Uczeń czarnoksiężnika?-Gra Soula

Blastoise zdążył zasłonić cię przed jego dłonią, która lśniła dziwnym światłem i miałeś wrażenie, że oberwanie nią nie byłoby zbyt przyjemne. Niestety, błękitny pokemon jest zbyt powolny, bowiem tamten zdążył się odsunąć i nie pozwolił się przewrócić. Teraz stał parę metrów od ciebie, mrużąc oczy.
-Nie lubię wodnych pokemonów - stwierdził w końcu.
Kolejny szybki atak, lecz ty razem obydwoje zwarli się... i ku twojemu zdumieniu chłopak był równie silny co Blastoise. Ba, nawet powoli zaczął go przepychać!

Blastoise chwilę się jeszcze bronił, a potem przeszedł do Skull bash. Potężny atak powinien połamać chłopaka, jednak tylko odrzucił go w ścianę, a on sam zaraz wstał z powrotem. Chwilę głupio się gapił, a potem zbliżył do siebie dłonie, między którymi błysnęło coś niebieskiego. Wyglądało trochę jak kość...
Nagły atak zaskoczył Blastoise, tym bardziej że uderzony żółw poleciał prosto na ścianę jakiegoś sklepiku i zburzył całkiem sporą część. Pokemon nie wygrzebał się spod gruzu...
Amaimon powoli zbliżał się w twoją stronę, uderzając broną o dłoń.
-Zaraz zrobię z ciebie miazgę - powiedział spokojnym głosem.

- Blastoise! Nieee! - Starałem się wykrzyknąć przez poranione usta... Widząc, że gruzy w miejscu w którym wylądował mój pokemon nie poruszają się poczułem w sercu ogromny gniew! Jedno jest pewne - wole zginąć w walce niż zostać rozgnieciony jak robak. Nie pozostaje mi nic innego!! Skupiam w sobie oba pokłady energii i staram się je z syntezować! Innego wyjścia nie mam muszę zniszczyć tego typa albo on zniszczy mnie.
- Zapłacisz za to co zrobiłeś mojemu pokemonowi! Nie daruję Ci tego! Słyszysz! Twój koniec własnie nadszedł!!!!!! - powiedizałem i gdy tylko przemieniłem się w formę złożoną tylko a energii, ruszyłem na napastnika.

Blastoise nie dawał znaku życia, zaś tamten wciąż się zbliżał. Wiedziałeś, że żarty się skończyły - jeśli ciebie uderzy tak jak żółwia...
Nie pozostało ci nic innego niż atak. A w sumie nawet jeśli pozostało, to właśnie tego teraz pragnąłeś - wtłuc bezczelnemu oprawcy. Ryzyko jest wielkie, jednak nie pora na skomplikowane plany!
Gdy zacząłeś zbierać energię tamten przekrzywił z ciekawością głowę i na chwilę się zatrzymał.
-Jesteś magiem? O, nawet nie wiedziałem. Słabiutka ta twoja aura...
Skupiłeś cały swój gniew, ból i strach w mocy. I w końcu 2 różne energie połączyły się. Powstała szara, wirująca ci w dłoniach i drżąca kula, która w każdej chwili mogła wybuchnąć... A ty posłałeś ją prosto w stronę zaskoczonego zielonowłosego.
Tuż przed wybuchem widziałeś jak coś śmignęło tuż przed ciebie, otoczyło cię coś niebieskiego i wszystko się zamazało i zatrzęsło w wielkim wybuchu.
***
Gwałtownie się poderwałeś, mrugając. Leżałeś w łóżku, pod białą pościelą. Wokół były proste, również białe zasłonki, zaś na czole i ręce coś miałeś - bandaże. Byłeś w szpitalu?
-...spokojnie panie Flourite, wyjdzie z tego. Jego obrażenia nie są poważne.
Słyszałeś spokojny, kobiecy głos.

Starając się rozejrzeć dookoła i odszukać miejsce z któego dochodziły głosy próbuję wymówić jedno zdanie:
- Gdzie ja jestem? Co się stało?... Blastoise! Mój Blastoise! Co z nim? Gdzie on jest? A ten chłopak? - Odpowie mi ktoś !!! Mówiąc te słowa szukam wzrokiem moich pokeballi i rzeczy osobistych oraz czegokolwiek co mogło by mi pomóc dowiedzieć się co się stało.

Gdy spróbowałeś się poderwać poczułeś rwący ból w klatce piersiowej i zaraz opadłeś z powrotem na poduszki. Z twojego gardła wydobył się potok rzężących słów, a ty dopiero teraz poczułeś, jak bardzo zaschło ci w gardle... Jednak raban wystarczył, by przyciągnąć czyjąś uwagę.
-Nie ruszaj się! Leż spokojnie, jesteś ranny, dopiero co cię opatrzyłam!
Kobieta o ciemnych włosach i oczach skrytych za okularami szybko podeszła i zerknęła na ciebie uważnie, najwyraźniej sprawdzając czy jesteś cały. Zaraz za nią pojawił się jakiś jasnowłosy, chudy jak patyk mężczyzna.

-Spokojnie, już po wszystkim. Blastoise leży w sali dla pokemonów, jest zmęczony i nieco poobijany, ale nic mu nie jest - mężczyzna miał łagodny, śpiewny głos.

- A,,, a kim Ty jesteś? Co się stało z tamtym gościem? A mój opiekun? - Zaczynam nerwowo wypytywać meżczyznę o wszystkie szczegóły ponieważ nie pamiętam kompletnie nic z tego co się tam stało. Przy okazji staram się podnieść i usiąść na łóżku...

-Nazywam się Fai d. Flourite, miło mi. Jestem mistrzem wody. Dowiedziałem się o... zamieszaniu w mieście, więc przybyłem pomóc. Wiele osób zostało rannych, lecz na szczęście nikt poważnie. Najbardziej ucierpiało samo miasto... - westchnął - Oh? On? ...uciekł po tamtym ostatnim ataku. Przykro mi, ale... najwyraźniej zabrał ze sobą Inkaya, nigdzie go nie znalazłem.
Mężczyzna rzucił ci przepraszające spojrzenie. Gdy zacząłeś się podnosić zapiekło cię, ale zacisnąłeś zęby i udało ci się nie opaść na łóżko. Nagle w pokoju obok rozległ się czyjś głos.
-Gdzie jest Soul?
Należał do mężczyzny, był niski i jakiś taki... nieprzyjemny. Pielęgniarka poderwała się i pognała w jego stronę.
-Przepraszam cię na moment - stwierdził Fai, po czym poszedł za nią.
Nie słyszałeś rozmowy wyraźnie, jednak obiło ci się o uszy kilka słów takich jak niebezpieczny, nieodpowiedzialny czy absurd.Pielęgniarka zdawała się być przeciwko wpuszczenia nieznajomego na salę, powtarzając że jesteś ranny i wciąż w szoku.

Starałem się jakoś doprowadzić do ładu, i ogarnąć ten zamęt który był w mojej głowie. Rozglądam się po sali szpitalnej w której się znajduję i szukam wzrokiem swoich rzeczy osobisty oraz nasłuchuję kto to do mnie idzie.

W sali nie za wiele dojrzałeś przez parawan, którym cię otoczono. Z kolei kłótnia szybko się urwała i wrócił do ciebie Fai.
-Wybacz, że musiałem wyjść. Jeden z mistrzów mnie wzywał. A teraz nie przejmuj się, wypoczywaj...
Wyglądało na to, że zbiera się do wyjścia. I nie kwapił się jakoś do wyjaśniania tamtej rozmowy...

Mężczyzna zawahał się.
-Widzisz... po prostu niektórzy z mistrzów... hmm... mają obiekcję co do twojej... kontroli nad mocą? Nie żeby chodziło o mnie! - Zamachał szybko przecząco rękami i głową - jednakże niektórzy z rady uważają, że nie panujesz nad swoją siłą... i jesteś nieco niebezpieczny.
Ostatnie słowa powiedział ciszej, ze zmartwionym wyrazem twarzy.
-Padł pomysł indywidualnego toku nauczania - dodał - ale nie martw się, wypoczywaj, na razie nie zaprzątaj sobie tym głowy. Pani Nanae szybko poskłada ciebie i Blastoise do kupy!
Blondyn zaśmiał się i poklepał cię po głowie.

Gdy mężczyzna wyszedł pielęgniarka jeszcze przez jakiś czas krzątała się przy tobie, smarując cię jakimiś maściami, podłączając kroplówkę i zmieniając bandaże. Kobieta pracowała szybko i cicho, zaś ty po kilku minutach patrzenia na kapiące krople w kroplówce zacząłeś się robić senny...
***
Obudziły cię jakieś głosy.
-...ale proszę panii, to nasz kolega!
-Jak on się czuje, jak się czuje!?
-Będziemy cichutko... tylko chwilkę!
Gdy już się obudziłeś rozpoznałeś głosy swoich znajomych. W pewnym momencie mignęła ci nawet głowa Espurra! Wciąż byłeś poobijany, jednak teraz przynajmniej już nie czułeś się zmęczony. No, i śniadanie by się przydało...

Starając się podnieść nieco na łóżku i małym zakresem sił i ruchu odszukuję swoich znajomych wzrokiem...
- Siemano moi drodzy! Co tam? Wiem, wiem wyglądam nie najlepiej ale bywało gorzej. Opowiadajcie szybko co się działo jak mnie nie było i wgl...

Pielęgniarka jeszcze chwilę pomarudziła, jednak w końcu dzięki błagalnym spojrzeniom i twojej pomocy w końcu wpuściła grupkę.
-Soooul! - Shiemi wpadła do pokoju z radosnym okrzykiem i wlazła ci na łóżko, miażdżąc żebra w uścisku.
-Jesteś cały? - zapytał z troską Claus, delikatnie ją zdejmując.
-No no, masz pojęcie co się dzieje w akademii? Cała szkoła o tobie huczy! Plotka pogania plotkę, słyszałam nawet że wściekłeś się tym że ci nie wychodzi na lekcjach i rozwaliłeś miasto - Kirigaya wyszczerzyła się - co się właściwie stało?
Wpatrywały się w ciebie teraz 4 uważne pary oczu.

-Twój opiekun? - Kirigaya zmarszczyła brwi -Jeszcze nie słyszałam, żeby komuś opiekun wymknął się spod kontroli... oj, coś czuję że jak wydobrzejesz nieźle ci się oberwie.
-Mały Inkay mógł narobić takiego bałaganu? Gdyby mój Swinub jakimś cudem uciekł pewnie tylko by spał... - wymamrotał Claus.
-Tak czy siak gratuluję, zostałeś gwiazdą szkoły. Mówili coś o tym, co ci zrobią?
Chłopak trącił ją dyskretnie łokciem.
-Jestem pewien, że nie będą się bardzo gniewać... A, słyszałam, że Blastoise czuje się już dobrze i dziś pewnie ci go oddadzą.
Grupka posiedziała jeszcze jakiś czas u ciebie, a potem zostali przegonieni przez pielęgniarkę. Zapytana o pokemona wyszła, a gdy wróciła miała pokeball z żółwiem w środku.
-Ty wyjdziesz jutro albo za dwa dni, zobaczymy jak się będziesz goił.
Obecnie miałeś nieprzyjemne wrażenie swędzenia w środku, ale przynajmniej żebra już cię tak nie bolały. Wkrótce zostałeś sam, a oczy zaczęły ci się zamykać...
***
-Haloo? Śpiisz?
Słysząc głos otworzyłeś oczy i omal nie dostałeś zawału, widząc tuż nad sobą mordkę Furfrou.

Lekko poderwałem się z łóżka przez tą poke mordkę która mnie nieźle przeraziła. Rozglądam się dookoła aby ogarnąć kto mnie przywitał po czym staram się wstać z wyra.
- Siemanko! Już nie śpię jak widać zresztą. Co tam? Mogę już dzisiaj stąd wyjść? Proszę! Dostanę tutuaj jakiegoś świra albo nie wiem co jeśli dłużej tu posiedzę.

Pokemon przekrzywił głowę.
-Widzę, że humor ci dopisuje... Dobrze, może się przydać. Cóż, z pewnością cię dziś wypuszczą, ale ja nie cieszyłbym się tak. Będziesz się chłopcze gęsto tłumaczył przed radą, lepiej zacznij myśleć o tym, co jej powiesz. Wybryk twojego stróża przysporzył nam masę roboty i problemów... mówiąc nam mam na myśli oczywiście siebie.
Dyrektor zerknął na pokeball leżący obok na stoliczku.
-No i kolejnym problemem jest twój obecny brak stróża. Nie sądzę, żeby udało nam się znaleźć Inkaya... Obawiam się, że będziesz musiał poradzić sobie z własnymi pokemonami.

- Czyli nie otrzymam nowego opiekuna? Wgl co dalej?CO teraz mam zrobić? - Wypytuję dyrektora o to co powieniennem wiedizeć przed rozmową z radą.

-Cóż, może nie powinienem ci tego mówić, ale... padła propozycja nauczania indywidualnego. U nas taką możliwość dostają tylko albo ludzie wybitni albo naprawdę ułomni, więc w sumie sam zdecyduj czy to dobrze.
Ale. Propozycja to nie werdykt. Słyszałem też głowy za wyrzuceniem cię z uczelni. W końcu naraziłeś wielu ludzi na niebezpieczeństwo... Ach, no i z pewnością będziesz miał sporo do opowiedzenia o tym, co się właściwe stało w mieście...
Pokemon wstał i przeciągnął się, po czym zeskoczył z łóżka.
-Puki co leż tu sobie i myśl, damy ci znać gdy nadejdzie pora na przesł... ehem, zebranie. Paaaaa!
Machnął na ciebie ogonem i szybko wytruchtał z sali, zostawiając cię sam na sam z myślami.

Wysłuchwaszy wielu, wielu narzekań poke-dyrektora na to , że to niby moja wina, iż opiekun mi spierdolił i narobił syfu w mieście - nie przejąłem się zbytnio i położyłęm się w kimę. Mam nadzieje, że następne dni będą owocniejsze w jakieś lepsze nowinki i że w końcu wyjdę z tego szpitala.

Chwilę tak sobie leżałeś bez celu, aż w końcu oczy same ci się zamknęły i z lekka się kimnąłęś. Gdy obudziło cię lekkie poszturchiwanie w ramię byłeś wciąż nieco nieprzytomny, ale głos pielęgniarki szybko cię otrzeźwił.
-Panie Soul, proszę wstać. mam 2 wiadomości, dobrą i złą. Dobra jest taka, że zaraz wychodzi pan ze szpitala. Zła, że zostanie zaprowadzony na zebranie.
Gdy wyszła zobaczyłeś czyste ubrania na krześle obok. Może i pielęgniarka nie była najmilsza, ale co fakt to fakt - poskładała cię do kupy w kilka dni. No, jeszcze cię trochę bolały żebra gdy się zbytnio wygiąłeś, ale to tylko resztki tego co było tuż po walce. Zebrawszy się do kupy wziąłeś swojego pokemona i w końcu wyszedłeś na korytarz...
Gdzie czekał na ciebie Zelgadis.
-No hej. Zgadnij, kto ma dopilnować, żebyś stawił się na przesłuchaniu - rzucił na powitanie, po czym poprowadził cię korytarzem -Pozwól, że udzielę ci paru małych rad. Generalnie mistrzowie są spoko, może z paroma wyjątkami. Uważaj na Nightmare'a, Byakuyę, Storma, Sesshomaru i Soi Fon. Mistrzowie mroku, smoków, piorunów, lodu i trucizny. Co tutaj są akurat przewrażliwieni na punkcie zasad i do bólu poważni. Uważaj co do nich mówisz. Nie żartuj sobie z nich i traktuj z szacunkiem, potrafią być naprawdę nieprzyjemni dla ludzi bezczelnych.