatki do bagażnika zamykając go. Podszedł do drzwi kierowcy i już miał wsiadać, gdy nagle usłyszał pytanie dziewczyny. Kucknął obok niej przyglądając się temu o czym mówiła. -Skarbie, alee ja nic tutaj nie widzę, o cio Ci chodzi? -zamrugał oczkami i zaczął się przyglądać jej ręce.

Dziewczyna miała na ręce takiego pokemona:

Pokemon popatrzył na Ciebie i od raz wypuścił pyszczka białą sieć, jednocześnie zaklejając Ci nią twarz
-No to postnowione, maluch idzie z nami- powiedziała Isobel i od razu zadowolona ruszyła do samochodu i zamknęła za sob głoścno drzwi, zostałeś sam na parkingu jak na jakiś czas, spomiędzy pajęczyni widzisz, że ldzie się z Ciebie śmieją

Spojrzał na robaczka na ręce Isobel i uśmiechnął się. Już miał coś powiedzieć, gdy nagle został ''przywitany" przez owego pokemona jego siecią. Zamknął mocno oczy i znieruchomiał. W pewnym momencie usłyszał trzask samochodowych drzwi. Zamrugał kilka razy i westchnął zrzucając z siebie to coś. Otrzepał się z resztek nici, które spadły mu na ubranie i wsiadł do samochodu zapinając pasy. Spojrzał na pokemona i roześmiał się cicho nieco kręcąc głową. Następnie odpalił silnik i ruszył w stronę ich domu.

Droga tym razem zajęła wam o wiele więcej, jechałeś znacznie wolniej, a twoja narzeczona chichotała patrząc na pokemona, głaskała go po brzuszku a ten wydawał z siebie jakiś diwny dźwięk, pewnie oznaczający, że jest mu bardzo dobrze
-Kochane stworzenie. Kochanie co myslisz o wyruszeniu w podróż pokemon?- zapytała nagle, wyglądała na całkiem poważną w tej chwili, patrzyła na Ciebie z lekkim uśmiecem i byłyskiem w oczach oznaczajcych, ze na prawdę tego chce

Zamurowało go, gdy nagle usłyszał owe pytanie. Nagle pomyślał o ich podopiecznych. Przydałaby im sie podróż to prawda. -Ale...co będzie z naszym domem? Podoba mi siię mieszkanie razem z Tobą..może zaczekamy do ślubu? -kątem oka spojrzał na swą ukochaną i pokemona na jej rękach myśląc nad tym wszystkim. Oni razem w podróży pokemon? W sumie..czemu nie? Lecz najpierw ślub!

-Jestem za!- odpowiedziała bardzo podekscytowana i zadowolona
-Zostanę koordynatorką i złapie piplupa, bardzo mi się podobał ten pokemon i do kompletu jeszcze Torchica i będzie cudnie- zaczełą mówić jak najęta nie przerywając ani na chwilkę, na prawdę jej na tym zależało, po chwili byliście już w domku, zaparkowałeś bardzo grzecznie, twoja narzeczona zabrała dwie najlżejsze siatki i poleciała razem z robakiem do domku, dla Ciebie zostało 15 toreb w bagażniku masz przekichane, tak jakby, wiesz? Usłyszałeś nagle krzyk swojej ukochanej, dobiegał z domu

Westchnął widząc torby i wziął cztery pierwsze. Nagle w drodze do domu usłyszał krzyk. Upuścił torby i wbiegł do środka przestraszony. -Co się dzieje, Isobel!? -krzyknął szukając wzrokiem narzeczonej.

Dziewczyna stała na samym środku kuchni patrząc na coś co działo się na stole, a mianowicie był to jej pokemon trzymający w dziobie twoją kijankę
-Jak tu weszłam to tłukł nim o stół- powiedziała i zaczęła ganiać za swoim pokemonem, po trzecim kółku wokół stołu złapała za miotłę i pacnęła mocno latającego pokemona, na tyle mocno, ze ten spadł na ziemię i trzasnął o posadzkę, a robak na jej ramieniu został wyrzucony w powietrze.

Złapał robaka i wyjął pokeball chowając w nim swego ptaka. Westchnął i postawił go na blaacie dając mu kawałek sałaty. Następnie posszedł do samochodu i przyniósł resztę toreb z zakupami.

Twoja ukochana zajęła się poke ptakiem, a mianowicie zamknęła balkę z nim w lodówce, ale nie wiesz czy było to specjanie czy nie, chociaż widząc zawiśc w jej oczach mogłeś uznać, ze tak na prawdę... na prawdę zrobiła to specjalnie, po czym zajęła się wypakowywaniem zakupów, część pozostawiała na blacie, jajka, mleko mąkę i jeszcze kilka innych rzeczy potrzebnych do zrobienia ciasta, latałeś jak głupek z torbami, bo mimo wszystko trochę ich było.

Gdy postawił ostatnią torbę na blacie w kuchni westchnął i spojrzał na pokemona rybę. Podszedł do niego i kucknął przy nim. Hej, co się stało? Zrobił Ci coś? pogłaskał go i wziął na ręce biegając i śmiejąc ssię jak sszalony. Wolał nie wchodzić swej pannie w drogę, gdy była zła potrafiła być seksowna...ale i naprawdę straszna.

Poke rybka nie przejęła się twoją wypowiedzią, po prostu pluskała się na ziemi, wiesz chyba potrzebowała małej ilości wody, była sucha co nie było dla niej za dobre, twoja ukochana powoli zaczęła zbierać się za robienie cista
-Włącz mi pokazy- powiedziała i pokazała na mały telewizor, który kupiłeś jej na 5 rocznicę, uwielbiała koordynartorstwo i właśnie w ten sposób chciałes umilić jej czas w kuchni, jednak przypomniało Ci się jakiego pieknego focha wtedy strzeliła

Podniósł rybkę z ziemi i zaniósł ją do niewielkiego jeziora, które wykopał i zalał wodą specjalnie dla niej. Zrobił małe fale w wodzie, po czym wrócił do domku.
-Czemu zamierasz być akurat koordynatorką? -spojrzał na Isobel wciskając na pilocie włącznik i lecąc po kanałach w poszukiwaniu jakiegoś pokazu pokemon. W tym samym czasie zastanawiał się czy powinien też nim zostać..czy lepiej być trenerem pokemonów. Tak naprawdę nigdy o tym nie myślał, dobrze mu się żyło w tym domku...miał piękny dom w środku lasu, ładnie umeblowany..seksowną narzeczoną. Kurwa, czego chcieć więcej?

Isobel, właśnie robiła czekaladową masę, kiedy podszedłeś zamużyła w niej palec i dotknęła nim lekko twojego nosa, po chwili podziękowała Ci grzecznie, kiedy właczyłeś jej pokazy
-To proste, chce żeby moje pokemony ładnie wyglądały, żeby były pełne gracji, a nie silne i napakowane, oczywiście dobrze by było gdyby były w stanie mnie obronić, prawda? Prawda, ty możesz zawsze latać po gymach i zarabiać na naszą podróż, przecież to nie problem- powiedziała spokojnie, dodając go masy groszki czekoladowe

Zaśmiał się na jej posunięcie i zrobił jej to samo, lecz on ubrudził jej usta. Podszedł bliżej i pocałował ją zlizując z niej czekoladę. Potem uśmiechnięty otworzył lodówkę wyjmując z niej kabanosa i wkładając go do ust. Sięgnął po swego pokeballa i wyszedł z nim do ogrodu. Rozejrzał się czy nie widać w pobliżu nikogo. Nacisnął niewielki guziczek na metalowym urządzeniu, które po chwili powiększyło się, a ze środka wyszedł pokemon ptak, Archen. Chłopak uśmiechnął się głaszcząc go i wyjął z kieszeni pokedex. Otworzył go i zaczął skanować swego pokemona czekając na efekty.

Kod:

Archen
samiec
chrakter: Uwielbia rozrabiać, nie lubi małej elektrycznej rybki, zawsze walczy do upadłego, oraz kocha denerwować swoją właścicielkę.

Pokemon zaskrzeczał na twój widok po czym uciekł do domu krzycząc jeszcze głośniej, ale znałęś jeszcze jednego osobnika, który głośno krzyczał...
-Zabiera mi tego nielota z kuchni!!- usłyszałeś krzyk swojej narzeczonej, po chwili usłyszałeś głośne huknięcie w szybę, obejrzałeś się, a to Archen uderzył dziobem o okno.

Wbiegł do domu i namierzył laserem na ptaka chowając go do pokeballa. Ehhh...co za ptak... Spojrzał na Isobel. Podrapał się po głowie śmiejąc się cicho pod nosem i pocałował ją. Wybacz kotku...niechcący. Uśmiechnął się i wyszedł przed dom nad jezioro. Kucnął nieopodal swojego pokemona. Hej mały...nie obrazisz się? Najechał na niego pokedexem i zaczął go skanować.

Dziewczyna uśmiechnęłą się do Ciebie biorąc głęboki wdech i wróciła do pieczenia ciasta, po chwili wyszedłeś z domku i kucnąłeś przed jeziorkiem, twój pokemon od razu podpłynął do Ciebie i zadowolony patrzył na Ciebie, w jego oczkach widziałeś aż radośc, po chwili pokedex pokazał takie info:

Tynamo
samiec
lvl: 7.oo
charakter: Bardzo miły pokemon, nie dośc, że słodko wygląda to na prawdę tak się zachowuje nigdy nie atakuje pierwszy, zazwyczaj czeka na pozowlenie trenera lub atak rywala, nie lubi za bardzo walk, jest pokojowo nastawiony
ataki: tackle, thunder wave, spark, charge beam

Archena nie wyskoczył z balki co możesz uznać za cud, zazwyczaj jest na prawdę nadpobudliwy, jednak teraz musi być na prawdę zmęczony tym wszystkim i woli odpocząc, chociaż kto tam wie co mu siedzi we łbie

Pogłaskał swą rybkę śmiejąc się i wszedł do domu. Stanął za Isobel i objął ją całując po szyi. Kotkuuu co Ty na to, aby obejrzeć razem film? Uśmiechnął się i połaskotał ją. Miał dobry humor i chciał jakoś wykorzystać go spędzając czas z ukochaną.

-Bejb daj mi 10 minut, posypie babczki czekoladowymi kuleczkami i już idę- powiedziała mrucząc cichutko pod wpływem pocałunków
-Wybierz może coś? -zapytała zerkając na Ciebie z lekkim uśmiechem, babeczki leżały ułożone na formie do pieczenia już za chwilkę miały lecieć do piekarnika, więc musisz jej jeszcze dać chwilkę dla siebie, nagle rchen wyskoczył z balki i usiadł na jej ramieniu, wiziałeś, że pokemon lekko stuka swoją trenerkę po policzu, chyba ją przepraszał, albo cś na tej zasadzie.

Uśmiechnął się widząc Archena na jej ramieniu. Pogłaskał go i poszedł do salonu wybierać jakiś film. Ostatecznie wybrał Kubusia Puchatka i Przyjaciele. Wsunął bajkę do DVD i zatrzymał ją. Poszedł do kuchni i wyjął z szafki popcorn ekpresowy. Włożył go do mikrofalówki nastawiając czas na cztery minuty i czekał aż ta zacznie pikać.

W tym czasie Isobel włożyła babeczki do piekarnika, nastawiła go i stanęła za tobą obejmując Cię łapkami, po chwili ruszyła do pokoju, po około 3 minutach popkorn przestał pyrkać więc wszystko było gotowe, kiedy wszedłeś do pokoju widziałś swoją kochaną ułożoną na kanapie
-Nie chce oglądać puchatka- powiedziała spokojnie
-Jakiś horror chce- powiedziała z uśmiechem i zaczęła majtać nogami

-Ale..Ale..ale miiis -udał smutek i włączył w DVD "Widmo". Kiedyś oglądał ten film z kolegą i w pewnym momencie rzucał frytkami w telewizor ze strachu.
Ten film jest bardzo straszny, ja się oczywiście nie bałem jak go oglądałem, ale Ty to co innego. zaśmiał się i klapnął na łóżku obok niej.