Gra Lux'a

Luxian napisał:

Imię:
Luxian
Nazwisko:
Leviathan
Wiek:
17
Charakter:
Luxian jest na co dzień bardzo spokojnym, opanowanym chłopakiem. Potrafi zachować zimną krew nawet w najtrudniejszych momentach. Nie jest zbyt często narwany, lecz gdy już jest, prawie nic nie powstrzyma go od osiągnięcia upragnionego celu.. Ma dobre stosunki z innymi osobami, potrafi być przyjacielski i otwarty, jednak jeśli ktoś zajdzie mu za skórę, znienawidzi go i dopilnuje żeby go nie zapomniał. Zawsze chodzi uśmiechnięty, jednak nie zawsze jest mu wesoło, lecz maskuje to właśnie uśmiechem. Dla nieznajomych stara się być miły i wyrozumiały, w końcu każdemu człowiekowi należy się szacunek i nie ocenia książki po okładce, każdy zasługuje na przyjazne powitanie. No chyba że od początku ktoś jest arogancki, wtedy Lux pokazuje także swoją ciemniejszą, nieco mniej Dobrą stronę. Potrafi wtedy wygarnąć takim osobą i zmienić ich nastawienie, a jeśli to nie zadziała zmuszony jest by pokazać danej osobie gdzie jest jej miejsce. Nigdy nie stara się być nachalny, nawet przy kobiecie pięknej niczym afrodyta, lub ta w której Lux kochał się za swoich młodzieńczych jeszcze lat. Nie chce zrażać do siebie ludzi, lecz jeśli takowa sytuacja się zdarzy, stara się zrobić wszystko żeby to naprawić. Nie lubi kiedy ktoś jest na niego zły, i nie poda mu powodu, żeby ten mógł się w jakikolwiek sposób zrehabilitować. Kiedy jest smutny zatraca się w kartach, jeśli myślicie ze godzina gry to dużo, Lux złamie wasze oczekiwania. Karty są tym co lubi najbardziej. Jego nawyk do przesiadywania nad nimi godzinami daje się czasem we znaki. Jeśli z kimś gra z łatwością go pokona. Oczywiście po za kartami interesuje się także kobietami jak każdy mężczyzna. Typ imprezowicza. Impreza jest jedną z niewielu okazji w której ludzie widzę szalejącą naturę Luxiana. Jedynym z widocznych nawyków chłopaka jest zabawa nożykami od rzucania. Tak, co jakiś czas dokupuje sobie nowe, by móc się nimi po prostu bawić. Innym jest zakładanie rogów i ogona, które są nieodłącznym elementem jego stroju. W obecności kobiet staje się poważny, i zachowuje się po dżentelmeńsku ukazując jego dobre wychowanie, oraz troskę o płeć piękną. Stara się nie pić alkoholu po jednym incydencie, lecz jeśli miało to by być w gronie przyjaciół, nie widzi żadnych przeciwwskazań.
Wygląd:
Luxian to wysoki, wiecznie uśmiechnięty chłopak. Jak na swój wiek jest dość wysoki i można rzec, że dość chudy choć wszyscy wiemy jak to bywa z 16latkami, a przynajmniej tymi, którzy na nich wyglądają. Posiada żółte, prawie złote oczy, które są wręcz jego cechą charakterystyczną, podobnie jak jego długi, sztuczny, czarny ogon i również fałszywe rogi wystające spomiędzy jego niedługich blond włosów. Prawe oko prawie zawsze ukryte pod sporą grzywką rzadko kiedy ogląda dokładnie światło dzienne.
Ma bladą cerę, która wygląda na nigdy nie dotkniętą słońcem. Jest w miarę muskularny, przez co wydaje się jeszcze chudszy. Posiada dosyć widoczne kości obojczyka, co jest jedną z wyróżniających go cech.
Posiada osiem drobnych, ciemnych tatuaży wokół lewego oka, które nadają mu odrobinę buntowniczego charakteru w wyglądzie, tak samo jak ukryte 2 tatuaże. Wyróżnia go również pięć kolczyków w jego lewym uchu, dopełniając wyglądu owego nastoletniego buntownika. W prawym uchu posiada on również niewielki tunel, oraz 3 mniejsze kolczyki.
Jeśli o ubiór chodzi, nieodłączną jego częścią są czarne, materiałowe rękawiczki, biała koszula w poziome paski o skróconych rękawach z doszytymi mankietami. Do koszuli zawsze nosi ciemnobrązową kamizelkę z wykończeniami ze złotych nici oraz dużymi klapami, której wizerunek dopełniają czarne guziki ze złotą otoczką. Chłopak nosi również kilka pasków do ozdoby, czarny oraz dwa białe ze złotymi klamrami, przy jednym z nich ma doczepiony kawałek futerka. Wizerunku buntowniczego dżentelmena dopełniają ciemne jeansy oraz bordowe trampki za kostkę. (W razie potrzeby Avatar c: )
Historia:
Historia, jak historia, co tu dużo mówić? Chłopak w dzieciństwie nie miał najłatwiej. Wiadomo, obowiązki, pierwsze zawody miłosne, problemy z rodzicami. Jednak na jego barkach, prawie od początku życia, ciążyło coś jeszcze. Nauka gry na Skrzypcach. Pewno większość ludzi pomyśli: "Eee tam, to tylko na pokaz" Jednak dla chłopaka skrzypce miały szczególną wartość. Dostał je po swoim zmarłym ojcu, który wcześniej uczył go grać. Matka, po tragicznej śmierci ojca- Zabitego przez dość poważną gruźlicę- nie dawała synowi spokoju. Kiedy grał chciał czuć swobodę, oraz możliwość tworzenia własnej muzyki, która uszczęśliwiałaby innych. Jednak jedynym co czuł. był strach przed Matką oraz Dziadkami. Wywierali oni na nim presję, a wszystko przez skrzypce. Sama gra przypominała im o zmarłym synu, czy mężu. Dlatego też, każda źle zagrana nuta, kończyła się czymś nie przyjemnym.
Jednak, nie można mówić tylko o złych stronach, jego dzieciństwa. Bardzo szybko dostał się do szkoły muzycznej, gdzie poznał dość wiele osób. Już od początku swoich młodzieńczych lat, wydawał się interesować nie tylko muzyką. Interesowały go też pokemony, a najbardziej Psychiczne oraz Duchy. Kiedy tylko nie uczył się grać, pożyczał książki ze szkolnej biblioteki i zaczytywał się w Mitologię lub opowieści.
Dorósł dość szybko, a tego wymagała też jego rodzina. Po dziecinnych latach zostały mu jedynie wspomnienia i skrzypce. Pierwszy koncert, dość poważny. Walczył w nim o przejście do półfinałów, jednego z bardziej prestiżowych konkursów muzycznych tego kraju. Wszystko szło dobrze. Wyszedł ze swoim instrumentem, zaczął grać. Pierwsze nuty idealne, im dalej tym odrobinę gorzej... Jednak w pewnym momencie stało się coś niespodziewanego. Jedna ze strun pękła, niszcząc tym samym cały wysęp, młodego muzyka. Ten jak najszybciej przeprosił i wybiegł, jak się okazało na cmentarz, gdzie pochowano jego ojca.
Miejsce jak zawsze opuszczone. Jedynie niektóre pokemonów przebiegały w tą lub tą stronę. Co tu dużo mówić. Chłopak przysiadł na ławce, obok grobu swojego ojca. Popatrzył wokół, nikogo nie widział. Jednak gdy popatrzył na samą płytę, zobaczył dziwnego pokemona. Był to Litwick, który zamiast uciekać przed człowiekiem, skoczył mu na kolana i próbował wkraść się pod bluzę Lux'a. Cóż tu zrobić? Chłopak przygarnął go, jednak nie od razu. Co noc wymknął się z domu, na cmentarz, gdzie grał, tylko dla zmarłych i pokemonów znajdujących się tam.
Krótko po tym uciekł, nie biorąc ze sobą rzeczy, które były mu zbędne. skrzypce, futerał oraz reszta ważnych rzeczy. Nic nie poradzimy na wolę chłopaka, który od tego czasu bezustannie podróżuje.
Starter:
Litwick, o imieniu Gotz. Jeśli można to samiec.
Profesja:
Hodowca, dodatkowo Muzyk. (Skrzypek)
Partner:
Hm. Na razie żadnych nie chcę, powiadomię wcześniej c:
Cel:
~Pokazać więź między pokemonami a muzyką, nad czym prowadził już doświadczenia.
~Zgłębianie wiedzy na temat pokemonów Psychicznych oraz Duchów.
~Osiągnięcie tytułu najlepszego skrzypka regionów.
Prośby:
Jeżeli mogę już o coś prosić, to chciałbym, żeby w grze wystąpili:
Kricketot,Ralts,Gothia,Chatot. Oraz dużo pokemonów duchów i psychicznych c:
W razie potrzeby zmienię trochę historię. Niestety nie mam na razie pomysłu. Jeżeli będzie zła, to zmienię od razu.

Litwick || 7.oo%
Płeć: Samiec
Ability: Flash Fire/Flame Body (Do wyboru)
Charakter: Pokemon bardzo awanturniczy i zadziorny. Ciężko jest go czasami powstrzymać przed porywczymi atakami w stronę pokemonów czy to ludzi. Kiedy się złości jego płomień rośnie.
Ataki: Ember, Astonish, Minimize, Smog, Fire Spin.


Yamask || 9.oo%
Płeć: Samiec
Ability: Mummy
Charakter: Pokemon bardzo spokojny i dojrzały mimo swego niepozornego widoku. Przeżył wiele w swym życiu jako duch, przez co posiada dużą wiedzę. Kiedy komenda trenera jest nierozważna, sam podejmuje właściwą decyzje. Lubi interweniować, przez co częściej wychodzi on sam na tym lepiej.
Ataki: Astonish, Protect, Disable, Haze.