Miasto - Nikotynka

Szłam dalej dość spokojnie, tuptusiałam sobie na jednej nodze, pewnie już byłam ładnie zmęczona, ale co mam poradzić? Nadal przemieszczam się do przodu bez większego marudzenia na mój los.

2. Bez marudzenia, bez wiekszych zbędnych wyzwań ciągle do przodu a to najważniejsze, przecież ileż można stać w miejscu i nic nie robić? Trzeba iść i iść przemierzać nieznane i niezbadane horyzonty.

Tuptusiam nadal spokojnie zachowując się jakby to był mój początek tutaj, mimo zmęczenia staram się iść i nie zwracać dużej uwagi na to co się dzieje z moimi nogami. Niech mnie prowadzą cały czas dalej

3. Nagle niespodziewanie zauważyłaś takiego pokemona:

Latał sobie wesoło praktycznie od lewej do prawej gdy zobaczył Ciebie usiadł na ziemi i patrzy na Ciebie

Rozejrzałam się czy aby na pewno jest sam po czym staram się go nie zniechęcić do siebie i rzucam mu też delikatnie karmy, po chwili próbuję go zeskanować pokedexem

4. Pokemon patrzył na Ciebie i niestety był sam, zaczął wcinać jedzonko był dość pokojowo usposobiony, po chwili patrzył znowu an Ciebie

Woobat
Lv: 21
Płeć: Samica
Charakter: Wesoły i zabawny, lubi podróże jak i piękne krajobrazy, czasem zdarza mu się rozmarzyć
Ataki: Confusion, Odor Sleuth, Gust, Assurance, Heart Stamp, Imprison, Air Cutter

Dorzuciłam mu jeszcze jedzenia, postanawiam zdobyć jego serce własnie jedzeniem, przez żołądek do serca jak to mówią
- masz jeszcze troche widze że Ci smakuje

5. Twoja taktyka okazała się strzałem w dziesiątkę, pokemon zjadł dość szybko i zaczął wesoło latać wkoło was, Giratina nadal latała bardzo wysoko więc nie zakłócała żadnych twoich misternych planów.

- zostaniesz moją przyjaciółką ? - spytałam pokemona po czym starałam się go pogłaskać lub złapać, nie robię tego zbyt nagle aby się nie spłoszył czy coś, jeśli się nie uda to rzucam jeszcze karmy na ziemię i czekam na jej ruch.

6. Woobat latała nadal wesoło, dała się na chwilę złapać i wytulać po chwili znowu rozpoczęła szybkie latanie niczym ćma nie wiadomo w którą stronę, po kilku chwilach usiadła na ziemi i zjadła całą karmę, widocznie za mało jej dajesz ?

Ucieszona zaistniałą sytuacją dorzucam mu jeszcze jedzonka
- widze że lubisz amać, nadamy się do siebie mam bardzo dużo tej karmy - spojrzałam uważnie na zachowanie Woobata i zaczynam przygotowywać wolny pokeball na swoją nową zdobycz

7. Woobat po prostu nie mogła wyjść z zachwytu tobą jak i jedzeniem, karma znikała co chwilę po chwili pokemon nie był w stanie już szybko i energicznie latać, najadła się okropnie. Najwidoczniej teraz twoja kolej.

Spojrzałam na nietoperka i usiadłam przy nim
- wiesz nigdy nie zabraknie Ci jedzonka jak i mojej przyjaźni - powiedziałam do niego po czym delikatnie dotykam go ballką mając nadzieję że zostanie złapany.

8. DING! Ball natychmiast zastygł, nie było żadnych problemów, schowałaś kulę i tylko Giratina teraz latała w przestworzach ponownie nuda i spokój, cisza i nic się nie dzieje, trzeba ponownei się postarać.

Zadowolona powoli wstałam z ziemi i otrzepałam dupkę tak na wszelki wypadek, poprawiłam się i ruszyłam w jakąś uliczkę szukając nowych przygód mimo bolących nóg i czego tam jeszcze.

9. Otrzepałaś się i odbiłaś z głównej ulicy w jedną z pobocznych alejek, cisza spokój nic się nie dzieje, twoje kończyny trochę odpoczęły przez co możesz znowu maszerować po swojej strefie ale lepiej nie forsować tempa.

Wedle uznania mojej przebiegłej kobiecej intuicji idę wolno i spokojnie, nie przyspieszam no chyba że znajdę coś ciekawego to wtedy trzeba by, takto rozglądam się uważnie i staram coś wyszukać.

10. No i dobrze zrobiłaś przemierzałaś alejkę jedną i drugą i trzecią, póki co nic ciekawego się nie dzieje ani poza śmieciami nic tu nie ma, tyle dobrze że nogi Cię nie bolą już aż tak jak wcześniej.

Poddenerwowana odbijam w inną stronę, już nie będę przeglądać śmieci, damie nie wypada. Spoglądam na girę czy czasem sie nie zgubiła i nadal szukam czegoś fascynującego w tej strefie, mimo wszystko pobyt tutaj nie jest taki zły

11. Giratina tym razem zleciała trochę niżej ale ona jakoś nie jest chętna do współpracy przy poszukiwaniu pokemonów, nie widać nic i wróciłaś na główną ulicę, poza budynkami nie ma nic ciekawego dla Ciebie.

- ech ja tutaj zwiariuje - burknęłam pod nosem i ide dalej główną ulicą, gdy zauważę jakiś większy budynek ruszam do niego i zajmuję się przeglądaniem jego wnętrz, a może tu coś fajnego mi się trafi bo takto nuda i smród.

12. Szłaś i szłaś i szłaś aż w końcu zauważyłaś stary zniszczały opustoszały budynek szpitalny, drzwi się nie chciały tworzyć ale okno było rozbite więc tamtędy dostałaś się do środka, jest dosć ciemno i ponuro w nim.

Zaczęłam po cichutku na paluszkach dreptać po budynku, może tu coś będzie więc lepiej tego nie wypłoszyć już na samym starcie, rozglądam się i staram się także wytężać wzrok aby mieć wszystko pod kontrolą.

13. W szpitalu cisza i spokój, przemierzyłaś kilka sali ale nic to nie dało, po kilkunastu minutach miałaś dylemat czy chcesz zejść do podziemi czy po prostu wyjść na piętro? No prądu nie ma także podziemia mogą okazać się niezłym horrorem.

Powolnym krokiem ruszyłam w dół, może i będzie jakiś horror ale to rozkręci trochę moje poszukiwania, złapałam się poręczy,a by nie spaść ze schodów, kiedy tak szłam przypomniały mi się wszystkie horrory, które w życiu obejrzałam