Podążając za pierwotnym instynktem - Małpia gra Mayi

-Ok to ruszajmy.Powiedziałam i wsiadłam na rower a Aipomowi pozwoliłam wejść na moje ramie.Zaczęłam pedałować do kolejnego miasta rozglądając się za nowymi pokemonami.-Opowiedz mi co się z Tobą działo gdy moi rodzice Cię wypuścili.Powiedziałam spokojnie do pokemona.

-Nie trzeba Aipom, Poza tobą mam jeszcze Buneary którą dostałam więc na jakiś czas mi wystarczy.Powiedziałam i jechałam dalej.Co jakiś czas ocierałam policzkiem o główkę Aipom by poczuć jej bliskość.Cieszyłam się że ona mnie ,,odnalazła,,.

Gdy jechałaś dróżką między drzewami ujrzałaś wolną przestrzeń, okazało się że jest to wielka rozpadlina, w dole chuczała wartko płynąca rzeka a po prawej zobaczyłaś że rzeka przemienia się w wodospad, niezbyt miła perspektywa a na dodatek most linowy został przez coś pozrywany.

-Dam radę to przeskoczyć.Ale przecież roweru nie dam rady wziąć na plecy.Ech będę musiała się z nim pożegnać. Aipom trzymaj się mnie mocno.Powiedziałam do pokemona i wzięłam rozbieg.Skoczyłam przez rozpadlinę i wylądowałam na drugiej stronie. -Aipom wszystko dobrze?Zapytałam.

Przeceniłaś swoje umiejętności i w połowie lotu zaczęłaś opadać, próbowałaś się w locie złapać skalnej ściany lecz pęd był zbyt szybki i poleciałaś w dół, woda była zimna i głęboka dzięki czemu nie połamałaś się, nurt zniósł cię w dół lecz sczęśliwie dla ciebie zatrzymałaś się na dużym kamieniu, przemoczona i mocno posiniaczona odpoczywałaś chwilę, jakieś 2 metry od ciebie była plażyczka co i rusz przemywana przez szalejącą wodę...

-Aipom musisz wracać do pokeballa. Powiedziałam i schowałam ją do pokeballa a sama wskoczyłam do wody i zaczęłam płynąć do brzegu.Gdy opadałam z sił myślałam o moich rodzicach by dodać sobie sił.Na brzegu zaczęłam skakać i wykonywać akrobacje by wysuszyć swoje ubrana.

Gdy dopłynęłaś i lekko się wysuszyłaś przynajmniej na tyle na ile pozwalało ci to miejsce, zaczęłaś rozglądać się po wysepce, zauważyłaś niewielkie wgłębienie w ścianie, raczej nie bedzie to mile tam wejsc lecz do wyboru miałaś prawie gładką ścianę i wodospad

Weszłam do tego wgłębienia nie wiele się zastanawiając.Rozejrzałam się po tej małej jaskini w poszukiwaniu się czegoś ciekawego.Wypuściłam też Aipom by mi potowarzyszyła w tej jaskinii.

Wgłębienie okazało się być większą jaskinią, nie było tu wiele światła a grunt zaczął się podnosić, a po chwili opadać i zakręcać zawsze to jakaś nadzieja na wydostanie się stąd. Gdy szłaś tak wpół poomacku nagle zaczęło się przejaśniać a szum wody znów stał się głośniejszy.

Szłam spokojnie dalej wyciągając ręce by w razie czegoś dotknąć przeszkody lub gdy opadnę opaść na dłonie.Gdy widzę że się rozjaśnia to przyśpieszyłam w tamtą stronę.-Oby to było wyjście.Powiedziałam bardziej sama do siebie niż do mojej kochanej Aipom która siedziała mi na ramieniu.,

Gdy szłaś dalej twoim oczom ukazał się spory otwór i mocno lecąca woda, chyba byłaś za tym wodospadem! gdy zbliżyłaś się do otworu zauważyłaś że da radę przejść na drugą stronę wnęki gdyż przy ścianie były wyrwy kamienne po których pewnie da się przejść a na drugim końcu czekała na ciebie kolejna jaskinia.

Przeszłam przez otwór i szłam dalej do kolejnej jaskini.-Aipom trzymaj się mnie mocno, chyba że chcesz sama spróbować się wspiąć?Powiedziałam i podeszłam do ściany i zaczęłam się powoli wspinać ku górze.Chciałam się jak najszybciej wydostać z tej jaskini.Co jakiś czas patrzyłam na Aipom jak jej idzie.Dzięki chwytności Aipom mogłam o wiele szybciej wspinać się niż normalny człowiek.

po krótkiej wspinaczce weszłaś w kolejny otwór, tu grunt opadał bardziej gwałtownie dając coraz większe nadzieje na wyjście, gdy szłaś tak w półmroku prawie że spadłaś refleks twojego pokemona uratował cię przed upadkiem w dół.
Nic ci nie jest?! Prawie byś spadła, może daj mi pierwszej iść i zobaczyć co jest nadole dobrze?

-Dzięki.Powiedziałam do Aipom gdy uratowała mi życie.No dobrze idź pierwsza ale uważaj na siebie.Powiedziałam zatroskana do pokemona.Patrzyłam spokojnie jak mój pokemon schodzi w przepaść. Oczwiście bałam się oo moją starterkę. Nie chciałam jej znów stracić.

Minęła dobra godzina i zaczęłaś się martwić czy coś się nie stało, już chciałaś zacząć schodzić gdy z dziury wyskoczyła uradowana aipom.
jak zeszłam na dół to znalazłam wyjście, dziura jest głęboka ale idzie chyba już na sam dół, gdy tylko ujrzałam wyjście momentalnie się wróciłam do ciebie

-To dobrze.Świetnie się spisałaś kochana.Powiedziałam do starterki obdarowując ją uśmiechem.Zaczęłam schodzić do dziury.Gdy byłam na dole poszłam w stronę wyjścia o którym mówiła mi Aipom.Oby to już było wyjście z tej jaskini.Myślałam.

Gdy wyszłaś przez wnękę w jaskini okazało się to czymś troszkę innym, był to duży występ skalny "parapet" a pod spodem była tafla jeziora, mogliście wskoczyć do wody, albo zejść po ściance, z tym że nie wiadomo czy ta woda będzie na tyle głęboka...

Zeszłam bezpieczniejszą (moim zdaniem oczywiście ) drogą po ściance.Gdy byłam na dole szłam w stronę wyjścia.Miałam już dość tego okropnego miejsca.Wolałam sto razy słońce niż tą wilgoć i ciemność dookoła.

w końcu opuściłyście rejon wodospadu, ale... Gdzie wy teraz byłyście? Za plecami miałaś wodospad, obok siebie jezioro a przed sobą rozległą skalną równinę poprzecinaną pojedyńczymi drzewkami...
Aipom powiedziała że nigdy tu nie była więc nie pomoże ci z lokalizacją.

Rozejrzałam się z lekkim przerażeniem w oczach.Nie wiedziałam gdzie się znajdujemy.Postanowiłam użyć mapy.Spojrzałam na mapę szukając miejsca w który jesteśmy.Poprosiłam Aipom by mi pomogła.Jeju gdzie my jesteśmy?

-Oby.No to w drogę kochana.Powiedziałam do starterki zwinęłam mapę i poszłam w kierunku który mi wskazałam moja starterka ( z nią na ramieniu).Rozglądam się za jakimś ciekawym pokemonem do złapania.-Przydałby się kolejny przyjaciel do drużyny.Nie uważasz?

- Teraz mi to mówisz? A co ci mówiłam na początku? Że znam teren i możemy coś złapać, teraz terenu nie znam więc radź sobie sama.
Po takim opierdolcu ze strony aipom postanowiłaś ruszyć przed siebie, raczej nie pozostał ci wielki wybór.

Oburzyłam się na słowa Aipom. Postanowiłam że do niej nic już nie powiem przez najbliższy czas.Szłam spokojnie dalej rozglądając się za jakąś osadą.Musi ktoś tu mieszkać.Myślałam idąc w dal.