Wiecznie problemowy świat- gra Laureline

Smialo weszlam do domu strachow. Znajac zycie to kobieta sie mnie przestraszy takze dobra moja. Zaczelam szukac jej posrod upiorow uwaznie sie rozgladajac. Staralam sie sama nie przestraszyc tym bardziej ze mam juz szarpniete nerwy.

Przed Tobą rozciągał się ogromny korytarz. Wszędzie było ciemno. Nie widziałaś dosłownie niczego. Robiłaś kolejne kroki szukając czegoś, lecz na marne. W tym miejscu jedyne co dało się zobaczyć to czarna plama. Z oddali dobiegał szmer. Potem dołączyły do tego jęki, krzyki i płacz. Odgłosy dobiegały z każdej strony nieprzebranie głośno. Wchodziły w Toją głowę i tam wybuchały jak bomba mącąc Ci w umyśle.

Zatkalam uszy i polegalam na pozostalych zmyslach. Aby nie skrzywdzic pokow tymi dzwiekami dla ich bezpieczenstwa nie wyopuszczalam ich. Szlam po omacku polegajac na dotyku.

Nagle ktos rzucil sie na Ciebie od tylu lapiac Cie za szyje i podduszajac. Po chwili poczulas takze silne uderzenia w plecy i rzebra. Tajemnicza osoba okladala Cie z calych sil. Widocznie nie chciala abys byla w stanie isc dalej.

Rozluznilam wszystkie miesnie i wywynielam sie z jego objec jeszcze jak stalam tylem walnelam lokciem w splot paralizujac jego nerwy po czym wykonalam szybki cios w glowe i kopniecie kolanem w krocze. Jesli to kobieta badz mezczyzna to ten atak i jedno i drugie unieruchomi.

Twój przeciwnik upadł na ziemię zwijając się z bólu. Usłyszałaś syczenie męskiego głosu, więc pobiłaś faceta. Tylko kto to był..czy to ten, który został z Terrym? Czyżby przegrał...Nagle przed Tobą rozbłysło światło. Dziewczyna, którą goniłaś uderzyła o ścianę z papierowymi nietoperzami i opadła nieprzytomna na ziemię. W oddali słychać było załamany głos pokemona. Widocznie to Pichu ją tak poturbowało, a teraz płakało. Musiało strasznie się przestraszyć. Tyle złych rzeczy dzisiaj przeszło, że było gotowe zrobić wszystko, aby tylko się obronić.