Gra TheNeyar

- Dashy, może się gdzieś schowajmy, blisko jest Floaroma Town, tam gdzieś się spokojnie możemy schować. Jak już to lepiej chodźmy teraz, coś mi sie zdaje, że może przyjść burza. Ech... jeszcze ta Starly... Lepiej ją schowam do pokeballa.
Chowam mojego pokeptaka do kulki. Oby się wtedy nie zbudziła, bo chyba mnie zabiję.

Na szczęście Starly nie zbudziła się i kontynuowała swoją drzemkę w PokeBallu. Dashy zaś wskoczył Ci na ramię nie mając jeszcze sił na dłuższe spacery po czym mogliście ruszyć w stronę miasta. Gdy dotarliście już do niego, dostrzec mogłeś, iż na ulicach nie było żadnych ludzi ani pokemonów. Wszyscy zapewne schowali się w swoich domach w celu schronienia się przed deszczem. Padało coraz bardziej więc musiałeś znaleźć jakieś zadaszone miejsce. Jednak w twoich poszukiwaniach przeszkodziła ci starsza pani pracująca w kwiaciarni.
- Chłopcze czy mógłbyś mi pomóc wystawić kilka roślin na zewnątrz? Taki deszczyk dobrze im zrobi.

- Nie ma sprawy, mogę z przyjemnością pani pomóc-Uśmiechając się poszedłem jej pomóc.
Ech... zaraz chyba zmoknę. Mam nadzieję, że Zorua śpi sobie słodko. Niech odpoczywa mały, należy ci się. Czyżby burza nadchodziła, czy to tylko zwidy... sam juz jestem zmęczony, ale spokojnie mogę pani pomóc.

Kilka roślin okazało się dwunastoma glinianymi donicami z niewielkimi krzaczkami. Były w nich zasadzone różne gatunki jagód.
Starsza pani zabrała Zoruę do środka abyś ze spokojem mógł wystawić roślinki na deszcz. Oczywiście cały przy tym zmokłeś jednak po skończonej robocie kwiaciarka zaprosiła cię do środka gdzie czekał już na ciebie stolik na którym dostrzegłeś gorącą herbatę i różnego rodzaju ciasteczka. Maślane, czekoladowe, z polewą, z rodzynkami... dużo by wymieniać jednak raczej każdy znajdzie coś dla siebie.
- Proszę tu masz suche ubrania. Są po moim synu i mogą być trochę za duże ale lepsze to niż siedzenie w przemoczonych. - staruszka wskazała Ci pomieszczenie gdzie mogłeś zmienić ubrania, a gdy się przebierałeś, kontynuowała.
- Twój pokemon wygląda na zmęczonego. Czyżbyście toczyli jakiś pojedynek? Jeśli tak to powinieneś zabrać go do Poke-Centrum. Dzięki specjalistycznej opiece siostry Joy na pewno szybciej wróci do formy!
- A tak poza tym to gdzie się wybieracie? Słyszałam, że chcesz wyruszyć w podróż pokemon chłopcze.

- Tak, chcę wyruszyć w podróż, ale nie taka przy której zbieram odznaki, bo dla mnie to nie mam sensu. Chcę uwolnić swoich rodzićow. Porwali ich jacyś ludzie z literą G. Moge jedynie powiedzieć, że stylu nie mają, ale... Więc nie miałem jak im pomóc, bo wtedy Zorua jeszcze do mnie nie dołączył. Jedynie mogłem patrzeć jak rodzice odchodzą. Tak, więc to jest mój cel by uwolnić mamę i tatę z rąk tych bandziorów, że tak to ujmę.
Nie lubię sobie tego przypominać... Chciałbym być na etape kiedy skopuję Marsowi tyłek. Heh...

- Tak więc życzę Ci powodzenia w spełnieniu twojego celu. Pamiętaj tylko aby z podróży czerpać też przyjemność. Zapewne spotkasz wiele nowych ludzi jak i też pokemonów. Nie wspominając o odwiedzeniu ciekawych miejsc...
Trochę Ci zazdroszczę wiesz? Gdy tak patrzę na waszą dwójkę przypomina mi się moja podróż z moją Crystal - staruszka wskazała na jakąś roślinę. Siedział tam Butterfree, którego wcześniej nie dostrzegłeś. Spojrzał na ciebie, zamach radośnie skrzydłami po czym wrócił do spijania nektaru. Po chwili jednak kwiaciarka zwróciła twoją uwagę na okno.
- Spójrz chłopcze. Deszcz przestaje powoli padać. Jeśli chcecie niedługo będziecie mogli wyruszyć. Co do ubrań to możesz je zatrzymać jeśli chcesz. Może jeszcze ci się kiedyś przydadzą.

-Dzięki, mam nadzieję, że ta moja podróż nie będzię jednym poważnym zbiegiem okoliczności. Rzeczywiście, mogę na drodze spotkać wiele ludzi, mam nadzieję, że więcej będzie tych dobrych. Dobrze, czas na mnie. Pasowałoby jeszcze wyleczyć pokemony w PC. Do widzenia!
Jeszcze tylko do Centrum Pokemon i możemy wyruszyć do Eterny. Może spotkam jakiegoś znajomego po drodze, powiedzieć "narka". Chociaż sam nie będę w trakcie podróży.

Starsza pani pożegnała cię w drzwiach po chwili jednak wróciła pospiesznie do wnętrza kwiaciarni tak jakby o czymś zapomniała.
Ty zaś mogłeś już udać się ze spokojem do Poke-Centrum, a następnie do Eterny.
Z uśmiechem na twarzy przywitała cie najpierw siostra Joy.
- Witaj. W czym mogę Ci pomóc? Jeśli chodzi o twoje pokemony to zapewnimy im opiekę najwyższej jakości. W tym czasie możesz sobie poczekać w poczekalni.

- Właśnie poprosiłbym siostrę o zaopiekowanie się nad moimi pokemonami. Zmęczyły się i chciałbym aby były w pełni siły. Zorua, chodź do pokeballa. -Zabieram pokeballe ze Starly i Dashym do siostry Joy.
Spokojnie odpoczywajcie, obydwoje potrzebujecie solidnego wypoczynku. To może udam się do poczekalni.

Siostra Joy odebrała od ciebie Poke Balle z Zoruą i Starly ze swoim niezmiennym uśmiechem na twarzy. Następnie udała się do jakiegoś pomieszczenia gdzie twoje pokemony miały mieć zapewnioną opiekę. 
Ty zaś udałeś się do poczekalni. Znajdowała się tam duża kanapa, kilka foteli, telewizor, różne magazyny i książki o tematyce Pokemon oraz pełno ludzi, którzy także czekali na swoje pokemony lub właśnie opuszczali Poke-Centrum w celu udania się w dalszą podróż. Mogłeś też dostrzec drzwi, prowadzące do swego rodzaju stołówki. Jednak nie dane było ci ujrzeć więcej rzeczy. Bowiem niespodziewanie wpadł na ciebie taki oto pokemon:

- Heh, Shinx już możesz ze mnie zejść. Kto jest twoim panem? Zgubił ci się?
Z uśmiechem popatrzyłem się ta tego pokemona i położyłem go na podłodze. Ciekawe czy to Shinx Toma? Być może, ale co by porabiał w centrum pokemon? Ogólnie Shinxy też są fajne czworonogi. Spojrzałem się z zaciekawieniem w tego pokemona.

Shinx jednak jak na złość nie chciał z ciebie zejść. Odskoczył od ciebie dopiero gdy usłyszał wołanie najprawdopodobniej swojego właściciela.
- Ah, Sparky tutaj jesteś! Mówiłam Ci tyle razy, że nie masz tak sobie uciekać kiedy tylko spuszczę cię z oka. - zawołała jakaś dziewczyna z drugiego końca pomieszczenia.
- Bardzo za niego przepraszam...
Jak pewnie zdążyłeś już zauważyć, stworek nie należał do Toma, a do jakiejś dziewczyny. Miała długie czarne włosy, szmaragdowe oczy. Ubrana była w ciemne, krótkie spodenki, szary t-shirt z logiem jakiegoś zespołu i niskie, czarne trampki. Nie wiedzieć czemu, przyglądała ci się z ciekawością.

- Nic się nie stało... cześć! Jestem Samuel, ale mów do mnie po prostu Sam. Fajnego masz Shinxa, Sparkiego tak?
Uśmiechnąłem się do niej jak i do Shinxa. No proszę, pewno jakaś trenerka, lub koordynatorka. Hmm... też chciałem mieć takie czarne tremki, ale mniejsza.
- W podróży, czy jesteś miejscowa?

- A no tak! Całkiem wypadło mi z głowy, że należałoby się przedstawić. Nazywam się Melania, a to mój Shinx. Nazywa się Sparky ale jego zdążyłeś już chyba poznać. Miło mi.
Jestem tak jakby w podróży. A raczej dziś dotarłam do jej celu. Słyszałam, że jakiś czas temu pojawili się tutaj członkowie Team Galactic. Wiesz może coś na ten temat? Bardzo zależy mi na jakichkolwiek informacjach na ich temat. 
Nie zdążyłeś jednak otworzyć ust by odpowiedzieć ponieważ przez głośnik usłyszałeś komunikat siostry Joy.
- Samuel proszony o odbiór swoich pokemonów.

- Idę po swoje pokemony, chodź to ci coś opowiem.
Idę po odbiór pokemonów razem z Melanią.
- A więc sam miałem doświadczenie z tymi gnojkami. Niedawno zabrali moich rodziców z domu zostawiając mnie samego. Teraz mam zamiar iść do Eterna City by znaleźć ich. Mogą tam być chociaż wątpię. Jednak mam zamiar przejść po wszystkich miastach regionu Sinnoh, by pokonać w bitwie Marsa i nie tylko. Jeżeli chcesz bardziej szczegółowe informacje to mogę ci z chęcią o nich powiedzieć więcej... tak.

- Proszę. Gdybyś znów potrzebował naszej pomocy zapraszamy ponownie.
Siostra Joy oddała ci twoje pokemony w idealnym stanie, a gdy tylko oddaliliście się od niej na wystarczającą odległość Melania znów do ciebie zagadała.
- Nie uważasz, że ten jej nigdy nie znikający uśmiech jest trochę irytujący? Mam czasami podejrzenia, że tylko udaje taką miłą...
Jednak wracając do naszej poprzedniej rozmowy. Byłabym wdzięczna jeśli opowiedziałbyś mi jak najwięcej o Team Gakactic. - po tych słowach zwróciła się do swojego Shinxa.
- Sparky, naszym kolejnym celem podróży będzie Eterna. Co ty na to?
Lwiątko było chyba z tego powodu zadowolone.

- Aktualnie zajmuję się zbieraniem jakichkolwiek informacji na temat Team Galactic. A dlaczego ich szukam? No cóż, aby zebrać więcej informacji. Zapytasz zapewne po co mi to. No ale to już moja sprawa więc nie mam zamiaru o tym mówić. Mam nadzieję, że rozumiesz i nie będziesz niepotrzebnie brnąć ten temat? 
A co do wspólnego wypadu do Eterny. Hm. Nie mam nic przeciwko. Jednak pod warunkiem, że nie będziesz zbytnio opóźniał naszej wędrówki. Zgoda?
Dziewczyna odwróciła się do ciebie, oczekując odpowiedzi. Jej wzrok był dość poważny, a podczas opowiadania o zbieraniu informacji mogłeś wyczuć w jej głosie nutkę pasji. Tylko dlaczego nie chciała wyjawić do końca swoich zamiarów? Może to po prostu taki typ człowieka. Lubi mieć zawszę jakąś tajemnicę.

- Dla mnie nie ma problemu, zgoda. Możemy nawet teraz iść w drogę, okej?
Hmm... trochę tajemnicza. Ciekawe po co są jej informacje na ten temat. Dziennikarka czy... nie, wątpie. Trochę poważna, ale po co mi to. To jest jej sprawa i jeżeli chce ją ukryć w tajemnicy, to nawet nie mam zamiaru się jej wtrącać. Powoli zaczynam ruszać w drogę do Eterna City.

- Ale Ci spieszno. Już idę tylko pójdę jeszcze do pokoju po swoją torbę. - rzekła dziewczyna po czym razem z swym Shinxem pobiegła na górę po pożądaną rzecz.
- Ok. Jestem gotowa. Możemy ruszać.
- Na pewno o niczym nie zapomniałeś? Nie mam zamiaru się cofać jeśli w połowie drogi coś Ci się przypomni. - lwiątko potwierdziło jej zdanie krótkim szczeknięciem. 
Następnie ruszyliście w drogę jednakże nawet nie opuściliście jeszcze dobrze miasta, a już coś was zatrzymało. Konkretniej był to taki pokemon:

Był to ten sam, którego widziałeś w kwiaciarni. Miał on przy sobie mały woreczek z przypiętym do niego liścikiem, którego treść mówiła o wynagrodzeniu za pomoc starszej pani przy krzaczkach jagód. Zawartość woreczka była następująca:

- Pecha jagody? Mogą się przydać.- stwierdziła Melania po czym kazała Ci się pospieszyć.

Biorę woreczek z Pecha jagodami i chowam je do plecaka.
- Fajnie, to ten sam Butterfree z kwiaciarni. Przekaż jej podziękowania za ten prezent.
To bardzo miło z jej strony, w sumie to chyba ja powinienem być wdzięczny za nowe ubrania. Heh...
- Dobrze Melanio, już się ruszamy z miasta. Do zobaczenia Butterfree, kiedyś tu wrócę, kiedyś tam...
Udaje się szybko w drogę razem z Melanią i moim podopiecznym Dashym u boku.