Las - Shura

10. Po kilku minutach czekania Treecko w koncu zszedł z drzewa i opatrzył się na was zaskoczony. Chyba tak bujał w obłokach w czasie tej drogi na dół, że się nie rozglądał. Trawiasty gekon przyglądał się wam, chyba nie mając zbytnio zamiaru uciekać.

10. Przyjrzałam się jaszczurce i wyjęłam safariball. -To jak? chcesz wejść do tego pokeballa?- spytałam się go i zerknęłam na Scythera. Może jednak stwór sam będzie chciał wejść do pokeballa.

11. Scytcher uważnie obserwował Treecko. Poke-drzewołaz zastanawiał się długi czas nad tym czay dać się złapać czy nie. W końcu pokręcił łebkiem na nie, oparł się o drzewo i skrzyżował łapki.

11. -Nie chcesz? Szkoda.- Mruknęłam i sprawdziłam kilka informacji na jego temat w pokedexie. -A nie chcesz stać się jeszcze silniejszy? Ewoluować w takiego Grovyle i Sceptile, by roznosić przeciwnika jednym atakiem?- Dopytałam się trawiastej jaszczurki.

12. Teraz to Trecko znowu się zamyślił. Chyba Twoje słowa skłoniły go do kolejnych rozważań. Widać zaczynało go to kusić. Przy Tobie by pewnie wiele maluch osiągnął. Jednak ciągle nie odpowiadał tylko się namyślał. Pewnie musisz go jeszcze jakoś pozachęcać.

12. -Nie chcesz być jeszcze silniejszy? O wiele bardziej niż teraz? Nauczyć się nowych ataków i ewoluować? Do Grovyle niewiele ci brakuje, ale by ewoluować w Sceptile musisz jeszcze dużo potrenować.- zachęcałam go. -Tutaj w lesie nie będziesz mieć zbyt wielu przeciwników. By być silniejszym lepiej jak będziesz walczyć z pokemonami innych trenerów, a nie dzikimi.- Poradziłam mu.

13. Treecko chyba z każdym Twoim słowem coraz bardziej był po stronie, żeby dać Ci się złapać. W końcu wpadł na Ciebie i zaczął się przymilać, żebyś go jednak złapała do pokeballa.

13. Byłam zadowolona, że w końcu udało mi się przekonać Treecko, by jednak się do mnie przyłączył. Poklepałam go po głowie i stuknęłam safariballem. Teraz czekałam na efekty mojej przemowy. zerknęłam na swojego Scythera.

14. Scytcher stał oparty o drzewo i... sobie spał w najlepsze. Chyba to ta Twoja przemowa tak wpłynęła na pokemona. Po niedługim czasie pokeball zrobił "DING" i dziki pokemon był już Twój, teraz będzie czas na dalsze poszukiwania pokemonów.

14. Zadowolona schowałam pokeball z Treecko. Popatrzyłam rozbawiona na Scythera. Chyba jednak go trochę zanudziłam skoro śpi. Wzruszyłam tylko ramionami i rozejrzałam się dookoła. Póki co nie będę budzić modliszki.

15. Na razie nie widziałaś nic ciekawego. Pogoda psuła sie i to niemożliwie. Wkrótce na nos spadła Ci kropla wody. Kilka takich też zbudziło Twojego Scytchera. Tak więc wreszcie zaczęło padać.

15. Westchnęłam tylko. -No dobra, Scyther. Chodźmy. Może znajdziemy jakieś lepsze schronienie. albo zmokniemy jeszcze mocniej.- powiedziałam do modliszki i ruszyłam. Może będziemy mieć szczęście i ta pogoda za chwile się poprawi.

16. Niestety padało coraz mocniej, a wy dotarliście do jakiejś... chatki. Wyglądało na to, że nikogo tutaj nie ma, lecz była w świetnym stanie, tam na pewno znajdziecie dla siebie odpowiednie schronienie.

16. Zerknęłam jeszcze na Scythera. -Chyba znaleźliśmy jakieś schronienie.- Mruknęłam i ruszyłam w stronę tej chatki. Gdy udało mi się tylko podejść do drzwi to zapukałam i czekałam czy czasem ktoś nie otworzy. Być może jednak ktoś tam mieszkał.

17. Nikt wam nie otworzył, a jak się okazało to drzwi były otwarte. Jak znalazłyście się wewnątrz to tutaj było pełne wyposażenie. Po drugiej strony dachu jak się okazało były panele słoneczne. Tak więc lodówka czynna i to... pełna...

17. Ostrożnie weszłam do środka i się rozejrzałam. Chyba tutaj nikogo nie było. Zerknęłam na Scythera. -To możemy tutaj przeczekać ten deszcz.- Zdecydowałam. Na razie niczego tutaj nie ruszałam. Nigdy nic nie wiadomo. Nie chciałam, by czasem wpadł tutaj wkurzony właściciel.

18. Siedzieliście tutaj i siedzieliście... Jednak nikt się nie zjawiał. W końcu zaczęliście się robić głodni. chyba masz coś jeszcze w plecaku. Scytchera zachęcała zawartość lodówki...

18. Zerknęłam na Scythera. -No dobrze. Poczęstujemy się trochę tym co jest w lodówce, a potem jak tylko deszcz przestanie padać to spadamy stąd.- Mruknęłam i podeszłam do lodówki. Otworzyłam ją i zerknęłam co w niej jest. Miałam tylko nadzieje, ze to nie jest lodówka jakiegoś psychopaty.

19. Na szczęście była to najzwyklejsza w świecie lodówka. Zalazłaś tu owoce, warzywa, szybkę, ser, masło i chleb... do tego mleko i pepsi. Scytcher rzucił się na owoce i zaczął je wcinać uradowany. Desz na razie padał w najlepsze.

19. Wzięłam tylko kilka kromek chleba, szynkę oraz ser. zrobiłam sobie kanapki i zaczęłam jeść. zerknęłam w stronę okna. Mam nadzieje, że w końcu przestanie padać, bo całego dnia siedzieć w tej chatce nie miałam zamiaru.

20. Zjadłaś i po około godzinie czasu deszcz w końcu ustał i przez chmury zaczynało przebijać się słońce. Tak więc mogłaś opuścić tą chatkę, by czasem jej właściciel tutaj nie wpadł.

20. Gdy tylko zobaczyłam, ze już przestało padać od razu złapałam Scythera za łapę i pociągnęłam na zewnątrz. -Lepiej już stąd wynośmy, by czasem właściciel chatki nas tutaj nie przyłapał.- Mruknęłam do modliszki i pociągnęłam pokemona.

1. Wkrótce byłyście w bezpiecznej odległości od chatki. Trochę się zmęczyłaś, ale to tylko szczegół. Zaczęłaś rozglądać się ze swoim pokemonem wokoło. Nagle coś zaszeleściło w krzakach. Może akurat ciekawy pokemon?

1. Ruszyłam dalej. Gdy tylko usłyszałam szelest od razu poszłam w stronę źródła tego dźwięku. Kiwnęłam na Scythera, by pilnował żeby czasem ten pokemon nie uciekł. Być może jednak to jest jakiś bardzo ciekawy stworek.

2. Niestety zostałam strollowana, zza krzaków wyszedł mały Caterpie, prawdopodobnie na 1 lv. Tak więc czegoś lepszego musicie szukać dalej.