Ehano - Trapinch

- Oczywiście, że uciekamy... Tylko nie mamy zbytnio jak... - rozejrzał się lekko przerażony wokoło, alecz jedyne wyjście z tej gromady kaktusów było naprzeciw wrogiego pokemona. - Właź za mną - powiedział po chwili i zaczął błyskawicznie kopać tunel za pomocą ruchu Dig.
Po chwili była już głęboka dziura.

Trapinch spojrzał na kecleona z uśmiechem na pyszczku. Po chwili jednak przyszło mu coś do głowy... szkoda żeby przygotowany już atak się zmarnował.
- Zbliża się. Kop szybko a ja go spowolnię używając rock tomb.
Jak powiedział tak zrobił. Zaatakował ptaka wykorzystując wszystkie swoje siły w nadziei, że zatrzyma to go a następnie wskoczył do głębokiej dziury poke-kameleona.

Ptaka Rock Tomb wyraźnie zaskoczyło i zaczął bić swoimi skrzydłami o kamienie. Kecleon się wychylił i uśmiechnął.
- To było świetne - stwierdził.
W końcu byliście w dziurze, która zdawała się być naprawdę głęboka, a kameleon zaczął kopać w bok.

Nie można zaprzeczyć to dobra sztuczka. Szkoda, że Ehano nie umiał kopać tuneli czy coś w te gusta.
Lekko zdezorientowany całą sytuacją spojrzał za siebie upewniwszy się, że nic im nie grozi.
- Ty też świetnie sobie poradziłeś. Co to za ruch?
Hm... trapinch chętnie by go poznał, ale przecież nie będzie prosił o zdradzenie ruchów kecleona. A może jednak ciekawość weźmie górę? Jednak nie...

- To był Dig - powiedział pokemon. - Pozwala kopać dziury i wyskakiwać na przeciwnika z atakiem spod ziemi - wyjaśnił.
W końcu zaczął robić podkop w górę. O dziwo trafiliście na skałę. Wyminęliście ją i kolejna skała. W końcu udało się wam przekopać do jakiejś... jaskini?!

Cicho wszędzie ciemno wszędzie. Ni chybi jaskinia. Samczyk spróbował znaleźć jakieś wyjście po czym wymamrotał cicho:
- Gdzie my jesteśmy?
Ha, pomysł. Ehano stanął pośrodku przejścia i starał się wyczuć powiew wiatru. Wiadomo, skąd wieje tam wyjście.

- Nie wiem... - powiedział Kecleon, rozglądając się uważnie po jaskini.
Nic nie mogłeś tutaj wyczuć. Żadnego wiatru... Może tu nie ma wyjścia? A jakbyście wrócili tamtym tunelem to tamten Braviary mógłby was dopaść.
- Może rozejrzymy się tutaj, co? - zaproponował podekscytowany Kecleon.

Pokemon co prawa nie mógł znaleźć wyjścia ale zawsze można je sobie zrobić nie? Chwilę myślał jakby się wydostać ale słowa kecleona obudziły w nim ciekawość.
- Możemy ale strasznie tu ciemno, nie wiem czy coś zobaczymy.
Trafne spostrzeżenie małego pomarańczowego stworka uleciało w eter a po chwili dołączyło do niego kolejne zdanie.
- Nie dałoby rady użyć znów Dig?

- Hmmm no dobra - powiedział w końcu Kecleon i zaczął szukać odpowiedniego miejsca na kopanie.
W końcu znalazł takie, gdzie mu nie będą przeszkadzać skały i zaczął kopać. Jak już tunel był wystarczający to zaczął czekać, żebyś poszedł za nim.

Dobra, no to idziemy. Ehano wskoczył za swym towarzyszem do dziury, może tym razem trafią do miejsca z wyjściem.
- Kto cię uczył ruchów?
Zapytał zaciekawiony trapinch. Może warto odwiedzić tą personę i dowiedzieć się czegoś ciekawego?

- Sam się uczyłem z... nieważne - powiedział Kecleon.
Zaczęliście podążać tunelem, który kopał Twój towarzysz. W końcu... Udało się! Dokopaliście się na powierzchnię, gdzie nie było tego Braviary. W górze go także nie widzieliście.
- Zeszliśmy trochę w bok - stwierdził kameleon, rozglądając się wokoło.

Ale nie jest źle. Są na powierzchni a nigdzie w pobliżu tego parszywego ptaszyska.
- I tak nie wiemy gdzie idziemy.
Rzekł mrużąc lekko powieki stając się na tyle słodkim, na ile tylko trapinch może. Chociaż, to nie są zbyt urokliwe pokemony, co innego taka roselia. A mniejsza, nie zmniejszajmy poczucia własnej wartości, w końcu nadrobić można charakterem.

Kecleon zaśmiał się.
- No nieźle słodziak jesteś - stwierdził rozbawiony. - Cóż ja wiem, w tamtą stronę są góry - wyjaśnił. - A w dolinach... lasy - powiedział uradowany.
W końcu ruszyliście w drogę i żadne ptaszysko już nie leciało w waszym kierunku.

Hm... góry i las, oba były mu obce ale las trapinch już widział. Co prawda było to raz ale tak dawno, że nie można mówić o znajomości terenu.
- To może góry? Jeszcze nie widziałem czegoś takiego.
Wyrzekł lekko podekscytowany całą tą sytuacją. Ucieczka przed wielkim ptakiem, rozpoczęcie podróży. To jest świetne.

- Dobra - powiedział Kecleon.
Szliście już kilka godzin i łapy zaczynały Cię boleć. Zbliżał się wieczór a wokoło nic innego tylko piasek. Nie... w oddali ujrzeliście jakieś skupisko samotnych kamieni. Macie szczęście.

Trapinch szedł już włócząc łapkami. Aua, kur...czaki pieczone ale boli. Jego łapki w każdym razie nie były przyzwyczajone do takich eskapad. Kilka godzin od opuszczenia miłej kryjówki ich oczom ukazało się...
- Łiiii, kamienie. Będzie gdzie się schować.
Wykrzyknął radośnie podskakując przy tym. Błyskawicznie odnalazł w sobie siły aby podbiec do potencjalnego schronienia.

Kecleon spojrzał na Ciebie zdziwiony jak nagle znalazłeś w sobie energię, żeby biec w kierunku tych skał.
- Hah, jak chcesz to potrafisz... sporo - ruszył biegiem za Tobą.
Po nim nie było widać szczególnego zmęczenia. Jest chyba bardzo wytrzymały... W końcu byliście przy tych kamieniach. Znalazłeś tam kąt w sam raz dla siebie.

Trapinch zagrzebał się lekko w piachu aby nie zmarznąć i ułożył się wygodnie. Spojrzał jeszcze na wieczorne gwiazdy po czym wymamrotał sennym głosem:
- Dobranoc.
I odleciał z wolna do świata marzeń sennych.

- Dobranoc - usłyszałeś głos Kecleona.
Wkrótce zasnąłeś. Śniło Ci się, że przyszło Ci walczyć z tym Braviary, którego dzisiaj spotkaliście. Próbowałeś wszystkiego, lecz na niego nic nie działało, a on Cię dręczył. Obudziłeś się rano, zrywając się na równe nogi. Cały dygotałeś.

O matulu, chyba jeszcze za młody ten trapinch na niebezpieczeństwa. Ale trzeba się przyzwyczajać, z resztą to sen, to sen... to właśnie sobie powtarzał mały Ehano w myślach aby jak najszybciej dojść do siebie.
- O już słońce wzeszło.
Trzeba się zbierać póki czas, zaraz słońce będzie grzać i tylko trudniejszą będzie wędrówka. Hm... może jeszcze się napić? Pomarańczowy stworek bez namysłu zaczął zlizywać rosę z kamieni przy których przyszło im spać.

Podczas kiedy zlizywałeś rosę, Kecleon się obudził.
- Cześć - przywitał się z Tobą pokemon.
W końcu też zabrał się za zlizywanie rosy, tylko jego język był... niezwykle długi! Tego jeszcze nie widziałeś u tego pokemona.

O masz ci los. Co za evenement świata przyrody. Ej, ej, ej... skąd kamienie na pustyni? Oby tylko to nie był onix. Trapinch gdy zaspokoił pragnienie odskoczył lekko w tył po czym rzekł wesoło:
- Dzień dobry.
Dobry deń, dobry deń tralalala... oby właśnie tak było. Niech to będzie dzień, w którym Ehano przeżyje niesamowitą przygodę.

Kecleon jakiś czas obchodził te kamienie wokoło.
- Chyba ktoś tu je wykopał - powiedział w pewnej chwili. - Nie bój się, to żaden pokemon - powiedział, kiedy zobaczył, że się cofasz.

Hm... ktoś je wykopał, ale po co? Z resztą nie ma to znaczenia. Trapinch podbiegł na swych krótkich łapkach do kecleona, to wcale nie jest śmieszne, że ma takie krótkie kończyny.
- Może lepiej idźmy stąd.
Wyrzekł po czym zaczął dreptać w obranym przez nich wczoraj kierunku.

- Dobra - powiedział Kecleon i wkrótce szliście dalej.
Słońce grzało niemiłosiernie, może nawet mocniej niż wczoraj... W pewnej chwili na horyzoncie dostrzegłeś ciemniejszą linię i zauważyłeś, że zjawiają się tu bardzo sporadycznie, ale jednak kępy suchej trawy...